Η Συνθήκη Schengen όπως από το 1997 έχουμε αναφέρει γραπτώς προς την Ιεραρχία της Εκκλησίας μας και επανέλαβε και ο αξιότιμος Καθηγητής κ. Τσελεγγίδης, αποτελεί ένα νομοθέτημα που για πρώτη φορά νομιμοποιεί την ηλεκτρονική παρακολούθηση των πολιτών. Στα άρθρα της 92 κ.εξ. ορίζεται ως σύστημα πληροφοριών Schengen που θεσπίζεται για την πρόληψη των απειλών κατά της εθνικής ασφαλείας, της δημόσιας τάξης και για την καταστολή ποινικών παραβάσεων των μελών της Συνθήκης.
Και ενώ στο νομοθέτημα υπάρχουν όλες οι πτυχές του ηλεκτρονικού ελέγχου, της διατηρήσεως αρχείων κ.λ.π., απουσιάζει προκλητικά από τη Συνθήκη αυτή ο τρόπος εφαρμογής της.
Δηλαδή με ποιον τρόπο ή με ποιο σύστημα θα γίνεται η ηλεκτρονική συλλογή των δεδομένων των πολιτών στην αρχική και στην τελική φάση (θα αρχίσει λ.χ. με την κάρτα, για να συνεχίσει με την εμφύτευση μικροτσίπ και τελικώς με το χάραγμα.
Υποστηρίζεται επίσης εσφαλμένως και καθησυχαστικά, ότι όσα αφορούν τη... συλλογή, επεξεργασία και διάδοση πληροφοριών του πολίτη γίνονται, αφού προηγουμένως έχει θεσπιστεί ο Εθνικός Νόμος 2472/97, περί προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ο οποίος έγινε στο πλαίσιο της προστασίας του πολίτη από τους κινδύνους που ενέχει το νομοθέτημα της Συνθήκης Schengen.
Εδώ όμως ακριβώς είναι η εξαπάτηση του πολίτη.
Και τούτο, γιατί η... Συνθήκη Schengen ανήκει στο Πρωτογενές Δίκαιο, δηλαδή στο Ευρωπαϊκό Δίκαιο, ενώ ο Νόμος 2472/97 ανήκει στο Εθνικό Δίκαιο και μάλιστα στο τριτογενές. Συνεπώς, ένα τριτογενές Δίκαιο δεν μπορεί να υπερισχύσει του πρωτογενούς.
Άρα η Ευρώπη ανά πάσα στιγμή μπορεί να ζητήσει οποιαδήποτε πληροφορία θέλει για τους πολίτες της Ελλάδος, χωρίς η Ελλάδα να μπορεί να αρνηθεί, αφού έχει υπογράψει την Συνθήκη του Σένγκεν, η οποία υπερτερεί του Νόμου 2472/97 περί προστασίας προσωπικών δεδομένων.
Άρα η ελληνική πολιτεία θα αναγκαστεί να εφαρμόσει την Συνθήκη Σένγκεν δίνοντας ανά πάσα στιγμή όλα τα στοιχεία μας, αν τα ζητήσει η Ενωμένη Ευρώπη.
Κύριε Ραγκούση,
Πώς είναι δυνατόν να παραμυθιάζετε τον κόσμο περί ασφάλειας της κάρτας και των προσωπικών δεδομένων, όταν ήδη στην Γερμανία, χάκερς έσπασαν τους κωδικούς των καρτών και είδαν τις πληροφορίες που περιέχουν οι κάρτες;
Με τι κόστος, εν μέσω οικονομικής κρίσης, θα προωθήσετε το νέο αυτό ευάλωτο στην πραγματικότητα σύστημα, όταν στην Γερμανία το Υπουργείο Εσωτερικών ξόδεψε 24.000.000 ευρώ;
Τέλος μας γεννάται εύλογα το ερώτημα: Γιατί το περιεχόμενο του Νόμου 2472/97 δεν ενσωματώθηκε στη Συνθήκη Schengen, ώστε να έχει κύρος πρωτογενούς Δικαίου; Ας μη μας λέτε, λοιπόν, ότι ο Νόμος 2472/97 έγινε για να προστατεύσει τον πολίτη από κινδύνους της Συνθήκης Schengen. Και συνεπώς δεν είναι δυνατόν να προωθούν συστήματα ηλεκτρονικής συλλογής δεδομένων χωρίς να υφίσταται νόμος προστασίας του πολίτη που να εκπηγάζει από το Πρωτογενές Δίκαιο και ότι τα στοιχεία μας θα είναι προστατευμένα, διότι ψεύδεστε ασυστόλως.
ΠΗΓΗ
