Ενώ στη Μέση Ανατολή συντελείται «εθνοκάθαρση» από το Ισλάμ, στην Ελλάδα τα κόμματα συναινούν στην εγκατάσταση μουσουλμάνων
wpcontent/uploads/2019/01/
WWL2019_FullBooklet.pdf
[2] https://assets.publishing.service.gov.uk/media/59786a0040f0b65dcb00000a/042-Persecution-of-Christians-in-the-Middle-East.pdf
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου
του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών
του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
https://www.dimokratianews.gr/content/97360/i-nea-genoktonia-ton-hristianon
Από τον
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Αλκιβιάδη Κ. Κεφαλά
Σύμφωνα με την αναφορά της αμερικανικής οργάνωσης Ανοικτές Θύρες, 4.136 χριστιανοί πολίτες δολοφονήθηκαν το προηγούμενο έτος σε 50 διαφορετικές χώρες λόγω των θρησκευτικών πεποιθήσεών τους, 2.625 συνελήφθησαν και κρατούνταν σε φυλακές χωρίς να τους απαγγελθούν κατηγορίες και 1.266 εκκλησίες καταστράφηκαν, γκρεμίστηκαν ή κάηκαν [1].
Στην κλίμακα των διωγμών πρωτοστατεί η Βόρειος Κορέα, ενώ η Ινδία και η Τουρκία καταλαμβάνουν τη 10η θέση και την 26η θέση. Χαρακτηριστικά παραδείγματα βίαιης αποχριστιανοποίησης χωρών αποτελούν η Αιθιοπία και ο Λίβανος. Η πρώτη, από μία αμιγώς χριστιανική χώρα στο παρελθόν, σήμερα βρίσκεται στην 28η θέση της αντιχριστιανικής βίας λόγω της ραγδαίας αύξησης της επιρροής του Ισλάμ στη χώρα και της ενθάρρυνσης της μετανάστευσης από τη γειτονική Σομαλία. Στη δεύτερη, 1.000.000 χριστιανών κατοίκων εκδιώχτηκε από τους μουσουλμάνους, κυρίως μετά την εγκατάσταση των Παλαιστινίων προσφύγων στη χώρα. Ενώ πριν από έναν αιώνα οι χριστιανοί στη Μέση Ανατολή αποτελούσαν το 20% του πληθυσμού, σήμερα ο αριθμός τους μόλις υπερβαίνει το 3%. Τα 2.000.000 των χριστιανών που ζούσαν στο Ιράκ πριν από την εισβολή των Αμερικανών στη χώρα συρρικνώθηκαν σε 250.000, ενώ εκτιμάται ότι στα επόμενα χρόνια δεν θα υπάρχει ούτε ένας χριστιανός για δείγμα στο Ιράκ [2].
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στη Συρία και στο Ιράν, όπου ο αριθμός των χριστιανών λόγω των φόνων και των μαζικών διωγμών μειώθηκε από 22% και 0,9% σε 11% και 0,3 % αντίστοιχα. Επίσης στην Αίγυπτο και τη Λιβύη τα πραξικοπήματα της Αραβικής Ανοιξης οργανώθηκαν από τη Δύση με τη βοήθεια των Αδελφών Μουσουλμάνων, φανατικών διωκτών των Κοπτών.
Ομως, εκτός από τους μαζικούς φόνους, τους διωγμούς και τον εξανδραποδισμό των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, η μουσουλμανική βία επικεντρώνεται και στην καταστροφή των πολιτιστικών μνημείων και των εκκλησιών, ώστε να επαλειφθεί τελείως η δισχιλιετής χριστιανική μνήμη στην περιοχή. Τον Σεπτέμβριο του 2014 οι ισλαμιστές ανατίναξαν την αρχαιότερη εκκλησία στο Τικρίτ, που χτίστηκε τον 7ο αιώνα. Μουσουλμάνοι παραστρατιωτικοί κατεδάφισαν την Πράσινη Εκκλησία των Ασσυρίων, κτίσμα επίσης του 7ου αιώνα, ενώ μαζικές καταστροφές σε εκατοντάδες χριστιανικά μνημεία έγιναν στις περιοχές του Κιρκούκ, της Νινευή και του Σαλαχουντίν. Στην Ερμπίλ ισοπέδωσαν το Μοναστήρι του Αγίου Ηλία, που χρονολογείται τον 5ο αιώνα. Στη Συρία μόνο το 2013 έγιναν 213 επιθέσεις σε εκκλησίες, ενώ άλλες 43 καταστράφηκαν.
Στο σύνολο των χριστιανικών ιδιωτικών περιουσιών εγκαταστάθηκαν βίαια μουσουλμάνοι, πρακτική που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου και στην Κύπρο. Ετσι, λοιπόν, η μαζική έξοδος των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή οφείλεται στην κλιμακούμενη βία από τις ένοπλες παραστρατιωτικές οργανώσεις που εξοπλίζονται και υποστηρίζονται οικονομικά από τη Δύση (ACNUK, 2016).
Απέναντι στη συστηματική πολιτική της εθνοκάθαρσης των χριστιανικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα όχι μόνο σφυρίζουν αδιάφορα παρουσιάζοντας ομοιόμορφες πολιτικές θέσεις, αλλά επιπλέον συναινούν και στην κλιμακούμενη εγκατάσταση μουσουλμάνων εποίκων στη χώρα, υλοποιούμενη με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων και της χορήγησης επιδομάτων. Ετσι εμπεδώνεται ως κανονικότητα η πολιτική αντίφαση να χρηματοδοτούν οι Ελληνες με τους φόρους τους την εγκατάσταση ετερογενών πληθυσμιακών ομάδων, οι οποίες αργότερα θα επιδιώξουν να τους εκδιώξουν από τη χώρα.
Στην Ελλάδα η πολιτική ενθάρρυνση του μαζικού εποικισμού της χώρας από όλα τα κόμματα εξουσίας (οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό, ο σταυρός στη Μυτιλήνη διχάζει την κοινωνία), σε συνάρτηση με την καθολική αδιαφορία του πληθυσμού στον εξανδραποδισμό του, είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής και καθολικής αδυναμίας συγκρότησης εθνικής συνείδησης και του γεγονότος ότι η Αριστερά και η ιδεολογική κυριαρχία της ποτέ δεν αποτέλεσαν εναλλακτικές λύσεις, επειδή εξυπηρετούν το νεοφιλελεύθερο αφήγημα της καταστροφής των εθνών που πρεσβεύουν και τα αστικά κόμματα.
Ομως, εκτός από τους μαζικούς φόνους, τους διωγμούς και τον εξανδραποδισμό των χριστιανών στη Μέση Ανατολή, η μουσουλμανική βία επικεντρώνεται και στην καταστροφή των πολιτιστικών μνημείων και των εκκλησιών, ώστε να επαλειφθεί τελείως η δισχιλιετής χριστιανική μνήμη στην περιοχή. Τον Σεπτέμβριο του 2014 οι ισλαμιστές ανατίναξαν την αρχαιότερη εκκλησία στο Τικρίτ, που χτίστηκε τον 7ο αιώνα. Μουσουλμάνοι παραστρατιωτικοί κατεδάφισαν την Πράσινη Εκκλησία των Ασσυρίων, κτίσμα επίσης του 7ου αιώνα, ενώ μαζικές καταστροφές σε εκατοντάδες χριστιανικά μνημεία έγιναν στις περιοχές του Κιρκούκ, της Νινευή και του Σαλαχουντίν. Στην Ερμπίλ ισοπέδωσαν το Μοναστήρι του Αγίου Ηλία, που χρονολογείται τον 5ο αιώνα. Στη Συρία μόνο το 2013 έγιναν 213 επιθέσεις σε εκκλησίες, ενώ άλλες 43 καταστράφηκαν.
Στο σύνολο των χριστιανικών ιδιωτικών περιουσιών εγκαταστάθηκαν βίαια μουσουλμάνοι, πρακτική που εφαρμόστηκε για πρώτη φορά στον εμφύλιο πόλεμο του Λιβάνου και στην Κύπρο. Ετσι, λοιπόν, η μαζική έξοδος των χριστιανών από τη Μέση Ανατολή οφείλεται στην κλιμακούμενη βία από τις ένοπλες παραστρατιωτικές οργανώσεις που εξοπλίζονται και υποστηρίζονται οικονομικά από τη Δύση (ACNUK, 2016).
Απέναντι στη συστηματική πολιτική της εθνοκάθαρσης των χριστιανικών πληθυσμών στη Μέση Ανατολή, τα κόμματα εξουσίας στην Ελλάδα όχι μόνο σφυρίζουν αδιάφορα παρουσιάζοντας ομοιόμορφες πολιτικές θέσεις, αλλά επιπλέον συναινούν και στην κλιμακούμενη εγκατάσταση μουσουλμάνων εποίκων στη χώρα, υλοποιούμενη με την πολιτική των ανοιχτών συνόρων και της χορήγησης επιδομάτων. Ετσι εμπεδώνεται ως κανονικότητα η πολιτική αντίφαση να χρηματοδοτούν οι Ελληνες με τους φόρους τους την εγκατάσταση ετερογενών πληθυσμιακών ομάδων, οι οποίες αργότερα θα επιδιώξουν να τους εκδιώξουν από τη χώρα.
Στην Ελλάδα η πολιτική ενθάρρυνση του μαζικού εποικισμού της χώρας από όλα τα κόμματα εξουσίας (οι μετανάστες θα λύσουν το δημογραφικό, ο σταυρός στη Μυτιλήνη διχάζει την κοινωνία), σε συνάρτηση με την καθολική αδιαφορία του πληθυσμού στον εξανδραποδισμό του, είναι το αποτέλεσμα της διαχρονικής και καθολικής αδυναμίας συγκρότησης εθνικής συνείδησης και του γεγονότος ότι η Αριστερά και η ιδεολογική κυριαρχία της ποτέ δεν αποτέλεσαν εναλλακτικές λύσεις, επειδή εξυπηρετούν το νεοφιλελεύθερο αφήγημα της καταστροφής των εθνών που πρεσβεύουν και τα αστικά κόμματα.
Ενώ η ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή έχει αντιδράσει στο φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης του Ισλάμ στην Ευρώπη σφραγίζοντας τα σύνορα βορείως της χώρας μας, στην Ελλάδα σύσσωμο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα με χαρά αποδέχτηκε τη γερμανική και την ευρωπαϊκή απαίτηση της μετατροπής της χώρας μας σε απέραντο καταυλισμό μουσουλμάνων προσφύγων, με αντάλλαγμα έναν καλό μισθό-μεροκάματο, παραγνωρίζοντας το ότι ο αυξανόμενος αριθμός των μουσουλμάνων εποίκων στην Ελλάδα δεν μπορεί παρά νομοτελειακά να τους ωθήσει να επιχειρήσουν και στη χώρα μας στο μέλλον την επανάληψη των αιματηρών γεγονότων της Μέσης Ανατολής.
[1] https://www.opendoorsusa.org/wpcontent/uploads/2019/01/
WWL2019_FullBooklet.pdf
[2] https://assets.publishing.service.gov.uk/media/59786a0040f0b65dcb00000a/042-Persecution-of-Christians-in-the-Middle-East.pdf
*Διδάκτωρ Φυσικής του πανεπιστημίου
του Manchester, UK, δ/ντής Ερευνών
του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών
https://www.dimokratianews.gr/content/97360/i-nea-genoktonia-ton-hristianon
