Πιέζουν για το «Μακεδονία του Ιλιντεν» βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και ακραίες οργανώσεις
Οργιο προπαγάνδας και από δημοσιογράφους. Υποπτη εμμονή για το προδοτικό όνομα. Νέα τορπίλη του Ζάεφ, που δηλώνει τώρα ότι δεν θα αλλάξει το Σύνταγμα
Τα βρόμικα παιχνίδια υπέρ της ΠΓΔΜ
Προκαλεί ασύστολα (πάλι) το Ουράνιο Τόξο, το κομματίδιο της επονομαζόμενης «μακεδονικής μειονότητας στην Ελλάδα», με αφορμή την πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων ως «Μακεδονία του Ιλιντεν». Την ίδια ώρα δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ (οι Τριαντάφυλλος Μηταφίδης και Κώστας Δουζίνας), κόντρα στο κοινό αίσθημα, δηλώνουν υπέρμαχοι του... Iλιντεν.
Ο Ζόραν Ζάεφ, από την πλευρά του, εμφανίστηκε χθες να εμμένει στην πρότασή του παρά την αντίδραση του VMRO και όλοι αυτοί μαζί σχηματίζουν ένα ιδιότυπο ανθελληνικό τρίγωνο -πάντοτε με τη συμμετοχή του Ουράνιου Τόξου-, συντηρώντας τα σενάρια προδοσίας στο εθνικό αυτό θέμα. Το συγκεκριμένο «απόκομμα», που έχει κατηγορηθεί -όχι άδικα- για διασυνδέσεις με τα ιδρύματα του Σόρος αλλά και άλλους ανθελληνικούς κύκλους, εντός και εκτός συνόρων, δεν έχει κατέλθει ποτέ αυτόνομα σε εθνικές εκλογές παρά μόνο σε συνεργασία με την περιθωριακή ΟΑΚΚΕ το 1996, ενώ, όταν συμμετείχε στις ευρωεκλογές του 2009 με την ονομασία Ευρωπαϊκή Ελεύθερη Συμμαχία - Ουράνιο Τόξο, έλαβε στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας μόλις 4.530 ψήφους, από τις οποίες οι 2.594 στις εκλογικές περιφέρειες της Μακεδονίας.
Το Ουράνιο Τόξο, σε ακόμη μία επιχείρηση προβοκάτσιας από αυτές που μας έχει συνηθίσει και κατά το παρελθόν, δημοσίευσε ολόκληρη τη διακήρυξη εξέγερσης του Ιλιντεν, κάνοντας λόγο για το «σύγχρονο μακεδονικό έθνος-κράτος».
Οπως αναφέρεται στην επίσημη ιστοσελίδα του, «δίνεται η ευκαιρία σε καλοπροαίρετους συμπολίτες να ενημερωθούν για το ζήτημα εθνικής χειραφέτησης πληθυσμού στα Βαλκάνια και συγκεκριμένα σχετικά με το σύγχρονο μακεδονικό έθνος ως ιδιαίτερη και διαφορετική εθνική συλλογικότητα από αυτό που για δεκαετίες η ελληνική εθνική ιδεολογία είτε αποκρύπτει είτε παραποιεί ή ερμηνεύει τη σύγχρονη μακεδονικότητα».
Και ενώ οι ανθελληνικοί κύκλοι στήνουν περίεργα σκηνικά, οι δύο βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ έσπευσαν να παίξουν το παιχνίδι των Σκοπιανών δηλώνοντας πως δεν έχουν κανένα πρόβλημα με την πρόταση του Ζόραν Ζάεφ.
«Το συγκεκριμένο όνομα είναι μία εξαιρετικά καλή συμφωνία για να μπορέσουν να λυθούν μερικά από τα προβλήματα. Η εξέγερση του Ιλιντεν, εξάλλου, έχει και στοιχεία εξέγερσης κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν έχω πρόβλημα με το όνομα, δεν κρύβει αλυτρωτισμό» είπε αρχικά ο κ. Μηταφίδης, για να ακολουθήσει ο κ. Δουζίνας, ο οποίος είναι μάλιστα πρόεδρος της επιτροπής Εξωτερικών και Αμυνας της Βουλής, ο οποίος χαρακτήρισε «εξαιρετική» την πρόταση «Μακεδονία του Ιλιντεν»...
Ο Κοτζιάς στις ΗΠΑ για νέο γύρο επαφών
Η οργή και οι σφοδρές αντιδράσεις που προκάλεσε στην Ελλάδα το όνομα-έκτρωμα για τα Σκόπια «Μακεδονία του Ιλιντεν» μπορεί να ανάγκασαν τον Αλέξη Τσίπρα να το πάρει πίσω, ενώ αρχικά εμφανιζόταν να το συζητά, ωστόσο ενδέχεται να πρόκειται για ακόμη ένα τρικ στην προσπάθεια να κλείσει η συμφωνία-προδοσία με την παράδοση του ονόματος «Μακεδονία».
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι δεν ήταν τυχαίο το έκτο όνομα που τέθηκε ξαφνικά στις διαπραγματεύσεις, με στόχο να γίνει πιο εύπεπτο ένα από τα άλλα πέντε, τα οποία έχουν συζητηθεί μεταξύ των υπουργών Εξωτερικών Ελλάδας και Σκοπίων και έχουν την έγκριση του Μάθιου Νίμιτς. Μάλιστα, το «Nova» και το «Gorna Macedonijia» εμφανίζονται ως επικρατέστερα.
Ο υπουργός Επικρατείας Δημήτρης Τζανακόπουλος σε χθεσινή ραδιοφωνική συνέντευξη θέλησε να εμφανίσει το «Μακεδονία του Ιλιντεν» σαν να μη συζητήθηκε ποτέ, ανεξάρτητα αν το συνώνυμο του αλυτρωτισμού σε βάρος της Ελλάδας ξεσήκωσε θύελλα, φθάνοντας μέχρι το Μέγαρο Μαξίμου. Είπε ότι «η ελληνική πλευρά επιμένει ότι η βέλτιστη λύση θα ήταν η επιλογή ενός ονόματος από αυτά τα οποία έχει καταθέσει ο κ. Νίμιτς στις προτάσεις του». Επανέλαβε ότι έχουν γίνει βήματα στη διαπραγμάτευση, αλλά απομένει να γίνουν και άλλα, εξέφρασε την ικανοποίησή του για την αποδοχή από την ηγεσία της ΠΓΔΜ του «erga omnes» και επιτέθηκε στη Ν.Δ. κατηγορώντας την ότι η στάση της «δεν είναι εποικοδομητική».
Μετά το φιάσκο με το «Μακεδονία του Ιλιντεν», η διαπραγμάτευση επιστρέφει στους υπουργούς Εξωτερικών Ελλάδας και Σκοπίων. Ο Νίκος Κοτζιάς πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ, με συναντήσεις στην Ουάσινγκτον με τον Αμερικανό ομόλογό του Μάικ Πομπέο και τον σύμβουλο Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Μπόλτον, και ακολουθεί αύριο στη Νέα Υόρκη συνάντησή του με τον γενικό γραμματέα του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες.
Βασικό θέμα θα είναι το Σκοπιανό και η συνάντηση αυτή ίσως κρίνει τις συνομιλίες που θα έχει ο κ. Κοτζιάς με τον Νίκολα Ντιμιτρόφ, στις 24 και τις 25 Μαΐου, παρουσία του ειδικού διαμεσολαβητή των Ηνωμένων Εθνών Μάθιου Νίμιτς.
ΝΔ: Στο ΝΑΤΟ μόνο μετά τη συμφωνία
Την κάθετη αντίθεσή της στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ χωρίς προηγουμένως να έχει δοθεί οριστική λύση στο ζήτημα των Σκοπίων εκφράζει η Ν.Δ. «Δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να δώσουμε προκαταβολικά τα όπλα και να πάρουμε με δόσεις τη συμμόρφωση. Εμείς δεν πιστεύουμε ότι πρέπει να πούμε “ναι” στην ένταξη στο ΝΑΤΟ για την ΠΓΔΜ» τόνισε η εκπρόσωπος της αξιωματικής αντιπολίτευσης Μαρία Σπυράκη.
Οσον αφορά την ονοματολογία, όπως είπε, «δεν θα κάνουμε αυτή την ώρα επιλογή ονομάτων. Εχουμε θέσει μια σειρά από προϋποθέσεις προκειμένου να γίνει η συζήτηση για το όνομα. Αλλαγή Συντάγματος και erga omnes».
Για «άλλη μια αποτυχία της κυβέρνησης που βαραίνει προσωπικά τον κ.Τσίπρα» έκανε λόγο ο τομεάρχης Εθνικής Αμυνας της Ν.Δ. Βασίλης Κικίλιας. «Ο κ. Τσίπρας, για ακόμα μία φορά ερασιτεχνικά, οπορτουνιστικά και με το βλέμμα προς τα μέσα αντιμετωπίζει τα εθνικά θέματα και την εξωτερική πολιτική» τόνισε και συνέχισε: «Πήρε πάνω του μία διαπραγμάτευση και είναι συγκεχυμένο αν κατάλαβε ο άνθρωπος, αν ιστορικά τον είχε ενημερώσει κάποιος για το τι συνέβη στην περιοχή και πως είναι η επιτομή του αλυτρωτισμού αυτό που συζητάει με τον πρωθυπουργό των Σκοπίων».
Επίθεση στον πρωθυπουργό εξαπέλυσε και ο Ευάγγελος Βενιζέλος, με άρθρο του σε καθημερινή εφημερίδα: «Δεν πίστευα ότι ένας πρωθυπουργός είναι τόσο ανιστόρητος, που να συζητάει το όνομα “Μακεδονία του Ιλιντεν”. Αποδείχτηκε δυστυχώς από την καμπύλη που διέγραψαν οι κυβερνητικές δηλώσεις και ανακοινώσεις μέχρι να φτάσουν στην απόρριψη λύσης που δεν θα περιέχει “γεωγραφικό ή χρονικό” προσδιορισμό, ότι πράγματι συζητήθηκε το ενδεχόμενο της “Μακεδονίας του Ιλιντεν”» σημείωσε.
Η ιστορία του Ιλιντεν και το όνομα των Σκοπίων
Από τον Γεώργιο Β. Τσούπρα, Δρ Θεολογίας – Σλαβολόγος
Ιλιντένσκα Μακεντόνιγια»! Το όνομα που διέρρευσε ως πρόταση της άλλης πλευράς κατά τις συνομιλίες με τα Σκόπια. Δηλαδή «Μακεδονία της ημέρας του προφήτου Ηλιού»! Αυτή είναι η αυθεντική μετάφραση. Ας μη φαίνεται όμως παράξενη, γιατί αναφέρεται στην επανάσταση του 1903, που ξέσπασε ακριβώς ανήμερα του προφήτου Ηλιού, 20 Ιουλίου με το Παλιό Ημερολόγιο.
Τότε μια ομάδα από τους βουλγαρίζοντες κατοίκους της περιοχής, εξοπλισμένη με όπλα που ήλθαν από τη Βουλγαρία και καθοδηγούμενη από αξιωματικούς του βουλγαρικού στρατού, εκδήλωσε κίνημα εναντίον των οθωμανικών Αρχών με επίκεντρο τα χωριά του Κρουσόβου στα δυτικά και της Αδριανούπολης στα ανατολικά.
Για όποιον ρωτήσει πώς συνδέονται αυτά τα δύο κινήματα, μια και σήμερα αυτή η επανάσταση θεωρείται «μακεδονική», πού δηλαδή εμπλέκεται η Ανατολική Θράκη στην υπόθεση, η απάντηση είναι απλή: Την επανάσταση είχε οργανώσει η βουλγαρικής έμπνευσης οργάνωση ΕΜΘΕΟ, δηλαδή η Εσωτερική Μακεδονοθρακική Επαναστατική Οργάνωση, όπως λεγόταν τότε το κομιτάτο των βουλγαριζόντων (αρχικά Βουλγαρικό Μακεδονοθρακικό Επαναστατικό Κομιτάτο BMARK), που επιθυμούσε την αυτονομία της Μακεδονίας και της Θράκης ως πρώτο βήμα πριν από την ενσωμάτωση με τη Βουλγαρία.
Αρα, αφού ήταν κοινές οι διεκδικήσεις των Βουλγάρων σε Μακεδονία και Θράκη μετά τη Συνθήκη του Αγίου Στεφάνου, που είχε τερματίσει τον Ρωσοτουρκικό Πόλεμο του 1878, κοινή έπρεπε να γίνει και η δράση στις δύο περιοχές.
Στόχος της επανάστασης ήταν να παρακινηθεί το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων ώστε να επέμβουν, κατά το παράδειγμα της Κρητικής Επανάστασης, και να δημιουργήσουν μια αυτόνομη περιοχή για την προστασία του χριστιανικού πληθυσμού από τους Οθωμανούς.
Επειτα θα ήταν πολύ εύκολη η πραξικοπηματική ένωση αυτών των εδαφών με την κυρίως Βουλγαρία κατά το πρότυπο της Ανατολικής Ρωμυλίας (όπως έγινε και στην Κρήτη το 1913). Τα αποτελέσματα, βεβαίως, ήταν πενιχρά, αφού οι Οθωμανοί κατανίκησαν εύκολα τους επαναστάτες και στο Κρούσοβο και στη Θράκη, εξοντώνοντας μεγάλο πληθυσμό Ελληνοβλάχων και άλλων ντόπιων, και προκαλώντας ευρύτατο κύμα προσφύγων προς τις γειτονικές χώρες αλλά και την Αμερική και την Αυστραλία.
Αυτήν την επανάσταση έχουν καπηλευθεί η άνθρωποι των Σκοπίων μετά το 1944, στην προσπάθειά τους να δημιουργήσουν τον εθνικό μύθο τους. Παντού διακηρύττουν ότι πρόκειται για μια «μακεδονική» επανάσταση, που είχε στόχο τη δημιουργία εθνικού «μακεδονικού» κράτους, αποσιωπώντας τη θρακική διάστασή της. Στο όνομα της εφήμερης «Δημοκρατίας του Κρουσόβου» επιδιώχθηκε η πιστοποίηση των εθνικών στόχων της πρώτης φάσης της εθνογένεσης των Σκοπίων (1944-1946), που αφορούσε τη δημιουργία του λεγόμενου «Παδεμοντίου των Βαλκανίων», το οποίο θα οδηγούσε τον «μακεδονικό» λαό στην επιθυμητή ένωση των «τριών μακεδονικών εδαφών», του Πιρίν, του Βαρδάρη και του Αιγαίου, δηλαδή της βουλγαρικής, της γιουγκοσλαβικής και της ελληνικής Μακεδονίας, σε ένα νέο εθνικό κράτος. Στις 2 Αυγούστου 1943 προχώρησαν στην κήρυξη αντίστασης εναντίον των Ιταλών στην περιοχή των Πρεσπών οι τοπικοί παρτιζάνοι, σύμφωνα με την πρόβλεψη της συμφωνίας του Jaice, που προέβλεπε τη μεταπολεμική ομοσπονδοποίηση της Γιουγκοσλαβίας.
Η δημιουργία του αντιστασιακού σώματος (που δεν είχε καθόλου τα αναμενόμενα αποτελέσματα) θεωρήθηκε μεταπολεμικά το «Δεύτερο Ιλιντεν» και έτσι καταγράφηκε στο αρχικό Σύνταγμα της γιουγκοσλαβικής Μακεδονίας (και αργότερα της ΠΓΔΜ).
Αλλά και όταν μετά το 1946 επικράτησαν στην εσωτερική σκηνή των Σκοπίων οι ομοσπονδιακές τιτοϊκές Αρχές και εκδίωξαν τους αυτονομιστές, η επανάσταση του Ιλιντεν αξιοποιήθηκε ως τεκμήριο για την πιστοποίηση του «μακεδονικού» έθνους. Η μονομερής αυτοανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας των Σκοπίων τον Αύγουστο του 1967 προβλήθηκε ως το «Τρίτο Ιλιντεν», που πιστοποίησε μια για πάντα την ύπαρξη των «Μακεδόνων» ως ξεχωριστού έθνους.
Αλλά και όταν μετά το 1946 επικράτησαν στην εσωτερική σκηνή των Σκοπίων οι ομοσπονδιακές τιτοϊκές Αρχές και εκδίωξαν τους αυτονομιστές, η επανάσταση του Ιλιντεν αξιοποιήθηκε ως τεκμήριο για την πιστοποίηση του «μακεδονικού» έθνους. Η μονομερής αυτοανακήρυξη της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας των Σκοπίων τον Αύγουστο του 1967 προβλήθηκε ως το «Τρίτο Ιλιντεν», που πιστοποίησε μια για πάντα την ύπαρξη των «Μακεδόνων» ως ξεχωριστού έθνους.
Οι επιλογές των Σκοπίων έχουν προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο από την ελληνική πλευρά αλλά και από τη βουλγαρική, που θεωρεί ότι η ιστορία των βουλγαρικών επαναστατικών κομιτάτων γίνεται αντικείμενο καπήλευσης από τα Σκόπια, κατά ανάλογο τρόπο με ό,τι συμβαίνει και κατ’ εμάς με το όνομα «Μακεδονία». Η επανάσταση του 1903 έχει γίνει αντικείμενο αντιπαράθεσης ανάμεσα στις ηγεσίες στη Σόφια και στα Σκόπια, με τις δύο πλευρές να τιμούν τους ίδιους επαναστάτες ως ήρωες καθεμιά του δικού της έθνους.
Ενα παράδειγμα αποτελεί η περίπτωση του Γκότσε Ντέλτσεφ, που είναι κοινός ήρωας και των δύο κρατών, με τη διαφορά ότι κάθε κράτος τον προσμετρά στη δική του εθνική ιστορία είτε ως Βούλγαρο είτε ως Μακεδόνα! Από τα στοιχεία που έχουμε μέχρι τώρα μάλλον η πρώτη άποψη έχει δίκαιο, αφού έως το 1944 δεν υπήρχε διακηρυγμένο «μακεδονικό» έθνος στα Βαλκάνια!
Με αυτές τις επισημάνσεις μπορώ να κλείσω τονίζοντας ότι η ονομασία που προτάθηκε, «Ιλιντένσκα Μακεντόνιγια», μόνο αστείο μπορεί να θεωρηθεί και όχι σοβαρή πρόταση! Τυχόν αποδοχή της (ενδεχόμενο ελάχιστης δυνατότητας) θα επιβεβαίωνε τις επεκτατικές βλέψεις των Σκοπίων και θα τους έδινε το δικαίωμα να επιζητούν την πραγμάτωση των στόχων της επανάστασης του 1903, που όμως δεν ήταν η «μακεδονοποίηση» της Μακεδονίας αλλά η ένωσή της με τη Βουλγαρία.
