Από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας η ελληνική πολιτική και οικονομική ελίτ
αποφάσισε να προχωρήσει στην υιοθέτηση μίας διαφορετικής πολιτικής σε σχέση με
την Τουρκία. Έτσι από την περίοδο της αντιπαράθεσης που διήρκησε για περίπου 25
χρόνια η Ελλάδα προχώρησε σε μία επίθεση φιλίας με αφορμή τον γνωστό μεγάλο
σεισμό του Ισμίτ.
Από τότε όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις προσπάθησαν να
διατηρήσουν αυτή την πολιτική με ετεροβαρή όμως προσέγγισης υπέρ της Τουρκίας.
Μία σειρά από υποχωρήσεις σε θέματα που αφορούν την παρουσία του τουρκικού
παρακράτους στην Θράκη,
η ανοχή απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο η προσπάθειες αλλαγής της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία των δύο χωρών ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι Τούρκοι έχουν το μάθημα της Εθνικής Ασφάλειας στα σχολεία τους που διδάσκεται από στρατιωτικούς αποτελούν τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής που ακολουθήθηκε για 12 σχεδόν χρόνια.
η ανοχή απέναντι στις τουρκικές προκλήσεις στο Αιγαίο η προσπάθειες αλλαγής της ιστορίας που διδάσκεται στα σχολεία των δύο χωρών ανεξάρτητα από το γεγονός ότι οι Τούρκοι έχουν το μάθημα της Εθνικής Ασφάλειας στα σχολεία τους που διδάσκεται από στρατιωτικούς αποτελούν τα χαρακτηριστικά παραδείγματα της πολιτικής που ακολουθήθηκε για 12 σχεδόν χρόνια.
Από τότε πολλοί τοπικοί άρχοντες στα νησιά του Αν
Αιγαίου προσπάθησαν να ανοίξουν ένα παράθυρο συνεργασίας με τους ομολόγους τους
στις μικρασιατικές ακτές. Μία από αυτές τις πρωτοβουλίες είναι η απάλειψη της
βίζας που οι νεαροί Τούρκοι μαθητές χρειάζεται να πληρώσουν για να επισκεφτούν
τα ελληνικά νησιά στο πλαίσιο των μαθητικών εκδρομών. Όπως ισχυρίζονται οι
τοπικοί άρχοντες κινήσεις σαν και αυτές αποσκοπούν στη σύσφιξη των σχέσεων των
δυο λαών.
Αναμφίβολα η πρόθεση κινείται στην σωστή κατεύθυνση
όμως εάν επιθυμούμε να έχουμε μια αληθινή διαχρονική ελληνοτουρκική φιλία η
οποία να βασίζεται στην ειλικρίνεια και στον αμοιβαίο σεβασμό οι τοπικοί
άρχοντες των νησιών του Αν Αιγαίου θα έπρεπε να προτείνουν την ενημέρωση των
Τούρκων μαθητών για το παρελθόν των νησιών αυτών και των αποτελεσμάτων της
παρουσίας των προγόνων τους στα νησιά αυτά.
Παράδειγμα το νησί της Χίου το οποίο φιλοξένησε
100 Τούρκους μαθητές οι οποίοι μετα βεβαιότητας δεν γνωρίζουν τίποτα για τις
σφαγές που υπέστη το νησί από τους Οθωμανούς. Από την άλλη πλευρά οι τοπικοί
άρχοντες δεν φάνηκαν να θέλουν να δείξουν την αληθινή ιστορία του νησιού στους
νέους Τούρκους μαθητές δημιουργώντας όμως μία φιλία η οποία βασίζεται στην λήθη.
Οι αληθινές φιλίες βασίζονται στην αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος από όλες
τις πλευρές όπως έπραξαν η Γαλλία και η Γερμανία.
Μία μονομερή φιλία όπου το παρελθόν κρύβεται
για τις καλές business δεν είναι βιώσιμη αφού κάποια στιγμή το παρελθόν θα
έρθει στην επιφάνεια όσο και αν το κρύβουμε.
