Γράφει στην Romfea.gr ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος**
Στους ύμνους της Εκκλησίας μας, την παραμονή των Χριστουγέννων, ψάλλεται ένα πολύ ωραίο ιδιόμελο, στη διάρκεια της Α΄ Ὥρας, των Βασιλικών Μεγάλων Ωρών.:«Βηθλεὲμ ἑτοιμάζου· εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω, ἡ ἀλήθεια ἦλθεν· ἡ σκιὰ παρέδραμε· καὶ Θεὸς ἀνθρώποις, ἐκ Παρθένου πεφανέρωται, μορφωθείς τὸ καθ᾿ ἡμᾶς, καὶ θεώσας τὸ πρόσλημμα. Διὸ Ἀδὰμ ἀνανεοῦται σὺν τῇ Εὔᾳ, κράζοντες· Ἐπὶ γῆς εὐδοκία ἐπεφάνη, σῶσαι τὸ γένος ἡμῶν».1
Είναι ποίημα, του Πατριάρχου τῆς Ἁγίας Πόλεως τῶν Ἱεροσολύμων Σωφρονίου, καί ψάλλεται σέ ήχο πλ. τοῦ Δ΄.
Η Βηθλεέμ, απέχει περί τα 20 λεπτά με το αυτοκίνητο, από την Ιερουσαλήμ και σήμερα, είναι υπό Παλαιστινιακό έλεγχο. Στα Εβραϊκά, Βηθλεέμ σημαίνει ψωμόπολη, δηλ. πόλη του ψωμιού. Τότε η Βηθλεέμ, ήταν ένα μικρό ασήμαντο χωριό.
Την ύστερη όμως και παντοτεινή δόξα αυτού του χωριού, ο Προφήτης Ησαΐας, την είχε προϊδει 700 χρόνια, πρίν λέγοντας:«...καὶ σὺ Βηθλεέμ, γῆ Ἰούδα, οὐδαμῶς ἐλαχίστη εἶ ἐν τοῖς ἡγεμόσιν Ἰούδα· ἐκ σοῦ γὰρ ἐξελεύσεται ἡγούμενος, ὅστις ποιμανεῖ τὸν λαόν μου τὸν ᾿Ισραήλ...»2, δηλ., και σύ Βηθλεέμ, γη του Ιούδα δεν είσαι καθόλου μικρή, γιατί από σένα θα προέλθει ο Ηγούμενος, εκείνος που θα ποιμάνει τον Ισραήλ.
Στην ασήμαντη Βηθλεέμ διάλεξε να γεννηθεί το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ο Σωτήρας και Λυτρωτής του ανθρωπίνου γένους ο Χριστός. Από τη μικρή Βηθλεέμ, ξεκίνησε το σχέδιο του Θεού, για τη λύτρωση του ανθρώπου και την επανείσοδό του, στον χαμένο γι’ αυτόν Παράδεισο.
Ση Βηθλεέμ απευθύνεται ο υμνωδός, Παριάρχης Ιεροσολύμων Σοφρώνιος, καλώντας την να ετοιμασθεί: «Βηθλεέμ ετοιμάζου εὐτρεπιζέσθω ἡ φάτνη· τὸ Σπήλαιον δεχέσθω»! Καλεί την Βηθλεέμ να ετοιμασθεί και τη φάτνη να ευτρεπισθεί και το σπήλαιο να δεχθεί. Η πρόσκληση, είναι σε ενεστώτα χρόνο και σε έγκληση προστακτική «ετοιμάζου, εὐτρεπιζέσθω, δεχέσθω».
Γιατί άραγε σε ενεστώτα; Γιατί η πρόσκληση στο θαύμα της Γεννήσεως, αφορά στον καθένα και στην καθεμία. Δεν έγινε κάποτε-τότε-σαν ιστορικό γεγονός. Γίνεται κάθε χρόνο τέτοια μέρα. Πόσο και πως μπορεί μιά φάτνη αλόγων, ένα μαντρί και ένας στάβλος, να στολιστούν και να γίνουν τόπος, για να χωρέσει και να κατακλιθεί εκεί ο ίδιος ο Θεός;
Κι όμως εκεί στη Βηθλεέμ «ο υψηλος θεός, επι γής εφάνη ταπεινός άνθρωπος...συγκατάβασις γαρ θεϊκή ου μετάβασις γαρ τοπική γέγονε..» μας πληροφορεί ο υμνωδός του Ακαθίστου ύμνου. Ο δε υμνωδός στον όρθρο των Χριστουγέννων απορεί και θαυμάζει: «Ο αχώρητος παντί πως εχωρήθη εν γαστρί; Ο εν κόλποις του Πατρός πώς εν αγκάλαις της Μητρός;»3 Πώς, Αυτός που δεν χωράει πουθενά χώρεσε στην κοιλιά της Παναγίας; Πώς, Εκείνος που όντας Άχρονος και στους κόλπους του Πατέρα, είναι τώρα στην αγκαλιά της Μητέρας Του, Αειπαρθένου Μαρίας;
Ο υμνωδός της εκκλησίας, μας καλεί όλους στο Ναό. Εκεί με πίστη και κατάνυξη θα ζήσουμε το θαύμα και θα λύσουμε την απορία μας για το μεγάλο γεγονός:«Δεῦτε ἴδωμεν πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός, ἀκολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ μετά των μάγων Ανατολής των Βασιλέων. Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως εκεί. Ποιμένες αγραυλούσιν ωδήν επάξιον Δόξα εν Υψίστοις λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι εκ της Παρθένου και Θεοτόκου εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας....».4
Ελάτε, να δούμε, ακολουθώντας τον Αστέρα και τους Μάγους, που εγεννήθη ο Χριστός. Ελάτε να ζήσουμε τα αληθινά Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα της προσωπικής μας σωτηρίας. Ελάτε να ψάλλουμε το «Δόξα εν Υψίστοις» Σ’ αυτή την πρόσκληση όμως πόσοι άραγε ανταποκρίνονται;
Για τους πολλούς, τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή που θ’ αγοράσουμε δώρα, θα φτιάξουμε γλυκά, θα κάνουμε τραπέζια, θα ξενυχτίσουμε στα «ρεβεγιόν».
Μετά απ’ όλα αυτά, όταν οι καμπάνες της εκκλησίας, σημαίνουν χριστούγεννα και καλούν στην εκκλησία, εμείς γυρίζουμε ξενυχτισμένοι κι’ άϋπνοι τα χαράματα, να πάμε για ύπνο!!!
Προτιμούμε τα Χριστούγεννα με τα δένδρα, τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες, τις γαλοπούλες, τα χοιρινά και τα «ρεβεγιόν». Ζούμε τα εμπορικά Χριστούγενα, που δεν έχουν καμία σχέση με την ταπεινή φάτνη, την «Άγια Νύχτα τη χριστουγεννιάτικη» και την προσωπική μας σωτηρία, που άρχισε αυτή την Άγια Νύχτα και τελειώθηκε με το Σταυρό στο Γολγοθά και την Ανάσταση.
Με την πανδημία που ενέσκηψε σ’ όλο τον κόσμο, όλα αυτά περιορίστηκαν σημαντικά, άλλαξαν μορφή ή δεν υπάρχουν. Κλεισμένοι στα σπίτια με αδυναμία προσωπικής επικοινωνίας, με αυστηρούς αριθμητικούς περιορισμούς, περιορισμό των προσωπικών ελευθεριών και δικαιωμάτων μας, με τις Εκκλησίες κλειστές θα «γιορτάσουμε» φέτος αλοιώτικα Χριστούγεννα!
Αυτό το κλίμα και αυτές οι συνθήκες όμως είναι αποτέλεσμα της αποστασίας μας και των αμαρτιών μας. Είναι συνέπεια του ότι δεν καταλάβαμε η ξεχάσαμε τι έγινε εκείνο το βράδυ στη Βηθλεέμ με τους «αγραυλούντες ποιμένες» τους Αγγέλους να ψάλουν το «επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» και τον Αστέρα να οδηγεί τους μάγους με τα δώρα. Είναι επιτακτική ανάγκη για τον καθένα μας να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία, τη γνώση και τη στάση μας, μπροστά στην εικόνα και το γεγονός της Γεννήσεως του Θεανθρώπου. Αν καταλάβουμε πώς και γιατί ήλθε στον κόσμο ο Υιός του Θεού τότε οι διάφοροι «ιοί» που μας φοβίζουν και μας τρομοκρατούν θα πάψουν να υπάρχουν.
Εκείνη την «Άγια Νύχτα» της Γεννήσεως ήταν «Ότε ήλθε το πλήρωμα του χρόνου εξαπέστειλεν ο Θεός τον Υιόν Αυτού γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον ίνα τους υπό νόμον εξαγοράσει ίνα την υιοθεσίαν απολάβωμεν»5 όπως γράφει στους Γαλάτες ο Απ. Παύλος.
Εκείνη τη Νύχτα ήλθε στον κόσμο ο Χριστός! Προσέλαβε σάρκα από τη σάρκα μας «ο λόγος σαρξ εγένετο και εσκήνωσεν εν ημίν και εθεασάμεθα την δόξαν αυτού, δόξαν ως μονογενούς παρά πατρός, πλήρης χάριτος και αληθείας»6 «ο νόμος διά Μωϋσέως εδόθη, η χάρις και η αλήθεια διά Ιησού Χριστού, εγένετο»7 όπως μοναδικά και θεολογικώτατα περιγράφει ό Ευαγγελιστής Ιωάννης.
Τον είδαμε με τη δόξα του μονάκριβου Υιού, πλήρη χάριτος και αληθείας, που ήλθε να συμπληρώσει το Νόμο, που είχε δοθεί στο Μωϋσή.8
Ο στάβλος των αλόγων ζώων, που διάλεξε να γεννηθεί ο Χριστός μας, είναι από τα δυσωδέστερα σημεία, σ’ ένα ποιμνιοστάστιο! Σ’ αυτό ακριβώς το σημείο του σταύλου εσπαργανώθη, ο «Αχώρητος Παντί» «ως είδεν ως ηθέλησε και ως ηυδόκησεν» Στο σταύλο και στη Φάτνη των αλόγων «άνθρωπος γίνεται Θεός, ίνα Θεόν τον Αδάμ απεργάσηται». Πρώτο στρωματάκι του «Βασιλέως των Βασιλέων» τα άχυρα από το παχνί των ζώων και πρώτη ζεστασιά τα χνώτα τους.
Εκεί, στη φάτνη της Βηθλεέμ, ήταν παρών όλος ο κτιστός κόσμος. Εκεί στη θεία μήτρα της Παρθένου και στη φάτνη χώρεσε ο Αχώρητος, Εκείνος, που δεν χωράει πουθενά. Πόσο όμορφα το εκφράζει στα Χριστουγεννιάτικα κάλαντα ο λαός μας.
«Αναρχος Θεός καταβέβηκεν
και εν τη Παρθένω κατώκησεν»
Εκεί στη φάτνη της άσημης Βηθλεέμ, ταπεινώθηκε νεογέννητο Θείο βρέφος και βρήκε για κατάλυμα αχυρένιο παχνί, για τη δική μας σωτηρία. Μπροστά στους Μάγους, τους απλοϊκούς αγραυλούντες Ποιμένες, τα άλογα ζώα, σύμβολα της ανθρώπινης άγνοιας, τον Ιωσήφ τον Μνήστορα και τους ψάλλοντες το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ και επί γής ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία» Αγγέλους, γίνεται η προσωπική Θεία Αποκάλυψη! Ο Θεός γίνεται άνθρωπος για να κάνει τον άνθρωπο Θεό!.Εκεί η «Παρθένος τεκούσα βρέφος την δίψαν έπαυσεν ευθύς την του Αδάμ και του Δαυίδ» (Κοντάκιο της Χριστού Γεννήσεως)
Εκεί στη φάτνη της Βηθλεέμ η ιστορία χωρίζεται στα δύο. Πρό Χριστού και μετά Χριστόν. Εκεί «ο έχων θρόνον ουρανόν και υποπόδιον την γην», εισήλθε στο χρόνο, «αρχήν λαβών χρονικήν»9, για να αγιάσει τον χρόνο, τούς κόπους και τον ιδρώτα του ανθρώπου, αλλά και να κάνει τον άνθρωπο μέτοχο της αιωνιότητος, πολίτη του ουρανού και του χαμένου Παραδείσου.
«Παράδοξον Μυστήριον, οἰκονομεῖται σήμερον! καινοτομοῦνται φύσεις, καὶ Θεὸς ἄνθρωπος γίνεται· ὅπερ ἦν μεμένηκε, καὶ ὃ οὐκ ἦν προσέλαβεν, οὐ φυρμὸν10 ὑπομείνας, οὐδὲ διαίρεσιν»11.
Καινούργια και ασυνήθιστα γεγονότα στη φύση. Μέγα μυστήριο και πρωτοφανές! Ο Θεός γίνεται άνθρωπος.
Έμεινε όπως ακριβώς ήταν, δηλ. Θεός, και έγινε ότι δεν ήταν, δηλ. άνθρωπος, χωρίς να υποστεί καμία σύγχυση, και ανάμειξη ή διαίρεση. Γενήθηκε τέλειος άνθρωπος και παρέμεινε Τέλειος Θεός.
Εκεί, στην φάτνη της Βηθλεέμ, μας έδειξε ότι ήλθε, για τον κάθε ταπεινό και καταφρονεμένο «τι γαρ ευτελέστερον σπηλαίου τι δε ταπεινότερον σπαργάνων;» σημειώνει με θαυμαστική απορία ο υμνωδός.
Ήλθε για να μας ξαναβάλει στον χαμένο Παράδεισο. Εκεί στην ταπεινή φάτνη της Βηθλεέμ με τη γέννηση, εγράφη η Καινή Διαθήκη, που σφραγίσθηκε 33 χρόνια αργότερα στο Γολγοθά, με τη σταυρική θυσία.
Η γέννηση του Χριστού που γίνεται κάθε Χρόνο, δεν γιορτάζεται σα γεγονός που έγινε κάποτε, τότε που βασιληάς της Ιουδαίας ήταν ο Ηρώδης ο Τετράρχης, ο σφαγέας των δεκατεσσάρων χιλιάδων νηπίων.
Ο Χριστός γεννιέται κάθε χρόνο και σώζει πάντοτε. «Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου» βεβαιώνει ο υμνωδός της εκκλησία μας. Ούτε εγεννήθη, ούτε θα γεννηθεί. «Γεννάται» ιστορικός εδώ ο ενεστώτας. «Η αλήθεια ήλθεν η σκιά παρέδραμε» «Ἄνθρωπος γίνεται θεός, ἵνα θεὸν τὸν Ἀδὰμ ἀπεργάσηται».12
Η σκιά και το σκοτάδι, από την ημέρα της εξόδου του Αδάμ απ’ τον Παράδεισο, καταδυνάστευε το ανθρώπινο γένος. Στην εικόνα της Γεννήσεως, οι αγιογράφοι ζωγραφίζουν αυτό το σκοτάδι με μαύρο χρώμα στο εσωτερικό του σπηλαίου της Γεννήσεως.13
Η αγωνία του ανθρώπου να λυτρωθεί απ’ αυτό το σκοτάδι είναι διάχυτη και στην αρχαία Ελληνική γραμματεία.
Μίλησε, γι’ αυτή τη λύτρωση και την ανάγκη ενός Θεού, χωρίς ανθρώπινα πάθη, ο Σωκράτης. Κατηγορήθηκε ότι εισάγει κενά δαιμόνια, δικάσθηκε και καταδικάσθηκε σε θάνατο, με κώνειο που πλήρωσε ο ίδιος.
Στην τραγωδία του Προμηθέα Δεσμώτη, ο Προμηθέας περιγράφει στην Ιώ14, όσα την περίμεναν και της είχε αναγγείλει, προκειμένου να την παρηγορήσει, για τα μελλοντικά της βάσανα. Της είπε, ότι ένας από τους απογόνους της, μετά από πολλές γενιές, θα ερχόταν να τον ελευθερώσει και ταυτόχρονα να κλονίσει την εξουσία του Δία15. Διάχυτη και διαρκής η προσδοκία των εθνών για το φώς και τη Λύτρωση!
Ιδού τι λέγει ο υμνωδός της Εκκλησίας γι’ αυτή την κατάσταση της προχριστιανικής ανθρωπότητας: «Ἰδὼν ὁ Κτίστης ὀλλύμενον, τὸν ἄνθρωπον χερσίν, ὃν ἐποίησε, κλίνας οὐρανοὺς κατέρχεται, τοῦτον δὲ ἐκ Παρθένου θείας Ἁγνῆς, ὅλον οὐσιοῦται, ἀληθείᾳ σαρκωθείς…»16 Βλέποντας ο Θεός τον άνθρωπο, που έφτιαξε με τα χέρια του, να χάνεται, τον λυπήθηκε και κλίνοντας τους ουρανούς, κατεβαίνει και γίνεται ένας απλός άνθρωπος αληθινά. Παίρνει σάρκα και οστά, από την Παρθένο μητέρα του. όχι συμβολικά. Όχι χάνοντας την θεότητά του, αλλά παραμένοντας Θεός γενήθηκε αληθινός άνθρωπος. Πόσο όμορφα περιγράφει το γεγονός ο ποιητής Γ. Βερίτης17:
Τον ερχομό Σου, ώ! πώς τον πρόσμενε
του βράχου ό τραγικός Δεσμώτης,
όσο τα σπλάγχνα τ’ όρνιο εσπάραζε
της αδαπάνητής του νιότης!
Κι ήρθες! Δεν ήρθες μ’ αστροπέλεκα
και με βροντές και καταιγίδα.
Ήρθες σαν αύρα, σαν πνοή, σαν φως,
σαν ορθρινή δροσοσταλίδα.
Βλέποντας ο υμνωδός το φώς του Αστέρα στη Βηθλεέμ, που, σκόρπισε το σκοτάδι, αναφωνεί με δοξολογική απορία: «Τί σοι προσενέγκωμεν Χριστέ, ὅτι ὤφθης ἐπὶ γῆς ὡς ἄνθρωπος δι’ ἡμᾶς; ἕκαστον γὰρ τῶν ὑπὸ σοῦ γενομένων κτισμάτων, τὴν εὐχαριστίαν σοι προσάγει· οἱ Ἄγγελοι τὸν ὕμνον, οἱ οὐρανοὶ τὸν Ἀστέρα, οἱ Μάγοι τὰ δῶρα, οἱ Ποιμένες τὸ θαῦμα, ἡ γῆ τὸ σπήλαιον, ἡ ἔρημος τὴν φάτνην·ἡμεῖς δὲ Μητέρα Παρθένον· ὁ πρὸ αἰώνων Θεὸς ἐλέησον ἡμᾶς».18
Τι να σου προσφέρουμε Χριστέ γιατί φάνηκες στη γή ως άνθρωπος για όλους εμάς; Κάθε κτίσμα σου σε ευχαριστεί με τον τρόπο του. Οι Άγγελοι προσφέρουν τον ύμνο «Δόξα εν υψίστοις Θεώ..». Οι ουρανοί προσφέρουν τον Αστέρα. Οι Μάγοι προσφέρουν τα Δώρα, χρυσό, λίβανο και σμύρνα. Οι ποιμένες αναγγέλλουν το θαύμα. Η γή προσφέρει το Σπήλαιο. Η έρημος της Ιουδαίας τη φάτνη και οι άνθρωποι την Παρθένο Μητέρα, προ τόκου και μετά τόκον. Έλέησέ μας, ως προ Αιώνων, υπάρχων Θεός.
Ο ποιητής Τέλος Άγρας19 λυρικά νοσταλγεί και ποιητικά περιγράφει, τη φάτνη και τη Γέννηση, στην άσημη μέχρι τότε, Βηθλεέμ
Το μέτωπό του ήταν σαν ήλιος,
και μέσα η φάτνη η φτωχική,
άστραφτε πιο καλά από μέρα,
με κάποια λάμψη μαγική.
Μα κι’ από αγγέλους κι’ από μάγους,
δεν ζήλεψα άλλο πιο πολύ,
όσο της Μάνας Του το στόμα,
και το ζεστό - ζεστό φιλί.
Ο απαράμιλλος ιερουργός της ποίησής μας Κωστής Παλαμάς20 στο ποίημά του «Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο» περιγράφει λυρικά και πολύ παραστατικά, τη ψυχική νοσταλγία, για τη Γέννηση του Χριστού:
Να ‘μουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Να ‘μουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Στην εποχή της «κρίσης των αξιών» που βιώνουμε και που, για να μην καταλαβαίνουμε τι ακριβώς λέμε, την ονομάσαμε «οικονομική κρίση», η γέννηση του Θεανθρώπου είναι γεγονός, που ελέγχει και προκαλεί. Η Άγια Νύχτα της Βηθλεέμ ενοχλεί τους «σοφούς» και τους «συζητητές τους αιώνος τούτου».
Ελέγχει τους σύγχρονους μιμητές του Ηρώδη και τους είρωνες αθέους της εποχής. Γι’ αυτό και αφαιρείται, απ’ τα βιβλία, απ’ τη ζωή μας απ’ τα σχολεία και τα Πανεπιστήμια.21
Βλέπουμε μία προσπάθεια, χωρίς μέτρο και χωρίς όρια, να βγεί απ’ τη ζωή μας ο Χριστός, στο όνομα της «διαφορετικότητας». «Διαφορετικότητα», ορισμός εφεύρημα, ακατανόητος και απροσδιόριστος κατά περιεχόμενο, όσων μετά μανίας επαγγέλλονται την «πανθρησκεία» και την «παγκοσμιοποίηση». Πολύ επιτυχημένα και προφητικά ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, ονόμαζε την πραγματικότητα αυτή «κιμαδοποίηση».
Τραγικές υπάρξεις πλανεμένων, που όσο τους ελέγχουν τα έργα και η συνείδησή τους, τόσο και παλεύουν να σβήσουν την Γέννηση και την Ανάσταση του Ιησού. Το πάθημα του Παύλου στο δρόμο για τη Δαμασκό δεν το διάβασαν δεν το άκουσαν ποτέ, αλλά κι αν κάποτε καπου το είδαν δεν το πίστεψαν ούτε και το πιστεύουν. Πορεύονται το δρόμο της «επιστήμης» τους προσπαθώντας να χτίσουν τον πύργο της σύγχρονης επιστημονικής Βαβέλ.
Δεν γνωρίζουν άραγε και δεν άκουσαν πως «Η Γέννησή σου Χριστέ ο Θεός ημών ανέτειλε τω κόσμω το φώς το της Γνώσεως.....»; Το γνωρίζουν σίγουρα, αλλά «.....πας γαρ ο φαύλα πράσσων μισεί το φως και ουκ έρχεται προς το φως, ίνα μη ελεγχθή τα έργα αυτού υπό του φωτός...»22
Σ’ όλους αυτούς θα πεί ο Σοφός Σολομών: «Ακούσατε οὖν, βασιλεῖς, καὶ σύνετε· μάθετε, δικασταὶ περάτων γῆς. ἐνωτίσασθε οἱ κρατοῦντες πλήθους καὶ γεγαυρωμένοι23 ἐπὶ ὄχλοις ἐθνῶν· ὅτι ἐδόθη παρὰ τοῦ Κυρίου ἡ κράτησις ὑμῖν καὶ ἡ δυναστεία παρὰ ῾Υψίστου, ὃς ἐξετάσει ὑμῶν τὰ ἔργα καὶ τὰς βουλὰς διερευνήσει· ὅτι ὑπηρέται ὄντες τῆς αὐτοῦ βασιλείας οὐκ ἐκρίνατε ὀρθῶς, οὐδὲ ἐφυλάξατε νόμον, οὐδὲ κατὰ τὴν βουλὴν τοῦ Θεοῦ ἐπορεύθητε. φρικτῶς καὶ ταχέως ἐπιστήσεται ὑμῖν, ὅτι κρίσις ἀπότομος ἐν τοῖς ὑπερέχουσι γίνεται.»24
Δηλαδή, σε ελεύθερη απόδοση: Ακούσατε οι βασιλείς και οι άρχοντες και σοβαρευτείτε. Μάθετε οι δικαστές, ανά τα πέρατα της οικουμένης και όσοι υπερήφανα στρέφεσθε εναντίον των εθνών, ότι η εξουσία που έχετε, σας έχει δοθεί από τον Γεννηθέντα στην ταπεινή Βηθλεέμ. Αυτός θα εξετάσει τα έργα, τις σκέψεις, τις επιθυμίες και θελήσεις σας. Και επειδή, όντας υπηρέτες της βασιλείας του Θεού, χάριν του λαού, δεν κρίνατε ορθώς, δεν φυλάξατε τον νόμο του Ευαγγελίου (όχι τους περιστασιακούς και ανθρώπινους) ούτε πολιτευθήκατε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, ο Θεός θα στραφεί γρήγορα και φρικτά εναντίον σας «φρικτῶς καὶ ταχέως» Πρέπει να ξέρετε ότι η δικαία κρίση των αρχόντων από το Θεό γίνεται απότομα και χωρίς προειδοποίηση.
Πρέπει να μη λησμονούμε όλοι μας άρχοντες και αρχόμενοι, σοφοί και άσημοι, αυτό που γράφει ο Απόστολος Παύλος στους Κορινθίους: «...γέγραπται γάρ· ἀπολῶ τὴν σοφίαν τῶν σοφῶν, καὶ τὴν σύνεσιν τῶν συνετῶν ἀθετήσω.ποῦ σοφός; ποῦ γραμματεύς; ποῦ συζητητὴς τοῦ αἰῶνος τούτου; οὐχὶ ἐμώρανεν ὁ Θεὸς τὴν σοφίαν τοῦ κόσμου τούτου;..»25
Ξεχνούν επίσης, όλοι οι εθελοτυφλούντες αρνητές της Γεννήσεως, την περίφημη και κλασική, για την ύπαρξη Θεού και θρησκείας, βεβαίωση, που έγραψε ο Πλούταρχος27, που δεν ήταν Χριστιανός: «εὕροις δ’ ἄν ἐπιών καί πόλεις ἀτειχίστους, ἀγραμμάτους, ἀβασιλεύτους, ἀοίκους, ἀχρημάτους, νομίσματος μή δεομένας, ἀπείρους θεάτρων καί γυμνασίων ἀνιέρου δέ πόλεως καί ἀθέου, μή χρωμένης εὐχαῖς μηδέ ὅρκοις, μηδέ μαντείαις, μηδέ θυσίαις ἐπ’ άγαθοῖς οὐδείς ἐστιν, οὐδ’ ἔσται θεατής. Ἀλλά πόλις ἄν μοι δοκῇ μᾶλλον ἐδάφους χωρίς, ἤ πολιτεία τῆς περί Θεοῦ δόξης ἀναιρεθείσης παντάπασι σύστασιν λαβεῖν ἤ λαβοῦσα τηρῆσαι».28
Με απλά λόγια: Όπου να πας κι όπου να σταθείς, και όλο τον κόσμο να γυρίσεις, μπορεί ίσως, να βρεις πόλεις και χωριά χωρίς τείχη, χωρίς σχολεία, χωρίς βασιλιάδες, χωρίς κατοίκους, χωρίς χρήματα, χωρίς θέατρα και γυμναστήρια. Τέτοιες πολιτείες μπορεί να βρεις. Αλλά πόλη άθεη, που να μην έχει ναούς και ιερά, που οι κάτοικοί της να μη προσεύχονται και να μην επικαλούνται το Θεό στα δικαστήρια με όρκους, που να μην κάνουν θυσίες και να ζητούν από το Θεό ευλογίες, κανείς δεν βρήκε ούτε πρόκειται να βρει. Μου φαίνεται δε πως, ίσως, μπορεί να βρεθεί πόλη χωρίς έδαφος παρά πολιτεία χωρίς θρησκεία και πίστη στο Θεό. Τέτοια πολιτεία δεν μπορεί να υπάρξει, ή κι αν παρουσιασθεί, ποτέ δεν θα σταθεί29.
Σε αντίθεση με όλους αυτούς, πόσο όμορφα και ποιητικά, ζωγραφίζει τη Χριστουγεννιάτικη Άγια Νύχτα, ο Γ. Δροσίνης31:
Την άγια νύχτα τη Χριστουγεννιάτικη
- ποιός δεν το ξέρει; -
των Μάγων κάθε χρόνο τα μεσάνυχτα
λάμπει τ᾿ αστέρι.
Κι όποιος το βρή μεσ᾿ στ᾿ άλλα αστέρια ανάμεσα
και δεν το χάσει
σε μια άλλη Βηθλεέμ ακολουθώντας το
μπορεί να φτάση.
Κλείνω αυτές τις λίγες σκέψεις, ως οφειλόμενη δοξολογία και ομολογία, όπως την έγραψε ο πολύ πιστός, μεγάλος Έλληνας, Φώτης Κόντογλου31: «Δόξα στο Θεό, που υπάρχει ακόμα κάποιο καταφύγιο για μας, που δεν είμαστε σε θέση να νοιώσουμε «το μεγαλείο της εποχής μας». Δόξα στο Θεό που υπάρχουν ακόμα κάποιοι τόποι που δεν τους εξήρανε αυτή η φυλλοξήρα που λέγεται σύγχρονος πολιτισμός…… Καλό είναι να υπάρχεις, αλλά να ζεις είναι άλλο πράγμα».
Το «κάποιο» δικό μας «καταφύγιο» είναι η Πίστη μας στο Θαύμα της Γέννησης του Χριστού και της Ανάστασής του. Ζώντας τη Γέννησή του αγωνιζόμαστε, και πρέπει να αγωνιζόμαστε για την «Επί γής Ειρήνη», προσδοκώντας την Ανάσταση, γιατί σκοπός μας είναι να γίνουμε «Θεοί και υιοί Υψίστου πάντες». Να κερδίσουμε την Αιωνιότητα σώζοντας την ψυχή μας γιατί
Η Σωτηρία της ψυχής
είναι πολύ μεγάλο πράγμα32
**Ο Παναγιώτης Αγγελόπουλος είναι
Επίτιμος Αντεισαγγελέας του Α.Π. Μ.Δ.Ε
Νομικής Σχολής του Ε.& Κ. Πανεπιστημίου,
Πτυχιούχος του Θεολογικού Τμήματος της
Θεολογικής Σχολής του Ε.& Κ. Πανεπιστημίου
τ. Τακτικός Καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δικαστών
και τ.Τακτικός Καθηγητής του Ποινικού Δικονομικού Δικαίου
στις Σχολές Δοκίμων Αξιωματικών και Μετεκπαιδεύσεως της Ελληνικής Αστυνομίας.
https://www.romfea.gr/epikairotita-xronika/41215-ti-egine-tin-agia-nuxta-sti-bithleem
.jpg)
