Οι ηγέτες του «Δεξιού Τομέα» ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως άγνωστοι παραμένουν οι χρηματοδότες του
Ο φωτογραφικός φακός απαθανάτισε πολλές φορές στην περιοχή
γύρω από το γήπεδο της ποδοσφαιρικής ομάδας Δυναμό Κιέβου, τους άνδρες με τα μαύρα…
Με μάσκες, αλυσίδες, λοστούς και καλυμμένα πρόσωπα, τα σκληρά παιδιά της Ουκρανικής ακροδεξιάς πρωτοστάτησαν στις συγκρούσεις με την αστυνομία στις αιματηρές ταραχές. Ηταν αυτοί που έγραψαν στο νέο κεφάλαιο της ουκρανικής ιστορίας πολλές νέες σελίδες βίας.
Ο «Δεξιός Τομέας» (Πράβιι Σεκτόρ-Pravyy Sektor) αναδείχθηκε στη δύναμη που όρισε τους δρόμους του Κιέβου, οργανώνοντας τις ομάδες κρούσεις και λειτουργώντας ως ο στρατιωτικός βραχίονας του Svoboda, της επίσημης Ουκρανικής ακροδεξιάς που σήμερα είναι τέταρτη δύναμη στο κοινοβούλιο της Ουκρανίας.
Σήμερα χωριστά αλλά και μαζί οι Ουκρανοί, νοσταλγοί των Ναζί, ονειρεύονται κυβερνητικά πόστα και μια «καθαρή» Ουκρανία, απαλλαγμένη από μειονότητες και κυρίως Ρώσους…
Δεξιός Τομέας: Από τα γήπεδα στις πλατείες
Με στρατιωτική δομή και εξοπλισμό ο ουκρανικός Δεξιός Τομέας «αλίευσε» τα τελευταία χρόνια τα στελέχη του στα γήπεδα του ποδοσφαίρου, εκεί όπου εκτονώθηκαν απροκάλυπτα, οι εθνικιστικές και ξενοφοβικές ιδεοληψίες. Οπως έγραφε το BBC, η ουκρανική οργάνωση δεν διαθέτει κάποια ευδιάκριτη ηγεσία, ενώ χρησιμοποιεί την ιστοσελίδα της «Τρίαινας» για να επικοινωνεί με τους υποστηρικτές της.
Η ατζέντα του «Δεξιού Τομέα» είναι ξεκάθαρα αντι-ρωσική. Οι ηγέτες του ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως άγνωστοι παραμένουν οι χρηματοδότες του. Σύμφωνα με τα ουκρανικά μέσα ενημέρωσης, οι «ακτιβιστές» του στρατολογήθηκαν κυρίως από λούμπεν στοιχεία και φανατικούς των γηπέδων, ενώ στις γραμμές του ενσωματώθηκαν ακροδεξιές ομάδες, όπως η «Τρίαινα» και οι «Ουκρανοί Πατριώτες».
Οπως προκύπτει από το επίσημο μανιφέστο του «Δεξιού Τομέα», στόχος του δεν είναι η ένταξη της Ουκρανίας στην Ε.Ε., την οποία χαρακτηρίζει «καταπιεστή των εθνών», αλλά «η καταστροφή του σκελετού του κράτους» και «η αυστηρή τιμωρία των προδοτών και όσων εμποδίζουν την επαναστατική ενέργεια των μαζών».
Οι ηγέτες του «Δεξιού Τομέα» ήταν μέχρι πρότινος παγκοσμίως άγνωστοι, όπως άγνωστοι παραμένουν οι χρηματοδότες του
Στις 7 Φεβρουαρίου, ο ηγέτης του «Δεξιού Τομέα», Ντμίτρο Γιάρος, με συνέντευξή του στο αμερικανικό περιοδικό ΤΙΜΕ, δήλωνε ότι το κίνημά του προετοιμάζεται για ένοπλη εξέγερση και έχει ήδη συγκεντρώσει αρκετά αποθέματα όπλων για τον σκοπό αυτό.
Ντμίτρι Γιάρος: Πολύ σκληρός για να πεθάνει
Ηγέτης του «Δεξιού Τομέα» είναι ο Ντμίτρι Γιάρος. Επιδίωξή του μετά την ανατροπή του Γιανούκοβιτς είναι να διασφαλίσει τη συμμετοχή του κινήματός του στην εξουσία. Ο ίδιος λέει ότι «η εθνική ιδέα είναι αυτή τη στιγμή τόσο σημαντική για την Ουκρανία, ακριβώς γιατί αυτή μπορεί και κρατάει τους ανθρώπους ενωμένους ενώ αντιμετωπίζουν τεράστια προβλήματα». Υποστηρίζει μάλιστα ότι ο «επαναστατικός ουκρανικός εθνικισμός» δεν είναι μια ιδεολογία μίσους εναντίον του ρωσικού λαού. «Ο εχθρός μας είναι ο ρώσικος ιμπεριαλισμός. Δεν είμαστε φασίστες, δεν είμαστε ναζί, δεν μισούμε τους Ρώσους» Υπενθυμίζει ότι όποιος κι αν αναλάβει την κυβέρνηση, δεν πρέπει να ξεχνά, ότι είναι τα δικά μας δυνατά μπράτσα που του χάρισαν την εξουσία πάνω στο λαό. Ο “Δεξιός Τομέας” θα παρακολουθεί στενά κάθε εξέλιξη στη χώρα. Και αν οι νέοι πολιτικοί πιστεύουν ότι θα μπορούσαν να μιμηθούν του προκατόχους τους, ότι θα μπορούσαν να κλέβουν, να δωροδοκούνται, να αφήνουν τη γραφειοκρατία να οργιάζει, τότε θα έχουν πολύ σύντομα κι αυτοί τη μοίρα του Γιανούκοβιτς»
Ο νέος υπουργός εσωτερικών της Ουκρανίας, Άρσεν Αβάκοβ έχει δηλώσει ότι άνθρωποι του «Δεξιού Τομέα θα μπορούσαν να αναλάβουν υψηλές θέσεις σε μεγάλα υπουργεία. Ο Αβάκοφ είναι από αυτούς που παίρνουν στα σοβαρά τις προειδοποιήσεις του Γιάρος.
Svoboda: Η «ελευθερία» των άκρων πάτησε στη διχόνοια της Πορτοκαλί Επανάστασης
Tο αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στην Ουκρανία το 2012 ήταν αναμενόμενο. Η επιστροφή του Βίκτωρ Γιανούκοβιτς κανέναν δεν εξέπληξε. Ωστόσο υπήρξε κάτι που έκανε πολλούς να ανασηκώσουν τα φρύδια τους, χωρίς βέβαια να μπορούν τότε να προβλέψουν τι ακριβώς θα συνέβαινε δύο χρόνια μετά. Ηταν η είσοδος στο ουκρανικό κοινοβούλιο βουλευτών της άκρας δεξιάς. Το Svoboda (Eλευθερία) έμπαινε θριαμβευτικά στην πολιτική σκηνή καταλαμβάνοντας μάλιστα ένα εντυπωσιακό για την συγκεκριμένη χρονική συγκυρία 10%. Κανείς δεν εκτίμησε, ούτε έδωσε την δέουσα προσοχή σε αυτό που συνέβαινε. Από την ανεξαρτησία της Ουκρανίας, το 1991 κανένα ακροδεξιό κόμμα δεν είχε κερδίσει έδρες στο κοινοβούλιο, παρά μόνο σε κάποιες περιφέρειες.
Το Svoboda ιδρύθηκε το 1991 με την επωνυμία Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Ουκρανίας, παραπέμποντας ευθέως στους Ναζί. Το κόμμα έχει σχέσεις με τους Γερμανούς απόγονους των ναζί -το κόμμα NPD που σκέφτεται σοβαρά να κηρύξει εκτός νόμου το Βερολίνο- ενώ περηφανεύεται για τη «συγγένειά» του με όσους είχαν πολεμήσει στο πλευρό των «Waffen SS», κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Απέκτησε το σημερινό όνομα του το 2004, με τη συμβουλή του γαλλικού Εθνικού Μετώπου. Οι δημοσκοπήσεις πριν από τις εκλογές του 2009 το προετοίμαζαν για μια ακόμη εκλογική αποτυχία. Αλλωστε είχε κερδίσει ένα άθλιο 0,36 % των ψήφων στις βουλευτικές εκλογές του 2006 , και ένα εξίσου άθλιο 0,76 % το 2007 . Όμως οι περιφερειακές εκλογές του 2009 στην Περιφέρεια Ternopil ήταν ορόσημο για Svoboda : τερμάτισε στην πρώτη θέση με 34,69 % των ψήφων . Και παρόλο που το κόμμα δεν κατάφερε να επαναλάβει αυτό το εκπληκτικό αποτέλεσμα στις περιφερειακές εκλογές του 2010 , κέρδισε έδρες σε επτά περιφερειακά συμβούλια στα δυτικά και το κέντρο της χώρας , και σε τρία περιφερειακά συμβούλια.
Η άνοδος του Svoboda δεν ήταν τυχαία. Οι δύο, άλλοτε συμμαχικές δυνάμεις της Πορτοκαλί επανάστασης, το Μπλοκ της Γιούλια Τιμοσένκο ( BYuT ) και Η Ουκρανία μας ( OU ) – ήταν στα μαχαίρια. Η στήριξη του Svoboda έγινε εις βάρος τους .
Ενας λόγος για τα εκπληκτικά εκλογικά αποτελέσματα του Svoboda ήταν οι «μn - πατριωτικές κυβερνητικές πολιτικές» όπως η υιοθέτηση του αμφιλεγόμενου νόμου που χορηγεί επίσημο καθεστώς στη ρωσική γλώσσα σε περιοχές όπου κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται). Ενα μεγάλο μέρος της ουκρανικής κοινωνίας είχε βαρεθεί την τρέχουσα πολιτική ελίτ, σημαντικός παράγοντας και για την σημερινή επιτυχία του Βιτάλι Κλίτσκο της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τη Μεταρρύθμιση ( Udar ).
Ενας λόγος για τα εκπληκτικά εκλογικά αποτελέσματα του Svoboda ήταν οι «μn - πατριωτικές κυβερνητικές πολιτικές» όπως η υιοθέτηση του αμφιλεγόμενου νόμου που χορηγεί επίσημο καθεστώς στη ρωσική γλώσσα σε περιοχές όπου κατά κύριο λόγο χρησιμοποιείται). Ενα μεγάλο μέρος της ουκρανικής κοινωνίας είχε βαρεθεί την τρέχουσα πολιτική ελίτ, σημαντικός παράγοντας και για την σημερινή επιτυχία του Βιτάλι Κλίτσκο της Δημοκρατικής Συμμαχίας για τη Μεταρρύθμιση ( Udar ).
O δεύτερος λόγος είναι ότι στις βουλευτικές εκλογές του 2007 το Svoboda είχε στην προνομιακή θέση να είναι το μόνο ενεργό ακροδεξιό κόμμα στην Ουκρανία Ηταν φυσικό επόμενο λοιπόν να γίνει το επίκεντρο για τους υπερεθνικιστές ψηφοφόρους που ονειρεύονταν μια «καθαρή» Ουκρανία. Το Svoboda είχε πετύχει και σε ένα άλλο επίπεδο, Κατάφερε να προσελκύσει πολλές προσωπικότητες της ουκρανικής πνευματικής και πολιτιστικής ζωής. Με τη στήριξη από τα μικρότερα φασιστικά κοινωνικά κινήματα , όπως η Αυτόνομη Αντίσταση ή Κοινωνική - Εθνοσυνέλευση το Svoboda έχει εξασφαλίσει επίσης την υποστήριξη από πολλά πρώην μέλη του ουκρανικού επαναστατικού στρατού, στο οποίο πολέμησε για την ανεξαρτησία της Ουκρανίας το 1943-1954 . Με άλλα λόγια, ένα ακροδεξιό κόμμα έχει καταφέρει να εδραιώσει την εθνικιστική ψηφοφορία - μια άνευ προηγουμένου ανάπτυξη στην Ουκρανία . Σύμφωνα με το Κέντρο για την Κοινωνία της Έρευνας , η οποία παρακολουθεί τις δραστηριότητες διαμαρτυρίας στην Ουκρανία , το Svoboda είχε συμμετάσχει στο 1//3 του συνόλου των συλλαλητηρίων διαμαρτυρίας στην Ουκρανία από το τέλος του 2011 .
Η στρατηγική αυτή ήταν αποτελεσματική όχι μόνο για την αύξηση της δημόσιας προβολής του κόμματος και την προσέλκυση νέων ψηφοφόρων, αλλά και για τη δυνατότητα του Svoboda να αποπροσανατολίσει το κοινό και να του αποσπάσει την προσοχή από τον υπερεθνικισμό. Επίσης στις βουλευτικές εκλογές το 2012, πρωταγωνίστησε η επιστροφή της « ιδεολογίας ». Υπήρξε κάποιο είδος συναίνεσης μεταξύ πολλών φαινομενικά φιλελεύθερων και πολιτικά ενεργών νέων Ουκρανών ότι το Svoboda είναι το μόνο μεγάλο κόμμα με ένα πραγματικό πολιτικό πρόγραμμα που καθοδηγείται από μια ιδεολογία για την οποία οι ηγέτες του κόμματος και ακτιβιστές έχουν μια μακροχρόνια προσήλωση.
http://www.thetoc.gr/magazine/oi-skliroi-oukranoi-fasistes
.jpg)
