Η τελευταία αποκάλυψη για τον βρόμικο ρόλο του Χένρι Κίσιγκερ στην κυπριακή τραγωδία του 1974, μας εξόργισε δικαιολογημένα, αλλά μας βοήθησε την ίδια στιγμή να καταλήξουμε στα οριστικά, στα τελικά μας συμπεράσματα,
που δεν αμφισβητήθηκαν μεν, παρά το γεγονός ότι έγινε μία προσπάθεια από καθηγητές και «δημοσιογράφους-ερευνητές», που φέρουν ελληνικά ονόματα να υποστηρίξουν με ανόητο τρόπο, ότι η ευθύνη της τότε αμερικανικής κυβέρνησης ήταν μηδενική.
- Η προσπάθειά τους έπεσε στο κενό και διαψεύστηκαν με οικτρό τρόπο. Από τους ίδιους τους Αμερικανούς. Αλλά παραμένει ένα μίασμα της πραγματικής δημοσιογραφίας η προσπάθειά τους, για να μας θυμίζει ότι το χρώμα του χρήματος, άμα τη εμφανίσει του, αλλάζει και συνειδήσεις.
Με το τελευταίο τηλεγράφημα, που η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετείχα από το 1989 είχε εντοπίσει το 2001, αλλά ήταν λογοκριμένο, οι ενοχές για το πραξικόπημα εναντίον του Μακάριου και την τουρκική εισβολή, έχουν ονοματεπώνυμο. Πλέον, ούτε οι ίδιοι οι Αμερικανοί αμφισβητούν αυτή την πραγματικότητα, καθώς είναι αυτοί που αποχαρακτήρισαν στην ολότητά του το εν λόγω απόρρητο έγγραφο.
- Και στο σημείο αυτό, πρέπει να τονίσω ακόμα μία φορά, ότι μόνο οι Αμερικανοί είναι μάγκες και ακομπλεξάριστοι στο θέμα των απορρήτων εγγράφων. Δεν δίνουν επιλεκτικά όπως κάνουν οι κομπλεξαρισμένοι Εγγλέζοι, αλλά οι ερευνητές έχουν ελεύθερο τοπίο, εφόσον είναι νόμιμοι και δεν κλέβουν, να «κυνηγήσουν» όλα τα έγγραφα, τα οποία -τουλάχιστον η ερευνητική ομάδα στην οποία συμμετέχω- κέρδισε και δημοσιοποίησε.
Το έγγραφο που αποκάλυψε η ιστοσελίδα μας, Hellas Journal, με την υπογραφή του συναδέλφου Νίκου Μελέτη, καταγράφει τα πρακτικά από την συνάντηση του τότε προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζέραλντ Φορντ με τον Χένρι Κίσινγκερ και τον στρατηγό Μπρέντ Σκόουκροφτ, στελέχους του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας. Η συνάντηση έγινε στις 9 το πρωί ώρα Ουάσιγκτον της 13ης Αυγούστου 1974. Άρα η συζήτηση ξεκίνησε στις 4 το απόγευμα ώρα Κύπρου, περίπου 15 με 17 ώρες πριν από την έναρξη του Αττίλα ΙΙ.
Το πρώτο που αδιάντροπα λέει ο Κίσιγκερ στον τότε πρόεδρο της Αμερικής, εν γνώσει του τότε ότι τα όσα λέει δεν θα δημοσιοποιηθούν ποτέ, είναι αυτό:
- «Εμείς φυσικά δεν θέλουμε έναν πόλεμο μεταξύ των δύο (Σ.Σ.: εννοεί την Ελλάδα και την Τουρκία), αλλά εάν φτάσουμε σε αυτόν, η Τουρκία είναι πιο σημαντική για εμάς και (οι Τούρκοι) έχουν μια πολιτική δομή η οποία μπορεί να παράξει έναν Καντάφι».
Το δεύτερο που υπογραμμίζει με τον γνωστό του κυνισμό, είναι αυτό:
- «Μερικοί από τους συνάδελφους μου θέλουν να κόψουν την βοήθεια στην Τουρκία. Αυτό θα ήταν μια καταστροφή. Δεν υπάρχει κανένας αμερικανικός λόγος, για να μην έχουν οι Τούρκοι το ένα τρίτο της Κύπρου».
Τα λόγια του ομιλούν από μόνα τους και δεν χρειάζεται καμία ανάλυση, πόσο μάλλον καθοδήγηση, στον αναγνώστη. Ο τότε παντοδύναμος υπουργός Εξωτερικών της Αμερικής, είχε αποφασίσει να τιμωρήσει τον ξεροκέφαλο Μακάριο, ο οποίος νόμιζε πως η Κύπρος ήταν υπερδύναμη και ο ομφαλός της γης, και στο μυαλό του Κίσιγκερ, έπαιζε το παιγνίδι της τότε Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) και δημιουργούσε έτσι, προβλήματα για την Αμερική και τη Δύση.
Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αλήθεια. Ο Μακάριος ήταν ένας φιλοαμερικανός πολιτικός, στην αρχή της καριέρας του στην Εκκλησία έδειξε και ακροδεξιές τάσεις, αφού όρκιζε τα μέλη της οργάνωσης «Χ», που είχε ιδρύσει στην Αθήνα ο στρατηγός Γρίβας, και τα οποία κατηγορήθηκαν για φιλοναζιστικές τάσεις.
- Ο Μακάριος ήταν ένας φιλόδοξος παπάς, τον οποίο εκμεταλλεύονταν οι Σοβιετικοί και ιδιαίτερα ο Αντρέι Γκρομίκο, ο υπουργός Εξωτερικών της ΕΣΔΔ και νέμεση του Κίσιγκερ. Το ένα έφερε το άλλο, αλλά όλα αυτά που περιγράφω δεν είναι δικαιολογία για να σχεδιαστεί ένα πραξικόπημα και στη συνέχεια η καταστροφή ενός λαού. Ακούω τους ισχυρισμούς των λίγων ψεκασμένων, που απέμειναν να υποστηρίζουν αντιδημοκρατικές λύσεις, ότι φταίει ο τάδε και η δείνα για την κυπριακή τραγωδία. Δεν τα αγοράζω ποτέ. Προσπαθώ πάντα να υπάρχει τεκμηρίωση.
Όταν γράψαμε το σχετικό βιβλίο για τον Κίσιγκερ με τον Κώστα Βενιζέλο, το οποίο περιείχε πολλά απόρρητα ντοκουμέντα, προβληματιστήκαμε για το συγκεκριμένο έγγραφο, διότι -όπως έγραψα και παραπάνω- ήταν λογοκριμένο. Υπήρχε δε ο κίνδυνος ότι θα μπορούσε να «πήγαζαν» από αυτό, ακριβώς επειδή ήταν λογοκριμένο, διαφορετικά συμπεράσματα.
Άλλωστε, και από τα υπόλοιπα έγγραφα επιβεβαιωνόταν ο ρόλος της τότε Αμερικής, για τον οποίο δεν έχουν ευθύνες οι κυβερνήσεις που ακολούθησαν. Και το καταγράφω για να είμαστε δίκαιοι στα όποια συμπεράσματά μας. Σε αυτό που φταίνε πολύ, σε εξοργιστικό βαθμό, οι επόμενες κυβερνήσεις των ΗΠΑ, είναι ότι καμία μα καμία δεν προσπάθησε να αποδώσει δικαιοσύνη για να αντιμετωπίσει το Κυπριακό ως θέμα εισβολής και κατοχής. Παρέμειναν προσκολλημένοι στο δόγμα του Κίσιγκερ για την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ), που είναι ακραία φιλοτουρκική διευθέτηση, και ταλαιπωρούν μέχρι σήμερα την Κύπρο και το λαό της.
Αλλά τι να κατηγορούμε τους Αμερικανούς, όταν το κατ’ εξοχή αντιαμερικανικό κόμμα της Κύπρου, το ΑΚΕΛ, και το κατ’ εξοχή φιλοαμερικανικό κόμμα του νησιού, ο ΔΗΣΥ, υποστηρίζουν μία φιλοτουρκική λύση. Και καλά οι δεξιοί του ΔΗΣΥ, «συγχωρούνται» διότι οι άνθρωποι είναι φιλοδυτικοί και ακολουθούν πιστά εντολές, όπως απέδειξε με τη συνέντευξη του στον Φιλελεύθερο ο πρόεδρος του κόμματος, ο κ. Αβέρωφ Νεοφύτου. Αλλά οι Ακελικοί. Τι πίνουν και δεν μας δίνουν; Ποιος είναι ο λόγος, ποια είναι η δύναμη που τους ωθεί να επιμένουν στη διζωνική, λύση η οποία είναι απόρροια της τουρκικής εισβολής και κατοχής και την οποία σκαρφίστηκε ο «μάγος» Κίσιγκερ.
- Θα έλεγα ότι όλα έχουν την εξήγησή τους. Ακόμα και προβεβλημένα στελέχη των δύο κομμάτων, με τα οποία συζήτησα το θέμα παραδέχθηκαν το οξύμωρο, αλλά δεν μπορούν να μιλήσουν δημόσια επειδή οι τσάροι των κομμάτων τους δεν χωρατεύουν.
Με αυτό το σημείωμα κλείνει και επίσημα η έρευνα που ξεκινήσαμε με άλλους συναδέλφους από το 1989. Για την ιστορία, την πλειοψηφία των εγγράφων κερδίσαμε νόμιμα την 1η Αυγούστου του 2001 και παρά το γεγονός ότι οι αποδείξεις ήταν ατράνταχτες, μερικοί μας λοιδόρησαν, άλλοι μας έστειλαν στα δικαστήρια. Όλες οι μάχες μας ήταν κερδοφόρες.
Με το έγγραφο αυτό, μπήκαν όλα στη θέση τους. Και το πραξικόπημα και η τουρκική εισβολή ήταν συμφωνημένα και προσχεδιασμένα. Εάν δε οι κυβερνήσεις της Ελλάδας και της Κύπρου ήταν σοβαρές, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν αυτό το δισέλιδο ντοκουμέντο, για να έχουν κέρδη για την Κύπρο και τον λαό της.
Αποδεικνύεται πλέον ότι η φιλοτουρκική λύση της ΔΔΟ, εάν προκριθεί και επιβληθεί στον κυπριακό λαό, θα είναι το μεγαλύτερο ανάθεμα για το νησί και θα ολοκληρώσει την τραγωδία του 1974 με τον πιο σκληρό και οικτρό τρόπο…
