Οι Ψαλμοί του Δαβίδ, πρόταση πνευματικότητας στην εποχή μας
Πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Δευτέρας 7 Μαρτίου 2016 στο Πνευματικό Κέντρο, στα πλαίσια του Φροντιστηρίου Στελεχών της Ιεράς Μητροπόλεως Κερκύρας, η ομιλία της Γερόντισσας Ευφημίας Καθηγουμένης της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Αγίου Αθανασίου Αγρού, με θέμα "Οι Ψαλμοί του Δαβίδ, πρόταση πνευματικότητας στην εποχή μας".
Η Γερόντισσα επεσήμανε τη σπουδαιότητα των Ψαλμών μέσα στην Εκκλησία μας, αλλά και στη ζωή του κάθε βαπτισμένου Χριστιανού.
Μέσα στους Ψαλμούς βλέπουμε την αληθινά μετανοούσα ψυχή, η οποία δεν εκστομίζει απλώς την αμαρτία της, ζητώντας από το Θεό ψυχολογική υποστήριξη, αλλά αφήνεται με εμπιστοσύνη στην ιαματική ενέργειά Του. Ο άνθρωπος που κατανοεί, δεν χάνει την αίσθηση της αγάπης του Θεού, δεν απελπίζεται.
Τα πιο πολλά λυπηρά που μας βρίσκουν είναι απαραίτητα για να διορθωθούμε. Όσο πιο βαριά η αρρώστια, τόσο πιο κοντά μας είναι ο Χριστός. Ακόμη και στην περίπτωση που η αρρώστια είναι αποτέλεσμα των αμαρτιών μας.
Ο Δαβίδ δικαιώνει το Θεό. Μετανοεί επειδή προκάλεσε μείωση της Δόξας Του στους ανθρώπους. Μετάνοια σημαίνει αλλαγή του νου. Αντί να σκέφτομαι ανθρώπινα, σκέφτομαι κατά την αντίληψη του Θεού.
Έτσι ενώνω ξανά τον εαυτό μου μαζί Του. Ακόμη ο μετανοών δείχνει υπομονή και στην ανεπάρκεια των άλλων να τον βοηθήσουν ή στην κακία των εχθρών . Γι’αυτό τον βοηθά η αυτογνωσία του.
Επιπλέον η Γερόντισσα υπογράμμισε ότι είναι πολύ σημαντικό να καταλάβουμε την ασθένεια της ψυχής μας, ενώπιον του μόνου Αγίου, για να βαδίσουμε στη λύτρωση. Όσο μένουμε σε εγωϊστική μικρία, διώχνουμε το Χριστό. Αν νεκρώσουμε το εγώ μας, τη θέση της πικρίας θα την αναπληρώσει η ελπίδα στο Θεό.
Όταν βλέπουμε ως δίκαιη τη δική μας απόρριψη, όταν καταδικάζουμε ταπεινά τον εαυτό μας, κρατώντας όμως την ελπίδα στον Κύριο, μπορούμε τότε να έχουμε τη χαρούμενη βεβαιότητά Του.
Όσο ζει μέσα μας ο παλαιός άνθρωπος, μας κάνει να καταλαβαίνουμε την παρουσία του με τα πάθη, τη θλίψη, μα κυρίως την απογοήτευση. Όμως ό,τι για τον παλαιό άνθρωπο είναι βαρύ, μετά για εμάς θα είναι μεγάλη παρηγοριά. Όλα τότε θα γεμίσουν φως και χαρά εν Κυρίω.
Ακόμη η Γερόντισσα ανέφερε ότι ο Άγιος Παϊσιος δίνοντας συμβουλές για την προσευχή έλεγε: "Το Ψαλτήρι αναπαύει όλες τις ηλικίες. Είναι γραμμένο με Θείο Φωτισμό, καλό είναι να το διαβάζετε μέσα στην ημέρα, έστω και μισό κάθισμα, παρά ολόκληρο και να βιάζεστε".
Αλλά και ο Άγιος Πορφύριος ο Καυσοκαλυβίτης έλεγε σε κάποιον που δυσκολευόταν να καταλάβει το Ψαλτήρι: "Εσύ δεν καταλαβαίνεις, αλλά οι δαίμονες καταλαβαίνουν ότι το Ψαλτήρι μιλάει για αυτούς και δεν το αντέχουν".
Κλείνοντας η Γερόντισσα τόνισε ότι η εν Χριστώ ζωή αποτελεί δωρεά της Θείας Χάριτος.
Μέσα σ’αυτήν το μεγαλείο έγκειται στην ταπείνωση, η σοφία στη μωρία, η ελευθερία στην εκούσια υπακοή, ο πλούτος στη φτώχεια, η χαρά στις θλίψεις και στην ευσπλαχνία για τους εχθρούς.
Ο κόσμος μας δεν χρειάζεται ανθρώπους που να προσεύχονται περιστασιακά, αλλά ανθρώπους που να είναι μια ζωντανή φλόγα λατρείας.
Ο Πατήρ του ελέους λυγίζει όποτε τον πλησιάζουμε, προσευχόμενοι με συντετριμμένη καρδιά.
Τότε μας παρηγορεί και μας καθιστά δυνατούς, φτάνει η κίνησή μας στον Κύριο να γίνεται χωρίς λόγια, αλλά καρδιακά. Ας δώσει να ζούμε την ταπεινή βεβαιότητα ότι “ ζη εν ημίν Χριστός”.
romfea
