Πῶς δῆθεν διεθνεῖς ὀργανισμοί ἐξυπηρετοῦν τά συμφέροντα τῶν λεγομένων Μ. Δυνάμεων καί καθορίζουν τίς πολιτικές... καί αἰχμαλωτίζουν τούς λαούς!
Κατευθυνόμενη ἡ ἔκθεση τοῦ HUMAN RIGHTS WATCH, ὅτι στήν Ἑλλάδα δῆθεν παραβιάζονται τά δικαιώματα τῶν μεταναστῶν...
Οἱ συνέπειες τοῦ ἐγγράφου τοῦ 1826, τῆς "Πράξεως Ὑποτέλειας" (Act of Submission), ἀποτελοῦν ἰσχυρή τροχοπέδη στήν ἀνεμπόδιστη ἀνάπτυξη τῶν Ἑλλήνων πρός τομεῖς καί πεπρωμένα, πού διαρκῶς τελοῦν ὑπό τήν διαλυτική αἵρεση τῶν ἀποφάσεων τῶν πραγματικῶν ἐπικυριάρχων τῆς Χώρας μας. Δηλαδή, νά μή γίνεται τίποτε στήν Ἑλλάδα, πού δέν θά ἔχει προηγουμένως τήν ἔγκρισή τους.
Ἐπί ἑκατόν ὀγδόντα ἑπτά (187) ἔτη, ἀποκρύπτουν ἐπιμελέστατα ἀπό τόν ἑλληνικό λαό τίς ὑφιστάμενες βαρύτατες δουλεῖες τῆς Χώρας.
Γράφει ὁ Νικόλαος Ζερβός
Δέν συμφωνῶ μέ τήν ἐκτεταμένη παρουσίαση τῆς πρόσφατης ἔκθεσης τοῦ Human Rights Watch, ἀκόμη καί τήν ἀνάρτηση ὡς σύντομης εἴδησης, πού ὑποστήριζε ὅτι δῆθεν στήν Ἑλλάδα παραβιάζονται τά δικαιώματα τῶν μεταναστῶν. Διότι, πιστεύω, ὄχι τυχαῖα, ὅτι τά διάφορα διεθνῆ Ἰνστιτοῦτα, πού καταπιάνονται μέ ἔρευνες γιά καταπάτηση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων σέ διάφορες χῶρες, κυρίως ἀδύναμες καί εὐάλωτες, δέν ψυχοπονοῦν γιά ὁποιοδήποτε ἀνθρώπινο δικαίωμα καταπατεῖται. Ὡστόσο, μέ τόν τρόπο αὐτό, παρέχουν ἐρείσματα στίς κυβερνήσεις ἰσχυρῶν δυνάμεων, πού οὐσιαστικά ὑπηρετοῦν καί ἀπό τίς ὁποῖες ἀπολύτως ἐξαρτῶνται. Ἄσχετα ἄν πρός τά ἔξω προβάλλονται ὡς δῆθεν ἀνεξάρτητοι ὀργανισμοί.
Ἔτσι, γιά νά ἔλθουμε στήν περίπτωση τῆς Χώρας μας, ὅταν π.χ. ὁ Ἕλληνας Ὑπουργός Ἐξωτερικῶν, ἤ καί ὁ Πρωθυπουργός , πηγαίνει, στήν Οὐάσινγκτον π.χ., νά συζητήσει διάφορα θέματα, τότε, ὡς προοίμιο, ἄν οἱ ξένοι θέλουν νά ἀσκήσουν πίεση, εὔκολα στριμώχνουν τόν δικό μας στή γωνία. Πῶς; Μά, ἀκριβῶς μέ τίς φτιαχτές καί καθοδηγούμενες "ἐκθέσεις" τῶν διαφόρων, θολῶν, Ὀργανισμῶν καί Ἰνστιτούτων. Ξαφνιάζουν τόν δικό μας μέ τό νά τόν καλοῦν νά τούς δώσει ἀτάκα κι’ ἐπί τόπου ἐξηγήσεις, γιά ποιό λόγο στήν Ἑλλάδα καταπατοῦνται π.χ. τά δικαιώματα τῶν μεταναστῶν. Ταυτόχρονα τόν πιέζουν μέ τό ὅτι θά πρέπει ἡ Χώρα μας νά συμμορφωθεῖ μέ τούς διεθνεῖς κανονισμούς καί διεθνεῖς καί διακρατικές συμβάσεις. Διαφορετικά, θά πρέπει νά καταλάβει ὅτι ἡ Χώρα μας θά ὑποστεῖ σοβαρές συνέπειες. Ἀπό ἐκεῖ καί πέρα τό παιχνίδι χάνεται γιά τούς δικούς μας, ἡ ἐπίσημη ἀτζέντα συνομιλιῶν πάει σέ δεύτερη μοίρα. Διότι, οἱ δικοί μας, συνήθως ἀπροετοίμαστοι, ἀρχίζουν νά τά μασᾶνε καί νά ψελλίζουν καί νά ὑπόσχονται τήν ἄμεση λήψη μέτρων γιά τήν ἀντιμετώπιση στήν Ἑλλάδα τῆς "ξενοφοβίας καί τοῦ ρατσισμοῦ". Αὐτή εἶναι ἡ σκληρή πραγματικότητα γιά τήν πλήρη ἀναξιοπιστία αὐτοῦ του εἴδους τῶν "ἐκθέσεων", τῶν ὁποίων ἡ θέση πρέπει νά εἶναι ἀμέσως ὁ κάλαθος τῶν ἀχρήστων καί ὄχι νά τυχαίνουν καί δημοσιότητας, μάλιστα εὐρείας. Ἀπό τήν ἄλλη, νά ἀγωνιοῦν κάθε τρεῖς καί λίγο τά ἐπιτελεῖα τῶν ἁρμοδίων Ὑπουργείων, ἀλλά καί κυβερνητικά στελέχη, ἐν ἀναμονή τῆς τακτικῆς "ἐκθέσεως" πότε τοῦ ἀμερικάνικου Human Rights Watch, πότε τοῦ γερμανικοῦ Sued-Osteuropa Institut καί πότε κάθε ἄλλου ἀπίθανου ὀργανισμοῦ ἤ ἐπιτροπῆς. Ἄν εἴμαστε κράτος, ὅπως θά ἔπρεπε νά εἴμαστε, στίς ὑποθέσεις αὐτές τό παιχνίδι εἶναι, "μία σου καί μία μου". Μοῦ βγάζεις ἐσύ στή φόρα τά ἄπλυτά μου, σοῦ στέλνω κι ἐγώ μιά ἀντιπροσωπεία στίς ἰνδιάνικες περιοχές, π.χ. τῆς Ντακότα. Νά ἐρευνήσει ἐπί τόπου τίς συνθῆκες διαβίωσης τῶν ἐκεῖ αὐτοχθόνων Ἰνδιάνων καί τό νομικό καθεστώς τῆς ἐγκατάστασής τους στά λεγόμενα Ρεζερβάτα. Δηλαδή, στήν οὐσία στρατόπεδα ἐλεγχόμενα. Αὐτό εἶναι καραμπινάτη καταπάτηση ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων γιά τήν ὁποία δέν μιλάει κανείς. Ἄ, μάλιστα! Μέ τήν Ἀμερική θά τά βάλουμε τώρα; Ἔ, τότε, ἄς κάνουν οἱ ἐδῶ κάτι, ἄς χαράξουν μία πολιτική, πού νά ἔχουν τό σθένος νά τήν ἀκολουθήσουν. Ἀλλά, τί λέω; Εἶναι δυνατόν οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι πού μᾶς ξεπούλησαν καί συνεχίζουν μέχρι αὐτή τή στιγμή νά μᾶς ξεπουλοῦν, ὡς Χώρα καί ὡς Ἕλληνες, ἀδιάντροπα, προδοτικά καί αἰσχρά, νά ἔχουν ἔστω καί ἴχνος σθένους; Ὄχι, δέν ἔχουν. Τί κρίμα!
Ἀλλά, τί τά θέλετε;
Τό 1826 τά πολιτικά πράγματα τῆς Ἑλλάδος καί ἰδίως ἡ Πολιτική Ἀσφαλείας, ἤ ἄλλως Ἐξωτερική Πολιτική, ἐκχωρήθηκαν στήν Ἀγγλία, μέ ἐπίσημο Ἔγγραφο. Αὐτό στήν Ἱστορία ἔχει περάσει ὡς «Πράξη Ὑποτέλειας» ἤ “Act of Submission” καί φέρει τίς ὑπογραφές ὅλων τῶν τότε σημαντικῶν στρατιωτικῶν καί πολιτικῶν ἀρχηγῶν τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων. Διότι, ἡ Ἐπανάσταση ἔπνεε τά λοίσθια. Ἔσβηνε. Ὁ Ἰμπραήμ κυριαρχοῦσε κατά κράτος.
Τό 1946 ἡ Ἀγγλία ἐκχώρησε τά ἐκ τοῦ ὡς ἄνω ἐπισήμου καί δεσμευτικοῦ καί ἄνευ χρονικοῦ περιορισμοῦ ἑλληνικοῦ ἐγγράφου ἀπορρέοντα δικαιώματά της στήν Ἑλλάδα καί ἐπί τῆς Ἑλλάδος πρός τίς Η.Π.Α. Προφανῶς, πρός ἐξόφληση, μέρους τῶν δικῶν τῆς δεσμεύσεων πρός τίς Η.Π.Α., λόγω τῆς ἀποφασιστικῆς ἀναμίξεως τῆς Ἀμερικῆς στόν Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο καί ὑπέρ τῆς Ἀγγλίας.
Ἡ ἐκχώρηση αὐτή, τῆς Ἀγγλίας πρός τίς Ἡνωμένες Πολιτεῖες, ὑλοποιήθηκε ἄμεσα ἀπό πλευρᾶς Ἡνωμένων Πολιτειῶν καί ἐπισημοποιήθηκε μέ τήν ἔλευση στήν Ἀθήνα τήν ἴδια χρονιά (1946) τοῦ Ἀμερικανοῦ Στρατηγοῦ Βάν Φλίτ, ὁ ὁποῖος ἔδρασε σύντονα πρός αὐτό τόν σκοπό. Δηλαδή, τήν ἑδραίωση τῆς ἐπικυριαρχίας τῆς Χώρας του στά πολιτικά δρώμενα τῆς Ἑλλάδος.
Συνεπῶς, τί καί ποιός μπορεῖ σήμερα στήν Ἑλλάδα, νά σηκώσει τό ὁποιοδήποτε ἀνάστημα ἀπέναντι σ’ αὐτές τίς Χῶρες; Δέν ἔχω τό παραμικρό οὔτε κατά τῶν Ἄγγλων, μήτε κατά τῶν Ἀμερικανῶν. Οἱ ἄνθρωποι κάνουν ἁπλά τή δουλειά τους. Καί τήν κάνουν πολύ καλά. Διότι, μεταξύ τῶν κρατῶν δέν ὑπάρχουν ἀγάπες καί φιλίες παρά μόνο συμφέροντα. Τά ἔχω συλλήβδην μέ τούς δικούς μας πολιτικούς, ὅλων τῶν παρατάξεων καί ἀποχρώσεων, πού ἀπό τό 1826 μέχρι σήμερα, ἤτοι ἐπί συναπτά ἑκατόν ὀγδόντα ἑπτά (187) ἔτη, ἀποκρύπτουν ἐπιμελέστατα ἀπό τόν ἑλληνικό λαό τίς ὑφιστάμενες βαρύτατες αὐτές δουλεῖες τῆς Χώρας. Ἀντί νά βγοῦν καί νά ποῦν ντόμπρα στόν κόσμο μία ἁπλή ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ, ὅτι ἡ Χώρα εἶναι ὑποτελής, κάτι πού ὁ κόσμος θά τό καταλάβαινε καί θά ἦταν περισσότερο ταπεινός καί προσεκτικός, προέταξαν καί διάλεξαν τόν δαιμονικό τρόπο τῶν ἀτέλειωτων, σχεδόν 200σάχρονων, αἰσχρῶν καί προδοτικῶν ψευδολογιῶν.
Οἱ συνέπειες τοῦ ἐγγράφου τοῦ 1826, τῆς "Πράξεως Ὑποτέλειας" (Act of Submission), ἀποτελοῦν ἰσχυρή τροχοπέδη στήν ἀνεμπόδιστη ἀνάπτυξη τῶν Ἑλλήνων πρός τομεῖς καί πεπρωμένα, πού διαρκῶς τελοῦν ὑπό τήν διαλυτική αἵρεση τῶν ἀποφάσεων τῶν πραγματικῶν ἐπικυριάρχων τῆς Χώρας μας. Δηλαδή, νά μή γίνεται τίποτε στήν Ἑλλάδα, πού δέν θά ἔχει προηγουμένως τήν ἔγκρισή τους.
Ὁρίστε, λοιπόν, τό κλειδί, τοῦ γιατί δέν γινόταν μέχρι πρόσφατα καμία συζήτηση ἀπό τό ἐπίσημο ἑλληνικό κράτος γιά τό ζήτημα τῶν ἑλληνικῶν ὑδρογονανθράκων; Γιατί δέν ἄνοιξε ποτέ ὁ φάκελος τῆς δολοφονίας τοῦ Καποδίστρια; Γιατί δέν ἀνοίγει ὁ φάκελος τῆς Κύπρου; Γιατί οἱ Ἄγγλοι δέν μᾶς ἔδωσαν τήν Κύπρο, τήν ὁποία μᾶς τήν εἶχαν τάξει ὅτι θά μᾶς τή δώσουν, ἄν πολεμούσαμε ἐναντίον τοῦ Ἄξονα; Πρᾶγμα πού τό πράξαμε καί μέ τό παραπάνω καί καταστράφηκε ἡ Χώρα μας γιά χάρη τους; Ἀντίθετα, τήν βούλιαξαν κυριολεκτικά καί κατέστρεψαν ἕνα σημαντικό κομμάτι τοῦ κυπριακοῦ ἑλληνισμοῦ καί διευκόλυναν τήν Τουρκία νά πατήσει μέ στρατό τό νησί. Γιατί δέν ἀπαιτήσαμε τίς γερμανικές ἐπανορθώσεις καί τό κατοχικό δάνειο; Ἀλλά καί γιά τόσα ἄλλα πολλά, γνωστά καί ἄγνωστα. Διότι, ἀπό τό 1826 μέχρι τό 1946 ἀποφάσιζαν γιά τήν Ἑλλάδα οἱ Ἄγγλοι καί ἀπό τό 1946 μέχρι αὐτή τή στιγμή ἀποφασίζουν γιά τήν Ἑλλάδα οἱ Ἀμερικανοί. Λοιπόν, ἄς βάλω τήν τελεία, γιατί οἱ καημοί καί τά πάθη τῶν Ἑλλήνων καί τῆς Ἑλληνικῆς γῆς δέν ἔχουν τελειωμό.
Ὡστόσο, κλείνω μέ τοῦτο: Ἀπό τά παραπάνω γίνεται ὁλοφάνερο, ὅτι οἱ ἀντικειμενικοί στόχοι τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 δέν ἔγινε κατορθωτό νά ὑλοποιηθοῦν. Τουλάχιστον στό ἀκέραιο. Στήν οὐσία, οἱ πρωταγωνιστές της, λίγα κατάφεραν καί μόνο στήν ἀρχή. Ἀκόμα ὑπάρχουν ἀνοιχτές ἐκκρεμότητες καί ἀνοιχτοί λογαριασμοί πού περιμένουν τήν τακτοποίησή τους. Καί ἐάν οἱ σημερινοί Ἕλληνες ἔχουμε αὐτοπαγιδευτεῖ στό ψευδώνυμο σύνθημα τῆς ἀγαπολογίας, πού δέν ἔχει καμμία ἀπολύτως σχέση μέ τήν χριστιανική ἀγάπη, καί λησμονήσαμε τήν Ἱστορία μας, τίς ὑποχρεώσεις μας καί τά καθήκοντά μας, ὡστόσο ὑπάρχει καί ὁ Θεός. Ὁ Θεός τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τό ποτάμι αἵματος ἑκατοντάδων χιλιάδων Ἑλλήνων Ἀγωνιστῶν, πού ἔπεσαν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος, ἀλλά καί γυναικοπαίδων πού χάθηκαν ἀπό τίς κακουχίες, τούς λοιμούς, ἀπό τό μαχαίρι καί τό γιαταγάνι τῶν Τούρκων αἱμοβόρων κατακτητῶν, παρακαλεῖ ἀσταμάτητα τόν Θεό καί κράζει πρός Αὐτόν, «Ἕως πότε, Κύριε; Πότε θά γαληνέψει ἡ Γῆ τῶν Ἑλλήνων; Πότε θά τιμωρήσεις τούς ἄγριους ἀντίχριστους φονεῖς μας; Ἕως πότε, Κύριε;» Ἐμεῖς λησμονήσαμε. Ὁ Θεός ὅμως ὄχι! Ἄς μήν ἔχει οὐδείς καμμία περί αὐτοῦ ἀμφιβολία.
ΠΗΓΗ www.orthodoxia.gr
Συντάκτης: ΖΕΡΒΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2014
.jpg)
