«Η κατάσταση στο κέντρο του Κιέβου είναι επικίνδυνη. Φοβόμουν. Ομάδες
ακροδεξιών περιπολούν με κράνη, ρόπαλα και όπλα.
Συμπεριφέρονται λες και είναι
αστυνομία. Ελέγχουν όποιον δεν τους αρέσει και τους φαίνεται ύποπτος. Αργά ή
γρήγορα θα μπούμε όλοι στο στόχαστρο»... Η 27χρονη Χριστίνα Λεγνίδη, Ελληνίδα
που μένει τα τελευταία 12 χρόνια στο Κίεβο, γύρισε την Τρίτη πίσω στην
Ελλάδα.Ομάδες ενοπλων περιπολούν στους δρόμους του
Κιέβου. Συμπεριφέρονται λες και είναι αστυνομία. Ελέγχουν όποιον δεν τους αρέσει
και τους φαίνεται ύποπτος.
Αργά ή γρήγορα θα μπούμε όλοι στο στόχαστρο,
λέει
Ομάδες ενοπλων περιπολούν στους δρόμους του Κιέβου. Συμπεριφέρονται λες και είναι αστυνομία. Ελέγχουν όποιον δεν τους αρέσει και τους φαίνεται ύποπτος. Αργά ή γρήγορα θα μπούμε όλοι στο στόχαστρο, λέει στο «Εθνος» η 27χρονη Χριστίνα Λεγνίδη
Ο πατέρας της δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη σπαρασσόμενη χώρα, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται κι αυτός στην Αθήνα για λόγους υγείας. Η μητέρα της παρέμεινε πίσω. «Της λέω να μη βγαίνει έξω, εκτός αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Φοβάμαι. Δεν ήθελα να την αφήσω μόνη της, αλλά επέμενε. Πήγαινε στην Ελλάδα να μην ανησυχώ και για σένα, μου έλεγε. Έχει κάποιες δουλειές να τακτοποιήσει κι αν δεν σταθεροποιηθούν τα πράγματα θα έρθει κι εκείνη εδώ».
Η Χριστίνα είναι διερμηνέας. Οπως μας εξηγεί, μετανάστευσαν από την Ελλάδα στο Κίεβο όταν ο πατέρας της ανέλαβε μια επιχείρηση ξυλείας εκεί. Τώρα εκείνη κι ο πατέρας της φιλοξενούνται σε μία θεία της που ζει στην Αθήνα. «Το κέντρο του Κιέβου είναι λες και είμαστε σε πόλεμο. Κατεστραμμένα κτίρια, κλειστά μαγαζιά. Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά. Κυκλοφορούν άνθρωποι με μάσκες, όπλα και ρόπαλα. Σταματούν κόσμο και τον ελέγχουν. Λένε πως το κάνουν για να αποφύγουν προβοκάτσια. Αλλά με αυτήν τη δικαιολογία μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Μπροστά μου χτύπησαν έναν ζωγράφο που πουλούσε έργα του στον δρόμο.
Ομάδες ενοπλων περιπολούν στους δρόμους του Κιέβου. Συμπεριφέρονται λες και είναι αστυνομία. Ελέγχουν όποιον δεν τους αρέσει και τους φαίνεται ύποπτος. Αργά ή γρήγορα θα μπούμε όλοι στο στόχαστρο, λέει στο «Εθνος» η 27χρονη Χριστίνα Λεγνίδη
Ο πατέρας της δραστηριοποιείται επιχειρηματικά στη σπαρασσόμενη χώρα, αλλά τους τελευταίους μήνες βρίσκεται κι αυτός στην Αθήνα για λόγους υγείας. Η μητέρα της παρέμεινε πίσω. «Της λέω να μη βγαίνει έξω, εκτός αν υπάρχει μεγάλη ανάγκη. Φοβάμαι. Δεν ήθελα να την αφήσω μόνη της, αλλά επέμενε. Πήγαινε στην Ελλάδα να μην ανησυχώ και για σένα, μου έλεγε. Έχει κάποιες δουλειές να τακτοποιήσει κι αν δεν σταθεροποιηθούν τα πράγματα θα έρθει κι εκείνη εδώ».
Η Χριστίνα είναι διερμηνέας. Οπως μας εξηγεί, μετανάστευσαν από την Ελλάδα στο Κίεβο όταν ο πατέρας της ανέλαβε μια επιχείρηση ξυλείας εκεί. Τώρα εκείνη κι ο πατέρας της φιλοξενούνται σε μία θεία της που ζει στην Αθήνα. «Το κέντρο του Κιέβου είναι λες και είμαστε σε πόλεμο. Κατεστραμμένα κτίρια, κλειστά μαγαζιά. Αστυνομία δεν υπάρχει πουθενά. Κυκλοφορούν άνθρωποι με μάσκες, όπλα και ρόπαλα. Σταματούν κόσμο και τον ελέγχουν. Λένε πως το κάνουν για να αποφύγουν προβοκάτσια. Αλλά με αυτήν τη δικαιολογία μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Μπροστά μου χτύπησαν έναν ζωγράφο που πουλούσε έργα του στον δρόμο.
Κάτι δεν τους άρεσε
σε αυτόν. Δυστυχώς τώρα έχουν πάρει θάρρος οι ακροδεξιοί επειδή ένιωσαν ότι
κέρδισαν μια μάχη και δεν ξέρουμε τι θα γίνει στη συνέχεια». Η ίδια λέει πως
άκουσε στην πλατεία Ανεξαρτησίας σκηνίτες να εκφράζουν αντισημιτικές απόψεις.
«Ελεγαν πως τα προβλήματά μας προέρχονται από τους Εβραίους και πως πρέπει να
φύγουν. Στο κέντρο αφίσες γράφουν: μη μιλάτε ρώσικα, τη γλώσσα των
εχθρών.
Διαδηλωτές έχουν βάλει κουτιά, δηλώνοντας πως συγκεντρώνουν λεφτά για όπλα. Ανεξάρτητα από το αν είσαι Ελληνας, Ρώσος, Εβραίος κλπ., δεν νιώθεις ασφαλής. Ειδικά στο κέντρο, όπου βρίσκεται και το δικό μας σπίτι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ξέρω Ελληνες που έχουν φύγει ή έχουν στείλει τους δικούς τους στην Ελλάδα μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα». Τα προηγούμενα χρόνια ερχόταν συχνά στην Ελλάδα για διακοπές. Τώρα δεν ξέρει αν και πότε θα ξαναγυρίσει στην Ουκρανία. «Μου φαίνεται πως το Κίεβο δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν πριν»...
Ο πατέρας της, ο 53χρονος Βασίλης Λεγνίδης, είναι Πόντιος και γεννήθηκε στο Καζακστάν. Μετανάστευσε στη Γεωργία και κατέληξε το 1994 στην Ελλάδα. Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε στο Κίεβο ένα εργοστάσιο ξυλείας. Η επιχείρηση όμως έκλεισε το 2011 λόγω της κρίσης και της εκτεταμένης κρατικής διαφθοράς, όπως λέει ο ίδιος. Τώρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει εξαγωγές ελληνικών τροφίμων προς Ουκρανία και Ρωσία, αλλά οι αποθήκες είναι στο Κίεβο και όλα έχουν παγώσει. «Οι Ουκρανοί» -μας λέει- «περίμεναν τώρα που έφυγε ο Γιανουκόβιτς να έρθουν νέοι άνθρωποι στο προσκήνιο και να συνδεθούν με την Ευρώπη. Βλέπουν όμως πάλι στο κράτος παλιά πρόσωπα. Και ανησυχούν πως τίποτα τελικά δεν θα αλλάξει»...
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
«Ζητάμε να μη διαλυθεί η χώρα»
«Η κατάσταση είναι πολύ σκληρή και απρόβλεπτη. Ο λαός έχει διασπαστεί. Αλλοι λένε πως η Ρωσία μάς είχε σαν σκλάβους και άλλοι πως το μέλλον μας είναι μόνο με τη Ρωσία. Εμείς ως Ελληνες ζητάμε να μη διαλυθεί η χώρα. Πρέπει η Ουκρανία να μείνει ενωμένη. Οι περισσότεροι στην ομογένεια αυτό υποστηρίζουν». Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσατζή μάς λέει πως υπάρχουν κάποιοι Ελληνες που σκέφτονται να τα εγκαταλείψουν όλα και να έρθουν στην Ελλάδα, διευκρινίζοντας όμως πως δεν είναι πολλοί. «Υπάρχει ανησυχία, κάποιοι ρωτούν αν θα μπορούν να πάρουν βίζα. Αλλά είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να φύγουν. Οι περισσότεροι περιμένουμε να δούμε πώς θα τελειώσει η κατάσταση. Δεν έχουμε όλοι γνωστούς ή συγγενείς στην Ελλάδα. Οι πρόγονοί μας ζουν εδώ 2.500 χρόνια».
Από το 2000 μπορούν οι ομογενείς να διεκδικήσουν ειδικό δελτίο ταυτότητας ομογενούς, με το οποίο ταξιδεύουν χωρίς βίζα στην Ελλάδα. Από τότε περίπου 2.000 άτομα έχουν σύμφωνα με την κ. Προτσένκο εξασφαλίσει την ταυτότητα. Το παράπονο όλων είναι πως οι διαδικασίες καθυστερούν. Ο Ελληνας πρόξενος στη Μαριούπολη, Δημήτρης Παπανδρέου, σημειώνει πως δεν έχει αυξηθεί ο αριθμός των αιτήσεων τον τελευταίο καιρό λόγω της κρίσης, αλλά ούτε και υπάρχει πίεση από ομογενείς που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα. «Η ανησυχία είναι διάχυτη. Αλλά προς το παρόν έχουμε μεμονωμένα βολιδοσκοπικά ερωτήματα από 1-2 ανθρώπους για το πώς μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι εδώ κρατούν την ψυχραιμία τους», μας έλεγε χθες ο κ. Παπανδρέου διαβεβαιώνοντας πως στην περιοχή της Μαριούπολης -όπου ζει η μεγάλη πλειονότητα της ομογένειας- δεν υπάρχουν ακροδεξιές ομάδες ούτε επιθέσεις. Για το Κίεβο ο κ. Αγάπιος Καλογνωμής, διπλωματικός υπάλληλος της ελληνικής πρεσβείας, λέει: «Δεν υπάρχει εικόνα μαζικής εξόδου. Ούτε έχουν υπάρξει επιθέσεις εναντίον Ελλήνων».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ
Έθνος
Διαδηλωτές έχουν βάλει κουτιά, δηλώνοντας πως συγκεντρώνουν λεφτά για όπλα. Ανεξάρτητα από το αν είσαι Ελληνας, Ρώσος, Εβραίος κλπ., δεν νιώθεις ασφαλής. Ειδικά στο κέντρο, όπου βρίσκεται και το δικό μας σπίτι, τα πράγματα είναι δύσκολα. Ξέρω Ελληνες που έχουν φύγει ή έχουν στείλει τους δικούς τους στην Ελλάδα μέχρι να ηρεμήσουν τα πράγματα». Τα προηγούμενα χρόνια ερχόταν συχνά στην Ελλάδα για διακοπές. Τώρα δεν ξέρει αν και πότε θα ξαναγυρίσει στην Ουκρανία. «Μου φαίνεται πως το Κίεβο δεν θα ξαναγίνει ποτέ όπως ήταν πριν»...
Ο πατέρας της, ο 53χρονος Βασίλης Λεγνίδης, είναι Πόντιος και γεννήθηκε στο Καζακστάν. Μετανάστευσε στη Γεωργία και κατέληξε το 1994 στην Ελλάδα. Λίγα χρόνια αργότερα ανέλαβε στο Κίεβο ένα εργοστάσιο ξυλείας. Η επιχείρηση όμως έκλεισε το 2011 λόγω της κρίσης και της εκτεταμένης κρατικής διαφθοράς, όπως λέει ο ίδιος. Τώρα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει εξαγωγές ελληνικών τροφίμων προς Ουκρανία και Ρωσία, αλλά οι αποθήκες είναι στο Κίεβο και όλα έχουν παγώσει. «Οι Ουκρανοί» -μας λέει- «περίμεναν τώρα που έφυγε ο Γιανουκόβιτς να έρθουν νέοι άνθρωποι στο προσκήνιο και να συνδεθούν με την Ευρώπη. Βλέπουν όμως πάλι στο κράτος παλιά πρόσωπα. Και ανησυχούν πως τίποτα τελικά δεν θα αλλάξει»...
ΕΛΛΗΝΕΣ ΟΜΟΓΕΝΕΙΣ
«Ζητάμε να μη διαλυθεί η χώρα»
«Η κατάσταση είναι πολύ σκληρή και απρόβλεπτη. Ο λαός έχει διασπαστεί. Αλλοι λένε πως η Ρωσία μάς είχε σαν σκλάβους και άλλοι πως το μέλλον μας είναι μόνο με τη Ρωσία. Εμείς ως Ελληνες ζητάμε να μη διαλυθεί η χώρα. Πρέπει η Ουκρανία να μείνει ενωμένη. Οι περισσότεροι στην ομογένεια αυτό υποστηρίζουν». Η πρόεδρος της Ομοσπονδίας Ελληνικών Συλλόγων Ουκρανίας, Αλεξάνδρα Προτσένκο-Πιτσατζή μάς λέει πως υπάρχουν κάποιοι Ελληνες που σκέφτονται να τα εγκαταλείψουν όλα και να έρθουν στην Ελλάδα, διευκρινίζοντας όμως πως δεν είναι πολλοί. «Υπάρχει ανησυχία, κάποιοι ρωτούν αν θα μπορούν να πάρουν βίζα. Αλλά είναι λίγοι αυτοί που θέλουν να φύγουν. Οι περισσότεροι περιμένουμε να δούμε πώς θα τελειώσει η κατάσταση. Δεν έχουμε όλοι γνωστούς ή συγγενείς στην Ελλάδα. Οι πρόγονοί μας ζουν εδώ 2.500 χρόνια».
Από το 2000 μπορούν οι ομογενείς να διεκδικήσουν ειδικό δελτίο ταυτότητας ομογενούς, με το οποίο ταξιδεύουν χωρίς βίζα στην Ελλάδα. Από τότε περίπου 2.000 άτομα έχουν σύμφωνα με την κ. Προτσένκο εξασφαλίσει την ταυτότητα. Το παράπονο όλων είναι πως οι διαδικασίες καθυστερούν. Ο Ελληνας πρόξενος στη Μαριούπολη, Δημήτρης Παπανδρέου, σημειώνει πως δεν έχει αυξηθεί ο αριθμός των αιτήσεων τον τελευταίο καιρό λόγω της κρίσης, αλλά ούτε και υπάρχει πίεση από ομογενείς που θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα. «Η ανησυχία είναι διάχυτη. Αλλά προς το παρόν έχουμε μεμονωμένα βολιδοσκοπικά ερωτήματα από 1-2 ανθρώπους για το πώς μπορούν να έρθουν στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι εδώ κρατούν την ψυχραιμία τους», μας έλεγε χθες ο κ. Παπανδρέου διαβεβαιώνοντας πως στην περιοχή της Μαριούπολης -όπου ζει η μεγάλη πλειονότητα της ομογένειας- δεν υπάρχουν ακροδεξιές ομάδες ούτε επιθέσεις. Για το Κίεβο ο κ. Αγάπιος Καλογνωμής, διπλωματικός υπάλληλος της ελληνικής πρεσβείας, λέει: «Δεν υπάρχει εικόνα μαζικής εξόδου. Ούτε έχουν υπάρξει επιθέσεις εναντίον Ελλήνων».
ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΓΙΑΝΝΗΣ ΦΩΣΚΟΛΟΣ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗΣ
Έθνος
