Από χθες και μετά το μακελειό στη Λιέγη με τους πέντε νεκρούς (από τους οποίους τα τρία είναι παιδιά, μεταξύ τους κι μένα κοριτσάκι δύο ετών) και τους 130 τραυματίες, με δράστη τον μαροκινής καταγωγής Norodine Amrani, τα ΜΜΕ, σε συνεργασία με τους δίαυλους επικοινωνίας των κυβερνητικών υπηρεσιών του Βελγίου, προσπαθούν να μας παραπληροφορήσουν για το τι ακριβώς συνέβη στη Λιέγη.
Τα όσα είπε στον Τύπο αρχικά ένας ανεκδιήγητος αξιωματούχος του υπουργείου Εσωτερικών του Βελγίου, εν ονόματι Peter Mertens, ότι η επίθεση δεν έχει σχέση με την τρομοκρατία, χωρίς να εξηγήσει τι εννοούσε, προκάλεσαν δικαιολογημένη οργή.
Επίσης, προσπαθούν συνεχώς και με ανακοινώσεις τους, χωρίς να έχει πραγματοποιηθεί φυσικά καμία έρευνα επί του αιματηρού συμβάντος, να μας πείσουν ότι ο τύπος αυτός, δεν είχε θρησκευτικά κίνητρα. Φαίνεται ότι τον είχαν ρωτήσει πριν την επίθεση, αλλιώς δεν εξηγείται.
Μην απατάσθε: μιλάμε για το πιο παράλογο ρεσιτάλ πολιτικής ορθότητας και βλακείας, που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στην κάλυψη των ειδήσεων. Κάποιοι αρνούνται να βάλουν μυαλό και εμμέσως έτσι, καλύπτουν μαζικά εγκλήματα. Κι ας έχουν προηγηθεί οι πολύνεκρες επιθέσεις στους Δίδυμους Πύργους, στο μετρό της Μαδρίτης και στο μετρό του Λονδίνου.
Για να το δούμε λίγο αυτό το θέμα. Κατ’ αρχήν, είναι απαράδεκτο το ότι δεν μας είπαν την εθνοτική του καταγωγή και τη θρησκεία του, από την οποία σαφώς και θα μπορούσε να υπάρχει κίνητρο για την επίθεση. Ο τύπος επιτέθηκε αδιακρίτως σε πλήθος πολιτών, σε κεντρική Πλατεία, όπου θα διεξαγόταν χριστουγεννιάτικο παζάρι, το οποίο προσελκύει ετησίως πάνω από 1.500.000 επισκέπτες.
Αλλά, κατά τα άλλα, δεν ήταν τρομοκρατική επίθεση, λένε οι Βέλγοι ιθύνοντες! Και τι στο καλό ήταν, αφού από την άλλη μας λένε ότι δεν υπάρχει γνωστό ιστορικό ψυχικής διαταραχής; Απλά, μας λένε βλακείες και προσπαθούν να συσκοτίσουν την υπόθεση, για να μην υπονομευτεί η… πολυπολιτισμικότητα! Μια από τις ιερές αγελάδες του συστήματος, η οποία, μαζί με την ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, αποτελούν τις απόλυτες προτεραιότητες των ιθυνόντων της ΕΕ και των γραφειοκρατών. Και τώρα, άρχισαν άλλα: ο δράστης φοβόταν ότι θα ξαναγύριζε στη φυλακή.
Ο μουσουλμάνος δράστης, στο σπίτι του οποίου βρέθηκε το πτώμα μιας 45χρονης γυναίκας, που είχε δολοφονηθεί από αυτόν το πρωί της επίθεσης στην Πλατεία Saint-Lambert, είχε καταδικαστεί σε φυλάκιση 58 μηνών (είχαν βρεθεί στην κατοχή του δέκα όπλα, 9.500 εξαρτήματα οπλικών συστημάτων, μεταξύ τους κι ένας εκτοξευτής ρουκετών, αλλά και 2.800 δενδρύλλια χασίς), είχε αφεθεί ελεύθερος υπό όρους μετά από 40 μήνες, ενώ είχε ξεκινήσει νέα διαδικασία εναντίον του με την κατηγορία του βιασμού (της πρώην φιλενάδας του, μιας νοσοκόμας εν ονόματι Perrin Balon).
Αλλά, ο τύπος τον προστατεύει και μετά θάνατον. Φυσικά, δεν έγινε το ίδιο με τον παράφρονα Ιταλό συγγραφέα Gianluka Casseri, ο οποίος δολοφόνησε εν ψυχρώ δύο Σενεγαλέζους μετανάστες στη Φλωρεντία και τραυμάτισε άλλους τρεις.
Εκεί, μάθαμε τα πάντα για εκείνον τον «ακροδεξιό» και «νεοναζί», όπως αποκλήθηκε, στον οποίο αποδόθηκαν πάραυτα «ρατσιστικά» κίνητρα χωρίς δεύτερη κουβέντα, ενώ η «έρευνα» τον «συνέδεσε» μέχρι και με την «δεξιά» (όπως αναφέρουν τα media με περιφρόνηση) κυβέρνηση του Σίλβιο Μπερλουσκόνι!
Φυσικά, ο Βορειοαφρικανός (από το Μαρόκο) δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα, άσχετα αν έβαλλε με όπλα κατά των «απίστων», σκοτώνοντας ηλικιωμένες γυναίκες και παιδιά. Αυτοί δεν έχουν ποτέ ρατσιστικά κίνητρα. Δεν προβλέπεται από την «πολιτικά ορθή» ανάλυση κάτι τέτοιο. Και θυμήθηκα τα βιβλία του David Horowitz και κυρίως εκείνο το «Hating whitey and another progressive causes», που αποκαλύπτει πως σκέφτονται ορισμένοι στη Δύση και κάνει τον αναγνώστη του να αντιληφθεί και πως και γιατί όλο το σύστημα κατάπιε τη γελοία fatwa που εκδόθηκε πρόσφατα επί ευρωπαϊκού εδάφους και απαγορεύει στις μουσουλμάνες να αγγίζουν… αγγούρια και μπανάνες και να κάνουν ποδήλατο μετά τα 13, ενώ απαγορεύει και στους συζύγους να κάνουν σεξ… γυμνοί!
Φυσικά, ο Βορειοαφρικανός (από το Μαρόκο) δεν είχε ρατσιστικά κίνητρα, άσχετα αν έβαλλε με όπλα κατά των «απίστων», σκοτώνοντας ηλικιωμένες γυναίκες και παιδιά. Αυτοί δεν έχουν ποτέ ρατσιστικά κίνητρα. Δεν προβλέπεται από την «πολιτικά ορθή» ανάλυση κάτι τέτοιο. Και θυμήθηκα τα βιβλία του David Horowitz και κυρίως εκείνο το «Hating whitey and another progressive causes», που αποκαλύπτει πως σκέφτονται ορισμένοι στη Δύση και κάνει τον αναγνώστη του να αντιληφθεί και πως και γιατί όλο το σύστημα κατάπιε τη γελοία fatwa που εκδόθηκε πρόσφατα επί ευρωπαϊκού εδάφους και απαγορεύει στις μουσουλμάνες να αγγίζουν… αγγούρια και μπανάνες και να κάνουν ποδήλατο μετά τα 13, ενώ απαγορεύει και στους συζύγους να κάνουν σεξ… γυμνοί!
Δύο μέτρα και δύο σταθμά λοιπόν από τα «προοδευτικά» στην πλειοψηφία τους ΜΜΕ, που ως μη οφείλουν, συμμετέχουν ένθερμα στη διαδικασία της κοινωνικής μηχανικής, στην οποία επιδίδεται το σύστημα, χωρίς να ρωτήσει κανέναν, στο πλαίσιο της διασφάλισης της απρόσκοπτης διακίνησης του κεφαλαίου, η οποία, σύμφωνα με νεοφιλελεύθερους δογματισμούς, προσκρούει στα εμπόδια που εγείρουν οι εθνικές κουλτούρες.
Δεδομένο θεωρείστε ότι αν η επίθεση στη Λιέγη δεν προκαλούσε αμηχανία στο «προοδευτικό» κατεστημένο, που βλέπει τα υποκείμενα της «στοργής» του να παρεκτρέπονται, η επίθεση στη Φλωρεντία θα συζητείτο επί ώρες, ενώ η προσπάθεια στοχοποίησης συγκεκριμένων πολιτικών σχηματισμών με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στην Ιταλία, θα συνεχιζόταν.
Φυσικά, κανείς εκ των «πυλώνων» του διεθνούς καθεστωτικού Τύπου, δεν στοχοποίησε ποτέ την κομμουνιστική αριστερά στην Ιταλία, για τις εξόφθαλμες σχέσεις της με τις αιμοσταγείς Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Ζούμε σε καιρούς ολοκληρωτικούς. Η κατευθυνόμενη ενημέρωση και η πλύση εγκεφάλου δίνουν και παίρνουν, όπως και η απόκρυψη ειδήσεων και βασικών στοιχείων στο ρεπορτάζ, ενώ τα media έχουν τεθεί στη διάθεση συγκεκριμένων ιδεολογικοπολιτικών & οικονομικών σκοπιμοτήτων.
Φυσικά, κανείς εκ των «πυλώνων» του διεθνούς καθεστωτικού Τύπου, δεν στοχοποίησε ποτέ την κομμουνιστική αριστερά στην Ιταλία, για τις εξόφθαλμες σχέσεις της με τις αιμοσταγείς Ερυθρές Ταξιαρχίες.
Ζούμε σε καιρούς ολοκληρωτικούς. Η κατευθυνόμενη ενημέρωση και η πλύση εγκεφάλου δίνουν και παίρνουν, όπως και η απόκρυψη ειδήσεων και βασικών στοιχείων στο ρεπορτάζ, ενώ τα media έχουν τεθεί στη διάθεση συγκεκριμένων ιδεολογικοπολιτικών & οικονομικών σκοπιμοτήτων.
Η ελευθερία έκφρασης περιορίζεται συνεχώς, με νομοθετήματα περί «εχθροπάθειας», ενώ ισχύει πλέον μόνο για συγκεκριμένους, με συγκεκριμένες απόψεις και σε συγκεκριμένα μέσα. Η φυλάκιση του Βρετανού ιστορικού Ντέιβιντ Ίρβινγκ, άσχετα με το αν συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς με τα γραφόμενά του, γελοιοποίησε το σύστημα.
Όμως, όλοι πλέον στη Γηραιά Ήπειρο γνωρίζουν και η απόπειρα μετατροπής της Ευρώπης σε Ευραβία, όπως ακριβώς την κατήγγειλε πριν από χρόνια η αείμνηστη Ιταλίδα δημοσιογράφος Οριάνα Φαλάτσι, δεν θα περάσει.
Νίκος Χιδίρογλου elora.gr
