Δευτέρα 15 Νοεμβρίου 2010

Αφιερωμένο εξαιρετικά στους φίλους του Νικήτα

Την παραπάνω φωτογραφία που δείχνει έναν υπάλληλο του Δήμου Αθηναίων να παραδίδει το τελετουργικό χαλί στους ιμάμηδες που τέλεσαν δημόσια προσευχή προ μηνών στην πλατεία Κοτζιά, την αφιερώνουμε σε όσους ενοχλήθηκαν από την θέση μας για την ήττα του Νικήτα Κακλαμάνη. Την αφιερώνουμε εξαιρετικά, σε όσους ενοχλήθηκαν επειδή δεν θα δουν τον Ηλία Ψινάκη αντιδήμαρχο και σε όλους αυτούς που δεν έβλεπαν και δεν ήξεραν τίποτε για το τι συνέβαινε επί τέσσερα χρόνια στον Άγιο Παντελεήμονα και στην πλατεία Αττικής.
Η θέση μας, για το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, είναι εκπεφρασμένη. Εμείς ποτέ δεν συχνάζαμε στα συνέδρια του κόμματος αυτού, ποτέ δεν ήμασταν πρόεδροι κάποιας τοπικής του, ποτέ δεν λάβαμε κρατική διαφήμιση επί κυβερνήσεώς του. Γι' αυτό και ευθαρσώς δηλώνουμε ότι προτιμούμε έναν αριστερό Δήμαρχο που θα εφαρμόζει την νεοταξίτικη πολιτική του και θα γίνεται δέκτης της κοινωνικής αντίδρασης σε αυτή την πολιτική. Ίσως "ξυπνήσουν" και κάποιοι.
Παρά έναν "δεξιούλη" δήμαρχο, ο οποίος επί τέσσερα χρόνια εφήρμοσε την ίδια ακριβώς πολιτική και ένα μήνα πριν τις εκλογές, αυτός και τα παπαγαλάκια του, θυμήθηκαν ότι υπάρχει πρόβλημα με την εγκληματικότητα των λαθρομεταναστών, το παραεμπόριο και την γκετοποίηση των γειτονιών της Αθήνας. Πρέπει επιτέλους να "πέσουν" οι μάσκες.
Το σύστημα "εγκλώβισε" στον δεύτερο γύρο την φωνή των ελλήνων πατριωτών. Γι' αυτό και η απάντηση ήταν η απαξίωση. Τα παλαιοκομματικά παιχνίδια, τύπου "δεν στηρίζω εσένα επίσημα, απλά πολεμάω τον άλλον", είναι γνωστά εδώ και καιρό. Απλά δεν θέλαμε να συμμετάσχουμε σε αυτά.

Καμίνης και Μπουτάρης έχουν αρκετές φορές παρελάσει από τις σελίδες της εφημερίδας μας. Όπως το ίδιο έχει κάνει και ο Κακλαμάνης. Το ίδιο έγινε και κατά την διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Το ίδιο θα συνεχίσει να συμβαίνει και μετά. Γιατί από "ηγήτορες" είδε πολλά ο "χώρος" τόσο καιρό. Ας δούμε κάποτε και απλά την... αλήθεια.

Τώρα αν κάποιοι έχουν και άλλους λόγους πέραν των πολιτικών, για να στεναχωριούνται, αυτούς τους καταλαβαίνουμε, αλλά τι να κάνουμε, ας πρόσεχαν...