Κυριακή 19 Ιουλίου 2009

20 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟΥ 1974.......


Μέσα στο στρατόπεδο υπήρχε μεγάλη ακαταστασία, παντελής αδιαφορία και καθόλου διοικητική μέριμνα, και βασικά υπήρχε στην περιοχή ελάχιστος αριθμός χαμηλόβαθμων αξιωματικών, που ήταν αδύνατο να ανταποκριθούν σωστά και να ελέγξουν την κατάσταση. Αξίζει να σημειωθεί ότι το 251ο Τάγμα Πεζικού ήταν η μεγαλύτερη και πιο αξιόμαχη δύναμη άμεσης επέμβασης και προστασίας της Κερύνειας, σε περίπτωση πολέμου»…ΣΗΜΕΡΙΝΗ 19/07/2009 20 Ιουλίου 1974. Είναι η μέρα που ο χρόνος για την Κύπρο σταματά. Είναι η μέρα που αλλάζει τον ρουν της ιστορίας γι’ αυτό το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο πέλαγος. Είναι η μέρα που από την έλευσή της και μετά, τίποτα σε αυτό το νησί δεν θα είναι όπως προηγουμένως. 20 Ιουλίου 1974-20 Ιουλίου 2009: Τριάντα πέντε χρόνια μετά, ο εφιάλτης του πικρού εκείνου καλοκαιριού ζωντανεύει ξανά, τα βήματα της μπότας του Τούρκου κατακτητή ηχούν και πάλι στ’ αφτιά μας…
Κι εμείς, μέσα από τις αναμνήσεις του έφεδρου τότε καταδρομέα της 33ης Μοίρας Καταδρομών Νεοπτόλεμου Κότσαπα, όπως αποτυπώνονται στο βιβλίο του «ΚΕΡΥΝΕΙΑ ΕΑΛΩ», επιστρέφουμε πίσω στο χρόνο, σ’ εκείνο το μαύρο πρωινό της 20ής Ιουλίου 1974. Ο Νεοπτόλεμος Κότσαπας ξεδιπλώνει τις μνήμες του και αφηγείται με παραστατικό τρόπο τις τραγικές εκείνες στιγμές, τις πρώτες ώρες του μαρτυρίου, του Γολγοθά που άρχιζε για την Κύπρο και τους κατοίκους της. Ο πόλεμος έχει ήδη αρχίσει…Έτσι ξεκίνησε η τουρκική εισβολή«Από τις 5.30΄ η ώρα το πρωί του Σαββάτου, 20 Ιουλίου 1974, η πόλη της Κερύνειας στην περιοχή του φρουρίου και οι εγκαταστάσεις ραδιοεπισήμανσης της Εθνικής Φρουράς, που βρισκόντουσαν στην περιοχή του Κορμακίτη, δέχονται απρόσμενα και απροκάλυπτα τους πρώτους βομβαρδισμούς των τουρκικών αεροπλάνων, ενώ σχεδόν ταυτόχρονα πλήττονται και από θαλάσσης με κανονιοβολισμούς.
Στη συνέχεια, με το ξημέρωμα της μέρας το κακό γενικεύεται και οι βομβαρδισμοί επε­κτείνονται σ' ολόκληρη την επαρχία της Κερύνειας.Οι Τούρκοι εστιάζουν την πολεμική τους δραστηριότητα μέσα σε μια λωρίδα μήκους 20 χιλιομέτρων και πλάτους τεσσάρων, βόρεια του Πεντα­δακτύλου, από την πόλη της Κερύνειας μέχρι την παραλιακή περιοχή των Πανάγρων. Επίκεντρο των βομβαρδισμών παραμένουν κυρίως οι παρα­λιακές περιοχές του Αγίου Γεωργίου Κερύνειας, το στρατόπεδο του 251ου Τάγματος Πεζικού, που βρίσκεται δυτικά της Κερύνειας και δυτικότερα οι περιοχές Πικρό-Νερό, 5-Μίλι, 6-Μίλι, Ζέφυρος, Αχειροποίητος και Αϊρκώτισσα, που βρίσκονται εντός των δημοτικών ορίων των κοινοτή­των Καραβά και Λαπήθου. Οι κάτοικοι της περιοχής ξυπνούν έντρομοι και πανικοβλημένοι, και προσπαθούν να σωθούν χωρίς να λαμβάνουν έστω και τα στοιχειώδη και ελάχιστα μέτρα αυτοπροστασίας και αυτοάμυνας. Κανένας δεν πιστεύει στο τι βλέπει και τι ακούει, μα κανένας δεν είναι σε θέση να προβλέψει για το τι πρόκειται να επακολουθήσει.
Αρχίζει η απόβαση.
Ανύποπτοι και εντελώς ανυποψίαστοι στις 7.15' το πρωί περάσαμε από το σημείο του 5-Μίλι. Μετά από δέκα λεπτά ο χώρος αυτός έμελλε να γίνει το «Βατερλώ» της σύγχρονης ιστορίας της Κύπρου. Στις 7.25΄ οι Τούρκοι απέκοψαν το δρόμο και η απόβαση είχε ήδη αρχίσει. Έφεδροι και πολίτες, που μας ακολουθούσαν, καθώς και όσοι επεχείρησαν να περάσουν το σημείο του 5-Μίλι, κτυπήθηκαν απροειδοποίητα και κατατροπώθηκαν μαζί με τα οχήματά τους. Για τους άτυχους περαστικούς, τους ευρισκόμενους στην περιοχή για οποιοδήποτε λόγο, η επιλογή των Τούρκων είναι μια και μοναδική. Αιφνιδιασμός, θάνατος και εξόντωση χωρίς χρονοτριβή, μόνο έτσι μπορεί να επιτύχει και να εδραιωθεί η απόβαση σ' αυτό το κρίσιμο και αρχικό στάδιο. Σε μικρό χρονικό διάστημα, συντρίμμια και πτώματα ήσαν διάσπαρτα και εγκαταλειμμένα παντού. Ήταν τα πρώτα ανυποψίαστα θύματα της τουρκικής εισβολής και, όπως θα δούμε στη συνέχεια, η περισυλλογή και η ταφή τους σε ομαδικούς τάφους στη γύρω περιοχή καθυστέρησε τρεις ολόκληρες μέρες.