του Γιώργου Δελαστίκ Γροθιά στο στομάχι για δεκάδες εκατομμύρια Γερμανούς το τεύχος τουDer Spiegel
γερμανικού περιοδικού
The German Übermacht» ο ιδιόρρυθμος... αγγλογερμανικός τίτλος του.
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα", στο τεύχος 282, 26 Μαρτίου 2015
http://www.epikaira.gr/article/gia-d-raix-miloun-pleon-kai-oi-germanoi
Πολύ παράδοξος τίτλος για ένα περιοδικό το οποίο είναι πασίγνωστο σε όσους το διαβάζουν και για την εξαιρετικά υψηλή ποιότητα της γερμανικής γλώσσας που χρησιμοποιεί.
Δεν γράφει ούτε «The German superpower» ούτε «Die Deutsche Übermacht» («Η γερμανική υπερδύναμη») αμιγώς στα αγγλικά ή στα γερμανικά. Είναι φανερό ότι θέλει με αυτή τη μίξη να περάσει πολιτικό μήνυμα. Αυτό όμως είναι το λιγότερο και απευθύνεται στους πολύ διανοούμενους αναγνώστες.
Το σοκ έγκειται στο ότι μέσα σε μια πρόδηλη χρονοκάψουλα εμφανίζεται η καγκελάριος της Γερμανίας μεταξύ των επτά ναζί ανώτατων αξιωματικών που είχαν φωτογραφηθεί, στην πασίγνωστη φωτογραφία, το 1941, πριν από σχεδόν εβδομήντα πέντε χρόνια, μπροστά στην Ακρόπολη, πάνω στον βράχο της. Στο εξώφυλλο κιόλας του μεγαλύτερου περιοδικού της Γερμανίας η Άνγκελα Μέρκελ ανάμεσα στους ναζί αξιωματικούς, εκ των οποίων ο ένας είναι και των Ες Ες, με τον αγκυλωτό σταυρό στο μανίκι υπερτονισμένο! Τα ύστερα του κόσμου!
Το τελειωτικό πλήγμα έρχεται μόλις ανοίγουν οι Γερμανοί το περιοδικό για να διαβάσουν. «Το Δ' Ράιχ» είναι ο τίτλος!
Τύραννος και σκλάβοι
Το θέμα, που εκτείνεται σε δώδεκα σελίδες του περιοδικού, αρχίζει με τον Μανώλη Γλέζο. Του αφιερώνει εκατοντάδες λέξεις, ξεκινώντας από το κατέβασμα της σημαίας με τον αγκυλωτό σταυρό από τον βράχο της Ακρόπολης στις 30 Μαΐου του 1941. «Η Άνγκελα Μέρκελ με χιτλερικό μουστάκι, πάντσερ (σ.σ.: γερμανικά τεθωρακισμένα) καθ’ οδόν προς την Αθήνα. Σε πολλές χώρες εταίρων εξαπλώνονται ραγδαία οι συγκρίσεις με τους ναζί. Οι Γερμανοί θεωρούνται πάλι υπερδύναμη...» γράφει ο υπότιτλος του θέματος «Το Δ' Ράιχ» του Spiegel. «Το γερμανικό κεφάλαιο εξουσιάζει την Ευρώπη, κερδίζει από τη δυστυχία στην Ελλάδα», δηλώνει στο περιοδικό ο Μανώλης Γλέζος. Η Γερμανία είναι και σήμερα ο επιτιθέμενος. «Η σχέση της προς την Ελλάδα μοιάζει με τη σχέση του τυράννου και των σκλάβων του», δηλώνει ο Γλέζος.
Ο Έλληνας ήρωας της αντιγερμανικής αντίστασης θυμάται κάτι ακόμη. Ένα κείμενο του Γιόζεφ Γκέμπελς, του υπουργού Προπαγάνδας του Γ' Ράιχ του Χίτλερ. «Το έτος 2000» ήταν ο τίτλος του και αναφερόταν στο μέλλον της Ευρώπης υπό τη ναζιστική ηγεμονία της Γερμανίας. «Ο Γκέμπελς έκανε λάθος στον λογαριασμό μόνο γύρω στα δέκα χρόνια», λέει ο Γλέζος. «Το 2010, στη χρηματοοικονομική κρίση, άρχισε η γερμανική κυριαρχία», προσθέτει το περιοδικό.
Η οικονομική αυτοκρατορία
«Όπου διαδηλώνουν εναντίον της ευρωπαϊκής πολιτικής εμφανίζεται εγγυημένα ένα σύμβολο των ναζί. Ο λόγος είναι περί ενός “Δ' Ράιχ”, σε υπόμνηση του “Γ' Ράιχ” του Αδόλφου Χίτλερ», γράφει το Spiegel. «Αυτό ακούγεται παράλογο, γιατί η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία (σ.σ.: της Γερμανίας) είναι μια επιτυχημένη δημοκρατία, χωρίς το παραμικρό ίχνος εθνικοσοσιαλισμού και η Μέρκελ στο θέμα αυτό είναι υπεράνω πάσης υποψίας», συμπληρώνει.
Δεν διστάζει, ωστόσο, το γερμανικό περιοδικό στο όντως βαρυσήμαντο αφιέρωμά του να θίξει το βαθύτερο ζήτημα: «Θα μπορούσε όμως κανείς να αναλογιστεί γύρω από τη λέξη Ράιχ. Σημαίνει περισσότερα από ένα εθνικό κράτος. Σημαίνει μια περιοχή κυριαρχίας με μια κεντρική εξουσία η οποία εξουσιάζει πολλούς λαούς. Υπό το πρίσμα αυτού του ορισμού, θα ήταν εσφαλμένο να μιλήσει κανείς για ένα γερμανικό Ράιχ στον τομέα της οικονομίας;» αναρωτιέται το πραγματικά μεγάλο περιοδικό.
«Υπάρχει μια μεγάλη κατηγορία που απευθύνεται εναντίον της Γερμανίας. Προέρχεται από την Ελλάδα, την Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, αλλά επίσης από τη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ: μέσω του ευρώ η Γερμανία κατέχει οικονομικά τον Νότο της Ευρώπης, του κόβει το οξυγόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης για να επιβάλει τις αρχές της. Επωφελείται όμως κυρίως αυτή από το ευρώ με την εξαγωγική πολιτική της. Η Γερμανία ως εγωιστική οικονομική κατακτητική δύναμη», αναφέρεται.
Όλη η Ευρώπη εναντίον
Από το έτος 2000 μέχρι σήμερα το πλεόνασμα στο εξαγωγικό - εισαγωγικό εμπόριο της Γερμανίας έχει σχεδόν... τετραπλασιαστεί (!), φτάνοντας τα 217 δις ευρώ και αποδεικνύοντας ότι η Γερμανία είναι η χώρα που κέρδισε τρελά από την εισαγωγή του ενιαίου ευρωπαϊκού νομίσματος. Από τις 18 υπόλοιπες χώρες της Ευρωζώνης, στις συναλλαγές της με τις 14 η Γερμανία εμφανίζει πλεόνασμα.
Πέρσι το μεγαλύτερο έλλειμμα στις συναλλαγές της με τη Γερμανία το είχε η Γαλλία – γύρω στα 35 δις ευρώ. Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι το γερμανικό ΑΕΠ αποτελεί το... 29% (!) του συνολικού ΑΕΠ των 19 κρατών της Ευρωζώνης, από 26,5% που αποτελούσε το 2009, όταν ξέσπασε η κρίση. Το 2000, πάντως, αποτελούσε το 30,1% των χωρών της μετέπειτα Ευρωζώνης, όπου κυκλοφόρησε το ευρώ και σε υλική, όχι μόνο σε λογιστική μορφή.
«Αυτή δεν είναι νομισματική ένωση. Είναι μάλλον αυτοκρατορία», έγραψαν τον Μάιο του 2012 οι Financial Times του Λονδίνου. Ακόμη και ο μεγαλύτερος κερδοσκόπος του κόσμου, ο Αμερικανός, ουγγρικής καταγωγής, Τζορτζ Σόρος προειδοποίησε για τη δημιουργία «μιας γερμανικής αυτοκρατορίας στο κέντρο της Ευρώπης με την (σ.σ.: ευρωπαϊκή) περιφέρεια ως ενδοχώρα».
Δεν αντιδρούν όμως μόνο οι Άγγλοι ή οι Αμερικανοί. «Ο φόβος για μια γερμανική κυριαρχία στην Ευρώπη πουθενά πιθανόν δεν είναι μεγαλύτερος απ’ όσο στη Γαλλία», ομολογεί το Spiegel. Κατά τον Γάλλο γνωστό διανοούμενο Εμανουέλ Τοντ, η Γερμανία ασκεί «όλο και περισσότερο μια πολιτική της ισχύος και της συγκαλυμμένης επέκτασης». Κατά τον Ιταλό πρώην πρόεδρο της Κομισιόν Ρομάνο Πρόντι, όπως έγραψε σε άρθρο του στο ιταλικό περιοδικό L’Espresso, «στις Βρυξέλλες τα τελευταία χρόνια μόνο μια χώρα αποφασίζει την κατεύθυνση (σ.σ.: της ΕΕ). Η Γερμανία, μάλιστα, επέτρεψε στον εαυτό της να δίνει στους άλλους απαράδεκτα μαθήματα ηθικής», τονίζει. «Μέσω της Μέρκελ ξεσκεπάζεται στη Γερμανία το φάσμα του λαϊκισμού και του εθνικισμού», υπογραμμίζει ο πρώην πρόεδρος της Κομισιόν.
Ο... μερκιαβελισμός!
Ο Γερμανός κοινωνιολόγος Ούλριχ Μπεκ, που πέθανε πρόσφατα, είχε δημιουργήσει τον όρο «μερκιαβελισμός», συνδυάζοντας τα ονόματα της Μέρκελ και του Μακιαβέλι, προκειμένου να αποδώσει μονολεκτικά την πολιτική που ασκεί η νυν καγκελάριος. «Είμαι σχεδόν μόνη μου στην ΕΕ. Μου κάνει όμως το ίδιο. Εγώ έχω δίκιο!» γράφει το Spiegel ότι εκμυστηρεύθηκε η καγκελάριος σε στενό κύκλο.
«Η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος δανειστής στην Ευρώπη. Οι δανειστές έχουν ισχύ επί αυτών που χρωστούν. Αναμένουν ευγνωμοσύνη και έχουν συχνά καθαρές αντιλήψεις τι πρέπει να κάνει ο οφειλέτης προκειμένου να επιστρέψει κάποια μέρα τα χρήματα. Οι δανειστές δεν είναι αγαπητοί. Ένας δανειστής θέλει να έχει τον έλεγχο επί των οφειλετών του επειδή έχει κι αυτός φόβο, φόβο για τα λεφτά του», συνεχίζει το περιοδικό.
Έχουν αξία τα συμπεράσματα του αφιερώματος του γερμανικού περιοδικού στο θέμα «Το Δ' Ράιχ», το οποίο συνυπογράφουν... επτά (!) δημοσιογράφοι. «Η Γερμανία θέλει να είναι οικονομική δύναμη, όχι στρατιωτική. Ο εθνικισμός της εδράζεται στην οικονομική ισχύ και στις εξαγωγές, όχι στην επιθυμία να γίνει γεωπολιτική δύναμη» είναι το πρώτο συμπέρασμα. Μάλλον έωλο, αφού μόνο οικονομική ισχύς χωρίς γεωπολιτική ισχύ δεν υπήρξε σε καμία φάση της Ιστορίας.
Το δεύτερο συμπέρασμα πατάει πολύ πιο γερά στην πραγματικότητα: «Υπάρχει ήδη ένα Ράιχ, στο οικονομικό επίπεδο. Η Ευρωζώνη είναι περιοχή γερμανικής κυριαρχίας. Το Βερολίνο κυβερνά εδώ, όχι χωρίς αμφισβητήσεις, αλλά συναποφασίζει για την τύχη εκατομμυρίων ανθρώπων άλλων εθνικοτήτων», γράφει χωρίς περιστροφές το Spiegel.
Έχει απόλυτο δίκιο. Ακριβώς αυτό συμβαίνει. Για να το πούμε πιο ωμά, το Βερολίνο αποφασίζει και οι εθνικές κυβερνήσεις των κρατών της Ευρωζώνης απλώς προσπαθούν να επηρεάσουν κατά το δυνατόν τις αποφάσεις των Γερμανών για τους λαούς που υποτίθεται ότι οι ίδιες κυβερνούν. Αυτή είναι η πικρή αλήθεια για την ώρα...
Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό "Επίκαιρα", στο τεύχος 282, 26 Μαρτίου 2015
http://www.epikaira.gr/article/gia-d-raix-miloun-pleon-kai-oi-germanoi
