Δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς μεγάλη εκκλησιαστική εμπειρία για να καταλάβει από τα τεκταινόμενα μεταξύ Εκκλησίας και Πολιτείας πως κάτι πολύ σημαντικό βρίσκεται σε εξέλιξη... Συγκεκριμένα εδώ και ένα περίπου μήνα έχουν αρχίσει να διεξάγονται συνομιλίες μεταξύ εκπροσώπων των δύο ανωτάτων θεσμών στο πλαίσιο μίας κοινής επιτροπής που θεσπίστηκε μετά την τελευταία συνάντηση του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου και του Πρωθυπουργού Γ. Παπανδρέου.
Καλός ο διάλογος θα αναφωνήσουμε όλοι μας... Ναι, θα συμφωνήσουμε πως ο διάλογος, λογιζόμενος και ως διαβούλευση η διαπραγμάτευση που αποσκοπεί στην επίλυση ζητημάτων είναι πάντα καλός. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες προϋποθέσεις που πρέπει να εκπληρούνται για να μπορέσει ένα ουδέτερο μάτι να τον χαρακτηρίσει θετικά. Ποιές είναι οι βασικές αυτές προϋποθέσεις;
- Θα πρέπει οι διαλεγόμενοι να έχουν κοινό πνεύμα και αντιλήψεις περί του διαπραγματευόμενου αντικειμένου και κυρίως περί της ιδέας η στην περίπτωσή μας του θεσμού της Αγίας μας Εκκλησίας.
- Θα πρέπει ακόμη οι συμμετέχοντες σ’ αυτόν να είναι ευθείς, ειλικρινείς και κυρίως ανιδιοτελείς ως προς το θέμα που επεξεργάζονται και αναζητούν την επίλυσή του.
- Θα πρέπει να μην υπηρετούν με την παρουσία τους και να εφαρμόζουν τακτικές και συνιστώσες που παρασκηνιακώς συμφωνήθηκαν και αποβλέπουν στην εκπλήρωση στόχων πέραν των συνομιλιών και των διαπραγματεύσεων.
Εξετάζοντας αντικειμενικά τις ανωτέρω προϋποθέσεις εύκολα θα διαπιστώσουμε πως οι διαλεγόμενοι, τα μέλη δηλαδή της μικτής επιτροπής δεν έχουν ίδιο πνεύμα και τις αυτές αντιλήψεις. Η αξιοσέβαστη λ.χ. υπουργός Παιδείας Α. Διαμαντοπούλου είναι ένθερμος θιασώτης του χωρισμού των σχέσεων Πολιτείας και Εκκλησίας. Θα μου πείτε εύλογα πως γνωρίζουμε τη θέση της αυτή; Μα η ίδια επανειλημμένως δημοσίως το έχει διατρανώσει ενώ με τις αποφάσεις της το έχει εμπράκτως και με συνέπεια αποδείξει. Άλλωστε στο βασικό πρόγραμμα του κόμματος της υπάρχει η προεκλογική δέσμευση περί αλλαγής των σχέσεων συναλληλίας!
Επιπλέον πάγιες προεκλογικές θέσεις της παρούσας κυβέρνησης περί της περιβόητης σύζευξης των ανωμάλων (βλ. ομοφυλοφιλία), περί της περίφημης ηλεκτρονικής κάρτας και του φακελώματος, περί της σταδιακής μετατροπής του ελληνικού κράτους σε άθρησκο και αδιάφορο και μίας σειράς άλλων παρομοίων θεμάτων που αντιτίθενται στα πιστεύω της Εκκλησίας καθιστούν εκ των πραγμάτων την αξιοσέβαστη υπουργό και πρόεδρο της μικτής επιτροπής ανειλικρινής στις διαθέσεις της έναντι των συνομιλητών της!
Και αν ήταν μόνο αυτό θα έλεγε κανείς πως θα μπορούσαν οι καλοί μας Ιεράρχες και τα υπόλοιπα μέλη που εκπροσωπούν την Εκκλησία να την μεταπείσουν τόσο την ίδια όσο και τους υπολοίπους συνεργάτες της. Δυστυχώς όμως δεν είναι μόνο αυτό. Η κ. υπουργός αγωνίστηκε στην κυριολεξία να υποβαθμίσει το μάθημα των θρησκευτικών, εργάστηκε με συστηματικό τρόπο στο πλαίσιο των επιταγών ξένων μυστικών εξουσιών και λεσχών, όπως της μιαρής λέσχης Μπίλντερμπεργκ, στην οποία συμμετείχε ως μέλος της να μετατρέψει το μάθημα σε θρησκειολογία.
Η κ. υπουργός επιπλέον κατά τη σύντομη σχεδόν διετή θητεία της έκλεισε στο όνομα της οικονομικής κρίσης εκκλησιαστικά σχολεία αλλά και το τμήμα κοινωνικής Θεολογίας του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών γράφοντας στα παλαιά υποδήματα της αποφάσεις του ΣτΕ! Ως εκ τούτου δεν δύναται να είναι ευθύς, ειλικρινής ούτε μπορεί να κατανοήσει τα προβλήματα και τα αιτήματα της Εκκλησίας με τα οποία επί της ουσίας διάκειται αρνητικά. Άρα θα ρωτήσετε ποιός είναι ο λόγος συμμετοχής της σε κάτι που δεν πιστεύει;
Πιστεύουμε ακράδαντα πως πέραν των αμιγώς πολιτικών σκοπιμοτήτων που εξυπηρετεί ο όλος διάλογος, κρύβεται και κάτι πιο σημαντικό που δεν θα αργήσει να βγει ολοκάθαρα στο φως πολύ γρήγορα. Το έμμεσο καθεστώς πίεσης με εκβιασμούς περί διακοπής μισθοδοσίας των κληρικών, περί ελέγχου των οικονομικών κ.α. που εφαρμόζει η παρούσα κυβέρνηση προς την Εκκλησία σε όλα σχεδόν τα αιτήματα που αυτή διατυπώνει υποδηλοί κατά την ταπεινή μας γνώμη την ύπαρξη μεθοδευμένου σχεδίου.
Δεν θέλουμε ωστόσο να πιστέψουμε την έντονη φημολογία που κυκλοφορεί περί δήθεν συμφωνίας πρωθυπουργού και Αρχιεπισκόπου για κλίμα δημιουργίας ηπίου χωρισμού μ’ αντάλλαγμα την προσφορά δημοσίων εκτάσεων, την εξασφάλιση της σιωπής της Εκκλησίας στην Κάρτα του Πολίτη και το ηλεκτρονικό φακέλωμα και άλλων συναφών θεμάτων που έχουν να κάνουν με την εκκλησιαστική περιουσία και τα οικονομικά βλ. συμμετοχή στο ΕΣΠΑ κ.ο.κ.
Και δεν θέλουμε να την πιστέψουμε παρά το αδιαμφισβήτητο γεγονός των δηλώσεων, που ξέφυγαν από τα πρωθυπουργικά χείλη τον περασμένο Νοέμβριο, αλλά και από υπουργικά χείλη (βλ. δηλώσεις Σηφουνάκη) που επιβεβαιώνουν τρόπο τινά την ανωτέρω φημολογία! Βέβαια ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος που ρωτήθηκε από τους Συνοδικούς Ιεράρχες σε συνεδρίαση του Νοεμβρίου διέψευσε τους ανωτέρω! Ωστόσο γεννάται ευλόγως το ερώτημα για το πως δύναται να συνδιαλέγεται η Εκκλησία με αποκαλουμένους από Αρχιεπισκοπικά και όχι τυχαία χείλη ως ΨΕΥΤΕΣ; Θα μου πείτε φυσικά πως οι φερόμενοι ως ψεύτες από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο είναι αυτοί που εξελέγησαν από τον ελληνικό λαό και εκπροσωπούν την Πολιτεία. Ως εκ τούτου δεν δύναται να γίνει διαφορετικά και μ’ αυτούς οφείλουμε να συνομιλούμε!
Ναι, θα συμφωνήσω με την άποψη αυτή εκφράζοντας ωστόσο την απορία προς τη σεβαστή ηγεσία της Εκκλησίας για το πως το ψέμα δύναται να συμβαδίσει με την αλήθεια; Είθε λοιπόν να διαψευστούν οι φήμες πως μιλούν για συμφωνίες στο παρασκήνιο και πολιτική παραπλάνησης των Αρχιερέων. Είθε η επικέντρωση του Αρχιεπισκόπου το τελευταίο διάστημα στα της εκκλησιαστικής περιουσίας και την αξιοποίηση αυτής να μην αποτελεί προσπάθεια και σχέδιο αποπροσανατολισμού της ευαίσθητης και ευάλωτης στα όσα αφορούν τα οικονομικά Ιεραρχίας.
Είθε απλώς να εκφράζει τις ειλικρινείς και αγαστές επιθυμίες του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου μας στο θέμα αυτό. Είθε η παραχώρηση στην Αρχιεπισκοπή εκτάσεων από τα ανενεργά στρατόπεδα «Καποτά» και «Λιόση» να μην αποτελούν ανταλλάγματα της κυβέρνησης στην εμφανή και δια γυμνού οφθαλμού στήριξη που της παρέχει ο νυν Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος.
Είθε οι δημόσιες απόψεις και εκδηλώσεις Ιεραρχών φίλα προσκείμενων στην Αρχιεπισκοπή περί αποδοχής της ηλεκτρονικής κάρτας να είναι αμιγώς προσωπικές και να μην εμπεριέχονται, ως φημολογείται, σε μεθόδευση δημιουργίας σύγχυσης και διχασμού που θα συμβάλει, ώστε ο ελληνικός πιστός λαός να πέσει θύμα της επικείμενης προπαγάνδας και της συντονισμένης εξαπάτησής του για να συναινέσει στην αποδοχή του ηλεκτρονικού φακελώματος. Ήδη, από τις καθησυχαστικές ανακοινώσεις της Ιεράς Συνόδου και από την αδρανοποίηση (!!!) της συγκροτηθείσας αρμόδιας επιτροπής έχει επέλθει σύγχυση στη Σεπτή Ιεραρχία...
Σύγχυση που εξυπηρετεί μονομερώς τα σχέδια της κυβέρνησης και τις προγραμματικές προεκλογικές δεσμεύσεις της, περί διαχωρισμού των σχέσεων Εκκλησίας και Πολιτείας. Στη λογική αυτή λοιπόν τοποθετούμε την απόφαση της κ. Διαμαντοπούλου περί διορισμού 251 μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων για τα σχολεία της μουσουλμανικής μειονότητας της Θράκης. Στην υποχθόνια αυτή πολιτική εντάσσεται η απόρριψη του αιτήματος της Εκκλησίας για 300 νέες χειροτονίες και η ένταξή της στο καθεστώς αρχικά της μίας πρόσληψης στις πέντε αποχωρήσεις (1/5) (Α’ Μνημόνιο) και εν συνεχεία της μίας πρόσληψης για δέκα αποχωρήσεις (1/10).
Αυτό ερμηνεύεται, όπως ορθά τόνισε ο Μητροπολίτης Φθιώτιδος Νικόλαος σε στέρηση των χωριών και ολάκερων επαρχιών από τον ορθόδοξο παπά. Ποιούς άραγε να εξυπηρετεί κάτι τέτοιο; Στη στήριξη αυτής της πολιτικής ακόμη εντάσσεται κατά την ταπεινή μας άποψη και η πρόταση που προσφάτως απασχόλησε τα μέλη της Ιεράς Συνόδου και αφορά τη συναίνεση και τη διευκόλυνση της Εκκλησίας στο ενδεχόμενο διατηρήσεως της εργασίας που είχαν πριν τη χειροτονία οι νέοι ιερείς! Η τυχόν αποδοχή κατά παράφραση της λαϊκής έκφρασης της θέσης και ζευγάς και παπάς νομίζουμε πως κινείται αμιγώς στο πλαίσιο της φημολογούμενης προετοιμασίας κλίματος διαχωρισμού...
Ειλικρινά ευχόμαστε οι ανιδιοτελείς και άνευ οιανδήποτε σκοπιμοτήτων αυτές σκέψεις και παρατηρήσεις μας να αποδειχθούν παντελώς λανθασμένες και να μην επαληθευτούν από τις εξελίξεις. Γιατί, όπως ο κοινός νους αντιλαμβάνεται το πλήγμα στην περίπτωση που επιβεβαιωθούν θα είναι βαρύτατο για την Ορθόδοξη Εκκλησία. Είναι βέβαιο τότε πως θα κλονιστεί ακόμη περαιτέρω το επισκοπικό κύρος στο χριστεπώνυμο πλήρωμα, τη γνώμη και τις απορίες του οποίου θέλουμε και επιθυμούμε να εκφράζουμε. Ήδη ποικιλοτρόπως και με κάθε ευκαιρία οι πιστοί χριστιανοί εκδηλώνουν την ανησυχία τους για την νωχελική και ωχαδελφική στάση που διατηρεί η πλειονότητα της Ιεραρχίας σε πολλά εκκλησιαστικά ζητήματα. Ανησυχούν για τις ολοφάνερες εκπτώσεις στο όνομα δήθεν της προόδου από την Αλήθεια της πίστης (βλ. ανοχή στην ανωμαλία, νεοπατερική θεολογία, οικουμενισμός κ. α) πολλών δυστυχώς ορθοδόξων Επισκόπων...
Ανησυχούν για την συνειδητή επιλογή του σιωπάν του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου σε σοβαρά εκκλησιαστικά ζητήματα και ταυτόχρονα την ευγλωττία του σε θέματα έμμεσης στήριξης της παρούσας κυβέρνησης... (βλ. επιστολή σε επιχειρηματίες να επαναφέρουν τα κεφάλαια τους στην Ελλάδα)!
Συντάκτης: ΔΙΟΝΥΣΗΣ ΜΑΚΡΗΣ
Πηγή: ΣΤΥΛΟΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΙΟΥΛΙΟΣ-ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011
