ΤΑ ΠΡΩΤΟΚΟΛΛΑ ΤΗΣ ΣΙΩΝ ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ

Πίσω από το προσωπείο θλιβερών υπάρξεων που μιλούν για πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές κοινωνίες, πίσω από τα κόμματα-πρακτορεία των ξένων συμφερόντων που άνοιξαν τα σύνορα της χώρας στην αλλοδαπή απειλή, νομότυπη και μη, επιφέροντας την πολιτισμική αλλοίωση και την φυλετική επιμειξία, πίσω από τους εγκληματίες εκείνους που απονέμουν τον τίτλο του Έλληνα σε αλλοδαπούς για ψηδοθηρικούς λόγους, πίσω από όλους αυτούς που διακυρήσουν ότι δεν υφίσταται διάκριση φυλής, φύλου, θρησκείας, πολιτισμού, κρύβεται η απεχθής μορφή του αιώνιου εβραίου, του αιώνιου εχθρού του Ανθρώπου και του Πολιτισμού. Για να επιβληθεί ο παγκόσμιος έλεγχος, επιβάλλεται η δημιουργία ή κατά το ορθότερο η τερατογένεση μίας ετερόκλητης κοινωνίας, χωρίς κοινές αξίες, χωρίς συνεκτικούς δεσμούς αίματος και πολιτισμού, χωρίς κοινά σημεία αναφοράς και ενιαίες παραδόσεις. Δεν θα πρέπει λοιπόν να μας εκπλήσσει το γεγονός ότι τα κέντρα του κοσμοπολιτισμού βάλλουν λυσσωδώς και παντοιοτρόπως κατά του Ομοαίμου, Ομοτρόπου, Ομογλώσσου και Ομοθρήσκου των Ελλήνων και όχι μόνο, προς απόλυτη επιβεβαίωση των λόγων του σιωνιστή Χένρυ Κίσσιγκερ, ο οποίος εν άλλοις λόγοις δήλωσε πως όταν πληγούν οι ρίζες, οι παραδόσεις, τα ιερά και τα όσια των Ελλήνων, τότε θα πάψουν να είναι δυσκολοκυβέρνητος λαός.

Παραδείγματα επ' αυτού άπειρα. Οι νόμοι της χώρας μας απαγορεύουν την προσβολή της δημοσίας αιδού. Κι όμως η χώρα είναι γεμάτη απ' άκρου εις άκρον με πορνογραφήματα που προβάλλονται σε κοινή θέα, όπως είναι γεμάτη από ναρκωτικά, αγελαία εμπορικά θεάματα που τα ονομάζουν κατ' επίφαση "αθλητικές δραστηριότητες", σαπουνόπερες, έκφυλη τέχνη, θολοκουλτούρα και αποθέωση του μη φυσικού, του διεστραμμένου, του νοσηρού. Ποια μεγαλύτερη απόδειξη χρειάζεται για να επιβεβαιωθούν τα Πρωτόκολλα της Σιών περί αποκτηνώσεως των χριστιανικών κρατών, προς μεγάλη ικανοποίηση των εβραίων, με πρωταγωνιστές τους ομοφύλους τους Μπεντίτ, Σατρ κ.α. οι οποίοι έχουν ταχθεί υπέρ της παιδεραστίας; Με τις παραπάνω μεθόδους και τα αλλοτριωτικά μηνύματα που προωθεί το εβραϊκό Χόλυγουντ, τα εβραιόδουλα ΜΜΕ, αλυσσοδεμένα από τους διάφορους κατά καιρούς Μέρντοχ, Μάξγουελ κ.ο.κ., με τις ναρκωτικές ουσίες που προωθεί η μαφία στην οποία δεσπόζουν σιωνιστές όπως ο επικυρηγμένος στη Ρωσία μεγαλομαφιόζος Μερεζόφσκι, φυσικά εβραϊκής καταγωγής, με το ληστρικό σύστημα του τζόγου που ελέγχουν και πάλι οι ίδιοι οι "υϊοί του Δαυίδ" και τις ληστρικές εν γένει αφαιμάξεις, οι σιωνιστές οδηγούν έναν ολόκληρο κόσμο στο εκρίωμα της Ιστορίας.

Οι διεθνιστικές ακόμη ιδεολογίες, όπως αυτή του Φιλελευθερισμού, που προσβάλλει απροκάλυπτα πλεόν την κατάργηση των συνόρων και των Εθνών, η αντίστοιχη του κομμουνισμού, του ανεθνικού χριστιανισμού που προβάλλει διακύρηξη "Ουκ ένι Έλλην ή Ιουδαίος, εξ' ενός αίματος εποίησεν ο θεός παν γένος ανθρώπων", θέτοντας το διεθνιστικό οικοδόμημα της θρησκείας υπεράνω του Έθνους και της Πατρίδας, διακυρήξεις που επισφραγίσθησαν με την επίσημη απόφαση της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου στις 8/1/2000 σύμφωνα με την οποία η Ορθόδοξη Χριστιανική Εκκλησία καταδικάζει τις Εθνοφυλετικές Παραδόσεις, όλοι αυτοί οι κύκλοι σε αγαστή σύμπνοια με τους απάτριδες τεχνοκράτες, τους χρηματιστές, τους μηδενιστές και τους πάσης φύσεως προσκυνημένους, δολοφονούν την Πατρίδα, αποποιούνται το Έθνος στον βωμό του κοσμοπολιτικού οράματος, προωθώντας εκουσίως ή ακουσίως, το τερατούργημα της παγκοσμιοποιήσεως. Οι απάτριδες των Βρυξελλών, μας αφαιρούν σιγά-σιγά το υπέρτατο εθνικό μας σύμβολο, τη Σημαία, αντικαθιστώντας την με τη σιωνιστική αστρόεσσα, μας αφαιρούν τον πολιτικό έλεγχο της χώρας, αφού η Ευρωπαϊκή Κοινότητα και το Κοινοβούλιο των Βρυξελλών νομοθετικά πλέον, ίσταται υπεράνω των κυβερνήσεων κάθε ευρωπαϊκού κράτους που μετέχει στον οργανισμό αυτό και οι εγχώριοι, κατ' επίφαση, κυβερνώντες, κατ΄ουσίαν τοποτηρητές, απλώς εναρμονίζονται με τις κοινοτικές εντολές και οδηγίες, εν είδει εκτελεστικών οργάνων. η συνθήκη του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, του Σέγκεν και ό,τι άλλο επακολουθήσει, τις οποίες χαιρέτισε το σύνολο σχεδόν του πολιτικού κόσμου της χώρας και πλείστες εξ' αυτών η Εκκλησία, ουσιαστικά και τυπικά κυρώνουν την εκχώρηση εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων και αρμοδιοτήτων σε υπερεθνική αρχή, την Ευρωπαϊκή Ένωση και στα όργανά της.

Το Εθνικό μας νόμισμα χάνεται, σε ένα περίπου χρόνο το Ευρώ θα είναι πραγματικότητα και η δραχμή παρελθόν, οι ελληνικές παραδόσεις υποχωρούν και αλλοιώνονται από την πλημμυρίδα των ξένων ηθών και εθίμων που φέρουν αφ' ενός οι τριτοκοσμικοί παρείσακτοι, αφ' ετέρου που προωθούν οι αμερικανοσιωνιστές κοσμοεξουσιαστές διά του πνευματικού αφελληνισμού. Οι Παραδόσεις μας διαγράφονται και νέες "απαξίες" προβάλλονται στο πλήθος που αρκείται σε μία χυδαία παροχή "άρτου και θεαμάτων" άνευ ουσίας. Σε λίγο καιρό, εάν δεν αντιδράσουμε δυναμικά, θα αποτελούμε μέρος μίας οικουμενικής χοάνης, απειροελάχιστο κόκκο άμμου μέσα σε μία πανσπερμία φυλών, χωρίς προορισμό, χωρίς ελπίδα και σκοπούς για το μέλλον, έρμαια καταναλωτικά, άβουλη αγελαία μάζα, θα γίνουμε υποτακτικοί του παγκόσμιου σιωνιστή αφέντη, με όποια μάσκα και όποιο προσωπείο κι αν αυτός παρουσιάζεται. Η μόνη λύση, η μόνη ελπίδα σε αυτή την επιχειρούμενη ισοπεδωτική λαίλαπα, η έκβαση της οποίας θα σημάνει το τέλος της Ιστορίας, θα προδιαγράψει το τέλος του Πολιτισμού, είναι η Ελληνική Συνειδητοποίηση και η επιχειρούμενη με όλα τα δυνατά μέσα Εθνική αντίσταση στον Διεθνισμό. Προτού ομιλούμε επίσημα για Θέμα ή Επαρχία Ελλάδος, προτού η Ευρώπη καταντήσει η 51η Πολιτεία των εβραιοκρατούμενων ΗΠΑ.

Αγώνα αδιάλλακτο ενάντια στην διεθνιστική αποσύνθεση και στην παρακμή, οδηγώντας σε καταδίκη οριστική όλους τους εγχώριους εκφραστές και εκπροσώπους της. Εάν η Ελλάδα και κατ' επέκταση η Ευρώπη απαλλαγεί από τους τοποτηρητές της ξενοκρατίας, τους σιωνόδουλους και εβραιοπροσκυνημένους που αποτελούν την πλειοψηφία, και σε πολλές περιπτώσεις ολότητα, του πολιτικού, θρησκευτικού, οικονομικού, πνευματικού, στρατιωτικού κατεστημένου, θα μπορέσει τότε και μόνη της να ζήσει. Θα κατορθώσει να επιβιώσει καθιστάμενη εκ νέου το Λίκνο του Πολιτισμού και του Ανθρωπισμού, εξανθρωπίζοντας και εκπολιτίζοντας και πάλι την εκπεσούσα σε κατάσταση βαρβαρότητας Οικουμένη.

Ιωάννης Χαραλαμπόπουλος