Ισραηλινή Εθνοφρουρά: Πολυ-εργαλείο καταστολής πάσας χρήσης
Ισραηλινός Άραβας βουλευτής Αϊμάν Οντέχ μέλος της Κνέσετ (ισραηλινή βουλή) πριν λίγες μέρες έθεσε, με ανάρτησή του στο Τουίτερ, μία εύλογη «απορία»:
«Γιατί το ισραηλινό κράτος, που διαθέτει στρατό, αστυνομία, μυστική στρατιωτική υπηρεσία, την υπηρεσία εσωτερικής ασφάλειας Shin Bet, την Mossad, το Συμβούλιο Εθνικής ασφάλειας, την αστυνομία των φυλακών, τα ΜΑΤ, τις ειδικές αστυνομικές δυνάμεις Swat, χρειάζεται μία Εθνική Φρουρά;»
Ayman Odeh reelected as Hadash party leader ahead of November election | The Times of Israel
Η απάντηση είναι εξίσου εύλογη με την (μάλλον…) ρητορική ερώτηση του βουλευτή που αφορά το πρόσφατο σχέδιο του Ισραηλινού ακροδεξιού υπουργού Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ να συγκροτήσει μία «Εθνική Φρουρά» που θα υπακούει (πιθανώς αποκλειστικά) στις εντολές του.
Γιατί λοιπόν ένα μικρό κράτος με τόσους μηχανισμούς και υπηρεσίες «ασφαλείας» και έναν τόσο καλά εξοπλισμένο στρατό χρειάζεται ακόμη μία ένοπλη δύναμη επιβολής τάξης;
Η απάντηση δεν είναι δύσκολη. Ένα κράτος που καταδυναστεύει έναν άλλο λαό σε έδαφος που έχει θέσει υπό την κατοχή του πάνω από μισό αιώνα (σ.σ. αν ξεκινήσουμε την ιστορία από τον πόλεμο των Επτά Ημερών του 1967) τότε στρέφεται αναγκαστικά στην επιβολή της τάξης με σιδερένια πυγμή πολλαπλασιάζοντας, με κάθε «ευκαιρία», τις κατοχικές δυνάμεις επειδή την ίδια ώρα το «καρκίνωμα» της κατοχής κάνει «μετάσταση» στο εσωτερικό της χώρας του.
Επικίνδυνα παζάρια
Ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ που στο παρελθόν ήταν στέλεχος του σιωνιστικού ακροδεξιού, ρατσιστικού κόμματος Kach (του Αμερικανοεβραίου ακροδεξιού ραβίνου Meir Kahane), κατάφερε να πάρει το «πράσινο φως» του υπουργικού συμβουλίου στις 2 Απρίλη 2023 με χρηματοδότηση που εξασφαλίστηκε από περικοπές της τάξης του 1,5% από τους προϋπολογισμούς όλων των άλλων υπουργείων.
Προηγουμένως είχε παζαρέψει την παραμονή του στην κυβέρνηση παίρνοντας σε αντάλλαγμα την υπόσχεση για τη συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς, όταν ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου αναγκάστηκε να κάνει προσωρινά πίσω στο πολύκροτο νομοσχέδιο δικαστικών μεταρρυθμίσεων, σε μία περίοδο που σχεδόν όλοι (πολίτες, ακαδημαϊκοί, πολιτικοί από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης, στρατιωτικοί) είχαν βγει στους δρόμους κατακεραυνώνοντάς το.
Επί του παρόντος δεν ξέρουμε πολλά για τι θα κάνει και ποιοι ακριβώς θα απαρτίζουν την Εθνική Φρουρά καθώς μία διακυβερνητική επιτροπή έχει αναλάβει να συντάξει μία σχετική έκθεση σε 90 μέρες και να την υποβάλλει στο υπουργικό συμβούλιο στις αρχές Ιουνίου σε σχέση με τις αρμοδιότητές της. Ο Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ σε δηλώσεις του άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο να προσλάβει και «πολίτες» από τη σιωνιστική, ακροδεξιά, παραστρατιωτική οργάνωση νεολαίας εποίκων, HaShomer HaChadah, που έχει αναλάβει αυτόκλητα ρόλο «περιφρούρησης» αγροτικών περιοχών που ως επί το πλείστον έχουν καταπατηθεί σε βάρος Παλαιστινίων ιδιοκτητών.
Ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας όταν ρωτήθηκε σχετικά απάντησε πως η υπό συγκρότηση δύναμη θα απαρτίζεται από περίπου 2.000 άτομα και θα μπορεί να λειτουργεί πιο ευέλικτα από την αστυνομία ώστε να πατάξει την εγκληματικότητα. Τόσο στα αστικά κέντρα (κυρίως σε πόλεις με ισχυρή πληθυσμιακά αραβική κοινότητα που ζουν σε υποβαθμισμένες περιοχές), όσο και στις υπό κατοχή περιοχές της Δυτικής Όχθης, εφόσον κριθεί απαραίτητο.
Είχε επίσης αναφέρει πως στα καθήκοντα της υπό σύσταση δύναμης θα πρέπει να είναι η αντιμετώπιση του λαθρεμπορίου όπλων και της «τρομοκρατίας». Δεν εννοούσε τόσο το οργανωμένο έγκλημα, αλλά την ένοπλη αντίσταση των Παλαιστινίων που είναι αναφαίρετο δικαίωμα κάθε λαού υπό κατοχή σύμφωνα και με το διεθνές δίκαιο. Ας μην ξεχνάμε πως το κόμμα του «Εβραϊκή Ισχύς» είχε πρωτοστατήσει στην πρόσφατη ψήφιση νομοσχεδίου που θα επιβάλλει τη θανατική ποινή σε «τρομοκράτες» που δολοφονούν Ισραηλινούς…
Ο ίδιος ο Μπεν Γκβιρ πρόσφατα επικαλέστηκε ως επιχείρημα για την συγκρότηση Εθνικής Φρουράς την συγκρότηση μίας «βοηθητικής» αστυνομικής δύναμης περίπου 600 ατόμων από την προηγούμενη κυβέρνηση των Ναφτάλι Μπένετ και Γιαίρ Λαπίντ για να αντιμετωπίσει την «εσωτερική πολιτική βία» δηλαδή την έκρηξη της αγανάκτησης χιλιάδων νεαρών Αράβων του Ισραήλ το Μάιο και τον Ιούνιο του 2021 που ξεχύθηκαν στους δρόμους και άρχισαν να στήνουν πύρινα οδοφράγματα και να συγκρούονται με αστυνομικούς ενώ βομβαρδιζόταν ανηλεώς η Λωρίδα της Γάζας. Αυτή η «βοηθητική» δύναμη στη συνέχεια διαλύθηκε καθώς η τότε κυβέρνηση δεν κατάφερε να βρει όσους «εθελοντές» επιθυμούσε για να της δώσει μία μόνιμη υπόσταση.
Η υπό συγκρότηση Εθνοφρουρά με προϋπολογισμό περίπου 257 εκατομμύρια ευρώ στα χέρια ενός ακροδεξιού υπουργού σε χώρα που καταδυναστεύει έναν άλλο λαό είναι φανερό πως δε θα οδηγήσει σε καλό. Ιδιαίτερα όταν ο κλοιός της κατοχής και η καταπίεση των Παλαιστινίων επιδεινώνεται μήνα το μήνα και η ντε φάκτο προσάρτηση δείχνει να απομακρύνει κάθε πιθανό ενδεχόμενο για μία ελεύθερη Παλαιστίνη στα σύνορα του 1967 με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ.
Έτσι, ακόμη και εάν η παρούσα κυβέρνηση Νετανιάχου χρειαστεί μήνες μέχρι να συγκροτηθεί αυτή η δύναμη, είναι φανερό πως η συγκρότησή της είναι απαραίτητη και θα αξιοποιηθεί ποικιλοτρόπως από οποιονδήποτε μελλοντικό πρωθυπουργό του Ισραήλ όσο τουλάχιστον αυτή η χώρα διατηρεί το χαρακτήρα κράτους – Απαρτχάιντ που καταδυναστεύει τον παλαιστινιακό λαό…
Με λίγα λόγια, «μιλάμε για μία ιδεολογικά φασιστική αστυνομία που θα έχει εξοπλισμό στρατού», όπως είχε δηλώσει προ ημερών η Παλαιστίνια ακτιβίστρια Σάλι Αμπίντ από την ισραηλινο-παλαιστινιακή Μη Κυβερνητική Οργάνωση «Standing Together» όταν κλήθηκε από δημοσιογράφο να περιγράψει με τι θα μοιάζει η υπό συγκρότηση «Εθνοφρουρά» του Ισραηλινού ακροδεξιού υπουργού Εθνικής Ασφάλειας, Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ.
Είναι πρόδηλο πως μία φασιστική αστυνομία με εξοπλισμό στρατού δεν βάλει στο «στόχαστρο» μόνον τους Παλαιστίνιους. Όταν έρθει η ώρα (και όπως όλα δείχνουν, μάλλον κοντοζυγώνει…), η Εθνοφρουρά του Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ (ή του διαδόχου του) θα βάλλει στο στόχαστρο και τους αριστερούς, αντικυβερνητικούς διαδηλωτές και αντιφρονούντες, ιδιαίτερα όσο εντείνεται η πόλωση στους κόλπους μιας ισραηλινής κοινωνίας που παρουσιάζει, όσο περνά ο καιρός, χαρακτηριστικά συντηρητικοποίησης.
Αντιλαμβάνεται κανείς πού μπορεί να οδηγήσει ένα τόσο επικίνδυνο «κοκτέιλ»
