Καταπέλτης υπήρξε σήμερα ο ναύαρχος ε.α και επίτιμος Αρχηγός ΓΕΝ , μιλώντας στον 98.4 , δηλώνοντας ανήσυχος για τον «θαλάσσιο Αττίλα»
και την επιχείρηση «άλωσης της ΑΟΖ» , που όπως είπε στηρίζεται σε μια ακατανόητη «αφέλεια» του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που επιμένει χωρίς εθνική στρατηγική να θεωρεί ότι οι αμυντικές συμφωνίες από μόνες τους μας καλύπτουν .
Αποτέλεσμα όπως λέει, στις διαρκώς κλιμακούμενες προκλήσεις της Τουρκίας, να απαντάμε με αυτοσχεδιασμούς και κατευνασμό, που όμως πρακτικά μας οδηγούν σε ενδοτικές κινήσεις όταν οι αντίπαλοι δημιουργούν τετελεσμένα και οι «σύμμαχοι» για τα δικά τους συμφέροντα και την ηρεμία στη περιοχή, σπρώχνουν εμάς σε διάλογο και συνδιαλλαγή επί των δικών μας διεθνώς και από το δίκαιο αναγνωρισμένων, κυριαρχικών δικαιωμάτων ή και της ίδιας της κυριαρχίας μας.
Ο ναύαρχος ε.α. Κ. Χρηστίδης , σημείωσε πως η Γαλλία, ως μεσογειακή ναυτική δύναμη, έχει ίδια συμφέροντα στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι η μοναδική δύναμη, η οποία μπορεί να καλύψει το δημιουργηθέν γεωπολιτικό κενό στη Μεσόγειο, μετά την απόσυρση των Αμερικανών. Η Ελληνο-γαλλική συμφωνία με την Ελλάδα σε υποστρατηγική δύναμη περιοχής, αποτελεί την αυτονόητη αντίδραση έναντι της Τουρκίας, για ανατροπή του υφιστάμενου status quo και της Συνθήκης της Λωζάννης.Η συμφωνία, είναι κάτι μεγαλύτερο και βαθύτερο από ένα απλό εξοπλιστικό «deal», σ’ ότι αφορά τις γεωπολιτικές διαστάσεις. Είναι το πρώτο βήμα και μπορεί να εξισορροπήσει το ισοζύγιο ισχύος στο Αιγαίο. Αποτελεί, όμως, αποτρεπτικό παράγοντα για όποιον επιβουλεύεται τα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα;
Αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας, έχει ενταθεί η επιθετική, ρητορική ακρασία της Τουρκίας απέναντι στην Ελλάδα. Στον αντίποδα, στην Ελλάδα, παρατηρούμε ακρασία ωραιοποίησης της συμφωνίας και πομπώδεις πολιτικούς λόγους. Θα μου πείτε, ούτως ει αλλιώς, η ακρασία (ακράτεια) είναι γνώρισμα και κάκιστο χάρισμα των πολιτικών. (Δεν αφορά τους παρόντες). Το χειρότερο όλων είναι ότι ακόμη και σήμερα, δεν είναι σαφές στον λαό μας αν, ακόμα και την ύστατη αυτή στιγμή, οι ηγεσίες αυτού του τόπου έχουν πλήρως αντιληφθεί τις συνέπειες της 20ετους αδράνειας. Και σε αυτή την περίπτωση, ποια είναι η ευθύνη της στρατιωτικής Ηγεσίας, όταν εν γνώση της και σιωπηρά στηρίζει μία τέτοια αδράνεια ή σιωπά για μία λάθος (πολιτική) απόφαση που εντέλλεται να συνδράμει η/και να εκτελέσει; Σημείωσε δε με νόημα, πως «Οι Έλληνες πρέπει να πάψουμε να είμαστε αφελείς. Όταν μας πιέζουν οι μεγάλες δυνάμεις, το να αντιδράσουμε, είναι άμυνα. Πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας».
