Δημοσιεύματα ‘υπνώτισαν τον ελληνικό λαό’…Τουρκο-εβραϊκη φιλια 500 ετών. Ο καλύτερος σύμμαχος του Ισραήλ η Τουρκία!

Στις μέ­ρες μας, που εί­ναι δύ­σκο­λο να βρει κά­ποιος φί­λους, οι συ­νε­χι­ζό­με­νες στε­νές σχέ­σεις με­τα­ξύ του Ισ­ρα­ήλ και της Τουρ­κί­ας εί­ναι ό­λο και πιο α­ξιο­ση­μεί­ω­τες και κα­λο­δε­χού­με­νες.

Κα­τά την τρέ­χου­σα πε­ρί­ο­δο, οι ε­μπο­ρι­κές συ­ναλ­λα­γές των δύ­ο χω­ρών έ­φτα­σαν σε ε­πί­πε­δα ρε­κόρ, πε­ρί­που 1,1 δι­σε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, χω­ρίς να συ­μπε­ρι­λαμ­βά­νο­νται οι α­νταλ­λα­γές στον στρα­τιω­τι­κό το­μέ­α.

Ε­πι­πλέ­ον,κά­θε χρό­νο, 330.000 Ισ­ρα­η­λι­νοί του­ρί­στες στην Τουρ­κί­α ξο­δεύ­ουν πε­ρί­που250 ε­κα­τομ­μύ­ρια δο­λά­ρια, ε­νώ ε­ται­ρεί­ες του Ισ­ρα­ήλ συμ­με­τέ­χουν στην το­πο­θέ­τη­ση υ­ψη­λών ε­πεν­δύ­σε­ων

 στα πλαί­σια ε­νός τε­ρά­στιου προ­γράμ­μα­τος α­νά­πτυ­ξης στην νο­τιο-α­να­το­λι­κή Τουρ­κί­α˙ σε αυ­τά πρέ­πει να προ­σθέ­σου­με την ε­πι­κεί­με­νη συμ­φω­νί­α για την ει­σα­γω­γή τουρ­κι­κού νε­ρού στο Ισ­ρα­ήλ και το ε­μπό­ριο με­τα­ξύ δύ­ο χω­ρών για την προ­μή­θεια στρα­τιω­τι­κού ε­ξο­πλι­σμού.

Τον προ­η­γού­με­νο μή­να, οι δύ­ο χώ­ρες συ­νερ­γά­στη­καν με τις Η­ΠΑ στον Α­ε­τό της Α­να­το­λί­ας, μια με­γά­λη στρα­τιω­τι­κή ά­σκη­ση,διαρ­κείας δύ­ο ε­βδο­μά­δων, στην Τουρ­κί­α, η οποία προ­χώ­ρη­σε πέ­ρα α­πό τις πε­ριο­ρι­σμέ­νες α­σκή­σεις του πα­ρελ­θό­ντος, που στό­χευαν σε ε­πι­χει­ρή­σεις διά­σω­σης. Τα F-16 που χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν α­πό τις 3 χώ­ρες έ­κα­ναν α­σκή­σεις στις α­ε­ρο­μα­χί­ες, στις ε­πι­θέ­σεις ε­δά­φους και στον ε­να­έ­ριο α­νε­φο­δια­σμό.

Έ­τσι, ό­ταν ο α­περ­χό­με­νος Ισ­ρα­η­λι­νός πρέ­σβης στην Ά­γκυ­ρα Ού­ρι Μπαρ-Νιρ α­πο­κά­λε­σε, πρό­σφα­τα, την Τουρ­κί­α ως την δεύ­τε­ρη ση­μα­ντι­κό­τε­ρη χώ­ρα για το Ισ­ρα­ήλ στον κό­σμο (με­τά τις Η­ΠΑ), δεν υ­πε­ρέ­βα­λε.

Αυ­τό που έ­χει ι­διαί­τε­ρη ση­μα­σί­α –και δεν έ­χει ση­μειω­θεί ευ­ρέ­ως– εί­ναι το γε­γο­νός ό­τι τα α­ρα­βι­κά κρά­τη έ­χουν α­πο­δε­χτεί την τουρ­κο-ισ­ρα­η­λι­νή συμ­μα­χί­α. Ό­ποιος κα­τα­νο­εί πώς λει­τουρ­γούν οι διε­θνείς υ­πο­θέ­σεις θα πρέ­πει να α­ντι­λαμ­βά­νε­ται ό­τι οι προ­η­γού­με­νες κα­τη­γο­ρί­ες των Α­ρά­βων δεν ή­ταν λό­γος για να πε­ριο­ρι­στεί ο συ­να­σπι­σμός, αλ­λά α­ντί­θε­τα αυ­τός α­πέ­δει­ξε την α­πο­τε­λε­σμα­τι­κό­τη­τά του.

Στο κά­τω-κά­τω,ε­άν στη Συ­ρί­α, ή σε άλ­λες χώ­ρες,δεν α­ρέ­σει αυ­τή η συμ­μα­χί­α είναι γιατί α­νη­συ­χούν ό­τι έ­τσι πε­ριο­ρί­ζε­ται η δυνατότητά τους να πιέ­σουν ή να ε­πι­τε­θούν ε­νά­ντια στην Τουρ­κί­α και στο Ισ­ρα­ήλ. Ό­μως, στις τε­λευ­ταί­ες α­ρα­βι­κές και ι­σλα­μι­κές συ­νό­δους δεν γί­νε­ται, πλέ­ον, λό­γος για την τουρ­κο-ισ­ρα­η­λι­νή συ­νερ­γα­σί­α. Α­ντι­θέ­τως,στις συ­νό­δους κο­ρυ­φής των ισλα­μι­κών κρα­τών, Ά­ρα­βες δι­πλω­μά­τες ζή­τη­σαν α­πό την Τουρ­κί­α να α­σκή­σει την ε­πιρ­ρο­ή της στο Ισ­ρα­ήλ για να κα­τευ­να­στεί η πρό­σφα­τη κρί­ση.

Ε­πι­πλέ­ον,με αί­τη­μα του Ισ­ρα­ήλ, η Τουρ­κί­α προ­σπά­θη­σε να παί­ξει έ­να ε­ποι­κο­δο­μη­τι­κό ρό­λο στη διευκόλυνση των ισ­ρα­η­λι­νο-πα­λαι­στι­νια­κών συ­νο­μι­λιών.

Έ­τσι οι τουρ­κο-ισ­ρα­η­λι­νές σχέ­σεις συ­νέ­χι­σαν να α­να­πτύσ­σο­νται πέ­ρα α­πό τα υ­ψη­λά ε­πί­πε­δα που εί­χαν φτά­σει προ­η­γου­μέ­νως. Ι­διαί­τε­ρα ση­μα­ντι­κό εί­ναι το γε­γο­νός ό­τι έ­νας α­ριθ­μός α­πό τουρ­κι­κά ι­δρύ­μα­τα υ­πο­στη­ρί­ζουν και συμ­με­τέ­χουν στη συ­νερ­γα­σί­α των δύ­ο χω­ρών που έ­χει ε­ξα­πλω­θεί πέ­ρα α­πό τον στρα­τιω­τι­κό το­μέ­α, στα πλαί­σια του ο­ποί­ου ξε­κί­νη­σε αυ­τή η συμ­μα­χί­α.

Εν συ­ντο­μί­α,αυ­τή η σχέ­ση εί­ναι τό­σο μα­κρο­πρό­θε­σμη και στα­θε­ρή ό­σο και ο­ποιοσ­δή­πο­τε τέ­τοιου εί­δους δε­σμός στον κό­σμο. Ε­δρά­ζε­ται σε ε­θνι­κά συμ­φέ­ρο­ντα,βε­βαί­ως, ι­διαί­τε­ρα α­πέ­να­ντι στα ρι­ζο­σπα­στι­κά κα­θε­στώ­τα και δυ­νά­μεις στη Μέ­ση Α­να­το­λή. Ε­πί­σης, υ­πάρ­χει α­κό­μη έ­να στοι­χεί­ο πο­λι­τι­σμι­κό και κοι­νω­νι­κό, ο δε­σμός με­τα­ξύ δύ­ο δη­μο­κρα­τι­κών κρα­τών με λα­ούς που δεν εί­ναι ε­ντε­λώς α­πο­δε­χτοί εί­τε στη Μέ­ση Α­να­το­λή, εί­τε στην Ευ­ρώ­πη.

Ε­νώ υ­φί­στα­νται δια­φο­ρές στα συμ­φέ­ρο­ντα και στις α­ντι­λή­ψεις, αυ­τές εί­ναι δυ­να­τόν να γε­φυ­ρω­θούν. Σε α­ντί­θε­ση με τη θέ­ση του Ισ­ρα­ήλ, η Τουρ­κί­α θα ε­πι­θυ­μού­σε διεύ­ρυν­σητου ε­μπο­ρί­ου με το Ι­ράν και το Ι­ράκ, ευ­νο­ώ­ντας τη χα­λά­ρω­ση των κυ­ρώ­σε­ων ε­να­ντί­ον των χω­ρών αυ­τών. Ό­μως, ό­πως και το Ισ­ρα­ήλ, η Τουρ­κί­α α­νη­συ­χεί α­πό τις προ­θέ­σεις και τις προ­σπά­θειες αυ­τών των στρα­τιω­τι­κών κα­θε­στώ­των να α­πο­κτή­σουν πυ­ρη­νι­κά ό­πλα και πιο α­πο­τε­λε­σμα­τι­κούς πυ­ραύ­λους. Πράγ­μα­τι, το αυ­ξα­νό­με­νο εν­δια­φέ­ρον της Τουρ­κί­ας για την α­πό­κτη­ση των μέ­σων να α­μυν­θεί ε­να­ντί­ον των πυ­ραύ­λων –σε έ­ναν το­μέ­α ό­που το Ισ­ρα­ήλ εί­ναι ο πα­γκό­σμιος η­γέ­της– εί­ναι μια και­νούρ­για διά­στα­ση στις σχέ­σεις.

Υ­πάρ­χουν κά­ποια αρ­νη­τι­κά ση­μεί­α˙ ό­χι πολ­λά. Οι ι­σλα­μι­κές ο­μά­δες και οι ε­ντυ­πω­σιο­θη­ρι­κές ε­φη­με­ρί­δες στην Τουρ­κί­α υ­πο­δαυ­λί­ζουν τις α­ντι-ισ­ρα­η­λι­τι­κές εκ­στρα­τεί­ες. Δια­δί­δουν ψεύ­τι­κες ει­δή­σεις ό­τι το Ισ­ρα­ήλ ε­πι­θυ­μεί έ­να ε­χθρι­κό α­πέ­να­ντι στην Τουρ­κί­α κουρ­δικό κράτος στο βόρειο Ιράκ, όπως επίσης και τη γνωστή προπαγάνδα για την τρέχουσα κατάσταση.

Ασφαλώς,αυτό έχει ένα αποτέλεσμα στην κοινή γνώμη, αλλά είναι περιορισμένο και δεν φαίνεται να διευρύνεται. Οι προσπάθειες των Αράβων να εκφοβίσουν την Τουρκία έχουν γίνει συχνά μπούμερανγκ για τους ίδιους, καθώς οι Τούρκοι τις απορρίπτουν με αί­σθημα πατριωτισμού βλέποντάς τις ως ενέργειες προ­σβλητικές και απόπειρες εξαγοράς.

Το συνολικό ζή­τημα των ι­σλα­μι­κών ορ­γα­νώ­σε­ων στην Τουρ­κί­α πρέπει να τε­θεί σε μια ευ­ρύ­τε­ρη προ­ο­πτι­κή.Ε­νώ το Ισλαμικό κόμμα για μικρό διάστημα ηγήθη­κε μιας κυβερνητικής συμμαχίας,η θητεία του στην ε­ξουσία ήταν μια καταστροφή.

Η στρατιωτική αντιπο­λίτευση επηρέασε πολλούς ψηφοφόρους που εγκατέ­λειψαν το κόμμα, το οποίο διασπάστηκε στα δύο. Πρόσφατα, το διάδοχο κόμμα επίσης απαγορεύτηκε και υ­πάρ­χει η πι­θα­νό­τη­τα εί­τε να δια­σπα­στεί εί­τε να θριαμ­βεύ­σει μια με­τριο­πα­θής πτέ­ρυ­γά του.Οι Ι­σλα­μι­στές εί­ναι λι­γό­τε­ρο πι­θα­νό να α­να­λά­βουν την ε­ξου­σί­α στην Τουρ­κί­α α­πό το να συμ­βεί το α­ντί­στοι­χο με τα υ­περ-ορ­θό­δο­ξα θρη­σκευ­τι­κά κόμ­μα­τα στο Τελ Α­βίβ.

Έ­να ση­μα­ντι­κό στοι­χεί­ο σε αυ­τή τη σχέ­ση εί­ναι ο ρό­λος των Η­ΠΑ. Η υ­πο­στή­ρι­ξη της Α­με­ρι­κής σε δύ­ο τέ­τοιους έ­μπι­στους,δη­μο­κρα­τι­κούς συμ­μά­χους εί­ναι ζω­τι­κής συμ­μα­χί­ας για την προ­στα­σί­α των α­με­ρι­κα­νι­κών συμ­φε­ρό­ντων. Επίσης, ό­πως και οι Α­με­ρι­κα­νοί πο­λι­τι­κοί α­να­γνω­ρί­ζουν, εν­δυ­να­μώ­νο­ντας τη συ­νερ­γα­σί­α με­τα­ξύ τέ­τοιων συμ­μά­χων α­κό­μη πε­ρισ­σό­τε­ρο, προ­ά­γε­ται η πε­ρι­φε­ρεια­κή στα­θε­ρό­τη­τα και ο α­με­ρι­κα­νι­κός έ­λεγ­χος στην πε­ριο­χή.

Α­συ­ζη­τη­τί,οι α­με­ρι­κα­νο-ε­βρα­ϊ­κές ο­μά­δες έ­χουν παί­ξει έ­ναν τε­ρά­στιο και πιο πα­ρα­γω­γι­κό ρό­λο σε αυ­τό το μέ­τω­πο α­πό ο­ποιο­δή­πο­τε άλ­λο ζή­τη­μα για την ε­ξω­τε­ρι­κή πο­λι­τι­κή του Ισ­ρα­ήλ. Προ­σω­πι­κό­τη­τες των Ε­βραιο-α­με­ρι­κα­νών έ­χουν ε­πί­σης παί­ξει ε­ξέ­χο­ντα ρό­λο στην υποστήριξη της Τουρκίας μέσα στην αμερικανική κυβέρνηση και το Κογκρέσο.

Τελικώς,η ελληνο-τουρκική προσέγ­γι­ση –μί­α α­πό τις πιο ευ­νο­ϊ­κές πρό­σφα­τες ε­ξε­λί­ξεις στις διε­θνείς σχέ­σεις– ση­μαί­νει ό­τι οι κα­λές τουρ­κο-ισ­ρα­η­λινές σχέσεις δεν θεωρούνται απειλητικές προς την Α­θήνα. Αντιθέτως, η Ελλάδα θεωρεί αυτή τη συμμαχία ως παράδειγμα, και επιζητεί ενεργητικά να βελτιώσει τις σχέσεις της με το Ισραήλ.

Υπάρχουν πολλά ακόμη να κάνουμε, ιδιαίτερα στο επίπεδο των σχέσεων των δύο λαών, αν και ο τουρισμός αποτελεί ένα καλό πρώτο βήμα. Μέσα στο Ισραήλ είναι ανάγκη να γίνουν περισσότερα για την κατανόηση της Τουρκίας, διαλύοντας τα αρνητικά στερεότυπα και ενδυναμώνοντας την κατανόηση των καλύτερων μας «γειτόνων» μας.

Ακόμη,έχει σημασία να μη ξεχνάμε ότι ο αριθμός των Τούρκων στην ευρύτερη Μέση Ανατολή ισούται με τον αριθμό των Αράβων. Θυμηθείτε ότι εκατομμύρια ανθρώπων τουρκικής εθνικότητας ζουν στο Αζερμπαϊτζάν, στο Ουζμπεκιστάν, στο Καζακστάν, στο Τουρκμενιστάν και στο Κιργιζιστάν. Δεν είναι συμπτωματικό ότι αυτές οι χώρες–όλες πρώην τμήματα της ΕΣΣΔ– έχουν τις καλύτερες σχέσεις με το Ισραήλ από οποιοδήποτε άλλο μου­σουλμανικό κράτος στο κόσμο.

Ένα 20%του πληθυσμού στο Ιράν είναι τουρκικής εθνοτικής καταγωγής. Ενώ διαφέρουν σε γλώσσα και ταυτότητα, όλες αυτές οι κοινότητες έχουν ισχυρούς δεσμούς.

Αυτή η πραγματικότητα θα έπρεπε να αντανακλάται στα σχολεία μας, στα μέσα ενημέρωσης και στην ψυχολογία. Πόσα πράγματα γνωρίζουν οι Ισραηλινοί για την Τουρκία;Πόσοι Ισραηλινοί σπουδάζουν την τουρκική γλώσσα; Πόσα μαθήματα διδάσκονται στα πανεπιστήμια για την Τουρκία; Πόσο χρόνο καταναλώνουν τα ισραηλινά ΜΜΕ για αυτή την χώρα; Αυτά τα ζητήματα απαιτούν σοβαρή σκέψη και αλλαγές.

ardin.gr