Στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν μιλάμε ούτε για σεξιστικές δηλώσεις, ούτε για καταπίεση της γυναίκας και άλλα συναφή. Αυτά είναι πολύ διαφορετικά από αυτό που έγινε. Εδώ έχουμε μια ποινικά κολάσιμη πράξη. Επειδή αυτοί οι άνθρωποι θεωρούνται «μάγκες» κι όχι άτομα υποδεέστερα όπως θα έπρεπε, αυτοί οι άνθρωποι λοιπόν, γίνονται πρότυπα προς πολλούς νέους. Κι αυτό που έγινε είναι προτροπή προς έγκλημα. Δεν πρέπει να ασχοληθεί ούτε το ΕΣΡ ουτε ο κ. Πέτσας με tweet. Εδώ πρέπει να ασχοληθεί ο εισαγγελέας διότι, όπως προείπα, εδώ έχουμε ποινικά κολάσιμη πράξη.
- Ποιος είναι ο βασικός λόγος, πιστεύετε, για τον οποίο θα πρέπει να επέμβει ο εισαγγελέας;
Οταν κάτι γίνεται μόδα, όταν κάποιος βρίσκεται κάπου που επηρεάζει το κοινό, τότε είναι απαραίτητο να επέμβει ο εισαγγελέας: Για να σωθεί μια γενιά.
- Σε ποιους, κατά τη γνώμη σας, πέφτει το βάρος της ευθύνης για το περιστατικό;
Ο 30χρονος δεν είναι παρά ένα παιδάκι που πήγε εκεί έχοντας στο μυαλό του να πει κάποιες βλακείες για να ξεχωρίσει και να πάρει τα φράγκα. Εκείνοι που το άφησαν και πέρασε είναι υπεύθυνοι – ή τουλάχιστον περισσότερο υπεύθυνοι. Γιατί αυτοί είναι εκεί για να μην αφήσουν να συμβεί κάτι τέτοιο. Εκείνοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν. ΄Οχι ο υπεύθυνος του σταθμού. Εκείνοι που το αφήσαν ακριβώς για να γίνει σάλος.
- Το απίστευτο αυτό περιστατικό θυμίζει τον πραγματικό βιασμό παίκτριας του ισπανικού Big Brother από συμπαίκτη της, το οποίο είχε συγκλονίσει τον πλανήτη. Σας σοκάρει αυτό;
Για όλα υπάρχει μια σειρά. Πρώτα είναι η απειλή και μετά έρχεται η πράξη. Αλλά τι είχε πει ο Χατζιδάκις αναφερόμενος στο φαινόμενο του «Αυριανισμού»; Οταν αρχίσουμε να συνηθίζουμε την θέα του τέρατος είναι γιατί έχουμε αρχίσει να του μοιάζουμε μαζί του. Οχι, δεν με σοκάρει αυτό που έγινε στο ισπανικό Big Brother. Κι ούτε η ατάκα που συζητάμε με σοκάρισε. Με θύμωσε. Με θυμώνει γιατί εξακολουθεί και γίνεται. Και το αντιμετωπίζουμε, όπως αντιμετωπίζουμε όλα. «Τον διώξαμε; Α, ωραία, τελείωσε». Αμ δεν είναι έτσι. Πες ότι έχεις έναν κήπο και βλέπεις μια οχιά την οποία χτυπάς με μια πέτρα και σκοτώνεις. Τελείωσες; ΄Οχι, διότι πιο δίπλα υπάρχει φωλιά με τριάντα αυγά.
- Υπάρχει ευθύνη ως προς την επιλογή του παίκτη;
Μα τι μετράει αλήθεια στα intervews νομίζετε; Πόσα πτυχία έχει πάρει; Αν ο υποψήφιος είναι ωραίος ή άσχημος, χαζός ή έξυπνος. Ο κάθε ένας απ’ αυτούς ξέρει ότι πρέπει να βγάλει τον χειρότερο εαυτό του για να τραβήξει την προσοχή του πλήθους. Αν δεν υπάρχει τηλεθέαση, αυτά κλείνουν. Εκείνοι, λοιπόν, ξέρουν τι πρέπει να κάνουν. Οι πραγματικά υπόλογοι, όμως, είναι οι υπεύθυνοι κάποιων τέτοιων εκπομπών. Οχι εκείνοι που τους διαλέγουν. Εκείνοι που είναι εκεί και κόβουν και ράβουν τι πρέπει να ειπωθεί και τι όχι. Εκείνοι που αποφασίζουν που θα μπουν τα «μπιμπ». Οι υπεύθυνοι της εκπομπής, κι όχι του σταθμού, όπως είπα. Γιατί είμαι σίγουρος ότι στον σταθμό δεν θα του άρεσε να μπει αυτό.
- Τι, κατά τη γνώμη σας θα πρέπει να αποφανθεί το ΕΣΡ;
Το ΕΣΡ ό,τι και να αποφανθεί δεν έχει σημασία... Ο εισαγγελέας πρέπει να επέμβει. Το ΕΣΡ είτε υπάρχει, είτε δεν υπάρχει, είναι ένα και το αυτό. Είναι σοβαρό ένα συμβούλιο στο οποίο μαζεύονται οι εκλεκτοί κομμάτων (βάζει ο καθένας της αρεσκείας του) αντί να είναι μια σοβαρή επιτροπή με σημαντικές προσωπικότητες εκτός κομμάτων;
- Εσείς βλέπετε τηλεόραση;
Εγώ βλέπω τα πάντα, αλλά όχι Βig Βrother. Προτιμώ να βλέπω φιξιόν, ντοκιμαντέρ, ταινίες, άλλα πράγματα. Οσον αφορά σε ριάλιτι, προτιμώ εκείνα όπου οι παίκτες διαγωνίζονται με βάση ένα επάγγελμα: να είναι μάγειρες, να είναι μοντέλα (ίσως και προς αποφυγή) να είναι περιπτεράδες... Αλλά να μην είναι αργόσχολοι σε έναν σπίτι.
- Πόσα χρόνια εργάζεστε στο ρεπορτάζ;
Τριάντα πέντε
- Σε τι άλλαξε το τηλεοπτικό τοπίο από τότε μέχρι σήμερα;
Οταν ξεκίνησα υπήρχαν μόνο δυο κανάλια. Μετά ήρθαν όλα τα υπόλοιπα και μετά από δέκα χρόνια έγινε ο μεγάλος χαμός. Εχει αλλάξει πολύ από τότε, αλλά νομίζω ότι έχει αλλάξει όσον αφορά στην επιφάνεια, όχι την ουσία. Βέβαια, για διαφορετικούς λόγους η τηλεόραση ήταν κακή παλιά, για διαφορετικούς λόγους είναι κακή σήμερα. Πάντως, το χθες θυμίζει έντονο κάτι που έχει πει πάλι ο Μάνος Χατζιδάκις σε ανύποπτο χρόνο για τα χρόνια της δεκαετίας του’60: «Δεν ήταν καλύτερα. Απλώς εκείνη την εποχή η χυδαιότητα δεν είχε πετάξει εντελώς από το πρόσωπό της το προσωπείο της ευπρέπειας».
