Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ ΧΡΟΝΙΑ .

Να τι γράφει ο υπασπιστής του Θ. Κολοκοτρώνη, ο Φώτιος Χρυσανθόπουλος ή Φωτάκος, στα απομνημονεύματά του:

Ο αξιοσέβαστος κλήρος των Ελλήνων χριστιανών ευρίσκετο τότε (δηλ. στην προεπαναστατική περίοδο) παντού εμπρός και έδιδε την βαρύτητα και την βεβαιότητα εις τον σκοπόν της επαναστάσεως και ένεκα τούτου εις τους Έλληνας εφαίνετο, ότι η σημαία της Επαναστάσεως είναι εις τας χείρας του Θεού, δια των λειτουργών της θρησκείας του.

Έτσι λοιπόν οι Φιλικοί από αυτή σχεδόν τη γενέθλια ημέρα της Εταιρείας, 14η Σεπτεμβρίου, εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, 1814, καθώς μαρτυρεί ο Ξάνθος εκατήχησαν διάφορους ομογενείς. . .και τινά ιερωμένους και ηγουμένους ελληνικών μοναστηρίων.

Είναι γνωστόν ότι η Φ. Ε. επήγασε από την μέσην (αστικήν) τάξιν των Ελλήνων. Εν τούτοις το εθνεγερτήριο σάλπισμά της δεν περιορίσθηκε μόνο στους εμπόρους, τεχνίτες και τους άλλους αστούς επαγγελματίες αλλά απευθύνθηκε σ’ όλα τα στρώματα, τις τάξεις και βαθμίδες της ελληνικής κοινωνίας, που ζούσαν από το ταπεινότερο καλύβι μέχρι το πιο εκθαμβωτικό παλάτι των παραδουναβίων περιοχών.

Σ’ εκείνους όμως που κατ’ εξοχήν απευθύνθηκε και από τους οποίους ζήτησε γενναία υλική και μάλιστα ηθική συνδρομή, συμπαράσταση, συμπαράταξη, καταφύγιο και προετοιμασία ήταν ο κλήρος της Ορθόδοξης Εκκλησίας .Ύστερα από όλα αυτά έχω τη γνώμη ότι το να αμφισβητήσει κάποιος την ενεργό, άμεση, υπεύθυνη και ουσιαστική συμμετοχή των
Και τούτο γιατί οι αρχιερείς όχι απλώς έδωσαν και αυτοί το παρόν τους στο κάλεσμα της Φ. Ε. και εγκολπώθηκαν τους οραματισμούς για αποτίναξη του τυραννικού ζυγού με κάθε θυσία αλλ’ ακόμα και τέθηκαν επικεφαλής πολλών άλλων Φιλικών και ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο για την πραγμάτωση της εθνεγερσίας.www.egolpio.com

αρχιερέων στη Φ. Ε. φανερώνει, αν μη τι άλλο, έλλειψη αγαθής προαιρέσεως για την εξιχνίαση της ιστορικής αλήθειας και εγωιστική έμμονή στη στείρα και παθιασμένη θέση του ου με πείσεις καν με πείσεις.