
Οι αριθμοί είναι ξεκάθαροι, όμως αρκεί κανείς να επισκεφτεί τις πόλεις όπου λειτουργούν τα εργοστάσια για να καταλάβει αυτό που εδώ και χρόνια φωνάζουν γιατροί και οργανώσεις, ότι δηλαδή μεγάλες κατοικημένες εκτάσεις γύρω από τα εργοστάσια θα πρέπει να εκκενωθούν. Κινητοποιήσεις φυσικά έχουν γίνει, η κρατική Ενεργειακή Εταιρία του Κοσσυφοπεδίου (ΚΕΚ) όμως κωφεύει.
Παρά το γεγονός ότι η διεθνής επίβλεψή για την ανεξαρτητοποίηση του Κοσσυφοπεδίου έληξε τον Σεπτέμβριο 2012, ελάχιστα γίνονται χωρίς εξωτερική βοήθεια και για την οικολογική καταστροφή που συντελείται εκεί μερική ευθύνη φέρουν τόσο οι ΗΠΑ όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση.
Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη λήξη του πολέμου και την ώρα που οι Κοσσοβάροι ξοδεύουν 14 εκατομμύρια ευρώ για την κατασκευή ενός δρόμου στο κέντρο της Πρίστινα, δεν προβλέπουν για την κατασκευή υδραγωγείων με αποτέλεσμα ο κόσμος να μην έχει νερό μετά τις 22 το βράδυ και ενώ η χώρα θεωρείται αγροτική να φτάνει στο σημείο να εισάγει βασικά οπωροκηπευτικά από την Κίνα.
Από το 1990 κι έπειτα οι Ευρωπαίοι έχουν δώσει περισσότερα από ένα δισεκατομμύρια ευρώ στην ΚΕΚ, κι όμως το δίκτυο της παραμένει εν μέρει κατεστραμμένο, αντιμετωπίζει σημαντικές απώλειες και ούτε καν το σύστημα έκδοσης λογαριασμών δεν λειτουργεί απρόσκοπτα.
tovima.gr