Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Κατάθεση ψυχής ενός άνδρα της ΟΜΑΔΟΣ ΔΙΑΣ...

Δεν με απασχολεί που με βρίζουν.
Αλλωστε αυτό ξέρει καλά να το κάνει ο δειλός. Μέσα μου ξέρω ότι με την κοινωνία τα έχω καλά.
Ξέρω ότι κάνω ότι είναι δυνατό για να διαφυλάτω τη σωματική ακεραιότητα του συνανθρώπου μου. Η πιο τιμημένη δουλειά στο κόσμο. Και ναι το ξέρω ότι μπορεί να πέσω εν ώρα υπηρεσίας, το ήξερα πριν μπω στη Αστυνομία. Αυτό έκαναν οι τιμημένοι μας πρόγονοι αψηφούσαν τον θάνατο. Τον χλεύαζαν.
Ετσι γίνονταν πιο δυνατοί. Ολος ο κόσμος γίνεται πιο δυνατός. Ο μεγαλύτερος φόβος των ανθρώπων για τον εξουσιασμό τους. Ο Θάνατος. Εγώ όμως (και όλοι οι άλλοι συνάδελφοι μου που είναι εκεί έξω) τον χλευάζω καθημερινά, κάθε φορά που βάζω τη στολή και καβαλάω το δίκυκλο (ΔΙ.ΑΣ).
Ακούγεται γραφικό αλλά θα το πω. Οσα και αν μας δίνουν έχουμε την ιερότερη ευθύνη που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος, τη διαφύλαξη της ζωής του συνανθρώπου μας.
ΤΕΛΟΣ. Βρίστε με δεν με πειράζει. Με κάνει πιο δυνατό και λυπάμαι για όσους μας βρίζουν γιατί όταν αποφασίσουν να εκτιμήσουν τη ζωή θα είναι αργά.
Εμείς όμως την έχουμε εκτιμήσει χλευάζοντας έμπρακτα το Θάνατο...

elas-lyste