Οι κάτοικοι στην πόλη Καχραμανμαράς στην Τουρκία μετρούν τις πληγές τους, καθώς ο ισχυρός σεισμός σκόρπισε τον θάνατο και την καταστροφή.
Drone πέταξε πάνω από την ισοπεδωμένη πόλη και κατέγραψε εικόνες καταστροφής. Ολόκληρα κτίρια έχουν μετατραπεί σε «βουνό» από συντρίμμια και χαλάσματα, την ώρα που μπουλντόζες και εκσκαφείς απομακρύνουν μπάζα και κομμάτια μπετόν, καθώς οι διασώστες προσπαθούν να εντοπίσουν επιζώντες.
Ο τόπος του σεισμού μόνο αίμα έχει να θυμάται, καθώς οι Οθωμανοί Τούρκοι και οι Νεότουρκοι του Κεμάλ, όντες ξένοι για αυτά τα εδάφη έπρεπε να σφάξουν για να ριζώσουν σε αυτά, κάτι που ούτε στις μέρες μας το έχουν καταφέρει 100%!
Σφαγές αμάχων και θηριωδίες στα σοκάκια της πόλης. Το Καχραμανμαράς ήταν από τα επίκεντρα της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις αρχές του 20ου αιώνα.
Η σφαγή των Αλεβιτών το 1978
Ήταν Δεκέμβριος του 1978 όταν η εθνικιστική – νεοναζιστική οργάνωση Γκρίζοι Λύκοι έστησαν προβοκάτσια ρίχνοντας αυτοσχέδια βόμβα σε κινηματογράφο και κατέσφαξαν περισσότερους από 100 Αλεβίτες Μουσουλμάνους (ανεξάρτητη μουσουλμανική θρησκεία με επιρροές από την φιλοσοφία των Σούφι αλλά και τον Χριστιανισμό).
Η βόμβα εξερράγη σε κινηματογράφο όπου σύχναζαν πολίτες συντηρητικών πεποιθήσεων, (δεξιοί) στις 19 Δεκεμβρίου του 1978. Την επόμενη μέρα βόμβα διέλυσε ένα καφενείο όπου θαμώνες του ήταν αριστεροί. Το απόβραδο της 21ης Δεκεμβρίου δυο δάσκαλοι αριστερών πεποιθήσεων δολοφονήθηκαν καθώς επέστρεφαν στα σπίτια τους.
Η κηδεία τους επρόκειτο να γίνει την επόμενη μέρα, αλλά ξέσπασαν συγκρούσεις ενόπλων έξω από το τζαμί όπου προσεύχονταν συγγενείς και φίλοι των θυμάτων. Και η βία έδειξε το απεχθές της πρόσωπο: μέχρι το τέλος της ημέρας, ακόμα τρεις άνθρωποι είχαν χάσει τη ζωή τους και σπίτια, Γραφεία και περιουσίες είχαν παραδοθεί στις φλόγες. Τις επόμενες πέντε ημέρες, πάνω από 100 άνθρωποι σφαγιάστηκαν, στην πλειοψηφία τους γυναίκες και παιδιά που τους βρήκε ο θάνατος ανυποψίαστους στο σπίτι. Πολλά σημεία της πόλης κατακάηκαν και η κυβέρνηση του Μπουλέντ Ετζεβίτ (του πρωθυπουργού της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο) υποχρεώθηκε να κηρύξει στρατιωτικό νόμο και απαγόρευση της κυκλοφορίας στην πόλη, όμως…
Όμως ούτε ο στρατός ούτε η αστυνομία επιχείρησαν να σταματήσουν τις αγριότητες. Στις 23 Δεκεμβρίου, αφηνιασμένα πλήθη εισέβαλαν στις συνοικίες όπου ζούσαν οι Αλεβίτες Μουσουλμάνοι, έσφαξαν ανθρώπους και κατέστρεψαν σπίτια και καταστήματα. Τα περισσότερα από τα θύματα ήταν μέλη του μικρού πληθυσμού των Κούρδων Αλεβιτών. Οι Αλεβίτες ήταν μετανάστες από το Τουντζελί της Ανατολικής Τουρκίας. Μέχρι τις 26 Δεκεμβρίου, η έκρυθμη κατάσταση τέθηκε υπό έλεγχο και η κυβέρνηση έθεσε δεκατρείς επαρχίες υπό στρατιωτικό νόμο.
Αργότερα, κατά την ακροαματική διαδικασία στην δίκη των υπευθύνων της σφαγής, μάρτυς είχε καταθέσει: Η σφαγή οργανώθηκε από την τουρκική μυστική υπηρεσία, το Κόμμα Εθνικιστικού Κινήματος και τους Ισλαμιστές μαζί… Μόλις έμαθα για τη σφαγή, πήγα στην πόλη και το πρωί επισκέφτηκα το κρατικό νοσοκομείο. Εκεί συνάντησα μια νοσοκόμα που γνώριζα καλά… Όταν με είδε, ξαφνιάστηκε: «Από πού ήρθες;» μου είπε. «Τους σκοτώνουν όλους εδώ. Έχουν πάρει τουλάχιστον δέκα ελαφρά τραυματισμένους από το νοσοκομείο στον κάτω όροφο και τους σκότωσαν». Αυτά όλα έγινε υπό την ανοχή και επίβλεψη του επικεφαλής ιατρού του Κρατικού Νοσοκομείου του Μαράς!»…
Η ιστορία του Καχραμανμαράς όμως δεν άρχισε το 1978, ούτε σταμάτησε εκεί· χάνεται στα βάθη των αιώνων και στο αίμα των ανθρώπων…
Γενοκτονία Αρμενίων
Μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, το Μαράς (έτσι ονομαζόταν τότε η πόλη) τέθηκε υπό τον έλεγχο βρετανικών στρατευμάτων. Στην συνέχεια τους Βρετανούς αντικατέστησαν Γάλλοι. Η πόλη καταλήφθηκε από το Τουρκικό Εθνικό Κίνημα μετά την Μάχη του Μαράς στις 13 Φεβρουαρίου του 1920. Κι έπειτα ξανά αίμα – ποτάμι: η σφαγή των Αρμενίων!
Η Μάχη του Μαράς έλαβε χώρα στις αρχές του χειμώνα του 1920 μεταξύ των γαλλικών δυνάμεων που κατείχαν την πόλη και των τουρκικών εθνικών δυνάμεις που τελούσαν υπό τις διαταγές του Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ . Ήταν η πρώτη μεγάλη μάχη του λεγόμενου Τουρκικού Πολέμου της Ανεξαρτησίας. Οι Τούρκοι έτρεψαν τους Γάλλους σε φυγή μέσα σε τρεις εβδομάδες. Οι απώλειες των Γάλλων περιελάμβαναν 160 νεκρούς, 280 τραυματίες, 170 αγνοούμενους και 300 ανθρώπους με σοβαρά κρυοπαγήματα.
Η πολιορκία του Μαράς και η επικράτηση των Τούρκων συνοδεύτηκε από την Σφαγή των Αρμενίων. Άτακτοι τούρκοι στρατιώτες έριξαν κουρέλια ποτισμένα με βενζίνη στα σπίτια των Αρμενίων και τους κατέκαψαν! Δεν σεβάστηκαν ούτε τα νοσοκομεία της πόλης.
Οι Αρμένιοι, όπως και σε προηγούμενες περιόδους κρίσης, αναζήτησαν καταφύγιο στις εκκλησίες και τα σχολεία τους. Γυναίκες και παιδιά βρήκαν προς στιγμή καταφύγιο στις εκκλησίες του Μαράς και στον μοναδικό καθολικό καθεδρικό ναό της πόλης. Όλες οι εκκλησίες και ολόκληρες οι αρμενικές συνοικίες, πυρπολήθηκαν.
Όταν οι 2.000 Αρμένιοι που είχαν καταφύγει στον καθολικό καθεδρικό ναό προσπάθησαν να διαφύγουν, σφαγιάστηκαν ανηλεώς! Οι πρώτες αναφορές ανέβαζαν τον αριθμό των αρμενίων σφαγιασθέντων σε περίπου 16.000, αργότερα ο αριθμός τους αναθεωρήθηκε στους 5.000 με12.000. Το 1913, στην πόλη του Μαράς ζούσαν 45.000 Τούρκοι και 30.000 Αρμένιοι…
Το 1973, το όνομα του Μαράς άλλαξε σε Καχραμανμαράς, όταν η τουρκική κυβέρνηση πρόσθεσε το «Kahraman» για να τιμήσει την αντίσταση στην περίοδο της γαλλικής κατοχής μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Kahraman σημαίνει «ηρωικός» ή «γενναίος» στα τούρκικα.