Ο Πρόεδρος της Ρωσίας είναι ο επίτιμος προσκεκλημένος και κεντρικός ομιλητής δυνάμει της συνταγματικής εντολής του ως ανώτατος διοικητής των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Η παρέλαση της Ημέρας της Νίκης στην Μόσχα (ρωσικά: Парад Победы в Москве) αναφέρεται στην ετήσια στρατιωτική παρέλαση των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων που λαμβάνει χώρα στην Κόκκινη Πλατεία στη Μόσχα την 9η Μαΐου κατά τη διάρκεια των εκδηλώσεων για την Ημέρα Νίκης . Η πιο σημαντική παρέλαση της 9ης Μαΐου είναι αυτή που πραγματοποιείται στη Κόκκινη Πλατεία της Μόσχας.
Ο Πρόεδρος της Ρωσίας είναι ο επίτιμος προσκεκλημένος και κεντρικός ομιλητής δυνάμει της συνταγματικής εντολής του ως ανώτατος διοικητής των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων.
Σύμφωνα με τον ανθρωπολόγο Σεργκέι Ουσάκιν, οι σύγχρονες παρελάσεις νίκης αποσκοπούν να επιδείξουν την άμεση σύνδεση του παρόντος με το παρελθόν και να υλοποιήσουν τη σύνδεση μεταξύ των γενεών.[1] Ο μακροχρόνιος διοικητής της παρέλασης Όλεγκ Σαλιούκοφ τις χαρακτήρισε ως "γιορτή για τους ανθρώπους και όχι επίδειξη μιλιταρισμού" αναφερόμενος στις κατηγορίες ότι η παρέλαση χρησιμοποιείται ως επίδειξη της ρωσικής στρατιωτικής δύναμης.
[2]
Ιστορία
Ο στρατηγός Γκεόργκι Ζούκοφ λαμβάνει αναφορά από τον Κονσταντίν Ροκοσόφσκι κατά τη διάρκεια της παρέλασης.
Η πρώτη στρατιωτική παρέλαση στην Κόκκινη Πλατεία προς τιμήν της ήττας της Ναζιστικής Γερμανίας πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή των Σοβιετικών Ενόπλων Δυνάμεων και μια εμφάνιση από ένα μικρό απόσπασμα του Πρώτου Πολωνικού Στρατού στις 24 Ιουνίου 1945.
Ήταν η μακρύτερη και μεγαλύτερη παρέλαση στη Σοβιετική πρωτεύουσα. Διήρκεσε ώρες και συμμετείχαν 40.000 στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού καθώς και 1.850 στρατιωτικά οχήματα. Έλαβε χώρα πάνω από ένα μήνα μετά τη πραγματική ημέρα της νίκης στις 9 Μαΐου, την ημέρα της παράδοσης της Γερμανίας. Οι εντατικές προετοιμασίες για την παρέλαση πραγματοποιήθηκαν στα τέλη Μαΐου και στις αρχές Ιουνίου στη Μόσχα.
Η προκαταρκτική πρόβα της παρέλασης της Νίκης πραγματοποιήθηκε στο Αεροδρόμιο Χοντίνκα, ενώ η γενική πρόβα έγινε στην Κόκκινη Πλατεία στις 22 Ιουνίου. Την ημέρα μετά την παρέλαση, πραγματοποιήθηκε δεξίωση στο Μεγάλο Παλάτι του Κρεμλίνου προς τιμήν των συμμετεχόντων στην παρέλαση νίκης.[3] Μετά την παρέλαση του 1945, η παρέλαση για την Ημέρα της Νίκης σταμάτησε να λαμβάνει χώρα τακτικά στη Σοβιετική Ένωση, με παρελάσεις να λαμβάνουν χώρα μόνο στα κύρια ιωβηλαία της ημέρας της νίκης για να δώσει χώρο στην ετήσια παρέλαση της Ημέρας της Οκτωβριανής Επανάστασης στις 7 Νοεμβρίου. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, πραγματοποιήθηκαν 3 παρελάσεις: το 1965, το 1985,[4][5] και το 1990.[6][7][8]
Οι παρελάσεις δεν πραγματοποιήθηκαν μεταξύ των ετών 1991 και 1994, εν μέρει επειδή ο Πρώτος Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης Γκενάντι Μπουρμπούλις θεωρούσε τις παρελάσεις μη πρακτικές κυρίως λόγω της κατάστασης της χώρας εκείνη την εποχή, ιδιαίτερα λόγω των εξόδων και του κόστους της παρέλασης.
[9] Η παρέλαση της Ημέρας της Νίκης του 1995 πραγματοποιήθηκε για να τιμήσει το Χρυσό Ιωβηλαίο της Σοβιετικής νίκης στον πόλεμο.[10] Ήταν η πρώτη παρέλαση που πραγματοποιήθηκε στη νεοσυσταθείσα Ρωσική Ομοσπονδία, η οποία έλαβε χώρα 5 χρόνια μετά την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης. Η παρέλαση χωρίστηκε σε δύο μέρη, μια πλήρη στρατιωτική παρέλαση στο λόφο Ποκλόναγια και μια τελετή Βετεράνων για Κόκκινη Πλατεία. Η έκδοση της παρέλασης του 2020 (75η επέτειος νίκης απέναντι στη Ναζιστική Γερμανία) αναβλήθηκε λόγω της πανδημίας κοροναϊού.[11][12] Ήταν η πρώτη φορά μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και την συνέχιση των στρατιωτικών παρελάσεων το 1995 όπου η παρέλαση ακυρώθηκε στην ίδια την ημέρα της αργίας.