Ρωσικά μαχητικά εξαπέλυσαν επίθεση σε μια βάση ανταρτών στη Συρία, όπου σχεδιάζονταν τρομοκρατικές επιθέσεις και από τα πλήγματα σκοτώθηκαν έως και 200 μαχητές,
μεταδίδουν τα ρωσικά ειδησεογραφικά πρακτορεία.
Σύμφωνα με το πρακτορείο Sputnik, που επικαλείται ανακοίνωση του ρωσικού υπουργείου Άμυνας, καταστράφηκαν δύο καταφύγια, 24 φορτηγά εξοπλισμένα με πολυβόλα, περίπου 500 κιλά πυρομαχικών και συστατικά για την κατασκευή αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών.
Η Μόσχα υποστηρίζει ότι «τρομοκράτες στη Συρία σχεδιάζουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον κρατικών θεσμών σε μεγάλες πόλεις» ενόψει των προεδρικών εκλογών στη χώρα. Οι τρομοκράτες εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα τα οποία βρίσκονταν σε περιοχές που δεν ελέγχονται από τη Δαμασκό.
Πρώτη απάντηση της Μόσχας
Ρωσικά μαχητικά εξαπέλυσαν επίθεση σε μια βάση ανταρτών στη Συρία, όπου σχεδιάζονταν “τρομοκρατικές επιθέσεις” και από τα πλήγματα σκοτώθηκαν έως και 200 μαχητές, ανέφεραν χωρίς άλλο σχολιασμός ρωσικά ΜΜΕ. Η Μόσχα υποστηρίζει ότι «τρομοκράτες στη Συρία σχεδιάζουν τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον κρατικών θεσμών σε μεγάλες πόλεις» ενόψει των προεδρικών εκλογών στη χώρα. Οι τρομοκράτες εκπαιδεύονται σε στρατόπεδα τα οποία βρίσκονταν σε περιοχές που δεν ελέγχονται από τη Δαμασκό.
Η εν λόγω εξέλιξη αποτελεί την πρώτη απάντηση της Μόσχας, όπως όλα δείχνουν, στην στροφή Ερντογάν προς τη Δύση. Ο Πούτιν όμως έχει λόγους να είναι εκνευρισμένος με τον “σύμμαχο” Ερντογάν; Προφανώς όχι διότι εξαρχής η ρωσοτουρκική “φιλία” ήταν ο μέγιστος καιροσκοπισμός. Η Ρωσία όφειλε να γνωρίζει τον Ερντογάν, αλλά και ο Ταγίπ όφειλε να γνωρίζει ότι η Ρωσία δεν στειεύεται και απαντά.
Το πλήγμα στην Συρία είναι βαρύ αλλά είναι μόνο η αρχή, μια προειδοποίηση στον Ερντογάν τι μπορεί να συμβεί εάν στραφεί κατά της Ρωσίας. Τα πράγματα στην Συρία και στη Λιβύη θα μπορούσαν να αλλάξουν άρδην σε ελάχιστο χρόνο. Ακόμα χειρότερα θα μπορούσε κάλλιστα να ανάψει μια όμορφη κουρδική φωτιά στα ανατολικά σύνορα της Τουρκίας την οποία και άλλες περιφερειακές δυνάμεις ίσως δεν έλεγαν όχι να την αναζωπυρώσουν, για δικούς τους σκοπούς.
Ο Ερντογάν δοκίμασε το “μεγάλο παίγνιο” της ζωής του αυτο-βαυκαλιζόμενος ότι η Τουρκία είναι περιφερειακή υπερδύναμη η ίδια και άρα ικανή να παίζει στα κομψά της δαχτυλάκια τις πραγματικές υπερδυνάμεις. Τώρα όμως έφτασε η στιγμή που ο Ερντογάν πρέπει να διαλέξει και η όποια απόφαση έχει κόστος. Αν διαλέξει Ρωσία η Δύση θα τον “τελειώσει”, εν αρχή οικονομικά.
Αν όμως διαλέξει Δύση η Ρωσία είναι σε θέση να τον χτυπήσει εκεί που πονά και να ανατρέψει όλα τα τουρκικά κέρδη της τελευταίας εξαετίας, από το 2015 δηλαδή, όταν, μετά την κατάρριψη του ρωσικού Su-24, ξεκίνησε η διαδικασία προσέγγισης με τη Ρωσία, με πρώτο αντικειμενικό σκοπό του Ερντογάν την αποτροπή τς ήττας της πολιτικής του στην Συρία, που όμως σύντομα επεκτάθηκε σε ευρύτερο πλαίσιο φτάνοντας στη Λιβύη και στην περιοχή του Καυκάσου – Ναγκόρνο Καραμπάχ.