“Στην εποχή μας η Ελλάδα υποφέρει από γενική ατεκνία και ολιγανθρωπία, ένεκα της οποίας και οι πόλεις ερημώθηκαν και η παραγωγή σταμάτησε, μολονότι δεν έγιναν ούτε πόλεμοι ούτε επιδημίες…”
Πολύβιος
Γράφει ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΤΑΜΚΟΣ (stamkos@post.com)
Καθώς τα δημόσια ταμεία του ελληνικού κράτους γεμίζουν πλέον από το πολυδιαφημιζόμενο “πρωτογενές πλεόνασμα”, ως αποτέλεσμα της αδιάκοπης φορολογικής αφαίμαξης του ελληνικού λαού και των αιματηρών περικοπών των κοινωνικών δαπανών που επέβαλαν τα Μνημόνια, η Τρόικα και οι υποτελείς κυβερνήσεις μας, ένα διαρκώς διογκούμενο έλλειμμα απειλεί να καταπιεί το μέλλον της Ελλάδας: το δημογραφικό έλλειμμα. Η Ελλάδα της κρίσης και των κυβερνήσεων που διοικούνται με τα e-mail της Τρόικας υποφέρει από ένα βαρύ “δημογραφικό χειμώνα”. Έναν “χειμώνα” που επιδεινώνει τις ήδη αρνητικές προοπτικές της χώρας, αποψιλώνοντας όλο και περισσότερο τις μελλοντικές γενιές των Ελλήνων. Το αποτέλεσμα είναι μια πληθυσμιακά μικρότερη και πιο γερασμένη Ελλάδα
Τα δημογραφικά προβλήματα (υπογεννητικότητα και γήρανση) του πληθυσμού της χώρας μας άρχισαν να εμφανίζονται από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, όταν η Ελλάδα ολοκλήρωσε τη λεγόμενη “δημογραφική μετάβασή” της. Εντούτοις η οικονομική κρίση και η πολιτική της αυστηρής λιτότητας των τελευταίων ετών, τα έχουν επιδεινώσει σε τέτοιο βαθμό ώστε να πλησιάζουμε με ιλιγγιώδη ταχύτητα στο “σημείο χωρίς επιστροφή”, πέρα από το οποίο είναι αμφίβολη η επιβίωση, πόσο μάλιστα η ανάπτυξη, του ελληνικού λαού.
Ένα δημογραφικό “κοκτέιλ μολότοφ”
Όλοι οι δημογραφικούς δείκτες, που αποτυπώνουν και τη φυσική κίνηση του ελληνικού πληθυσμού προδιαγράφουν μια καταστροφική κάθοδο προς την κόλαση. Από το 2009, έτος που ουσιαστικά άρχισε η οικονομική ύφεση, όλοι οι δημογραφικοί δείκτες της Ελλάδας έχουν επιδεινωθεί, με μια αυξανόμενη αυτοτροφοδοτούμενη αρνητική τάση. Οι γεννήσεις μειώνονται, η θνησιμότητα και η γήρανση αυξάνει, όπως αυξάνει και η καθαρή εκροή Ελλήνων μεταναστών. Ο συνδυασμός αυτών των τριών παραγόντων είναι ένα εκρηκτικό “κοκτέιλ μολότοφ”, που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε μια πληθυσμιακά μικρότερη Ελλάδα, και με λιγότερους νέους κι εκπαιδευμένους Έλληνες. Με άλλα λόγια σε μια Ελλάδα που έχει όλο και λιγότερες πιθανότητες να επανέλθει σε μια αναπτυξιακή πορεία. Με την κρίση περισσότεροι εργαζόμενοι από τους αναμενόμενους συνταξιοδοτούνται, ενώ η ανεργία αυξάνεται και περισσότεροι Έλληνες μεταναστεύουν. Όσο λιγότεροι συμμετέχουν στην εγχώρια αγορά εργασίας, τόσο στερείται η Ελλάδα από πόρους, ασφαλιστικές εισφορές, επενδύσεις και παραγωγικότητα.
Από το 2004 και μετά υπήρχε στην Ελλάδα μια σταθερή υπεροχή των γεννήσεων έναντι των θανάτων (σ’ αυτό συνέβαλαν βέβαια και οι γεννήσεις των μεταναστών) με αποκορύφωμα το 2008 όταν, σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ, οι γεννήσεις στη χώρα μας ήταν 118.302 (1,51 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας), οι θάνατοι ήταν 107.979, άρα η φυσική αύξηση του πληθυσμού ήταν +10.323. Τρία χρόνια αργότερα, το 2011, οι γεννήσεις ήταν 106.428 (1,4 παιδιά ανά γυναίκα αναπαραγωγικής ηλικίας) και οι θάνατοι 111.099, δηλαδή μια φυσική μείωση της τάξεως των -4.671. Τα στοιχεία για το 2012 είναι ακόμη χειρότερα καθώς οι γεννήσεις κατρακύλησαν στις 100.371, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις 115.000, με αποτέλεσμα να υπάρχει ένα καθαρό έλλειμμα -16.300 ανθρώπων.
Και η τάση αυτή βαίνει επιδεινούμενη και το 2013. Αν τώρα συνυπολογίσει κανείς σ’ αυτούς τους δείκτες και την καθαρή μετανάστευση Ελλήνων πολιτών προς το εξωτερικό, που μόνον το 2011 ήταν -44.200 και το 2012 -70.000, τότε το αμείλικτο συμπέρασμα είναι πως από το 2008 μέχρι το 2013 η Ελλάδα έχει μια καθαρή απώλεια μεταξύ 250.000-300.000 Ελλήνων πολιτών. Πρόκειται δηλαδή για μια σιωπηλή γενοκτονία. Αν ο πραγματικός πληθυσμός της χώρας μας παραμένει για την ώρα, σταθερός, ή έστω ελαφρά μειούμενος, είναι επειδή ταυτόχρονα η Ελλάδα συνεχίζει να δέχεται μεγάλα κύματα μεταναστών από φτωχότερες χώρες της Ασίας και της Αφρικής, ενώ ταυτόχρονα χάνει αρκετούς από τους Ευρωπαίους μετανάστες της (κυρίως βαλκάνιους και ανατολικοευρωπαίους), που επιστρέφουν, λόγω κρίσης, στις ιδιαίτερες πατρίδες τους.
Το “Ελληνικό Σύνδρομο”
Στην επιδείνωση των δημογραφικών τάσεων της Ελλάδας συμβάλει και η συνολική αύξηση της θνησιμότητας (αύξηση των αυτοκτονιών, της συνολικής νοσηρότητας του πληθυσμού, της μαζικής κατάθλιψης και των εξαρτήσεων, αύξηση μολυσματικών ασθενειών, αύξηση αμβλώσεων και η μείωση του προσδόκιμου ζωής λόγω της κατάρρευσης του Κράτους-Πρόνοιας), αλλά και το γεγονός πως μεταναστεύουν στο εξωτερικό όλο και περισσότεροι νέοι και παραγωγικοί Έλληνες, που βρίσκονται σε ηλικία αναπαραγωγής. Οι αυτοκτονίες, που χαρακτηρίζονται από ορισμένους και ως “μνημονιακές δολοφονίες”, έχουν ξεπεράσει τις 4.000 (αύξηση πάνω από 40%). Φόνοι και εγκληματικότητα διπλασιάστηκαν. Ο πληθυσμός των κρατούμενων στις φυλακές ξεπέρασε τα ανώτερα όρια αντοχής του σωφρονιστικού συστήματος. Η πορνεία επίσης είναι σε έξαρση, πιθανώς εξαιτίας των μεγαλύτερων οικονομικών δυσκολιών. Οι μολύνσεις με AIDS, κυρίως με ενδοφλέβια χρήση ηρωίνης, έχουν αυξηθεί σημαντικά, με αρκετές από αυτές τις μολύνσεις να είναι μάλιστα εκούσιες, προκειμένου τα άτομα να πάρουν το σχετικό επίδομα και να ενταχθούν ταχύτερα στα προγράμματα απεξάρτησης με υποκατάστατα (κάτι που είναι βέβαια υπό αμφισβήτηση). Η πρόσβαση στη δημόσια υγεία έχει περιοριστεί δραματικά, καθώς οι ανασφάλιστοι έχουν αυξηθεί ραγδαία, οι προϋπολογισμοί των νοσοκομείων έχουν περικοπεί κατά περίπου 40% κι εκτιμάται πως θα χάσουν τη θέση τους 26.000 εργαζόμενοι στη Δημόσια Υγεία, ανάμεσα στους οποίους και 9.100 γιατροί. Η αποδόμηση/κατάρρευση του Κράτους-Πρόνοια -το όνειρο κάθε “νεοφιλελεύθερου Ταλιμπάν”- οδηγεί σε μείωση του προσδόκιμου ζωής και τελικά σ’ ένα μικρότερο, πιο γερασμένο και πιο άρρωστο πληθυσμό.
Από την άλλη, όσοι βρίσκονται σε αναπαραγωγική ηλικία και παραμένουν στην Ελλάδα, λόγω μακροχρόνιας ανεργίας, ανασφάλειας και έλλειψης προοπτικών, αποφεύγουν το γάμο, την τεκνοποίηση και την ανάληψη οικογενειακών υποχρεώσεων. Αλλά ακόμη κι αν κάνουν οικογένειες φροντίζουν να είναι ολιγομελείς, καθώς το αποδομημένο Κράτος-Πρόνοιας δε στηρίζει πλέον τις τρίτεκνες και πολύτεκνες οικογένειες, αντίθετα τα παιδιά θεωρούνται πλέον τεκμήριο επιβίωσης και πηγή πρόσθετων φορολογικών βαρών. Μέσα στη γενικότερη παραζάλη των περικοπών των δημόσιων δαπανών που επιβάλλει η Τρόικα κι ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση, το Κράτος-Πρόνοιας είναι σκιά του εαυτού του και κάθε πολιτική υπέρ της γεννητικότητας έχει πλέον καταρρεύσει. Αποτέλεσμα: Όλο και λιγότεροι και πιο γερασμένοι Έλληνες πολίτες αναλαμβάνουν ως υποζύγια να εξυπηρετούν στο διηνεκές ένα όλο και πιο αυξανόμενο δημόσιο χρέος. Αυτό θα μπορούσε κάλλιστα να περιγραφεί ως το “Ελληνικό Σύνδρομο”. “Ενός κακού μύρια έπονται”, που έλεγε ο Σοφοκλής (496-406 π.Χ).
Ένα εκατομμύριο λιγότεροι Έλληνες: Άλλη μια “επιτυχία” των Τροϊκανών
Αν προβάλουμε τώρα αυτές τις αρνητικές δημογραφικές τάσεις στο κοντινό μέλλον τότε, με ορίζοντα το 2020 (έτος που υποτίθεται θα βγούμε από την κρίση), θα κατοικούν στην Ελλάδα του 2020 τουλάχιστον ένα εκατομμύριο λιγότεροι Έλληνες πολίτες, μια απώλεια διπλάσια από τους νεκρούς της Ελλάδας στα πέντε χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου! Μια ήπια εκτίμηση της ΕΛΣΤΑΤ προβάλλει τον πληθυσμό της χώρας το 2050 στον αριθμό των 9.736.933 κατοίκων -μια εκτίμηση που, κατά τη γνώμη μου, είναι μάλλον αισιόδοξη.
Η οικονομική κρίση και η καταστροφική πολιτική της κυβέρνησης, έχει ενεργοποιήσει για τα καλά την “ωρολογιακή βόμβα” του δημογραφικού. Στη δημογραφία, ως γνωστόν, το λόγο έχουν οι αριθμοί και οι αριθμοί λένε πως το «παιχνίδι» έχει ήδη κριθεί. Το 2050 δεν μας είναι άγνωστο. Με βάση τα αμείλικτα δημογραφικά στοιχεία στην καλύτερη περίπτωση ο πληθυσμός της Ελλάδας θα έχει μειωθεί κατά 1-2 εκατομμύρια και θα είναι πολύ μεγαλύτερης ηλικίας. Η μέση ηλικία του θα ξεπερνά τα πενήντα χρόνια. Η Ελλάδα του 2050 θα είναι ένα τεραστίων διαστάσεων «γηροκομείο», όπου οι Έλληνες άνω των 60 ετών θα είναι διπλάσιοι σε αριθμό από τους νέους κάτω των 20 ετών, πράγμα που σημαίνει πως όλο και λιγότεροι Έλληνες θα εργάζονται και θα φορολογούνται κουβαλώντας εκτός από το δυσθεόρατο χρέος και το βάρος συντήρησης εκατομμυρίων συνταξιούχων. Το μέλλον αυτού του «γκρίζου μουσείου» θα είναι αβέβαιο, εκτός αν απαλλαγούμε μια ώρα αρχύτερα από Μνημόνια και Τρόικα κι εφαρμόσουμε άμεσα μια αναπτυξιακή πολιτική δημογραφικής αναζωογόνησης -κάτι για το οποίο θα μας ευγνωμονούσαν οι μελλοντικές γενιές…
ΠΙΝΑΚΑΣ 1.
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΥΚΝΟΤΗΤΑ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ(1920-1991)
Έτος
|
Πληθυσμός
|
Πυκνότητα
(Κάτοικοι ανά τ.χλμ.)
|
1920
|
5.016.889
|
39,5
|
1928
|
6.204.684
|
50
|
1940
|
7.344.860
|
56,8
|
1951
|
7.632.801
|
57,8
|
1961
|
8.388.553
|
63,6
|
1971
|
8.768.641
|
66,5
|
1981
|
9.740.417
|
73,8
|
1991
|
10.259.900
|
77,8
|
2001
|
10.939.000
|
82,8
|
2011
|
10.815.197
|
81,9
|
ΠΙΝΑΚΑΣ 2.
Η ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ
ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ (1980-2012)
Έτος
|
Γεννήσεις
|
Επί 1000
κατοίκων
|
1980
|
148.000
|
15,36
|
1981
|
141.000
|
14,49
|
1982
|
137.000
|
14,02
|
1983
|
132.000
|
13,47
|
1984
|
125.000
|
12,70
|
1985
|
116.000
|
11,73
|
1986
|
113.000
|
11,32
|
1987
|
106.000
|
10,64
|
1988
|
107.000
|
10,71
|
1989
|
102.000
|
10,08
|
1990
|
102.229
|
10,06
|
1991
|
102.620
|
10,01
|
1992
|
104.081
|
10,04
|
1993
|
101.799
|
9,73
|
1994
|
103.763
|
9,83
|
1995
|
101.495
|
9,54
|
1996
|
100.718
|
9,40
|
1997
|
102.038
|
9,47
|
1998
|
100.893
|
9,31
|
1999
|
100.644
|
9,25
|
2000
|
103.274
|
9,46
|
2001
|
102.282
|
9,34
|
2002
|
103.569
|
9,43
|
2003
|
104.420
|
9,47
|
2004
|
105.655
|
9,55
|
2005
|
107.545
|
9,69
|
2006
|
112.042
|
10,05
|
2007
|
111.926
|
10,00
|
2008
|
118.302
|
10,53
|
2009
|
117.933
|
10,45
|
2010
|
114.766
|
10,15
|
2011
|
106,424
|
9,60
|
2012
|
100.371
|
9,40
|
Πηγή: ΕΣΥΕ