Καθοριστικός ο ρόλος της Εκκλησίας εις την επανάστασιν του 1821

ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΔΙΑ ΤΟ 1821
ΚΑΙ ΤΟ «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ»

τονίζει ο ακαδημαϊκός κ. Κων. Σβολόπουλος και υπογραμμίζει ότι αυτή οφείλεται περισσότερον εις την παράδοσίν και τας πνευματικάς αξίας των Ελλήνων και ολιγώτερον εις τον γαλλικόν διαφωτισμόν. Ο ιστορικός ακαδημαϊκός κ. Κων. Σβολόπουλος με δήλωσίν του αποκαθιστά την παραχάραξιν της ιστορίας

Έρευνα αποδεικνύει τα τεκμήρια, συμφώνως προς τα οποία το Κρυφό Σχολειό δεν ήτο μύθος, ως λέγουν οι πλαστογράφοι – παραχαράκται της ιστορίας, αλλά μία πραγματικότης. Ποία ιστορικά πρόσωπα, αλλά και ποίαι μαρτυρίαι αποδεικνύουν ότι την παιδείαν του υποδούλου γένους είχεν αναλάβει ο ιερός Κλήρος εις τα «Κρυφά Σχολειά».

 

Είναι λυπηρόν να διδάσκεται εις Ελληνικά Πανεπιστήμια η Οθωμανική ιστορία και να μη διδάσκεται καθόλου η Επανάστασις του 1821. Το χειρότερον όλων είναι ότι σήμερον «ντρεπόμεθα» να ομιλήσωμεν δια την επανάστασιν των προγόνων μας, διότι αυτό επέβαλον διάφοροι δυνάμεις από την πρώτην ημέραν της μεταπολιτεύσεως.

 

Η κρίσις, η οποία πλήττει την Ελλάδα, φαίνεται πως βοηθεί εις την στροφήν προς την εθνικήν αυτογνωσίαν, την «ανακάλυψιν» της ιστορικής πραγματικότητος, την οποία απωλέσαμεν αμέσως μετά την πτώσιν του στρατιωτικού καθεστώτος και την εδραίωσιν της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, η οποία εις το όνομα του «προοδευτισμού» επλαστογράφησε την ιστορίαν, ημφισβήτησε την προσφοράν της Εκκλησίας εις το υπόδουλον γένος (κατά την τουρκοκρατίαν), εσυκοφάντησε και ημφισβήτησε την λειτουργίαν και την προσφοράν του «Κρυφού Σχολειού» εις την παιδείαν του υποδούλου Γένους, κατέστρεψε την γλώσσαν κ.λπ. Δεν εξηγείται άλλως η μεγάλη στροφή της εφημερίδος «Ελευθεροτυπία», η οποία είναι γνωστή εις το πανελλήνιον δια τον εγκληματικόν πόλεμόν της έναντι της Εκκλησίας και την διαφορετικήν άποψίν της δια ιστορικά, κοινωνικά, εθνικά, οικονομικά, πολιτιστικά, εκκλησιαστικά, εκπαιδευτικά και άλλα ζητήματα.

 

Η εφημερίς παρουσίασεν ιστορικήν έρευναν δια την εθνικοαπελευθερωτικήν επανάστασιν του 1821. Εις αυτήν επικρίνει εντόνως όλας τας κυβερνήσεις από το 1974 ότι επεριθωριοποίησαν την διδασκαλίαν της επαναστάσεως του 1821, μέχρι σημείου να διδάσκεται εις ωρισμένα ελληνικά Πανεπιστήμια, η ιστορία της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, αλλά όχι και η ιστορία των Ελλήνων κατά το 1821.

 

Εις την ιδίαν έρευναν ο ιστορικός Ακαδημαϊκός κ. Κων. Σβολόπουλος αναδεικνύει με δήλωσίν του την προσφοράν της Εκκλησίας εις την Επανάστασιν του 1821. Ακολούθως παρουσιάζει τεκμηριωμένα στοιχεία, από τα οποία προκύπτει με σαφήνειαν ότι το «Κρυφό Σχολειό» δεν ήτο μύθος, ως υποστηρίζει η ψευδοδιανόησις και οι πάσης φύσεως διαστρεβλωταί – πλαστογράφοι της ιστορίας μας.

 

Διδάσκεται η Οθωμανική ιστορία, όχι το 1821

Ακολούθως παρουσιάζομεν τον πρόλογον εκ της ιστορικής ερεύνης της εφημερίδος «Ελευθεροτυπία» υπό ημερομηνίαν 22αν Μαρτίου.

Αυτό έχει ως ακολούθως:

«Ένα μάλλον πρωτοφανές στοιχείο χαρακτηρίζει την πανεπιστημιακή μας εκπαίδευση σήμερα: η πλήρης σιωπή για το 1821 και η κατάργηση από όλα σχεδόν τα τμήματα Ιστορίας της διδασκαλίας αυτού του μαθήματος, που μέχρι πριν από κάποια χρόνια ήταν φυσικά υποχρεωτικό. Είναι εντυπωσιακό το γεγονός πως μετά την αποχώρηση του καθηγητή Βασίλη Σφυρόερα από το ΠανεπιστήμιοΑθηνών, δεν εξελέγη κανένας νεώτερος καθηγητής, εξειδικευμένος στην Επανάσταση του 1821. Η θέση έμεινε -και μένει κενή! Μοιάζει απίστευτο, αλλά είναι γεγονός: σαν να ντρεπόμαστε για τον αγώνα της ανεξαρτησίας μας από τον τουρκικό ζυγό. Και έτσι το πρώτο εκπαιδευτικό ίδρυμα της Χώρας αγνοεί το ᾽21 και έχει μεταφέρει το μάθημα αυτό στον χώρο των επιλεγομένων μαθημάτων, μαζί με άλλα πολλά! Ερευνώντας τα προγράμματα σπουδών των πανεπιστημιακών τμημάτων Ιστορίας σε όλη την Ελλάδα, διαπιστώνουμε με έκπληξη ότι το μάθημα "Ελληνική Επανάσταση" παραμένει υποχρεωτικό μόνον σε δύο πανεπιστήμια, περιφερειακά: στο Ιόνιο και στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. Το μάθημα υπάρχει επίσης ως προαιρετικό στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στο ΑΠΘ, δηλαδή έχει υποβαθμιστεί εντελώς, ουσιαστικά έχει χαθεί! Και έχει καταργηθεί εντελώς σε όλα τα άλλα πανεπιστήμια: Ιωαννίνων, Κρήτης, Θεσσαλίας, Θράκης και Αιγαίου. Σκανδαλώδες Το ζήτημα είναι πρωτοφανές και σκανδαλώδες για την ακαδημαϊκή τάξη, διότι δεν μιλάμε για ένα οποιοδήποτε μάθημα Ιστορίας, αλλά για το κορυφαίο ίσως ζήτημα του νεωτέρου Ελληνισμού. Τι έχει μπει στη θέση αυτού του μαθήματος; Στο Πανεπιστήμιο Αθηνών διδάσκεται υποχρεωτικά η Οθωμανική Ιστορία και προαιρετικά η Ελληνική Επανάσταση! Είναι σαν να πάμε στην Αμερική η στην Γαλλία και να μη βρίσκουμε στα πανεπιστήμια ανθρώπους να διδάσκουν την Αμερικανική Ανεξαρτησία η την Γαλλική Επανάσταση και στην θέση τους να διδάσκονται μαθήματα για την ιαπωνική η την γερμανική Ιστορία! Στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας μπορεί κανείς να βρει μαθήματα για την διατροφή επί Τουρκοκρατίας, αλλά δεν θα βρει πουθενά τον Καραϊσκάκη φυσικά. Τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν σε όλα τα ιδρύματα, όπου το ᾽21 απουσιάζει εντυπωσιακά. Σαν να ντρέπονται οι σύγχρονοι Έλληνες για την πρόσφατη Ιστορία τους. Γιατί λοιπόν η σιωπή για το ᾽21; Οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό ίσως να ανοίγουν ένα πολύ σοβαρό ζήτημα για την αυτοσυνείδηση του νέου Ελληνισμού και κυρίως για την μεταπολιτευτική μας εκπαιδευτική κατάσταση».

 

Ο Ακαδημαϊκός κ. Κων. Σβολόπουλος

Ο ιστορικός-Ακαδημαϊκός κ. Κων. Σβολόπουλος απαντών εις ερωτήσεις της «Ελευθεροτυπίας» δια το 1821 ετόνισεν ότι ήτο καθοριστικός ο ρόλος της Εκκλησίας, αλλά και του φιλελληνισμού εις την Επανάστασιν του 1821. Ο κ. Σβολόπουλος επισημαίνει επίσης ότι ο Γαλλικός Διαφωτισμός, εις τον οποίον πολλοί παραχαράκται της ιστορίας αποδίδουν την Επανάστασιν του 1821, «δεν θα αρκούσε πιθανώς αν δεν είχε υπάρξει η αδιάπτωτη, συμπαγής, πνευματική παράδοση, που συνέχει τους Έλληνας».

 

Προσέθεσε δε, μεταξύ άλλων, ότι: «Η σταθερή, τέλος, επαναστατική ροπή των Ελλήνων, προϊόν ακριβώς της σύμπτωσης των παραδοσιακών αρχών και εξωτερικών επιδράσεων, στη βάση της ελευθερίας των λαών να επιλέγουν την μορφή της διακυβερνήσεώς τους, εξηγεί επίσης την έκρηξη της Ελληνικής επανάστασης».

 

Ερωτηθείς ειδικώτερον δια τον ρόλον της Εκκλησίας αναδεικνύει τον ρόλον της εις την επανάστασιν και εις ολόκληρον την πορείαν του υποδούλου γένους. Παραθέτομεν την σχετικήν ερώτησιν και την απάντησιν:

«Θα ήθελα, τέλος, δύο λόγια για τον ρόλο της Εκκλησίας κατά την διάρκεια της Τουρκοκρατίας, αλλά και κατά την Επανάσταση. Δεν πρέπει να συγχέουμε την Εκκλησία η οποία, υφισταμένη ανυπέρβλητες πιέσεις, χρειάστηκε να ικανοποιεί εν μέρει κάποτε αιτήματα του κατακτητή, με την μεγάλη πλειονότητα των εκκλησιαστικών, οι οποίοι στάθηκαν στο πλευρό των επαναστατών. Η Εκκλησία, στο σύνολό της, συνέβαλε καθοριστικά στην διατήρηση της φυσιογνωμίας του γένους, διαφυλάττοντας την πνευματική του υπόσταση, διατηρώντας μέσω της αντιγραφής τα κλασικά έργα, διαφοροποιώντας, θρησκευτικά και εθνικά, τον υπόδουλο από τον κατακτητή».

 

Με τας θέσεις του αυτάς ο ιστορικός Ακαδημαϊκός καταρρίπτει όλους τους μύθους, τους οποίους εκαλλιέργησε και συνετήρησεν η Αριστερά με την δήθεν προοδευτικήν διανόησιν, συμφώνως προς την οποίαν
1ον) η Επανάστασις του 1821 δεν είχεν εθνικοαπελευθερωτικά κίνητρα
2ον) η Εκκλησία όχι μόνον δεν προσέφερεν εις το υπόδουλον γένος, αλλά ήτο και βαθύτατα διχασμένη κατά την κήρυξιν της Επαναστάσεως. Επίσης ο Ακαδημαϊκός καταρρίπτει και τον άλλον μύθον των ψευτοπροοδευτικών ότι η Επανάστασις ήτο αποτέλεσμα της Γαλλικής Επαναστάσεως.

 

Το «Κρυφό Σχολειό» δεν ήτο μύθος

Η εφημερίς, η οποία εφιλοξένησε και τας απόψεις άλλων Ακαδημαϊκών (ως επί παραδείγματι του Πρυτάνεως κ. Θεοδ. Πελεγρίνη), οι οποίοι τονίζουν ότι η Επανάστασις ήτο εθνική (και άρα όχι ταξική ως υπεστήριξαν προσφάτως καθηγηταί Μέσης Εκπαιδεύσεως και διανοούμενοι, ανήκοντες εις το ΚΚΕ και εν γένει εις την αριστεράν). Ακολούθως η εφημερίς παρουσιάζει στοιχεία, από τα οποία προκύπτει ότι το «Κρυφόν Σχολείον» είναι ιστορική πραγματικότης και όχι μύθος.

 

Παραθέτομεν τα στοιχεία ως τα παρουσίασεν ο κ. Γεώργιος Βιδάλης. Αυτά έχουν ως ακολούθως:

- «Την ελληνικήν γλώσσαν ανά κράτος αφανίσαι ηβουλήθησαν… ότι ημάς της πατρίου φωνής μικρού απεξένωσαν, τω τε κωλύειν τα ελληνικά μαθήματα ελληνιστί παραδίδοσθαι και τω τας βίβλους ημών αφανίσαι τε και κατακρύψαι». [Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μητροφάνης (1627)].

– «Ευρίσκομαι χρεώστης εις εσένα, τέκνον, όπου μήτε ελληνικήν, μήτε λατινικήν έλαβες μάθησιν. Έμαθες να διαβάζης ελευθέρως, ίσως μήτε ελευθέρως, εις τα απλά της εκκλησίας μας βιβλία». [Μακάριος Χριστιανόπουλος, ιεροκήρυκας του Οικουμενικού Πατριαρχείου (1743)]

– «Η μεν προ υμών νεολαία, εις ην ανήκομεν ημείς, οι ήδη παλαιοί, εις δούλην την Ελλάδα εξεπαιδεύετο… Εδιδάσκετο λαθραίως εν υπογείοις και εν ταις οπαίς της γης, τον τύραννον διαφεύγουσα». [Ο πανεπιστημιακός καθηγητής Νομικής Γεώργιος Μαυροκορδάτος, κατά την ανάληψη της πρυτανείας (1849)].

– «Μόνοι των οι Έλληνες εφρόντιζαν δια την παιδείαν, η οποία εσυνίστατο εις το να μανθάνουν τα κοινά γράμματα και ολίγην αριθμητικήν ακανόνιστον. Εν ελλείψει δε διδασκάλου, ο ιερεύς εφρόντιζε περί τούτου. Όλα αυτά εγίνοντο εν τω σκότει και προφυλακτά από τους Τούρκους». [Ο πρώτος υπασπιστής του Κολοκοτρώνη Φώτιος Χρυσανθόπουλος η Φωτάκος στα "Απομνημονεύματά" του (1873)].

– «Κανένα βιβλίο τυπωμένο στην Αθήνα δεν γινόταν δεκτό στα σχολεία της Ηπείρου. Ήταν επιβεβλημένο να τα προμηθεύονται όλα από την Κωνσταντινούπολη. Η ελληνική Ιστορία ήταν απαγορευμένη. Στην περίπτωση αυτή λειτουργούσαν πρόσθετα κρυφά μαθήματα… Ο νεαρός Ηπειρώτης μάθαινε για την μητέρα Πατρίδα, διδασκόταν τον Εθνικό της Ύμνο, τα ποιήματά της, τους ήρωές της. Οι μαθητές κρατούσαν στα χέρια τους την ζωή των δασκάλων τους. Μία ακριτομύθια, μία καταγγελία ήταν αρκετή». [Ο Γάλλος δημοσιογράφος Ρενέ Πιο περιηγούμενος την Ήπειρο, που μόλις είχε απελευθερωθεί από τον ελληνικό στρατό (1913)].

 

Αι διακεκαυμέναι Αλήθειαι ενός «μύθου»

Ο κ. Γεώργιος Βιδάλης υπό τον ανωτέρω τίτλον έγραψεν εις την «Ελευθεροτυπίαν»:

« "Το πρώτο βήμα για να εξοντώσεις ένα έθνος, είναι να διαγράψεις την μνήμη του. Να καταστρέψεις τα βιβλία του, την κουλτούρα του, την ιστορία του. Μετά να βάλεις κάποιον να γράψει νέα βιβλία, να κατασκευάσει μία νέα παιδεία, να επινοήσει μία νέα ιστορία. Δεν θα χρειαστεί πολύς καιρός για να αρχίσει αυτό το έθνος να ξεχνά ποιό είναι και ποιό ήταν" (Μίλαν Κούντερα). Τα τελευταία είκοσι χρόνια διάφοροι επιστήμονες, ιστορικοί, φιλόλογοι, δημοσιογράφοι, με βιβλία η άρθρα τους, προσπαθούν να αναθεωρήσουν και να "εκσυγχρονίσουν" την ελληνική ιστορία για το καλό μας. Κάτι χρήσιμο εφ᾽ όσον χρησιμοποιούν νέες πηγές, που φωτίζουν το παρελθόν. Συνήθως όμως επιχειρούν την διαστρέβλωση και αποσιώπηση της ιστορικής αλήθειας (από τον … "συνωστισμό" της Σμύρνης, δια χειρός Μαρίας Ρεπούση, έως τις… απωθούμενες Σουλιώτισσες στην άκρη του γκρεμού του Ζαλόγγου, δια χειρός Βάσως Ψιμούλη). Κορυφαίο παράδειγμα συστηματικής αποδόμησης, το Κρυφό Σχολειό, που θεωρείται σήμερα… μύθος, με την αγαστή συνεργασία των ΜΜΕ.

 

Περιληπτικά τα επιχειρήματα της "σχολής" αυτής:

-Δεν υπήρξε η ανάγκη του, αφού ποτέ δεν διώχτηκε η παιδεία των υποδούλων Ελλήνων.

-Δεν υπάρχουν σχετικές πηγές.

-Η Εκκλησία το χρησιμοποίησε, για να θεωρείται ευεργέτιδα του έθνους.

 

 Η μελέτη του Γιώργου Κεκαυμένου 

Η ενδελεχής μελέτη του Γιώργου Κεκαυμένου "Το Κρυφό Σχολειό: το χρονικό μιας ιστορίας" (κυκλοφόρησε τον περασμένο Δεκέμβριο από τις "Εναλλακτικές Εκδόσεις") διαθέτει:

Πληθώρα πρωτότυπων ιστορικών πηγών για την διωκόμενη παιδεία των υποδούλων σχεδόν σ᾽ όλη την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Μαρτυρίες ξένων περιηγητών, όπως και επιφανών ιερωμένων πριν από την Επανάσταση του 1821 (εντυπωσιακό όταν μιλούν οι τελευταίοι για "γένος των Ελλήνων", "εράσμιον φωνήν ελληνικήν", "διατίμητον ελευθερίαν", "καθωμιλουμένη κοινή των Ελλήνων γλώσσα").

Μαρτυρίες για κρυφά σχολειά, αλλά και για κρυφές εκκλησιές.

Παράλληλα, ο ερευνητής συγγραφέας παραθέτει συνοπτικά τις απόψεις των αναθεωρητών ιστορικών, αντικρούοντάς τες νηφάλια και τεκμηριωμένα με τα στοιχεία, που καταθέτει. Ήτοι:

 

– Δεκαεπτά μαρτυρίες για την απαγόρευση της παιδείας και της θρησκευτικής ελευθερίας από τους Τούρκους. Ο αρχιγραμματέας του Οικουμενικού Πατριαρχείου Θεοδόσιος Ζυγομαλάς (1580), ο Άγγλος περιηγητής Τζορτζ Σάντις (1610), ο Οικουμενικός Πατριάρχης Κύριλλος Λούκαρης (1620), ο Ιησουΐτης ιερωμένος Φρανσουά Ρικό (1650), ο Άγγλος διπλωμάτης Πολ Ρικό (1678), ο επίσκοπος Καλαβρύτων Ηλίας Μηνιάτης (1688), ο Αδαμάντιος Κοραής (1801), Κρήτες επαναστάτες (1866) κ.α.

 

– Πέντε πηγές για κλεισίματα σχολείων από τους Τούρκους. Ενδεικτικά ο λόγιος και αγαπημένος μαθητής του Κοραή, Κωνσταντίνος Κούμας, γράφει σε τρίτο πρόσωπο το 1828 για τα παιδικά του χρόνια στη Λάρισα: “Δεκαετής έγινε χωρίς να ίδη ούτε εκκλησίαν (την είχαν κρημνίσει οι Τούρκοι) ούτε κοινόν σχολείον, διότι εφυλάττετο έγκλειστος, δια τον φόβον των Γιανιτσάρων… Πολλοί έπιπταν θύματα των Γιανιτσάρων ατιμωρητί εις τους δρόμους… Η τιμή των αρρένων εθυσιάζετο εις τα άγρια πάθη των”.

 

– Εννιά μαρτυρίες για κρυφό σχολειό πριν από το 1821, αλλά και μετά έως την απελευθέρωση: Ευγένιος Βούλγαρης (1771), Μάρκος Δραγούμης (1785), Κωνσταντίνος Οικονόμος (1821), Στέφανος Κανέλλος (1822) κ.α.

 

Ο συγγραφέας δημοσίευσε την πρώτη μορφή της μελέτης του στο κοινωνικό-πολιτικό διαδικτυακό σάιτ Antibaro.gr και την ολοκλήρωσε με το βιβλίο αυτό. Συνοψίζοντας, τονίζει: Οι Τούρκοι επέβαλλαν στους Έλληνες ένα συνεχή και καθολικό περιορισμό, ενίοτε και απαγόρευση της παιδείας. Τυπικά η κεντρική διοίκηση δεν επέβαλλε περιορισμούς κι απαγορεύσεις στους Έλληνες, όμως ανενόχλητα ασκούσαν τυραννική καταπίεση οι τοπικοί Τούρκοι διοικητές, οι γενίτσαροι και ο τουρκικός όχλος με την σιωπηρή ανοχή η αδιαφορία της Υψηλής Πύλης.

 

Ως "κρυφό σχολειό" θεωρείται κάθε σχολείο, που λειτουργούσε κρυφά από τους Τούρκους είτε σε απόμερες εκκλησίες και μοναστήρια, αλλά και μαθήματα σε σπίτια, που γίνονταν μυστικά από τους Τούρκους. Το Κρυφό Σχολειό δεν αφορά μόνο στην πρώτη σκοτεινή Τουρκοκρατία, αλλά φτάνει έως το πρώτο μισό του 19ου αιώνα και μέχρι τις παρυφές του 20ου. Πλούσια η βιβλιογραφία στο τέλος με τουλάχιστον πενήντα πηγές και διακόσιες αναφορές σε σχετικές μελέτες και άρθρα».

 

ΠΗΓΗ: Εφημ. ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ», αρ. τ. 1969, 29.03.201