Υποκριτές και Φαρισαίοι σταύρωσαν τον Χριστό αλλα και την Ελλάδα!

Quo vadis? (κβὸ βάντις;). Ποῦ πη­γαίνεις, καημένη Ἑλλάδα; Ἀ­πο­ρία; Ἀγωνία; Προβληματισμός;

   Ὅλα αὐτὰ μαζὶ κι ἀκόμη περισσότερα μπροστὰ στὴ συνεχιζόμενη τραγωδία τοῦ τόπου, μπροστὰ στὰ προβλήματα – στὸ πρόβλημα – τῆς πατρίδας μας.

    Προσεγγίζοντας τὸ πρόβλημα μὲ βά­ση τὰ κριτήρια τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς Ὀρ­θο­δόξου Παραδόσεώς μας, πρωτίστως θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ἡ σημερινὴ κρίση τῆς Ἑλλάδας εἶναι πρωτοφανής! Διότι πρώ­­τη φορὰ στὴν ἱστορία της ἡ Ἑλλάδα πλήττεται σὲ ὅλα της τὰ ἐπίπεδα. Πλήττεται, ὅπως τὸ διετύπωσε ὁ μεγάλος μας συνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, στὴν ψυχή της! 

   Καὶ γιατί πλήττεται; Τί φταίει; Ποιὰ εἶ­ναι ἡ οὐσιαστικὴ αἰτία τοῦ προβλήματος;

 

Δεκαετίες πρίν, περιγράφοντας τὴ φο­­βερὴ κατάσταση στὴν ὁποία εἶχε περιέλθει ἡ δική του πατρίδα, ἡ Ρωσία, ὁ μεγάλος νομπελίστας συγγραφέας καὶ ἀ­συμ­βίβαστος ἀγωνιστὴς Ἀλέξανδρος Σολ­­ζενίτσιν ἔκανε τὴν ἀκριβέστατη διά­γνωση τοῦ προβλήματός της, διάγνωση ποὺ ἰσχύει ἀπολύτως καὶ γιὰ τὴν Ἑλ­λάδα. Ὁ λόγος του εἶναι εὐθύς, σαφέστατος, κρυστάλλινος. Ἂς τὸν προσέξουμε:

    «Ἐπάνω ἀπὸ μισὸ αἰώνα, ἐνῶ ἤμουν παιδάκι ἀκόμη, ἄκουγα ἀπὸ διάφορους ἡλικιωμένους ἀνθρώπους τὰ ἑξῆς λόγια, μὲ τὰ ὁποῖα ἐξηγοῦσαν τὶς μεγάλες τα­ραχὲς καὶ συμφορὲς στὴ Ρωσία: “Οἱ ἄν­θρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά”. Ἀπὸ τότε κοπίασα ἐπάνω στὴν ἱστορία τῆς ἐπανα­στά­σεως κάτι περισσότερο ἀπὸ μισὸ αἰώνα· διά­βασα σχετικῶς ἑκατον­τάδες βιβλία· συγ­κέντρωσα ἑκα­τοντάδες μαρτυρίες καὶ ἔγραψα καὶ ὁ ἴδιος πρὸς ἐκκαθάρισιν αὐτῆς τῆς κα­ταστροφῆς ὀκτὼ τόμους. Ἐν τούτοις σήμερα, ἂν κάποιος μὲ παρακαλέσει νὰ κατονομάσω ὅσο γίνεται συντομότερα τὴ βασικὴ αἰτία αὐτῆς τῆς ἐ­ξολοθρεπτι­κῆς ἐπαναστάσεως ποὺ κα­­­τα­βρόχθισε περίπου 60 ἑκατομμύρια ἀν­θρώπους, δὲν θὰ μποροῦσα νὰ ἐκ­φρα­στῶ ἀκρι­βέστε­ρα ἀπὸ τὸ νὰ ἐ­πα­ναλάβω: “Οἱ ἄν­θρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀ­πὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά”.

    Ἀλλὰ καὶ πέρ᾿ ἀπὸ αὐτό… ἂν θὰ ἀπαι­τοῦσε κάποιος ἀπὸ μένα νὰ τοῦ δώ­σω ἕνα γενικότερο χαρακτηρισμὸ τοῦ 20οῦ αἰῶνος, δὲν θὰ εὕρισκα τίποτε ἀ­κρι­βέ­στερο καὶ περιεκτικότερο ἀπὸ τὰ λό­για: Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό».

    Ποιός μπορεῖ νὰ ἀμφιβάλλει ὅτι αὐτὴ ἡ διάγνωση τοῦ Σολζενίτσιν εἶναι πέρα ὣς πέρα σωστή; Αὐτὸ ἀκριβῶς δὲν ἔχει συμ­βεῖ καὶ στὴν Ἑλλάδα; Οἱ Ἕλληνες ἐγ­καταλείψαμε τὸν Θεό. Αὐτὴ εἶναι ἡ ὄντως αἰτία τῶν δεινῶν μας, ἐκεῖ βρίσκεται τὸ πραγματικὸ πρόβλημά μας.

    Τὸν ἐγκαταλείψαμε! Ἐκτροχιαστήκα­με, ἔχουμε χάσει τὸν πνευματικὸ προσανατολισμό μας. «Ἐπικατάρατος ὁ ἄν­θρω­πος, ὃς τὴν ἐλπίδα ἔχει ἐπ᾿ ἄν­θρωπον» (Ἱερ. ιζ΄ [17] 1). Αὐτὴ εἶναι ἡ κατάρα μας. Πήραμε τὴν ἐλπίδα μας ἀ­πὸ τὸν Θεὸ καὶ τὴν ἀποθέσαμε στὴν Εὐ­ρώπη. Ἐπὶ δεκαετίες τώρα τὸ ὑπέρτατο ὅ­ρα­μα τοῦ τό­που, ὅπως διαρκῶς τὸ διαφήμιζαν οἱ νά­νοι καὶ ἄπιστοι πολιτικοί μας, ἦταν ἡ Ἑ­νω­μένη Εὐρώπη: «Ἀνή­κομεν εἰς τὴν δύσιν»… στὴν Εὐρώπη. Καὶ ἡ Εὐρώπη τώ­­ρα μᾶς δείχνει ἐμ­πράκτως τὶ σημαίνει νὰ ἐγκαταλείπεις τὸν Θεὸ καὶ νὰ ἐμπι­στεύεσαι τοὺς ἀν­θρώπους.

    Αὐτὴ ἡ Εὐρώπη ἄλλαξε τοὺς νόμους μας, τὰ ἤθη μας, τὶς ἱερές μας Παραδόσεις. Ἀπὸ τότε ποὺ ὁ τότε ἡγέτης τῆς χώρας μᾶς ἐνέταξε στὴν Εὐρωπαϊκὴ Ἕ­νωση, ἄρχισε καὶ συνεχίζεται σαρωτι­κὴ ἀλ­λαγὴ τῶν νόμων τῆς πατρίδας μας: αὐ­τόματο διαζύγιο, συναινετικὸ διαζύγιο, πολιτικὸς γάμος, ἀποποινικοποίη­ση μοιχείας. Ἐπιβλήθηκε νομιμοποίηση τῶν ἐκτρώσεων, ἕνα ἔγκλημα ποὺ βύθισε τὴν Ἑλλάδα στὸ αἷμα, κι αὐτὸ τὸ ἀδικοχυμένο αἷμα ἄρχισε τώρα νὰ παίρνει τὴν ἐκδίκησή του. Κι ἀκόμη καθιερώθη­κε «σύμφωνο ἐλεύθερης συμβίωσης»... καὶ τελευταῖα «σύμφωνο συμβίωσης» γιὰ ὁ­μό­φυλα ζευγάρια, πλήρης δηλαδὴ κα­ταστροφὴ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, ἀνατροπὴ τῶν νόμων τῆς φύσεως, χυδαία ἐκτροπή, σοδομοποίηση τῆς κοινω­νικῆς ζωῆς. 

    Παράλληλα ὁ λαός μας παρασύρθηκε σὲ ἄθλιο τρόπο ζωῆς: κοσμικότητα, μανία εὔ­κολου πλουτισμοῦ, ἀνηθικότητα φρικιαστική. Ἤθη καὶ παραδόσεις χιλιετιῶν μέσα σὲ μιά - δυὸ γενιὲς τείνουν νὰ ἐξα­φανιστοῦν. Ἡ τρυφηλὴ ζωὴ μετέτρεψε τὴ συζυγικὴ ζωὴ σὲ σχέση σαρκικῆς μόνο ἀ­πο­λαύσεως, μὲ ἀποτέλεσμα ἡ Ἑλ­­­­­­­λάδα νὰ βρίσκεται στὴ χειρότερη κατάσταση τῆς ἱστορίας της ἀπὸ πλευρᾶς ἀριθμοῦ γεννήσεων.

    «Οἱ ἄνθρωποι λησμόνησαν τὸν Θεό· ἀπὸ ἐκεῖ ἔρχονται ὅλα τὰ κακά». Ὁ λόγος τοῦ Σολζενίτσιν δὲν εἶναι μόνο ἐξαιρετικὰ ἐπίκαιρος, εἶναι ταυτόχρονα καὶ λυτρωτικός. Λυτρωτικός, διότι ὑποδεικνύει καὶ τὴ μόνη λύση στὸ σημερινὸ ἀδιέξοδο:

   Τὴν ἐπιστροφὴ σὲ Κεῖνον ποὺ λησμονήσαμε καὶ ἐγκαταλείψαμε.

    Γιὰ νὰ βροῦμε στὸ Πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας τὴ χαμένη χαρὰ τῆς ζωῆς μας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”