Το Ισλαμικό Κράτος γνωρίζει πολύ καλά πως να χρησιμοποιεί το διαδίκτυο προκειμένου να διαδίδει την προπαγάνδα του. Ρεπορτάζ της ηλεκτρονικής έκδοσης του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel γράφει πως ευρωπαϊκές εταιρείες ενδέχεται να παρέχουν πρόσβαση στο διαδίκτυο στην τρομοκρατική οργάνωση μέσω δορυφορικών πιάτων.
Το μεγάλο ερώτημα, αναφέρει το δημοσίευμα του Spiegel, είναι το πώς το Ισλαμικό Κράτος καταφέρνει να έχει πρόσβαση στο διαδίκτυο σε μία περιοχή που οι υποδομές τηλεπικοινωνιών έχουν καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό.
«Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι ιδιαίτερα προβληματική για την Ευρώπη, γιατί είναι οι ευρωπαϊκές εταιρείες που παρέχουν στους τρομοκράτες την πρόσβαση στις πλατφόρμες που χρησιμοποιούν για να διαδώσουν την προπαγάνδα τους. Δεν είναι ακόμη ξεκάθαρο το εάν οι εταιρείες το κάνουν εν γνώσει τους, αλλά έγγραφα που απέσπασε το Spiegel Online, αποκαλύπτουν ότι είναι πιθανό να γνωρίζουν πολύ καλά τί συμβαίνει. Και τα ίδια έγγραφα αποκαλύπτουν ότι αυτές οι εταιρείες, αν ήθελαν, θα μπορούσαν να διακόψουν άμεσα την πρόσβαση του Ισλαμικού Κράτους στο διαδίκτυο χωρίς μεγάλη προσπάθεια» γράφει το Spiegel.
Αυτό επιτυγχάνεται με την τοποθέτηση δορυφορικών πιάτων στην περιοχή, που τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει δραματική αύξηση. Το αποτέλεσμα είναι ίντερνετ υψηλών ταχυτήτων και παρότι η εγκατάστασή του εξοπλισμού είναι πολύ εύκολη, δεν είναι καθόλου φθηνή, αφού στη Συρία τώρα κοστίζει γύρω στα 500 δολάρια. Επίσης υπάρχουν επιπλέον χρεώσεις από τους παρόχους ίντερνετ που μπορεί να φθάσουν τα 500 δολάρια για έξι μήνες για ένα μικρό πακέτο δεδομένων και εξυπηρέτηση πελατών μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου.
Και ενώ αυτή η τεχνολογία είναι ευλογία για όσους ζουν σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές όπου δεν υπάρχουν οι κατάλληλες υποδομές ή ακόμη και για την αντιπολίτευση σε αυταρχικά καθεστώτα, στα χέρια του Ισλαμικού Κράτους γίνεται ένα φονικό εργαλείο. Ακτιβιστές του Aleppo24 και Deirezzor24 ανέφεραν στο Spiegel Online ότι πλέον σε περιοχές όπως η Ράκα, μόνο τεχνικοί του Ισλαμικού Κράτους επιτρέπεται να κάνουν εγκαταστάσεις δορυφορικών πιάτων. Τα περισσότερα δορυφορικά πιάτα φθάνουν στη Μέση Ανατολή μέσω Ρότερνταμ, που είναι το τρίτο μεγαλύτερο λιμάνι στον κόσμο.
Οι κατασκευαστές εδράζονται στην Άπω Ανατολή, αλλά οι πελάτες τους στο Παρίσι, το Λονδίνο ή το Λουξεμβούργο. Στην αρχή της αλυσίδας των εταιρειών που εμπλέκονται στο δορυφορικό ίντερνετ βρίσκονται ευρωπαϊκές εταιρείες όπως η Eutelsat της Γαλλίας, η Avanti Communications της Βρετανίας και η SES του Λουξεμβούργου. Για να κατασκευαστεί ένας δορυφόρος και να τεθεί σε τροχιά απαιτούνται περίπου 300 με 400 εκατομμύρια δολάρια. Η ζωή ενός δορυφόρου δεν ξεπερνά τα 15 χρόνια, κάτι που σημαίνει ότι θα πρέπει να γίνει απόσβεση της επένδυσης όσο το δυνατόν πιο γρήγορα. Αυτός μπορεί να είναι και ο λόγος, σύμφωνα με το Spiegel, που οι εταιρείες παρότι είναι εύκολο να διακόψουν την πρόσβαση του Ισλαμικού Κράτους στο διαδίκτυο, δεν το κάνουν.