Η Τουρκία είναι στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου και στην οικονομική κατάρρευση, καθώς το μέλλον της χώρας κρατιέται σε ομηρία από τις φιλοδοξίες του ιδιόρρυθμου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, σχολιάζει ο Robert Ellis σε άρθρο του στην εφημερίδα Independent.
Ο μεγαλοϊδεατισμός με την εξαπάτηση ενός μεγαλείου του νεο-οθωμανισμού, δημιουργήθηκε από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών και νυν πρωθυπουργό, Αχμέτ Νταβούτογλου και ο Ερντογάν ακολούθησε μια ιδεολογία για τη δημιουργία ενός Χαλιφάτου, που πολλοί στην Τουρκία αποκαλούν το ‘χαλιφάτο του Ερντογάν’.
Αλλά ο δρόμος ανακόπηκε ξαφνικά στις εκλογές της 7ης Ιουνίου που αναδείχθηκε ισχυρός ο πολιτικός σχηματισμός το Κουρδικού Κόμματος της Δημοκρατίας των Λαών (HDP).
Για πρώτη φορά, το κόμμα των Κούρδων, ξεπέρασε το εκλογικό όριο του 10% και κατάφερε να εισέλθει στο Κοινοβούλιο με 13% των ψήφων και 80 έδρες στις 550 του τουρκικού κοινοβουλίου.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα τη στέρηση από Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) του Ερντογάν, να αποκτήσει πλειοψηφία που χρειαζότανε για να αλλάξει το Σύνταγμα της χώρας και να αποκτήσει πλήρως την Εκτελεστική Εξουσία.
Με μια μειωμένη πλειοψηφία εδρών, (258) το ΑΚΡ αναγκάστηκε να διαπραγματευθεί με τους κοσμικούς ανθρώπους του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος στο όνομα του σχηματισμού ενός συνασπισμού, αλλά τα πράγματα ήταν περιορισμένα, καθώς ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας για τις πολιτικές διαπραγματεύσεις που διορίστηκε από τον Ερντογάν, τις ολοκλήρωσε κατά τρόπο αόριστο.
Τώρα είναι ανοιχτός ο δρόμος για νέες εκλογές το Νοέμβριο και το ΑΚΡ ελπίζει να ανακτήσει πλήρη πλειοψηφία με τη μείωση που επιδιώκεται στην παρουσία των Κούρδων.
Ο Ερντογάν έκανε μια αξιοσημείωτη στροφή στο κουρδικό. Το 2005, σε μια ιστορική ομιλία στο Ντιγιαρμπακίρ, την πρωτεύουσα της Νοτιοανατολικής Τουρκίας, ο Ερντογάν ήταν ο πρώτος Τούρκος ηγέτης που παραδέχθηκε ανοιχτά ότι υπάρχει κουρδικό πρόβλημα και αργότερα στις διαπραγματεύσεις που έγιναν στο Όσλο μεταξύ της ΜΙΤ (μυστικές υπηρεσίες Τουρκίας) και του παράνομου Κουρδικού Εργατικού Κόμματος, κρατήθηκε απόλυτη μυστικότητα.
Πριν από δύο χρόνια ξεκίνησε μια ανακωχή με πρωτοβουλία του έγκλειστου στις τουρκικές φυλακές, ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν.
Στην πραγματικότητα, ο Ερντογάν, υπολόγιζε στην κουρδική υποστήριξη, για την αλλαγή του Συντάγματος και την εκπλήρωση των φιλοδοξιών του, επιδιώκοντας την ειρηνευτική διαδικασία που θα έφερνε, όπως πίστευε, ως υποστηρικτές τους Κούρδους στις επιδιώξεις του, αφού η κοσμική αντιπολίτευση ήταν εχθρική στις επιδιώξεις του.
Το απότομα «φρενάρισμα» προκλήθηκε από τον συμπρόεδρο του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, Σελαχατίν Ντεμιρτάς, που στα μέσα Μαρτίου είπε τρεις φορές «δεν πρόκειται να σας κάνουμε χαλίφη».
Σε απάντησή του ο Ερντογάν δήλωσε ότι οποιαδήποτε συμφωνία με ένα κόμμα που υποστηρίζει την τρομοκρατία είναι αδύνατη.
Τώρα ο Ερντογάν, επιδιώκει να ακυρώσει την πολιτική ασυλία του Σελαχατίν Ντερμιτάς και να καταστήσει δυνατό να συνδέσει το κόμμα αυτό με την τρομοκρατία για να το μειώσει σε προσεχείς εκλογές.
Με την ευκαιρία της συμφωνίας με τις ΗΠΑ για την αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ, εδόθη η ελευθερία στην Τουρκία να προβεί σε αεροπορικές επιθέσεις κατά των Κούρδων του PKK και να σπιλώσει το φιλοκουρδικό κόμμα ότι υποστηρίζει τους τρομοκράτες.
Οι αντάρτες του PKK ως αντίποινα άρχισαν εκτεταμένες συγκρούσεις στην νοτιοανατολική Τουρκία κατά του τουρκικού στρατού και της αστυνομίας.
Αυτή η κατάσταση άρχισε να ανησυχεί τους Αμερικανούς. Ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, κάλεσε την Τουρκία «να παραμείνει στη συμφωνία που προβλέπει το κλείσιμο των συνόρων με τη Συρία για τους τζιχαντιστές και σύμπραξη κατά του ‘ισλαμικού κράτους’ και ότι γίνεται να βασίζεται σε αυτήν».
Η έκκληση αυτή φαίνεται δεν εισακούγεται, κρίνοντας από την αυξανόμενη βία στην Τουρκία.
Ο Ερντογάν κάθεται βολικά και με ασφάλεια στο νέο πολυτελές παλάτι, ως νέος Ρωμαίος Αυτοκράτορας Νέρων, που έπαιζε με τις πυρκαγιές στη Ρώμη…