Το διαφαινόμενο «πάγωμα» των σχέσεων μεταξύ ΝΑΤΟ και Κρεμλίνου αποτελεί καθοριστικό παράγοντα στο ζήτημα της Ουκρανίας, σύμφωνα με το αμερικανικό δίκτυο CNN που σε εκτενές του άρθρο υποστηρίζει πως «το ΝΑΤΟ αποτελεί το καρφί στα πλευρά της Ρωσίας», με τις δύο πλευρές να αδυνατούν να βρουν σημεία επαφής και επικοινωνίας.
«Μετά την πρόσφατη δραστηριότητα των αμερικανικών και νατοϊκών στρατιωτικών δυνάμεων κοντά στα ρωσικά σύνορα, μεσολάβησε ένα τηλεφώνημα ανάμεσα στον ρώσο υπουργό Αμυνας Σεργκέι Σοΐγκου και τον αμερικανό ομόλογό του Τσακ Χέιγκελ. Ο ρώσος υπουργός διαμαρτυρήθηκε εντόνως, χαρακτηρίζοντας την κίνηση των νατοϊκών στρατευμάτων πρωτόγνωρη, με τον Χέιγκελ να διαβεβαιώνει τον Σοΐγκου ότι το ΝΑΤΟ δεν είχε στόχο να προκαλέσει και ότι δεν είχε επεκτατικές προθέσεις» σημειώνει το δημοσίευμα.
Και προσθέτει: «Δυστυχώς, εδώ που φτάσαμε, ό,τι κι αν ισχυριστεί το ΝΑΤΟ, το Κρεμλίνο ποτέ δεν θα καταφέρει να το εμπιστευθεί, καθώς η σύγκρουση ανάμεσα στα δύο μέρη είναι βαθιά ριζωμένη και κρατάει από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου».
Μέθοδοι του 19ου αιώνα
Είχε μεσολαβήσει, πριν από λίγες ημέρες, η δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Τζον Κέρι, ο οποίος καταδίκασε την «απίστευτη επίθεση» της Ρωσίας εναντίον της Ουκρανίας. «Δεν μπορείς τον 21ο αιώνα να συμπεριφέρεσαι με μεθόδους του 19ου αιώνα εισβάλλοντας σε μια άλλη χώρα και προβάλλοντας εντελώς κατασκευασμένες δικαιολογίες» είπε ο Κέρι στο αμερικανικό τηλεοπτικό δίκτυο CBS, προσθέτοντας ότι «η Ρωσία εξακολουθεί να έχει στη διάθεσή της ένα σύνολο σωστών επιλογών που μπορεί να κάνει για να αποκλιμακώσει την κρίση».
Περισσότερο «λάδι στη φωτιά» έριξε ο αναπληρωτής Γραμματέας του ΝΑΤΟ Αλεξάντερ Βέρσμποου που πριν από λίγα 24ωρα δήλωσε ότι «η Ρωσία είναι περισσότερο εχθρός μας παρά συνεργάτης μας» και ότι «η στάση της Ρωσίας στην Ουκρανία μάς οδήγησε να αναθεωρήσουμε την άποψή μας για το Κρεμλίνο».
Το άρθρο του CNN προσθέτει εξάλλου πως «το NATO προσπάθησε στο παρελθόν να κάνει τη Ρωσία προνομιούχο μέλος του, έχοντας δουλέψει με το Κρεμλίνο από κοινού σε ζητήματα όπως η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και του λαθρεμπορίου ναρκωτικών. Η Βορειοατλαντική Συμμαχία όμως πλέον θεωρεί πως η Ρωσία χρησιμοποιεί αντινατοϊκή ρητορική, καθιστώντας αδύνατη αυτή τη στιγμή τη συνεργασία των δύο πλευρών».
«Ρώσοι έξω, Αμερικανοί μέσα, Γερμανοί κάτω»
«Η ρωσική πλευρά θεωρούσε ότι η διμερής συνεργασία αποτελούσε απλώς ένα προπέτασμα, καθώς η Ρωσία μετά τον Ψυχρό Πόλεμο επιχείρησε πολλάκις να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ, αλλά πάντα οι ΗΠΑ έλεγαν πως κάτι τέτοιο είναι απίθανο να συμβεί» σημειώνει ο Βλαντίμιρ Μπάτιουκ της ρωσικής δεξαμενής σκέψης Institute of USA and Canada Studies, επικαλούμενος και τη διάσημη ρήση του πρώτου στρατηγού - Γενικού Γραμματέα του NATO λόρδου Ισμέι, ο οποίος είχε πει ότι σκοπός του NATO ήταν «να κρατήσει τους Ρώσους έξω, τους Αμερικανούς μέσα και τους Γερμανούς κάτω».
Ο αμοιβαίος σκεπτικισμός εκφράζεται ακόμη και από τη μελλοντική γενιά της στρατιωτικής ελίτ της Ρωσικής Ομοσπονδίας. «Θεωρώ πως το ΝΑΤΟ μπορεί να έχει φιλική σχέση με τη Ρωσία, όμως δεν κατανοώ για ποιον λόγο πρέπει να πλησιάσει τόσο πολύ στα ρωσικά σύνορα» λέει στον απεσταλμένο του CNN στη Μόσχα ο Ιλια Σαράεφ, ένας μόλις 15χρονος δόκιμος της Πρώτης Στρατιωτικής Σχολής στη Μόσχα. Ενας άλλος σπουδαστής της ίδιας σχολής, ο 16χρονος Βλαντ Βοϊνάκοφ, θεωρεί ότι «οι άνθρωποι εξακολουθούν να μην καταλαβαίνουν πως πόλεμος σημαίνει θλίψη και απόγνωση», εκφράζοντας ταυτόχρονα τη λύπη του που δύο χώρες που συνδέονται με αδελφικούς δεσμούς, η Ρωσία και η Ουκρανία, βρίσκονται σε ένταση.
Σύμφωνα με τη βρετανική εφημερίδα «The Guardian» και το γερμανικό περιοδικό «Der Spiegel», μια επιτροπή του ΝΑΤΟ πρότεινε την ενίσχυση της στρατιωτικής συνεργασίας της Συμμαχίας, «συμπεριλαμβανομένων κοινών γυμνασίων με χώρες κοντά στη Ρωσία, όπως η Αρμενία, η Μολδαβία και το Αζερμπαϊτζάν». Υπενθυμίζεται πάντως ότι η Αρμενία τελεί υπό ρωσική επιρροή, η πάμπτωχη Μολδαβία έχει κάνει κάποια ατελέσφορα βήματα σύγκλισης με την ΕΕ και το Αζερμπαϊτζάν είναι ένας παράδεισος των δυτικών πετρελαϊκών εταιρειών.
Αλλες προτάσεις κάνουν λόγο για δημιουργία μόνιμων στρατιωτικών βάσεων σε χώρες του ΝΑΤΟ που συνορεύουν με τη Ρωσία, όπως η Πολωνία, η Λετονία, η Λιθουανία, η Εσθονία και η Τουρκία.