'Η εισήλαση της οικουμενιστικής λαίλαπας στην εκκλησιαστική ζωή'
Σαν μονιός άγριος και σαν χείμαρρος μανιασμένος έχει εισβάλλει ο δαιμονοκίνητος οικουμενισμός στον εκκλησιαστικό βίο μεταίρων τα τεθέντα υπό του Κυρίου, των αποστόλων και των πατέρων όρια, μεταθέτων τα αμετάθετα,καταλύων τα ακατάλυτα, μειγνύων τα άμεικτα και συγχέων τα ασύγχυτα.
Το πεπαρρησιασμένο, ομολογιακό και γέμον εμπόνου αγωνίας κείμενο της συνάξεως εκτός από έκφραση διαμαρτυρίας για την εισήλαση της οικουμενιστικής λαίλαπας στην εκκλησιαστική ζωή, έχω τη γνώμη ότι θέτει και όλους μας, κληρικούς και λαικούς, προ των ευθυνών μας, αναφορικά με τη στάση μας έναντι των εκφυλιστικών αυτών φαινομένων και των εμπνευστών και πρωτουργών τους. Ειδικά οι κληρικοί και δη οι έχοντες τον τρίτο βαθμό της ιερωσύνης σταθμίζοντας τις ευθύνες τους θα πρέπει να σκεφθούν σοβαρά και την προοπτική και το ενδεχόμενο της διακοπής του μνημοσύνου του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως μιμούμενοι το παράδειγμα των μακαριστών συνεπισκόπων τους Αυγουστίνου του νεοχρυσοστόμου, Αμβροσίου του λεοντόκαρδου και Παύλου του απλού και κεχαριτωμένου.