Εκείνες τις μαύρες στιγμές της πρόσφατης ιστορίας της Κύπρου που η μία «μαχαιριά» διαδεχόταν την άλλη, οι δεκαοχτώ καταδρομείς που σκοτώθηκαν στις 15 Ιουλίου του 1974 στη διάρκεια του πραξικοπήματος κατά του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου σχεδόν «πετάχτηκαν» στους «τάφους» τους.
Σαράντα χρόνια μετά, έγιναν εκταφές προκειμένου οι συγγενείς τους να αποφασίσουν για τους χώρους που θέλουν να ταφούν οι δικοί τους.
Οι εκταφές αποκάλυψαν τον βεβιασμένο τρόπο με τον οποίο εκφορτώθηκαν οι στρατιώτες, οι οποίοι έφεραν σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και στρατιωτικό υλικό κατά την ταφή τους.
Οι εκταφές έγιναν εκτός των άλλων για να τεθεί τέλος στο ποιοι και πόσοι βρίσκονται θαμμένοι στο συγκεκριμένο σημείο, αφού ακόμη και μέχρι σήμερα υπήρχαν ισχυρισμοί ότι στους συγκεκριμένους τάφους είναι θαμμένοι και Τούρκοι ή Τουρκοκύπριοι οι οποίοι αγνοούνται από την περίοδο της εισβολής του 1974.
Πέρα από τις ιδεολογικές αγγυλώσεις του παρελθόντος, αλλά και σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις και του σήμερα, αυτά τα νεαρά αμούστακα παιδιά, πέρα από τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, είχαν λάβει άνωθεν εντολές τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν είχαν την δυνατότητα να αγνοήσουν...
Οι εκταφές αποκάλυψαν τον βεβιασμένο τρόπο με τον οποίο εκφορτώθηκαν οι στρατιώτες, οι οποίοι έφεραν σε κάποιες περιπτώσεις ακόμη και στρατιωτικό υλικό κατά την ταφή τους.
Οι εκταφές έγιναν εκτός των άλλων για να τεθεί τέλος στο ποιοι και πόσοι βρίσκονται θαμμένοι στο συγκεκριμένο σημείο, αφού ακόμη και μέχρι σήμερα υπήρχαν ισχυρισμοί ότι στους συγκεκριμένους τάφους είναι θαμμένοι και Τούρκοι ή Τουρκοκύπριοι οι οποίοι αγνοούνται από την περίοδο της εισβολής του 1974.
Πέρα από τις ιδεολογικές αγγυλώσεις του παρελθόντος, αλλά και σε κάποιες κραυγαλέες περιπτώσεις και του σήμερα, αυτά τα νεαρά αμούστακα παιδιά, πέρα από τις ιδεολογικές τους πεποιθήσεις, είχαν λάβει άνωθεν εντολές τις οποίες σε καμία περίπτωση δεν είχαν την δυνατότητα να αγνοήσουν...