Μια συνέντευξη του Παναγιώτη Σγουρίδη στον Σεμπαεδήν Καραχότζα…
Αναδημοσιεύουμε σήμερα (από τον τρέχοντα «Αντιφωνητή») τμήμα μιας πρόσφατης συνέντευξης που παραχώρησε στον Πομάκο δημοσιογράφο (και καλό μας φίλο) Σεμπαεδήν Καραχότζα ο πρώην βουλευτής Ξάνθης (με το ΠΑΣΟΚ) και κάποτε αντιπρόεδρος της Βουλής Παναγιώτης Σγουρίδης.
Ένας άνθρωπος με τον οποίο μπορεί σε πολλά να διαφωνούμε, αλλά σίγουρα οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε και τις πατριωτικές του ευαισθησίες και τη γενναία παλαιότερα στάση του απέναντι στην Άγκυρα και το Προξενείο Κομοτηνής…
- Κύριε Σγουρίδη, θα ήθελα, αφού πρώτα σας ευχαριστήσω που με τιμάτε παραχωρώντας μου αυτή τη συνέντευξη, να ξεκινήσουμε τη συζήτηση μας για το μειονοτικό ζήτημα της Θράκης. Βλέπετε, μετά από τόσα χρόνια, να έχει αλλάξει κάτι προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο ή αν η κατάσταση παραμένει σταθερή;
- Εσείς με τιμάτε, κύριε Καραχότζα, διότι σήμερα χωρίς να έχω καμιά δημόσια ιδιότητα μου δίνετε βήμα επικοινωνίας. Υποθέτω επειδή εκτιμάτε την άποψή μου.
Ως προς το ερώτημά σας θα προσπαθήσω να το προσεγγίσω από τρεις οπτικές γωνίες. Η πρώτη, ως προς το περιβάλλον διαβίωσης, θα έλεγα ότι τα πράγματα βελτιώθηκαν πολύ λόγω έργων υποδομής και εκσυγχρονισμού της τεχνολογίας.
Η δεύτερη, ως προς της οικονομικές συνθήκες διαβίωσης, τα πράγματα χειροτέρεψαν, όπως σε όλους τους Έλληνες πολίτες. Ανεργία, μείωση μισθών και συντάξεων, προβλήματα διάθεσης σε ικανοποιητική τιμή του καπνού, αύξηση τιμής ρεύματος και νερού, φόροι, χαράτσια κ.ά.
Τέλος, η τρίτη ως προς τα μειονοτικά δικαιώματα ισονομίας και ισοπολιτείας, ενώ τα πράγματα βελτιώθηκαν θεαματικά, κατάργηση του άρθρου 19 περί ιθαγένειας, ποσόστωση εισόδου στα Πανεπιστήμια των μουσουλμανοπαίδων, πλήρης ελευθερία σε όλα τα είδη αδειοδοτήσεως κλπ. Όμως υπάρχει ένα δίκτυο από καθοδηγούμενους μειονοτικούς πολίτες που συνεχώς υπερβάλλουν σε διεκδικήσεις, επιδιώκοντας να εκθέσουν τη χώρα, στην οποία ζουν, στα μάτια της Διεθνούς Κοινότητας.
– Αναφερόμενοι στο μειονοτικό ζήτημα της Θράκης το μυαλό όλων μας πάει στο τουρκικό Προξενείο της Κομοτηνής και στις διάφορες δράσεις του. Πιστεύετε πως το συγκεκριμένο προξενείο έχει λόγο παρουσίας στην περιοχή μας ή θα έπρεπε να είχε καταργηθεί;
- Ο καθοδηγητής αυτού του δικτύου είναι το Τουρκικό Προξενείο Κομοτηνής που λειτουργεί ως βραχίονας των επιδιώξεων της Τουρκίας για την τουρκοποίηση της θρησκευτικής μουσουλμανικής μειονότητας της Δ. Θράκης. Ποτέ μου δεν ήμουν των ακραίων λύσεων, συνεπώς δεν πιστεύω στην κατάργησή του Προξενείου αλλά στη συμμόρφωσή του στους διεθνείς προξενικούς κανόνες που υποδεικνύουν σεβασμό στη χώρα που το φιλοξενεί. Η 
αποδυνάμωσή του σκοπού του μπορεί να επιτευχθεί με την έντονη παρουσία της Ελληνικής Πολιτείας σε όλες τις εκφάνσεις διαβίωσης των μειονοτικών πολιτών και φυσικά δεν εννοώ αστυνόμευση.
αποδυνάμωσή του σκοπού του μπορεί να επιτευχθεί με την έντονη παρουσία της Ελληνικής Πολιτείας σε όλες τις εκφάνσεις διαβίωσης των μειονοτικών πολιτών και φυσικά δεν εννοώ αστυνόμευση.
– Ένα κύριο χαρακτηριστικό του μειονοτικού ζητήματος της Θράκης είναι η συνθήκη της Λωζάνης, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι αν και κατά πόσο αυτή εφαρμόζεται από τις δυο χώρες.
- Η Συνθήκη της Λωζάνης, πλην των άλλων που καθόριζε, στηριζόταν στην αμοιβαιότητα μεταχείρισης των μειονοτήτων που παρέμειναν σε Τουρκία και Ελλάδα, μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1922. Της Ελληνικής σε Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο, Τένεδο περί τις 300.000 άτομα και της Μουσουλμανικής σε Ξάνθη και Ροδόπη περί τις 83.000, που απαρτιζόταν κατά 50% από τουρκογενείς, 35% Πομάκους και 15% Μουσουλμάνους αθίγγανους. Αυτή η ισορροπία προ πολλού έχει ανατραπεί εις βάρος της Ελλάδας, διότι εκεί ζήτημα αν έμειναν 5.000, ενώ εδώ η μειονότητα αγγίζει τους 110.000. Συνεπώς, στο γεωπολιτικό παιγνίδι της ευρύτερης περιοχής, η Ελλάδα μειονεκτεί, διότι προσπαθεί να προστατεύσει θεσμούς, ενώ η Τουρκία διαχειρίζεται όγκο πληθυσμού.
– Ένα κοινό μυστικό είναι πως το Τουρκικό προξενείο της Κομοτηνής καθορίζει σε μεγάλο βαθμό τους υποψήφιους βουλευτές της Θράκης που θα καταφέρουν να εκλεγούν. Άλλωστε, μουσουλμάνοι και χριστιανοί υποψήφιοι βουλευτές, με δηλώσεις τους κατά το παρελθόν έχουν αναφέρει πως δεν κατάφεραν να εκλεγούν γιατί δεν το ήθελε το τουρκικό Προξενείο. Ισχύει αυτό ή όχι;
- Αυτό και μόνο που είπα προηγουμένως απαντά στο ερώτημά σας. Δυστυχώς κόμματα και πολιτικά πρόσωπα, αυτοδιοικητικά και μη, περνούν την πόρτα του Τουρκικού Προξενείου επιδιώκοντας την εύνοιά του. Παλαιότερα είχα πει ότι για μια «χούφτα» μειονοτικούς ψήφους παίζουν τη Θράκη στα ζάρια. Με αγωνία το υποστηρίζω και σήμερα.
– Πριν μερικούς μήνες ψηφίστηκε στην Ελληνική Βουλή το νομοσχέδιο για τους ιεροδιδασκάλους, οι οποίοι θα αναλάβουν να διδάσκουν τα θρησκευτικά στους μουσουλμάνους μαθητές των ελληνόφωνων δημοτικών σχολείων μας. Αν ο Παναγιώτης Σγουρίδης ήταν ακόμα στη Βουλή θα το ψήφιζε το συγκεκριμένο νομοσχέδιο ή όχι και για ποιον λόγο;
- Το μέτρο είναι σωστό και φυσικά θα το ψήφιζα. ΄Εχουν κάθε δικαίωμα οι μουσουλμανόπαιδες να διδάσκονται σωστά τα περί της θρησκείας τους. Αντιθέτως καταψήφισα ως βουλευτής τη διάταξη της τότε Υπουργού Εξωτερικών κ. Μπακογιάννη, ενώ το ΠΑΣΟΚ την υπερψήφισε, για τους επί συμβάσει ιμάμηδες. Αν είναι δυνατόν να έχουμε ιερωμένους με «μπλοκάκι»! Εκείνη η διάταξη έπασχε και στο ότι το πρόβλημα των μουφτήδων-ψευτομουφτήδων θα το μετέφεραν και στα τεμένη δημιουργώντας ιμάμηδες και ψευτοϊμάμηδες, τους οποίους το κάθε χωριό, ως είθισται, θα προσλάμβανε. Επίσης, εκείνη η διάταξη δεν δούλεψε στην πράξη και αυτό με δικαιώνει.
Πάντα στην Αθήνα αντιπάλευα με τους θρακολόγους και θρακολογούντες, που μιλούσαν για τη Θράκη, χωρίς να ξέρουν προς τα πού πέφτει…