Φροντιστήριο πομακικής γλώσσας ανοίγει στην Κωνσταντινούπολη, την ώρα που στην ελληνική Θράκη ανεχόμαστε την πολιτιστική γενοκτονία των Πομάκων από τα όργανα του Προξενείου…
Είναι αναμφίβολα εντυπωσιακό ως είδηση και φυσικά γεννά συγχρόνως και κατάθλιψη για το τι συμβαίνει στη χώρα μας. Όπως διαβάζουμε λοιπόν σε πρόσφατο δημοσίευμα του «Anadolu Αjansi» (μετάφραση από το tourkikanea.gr), «σε φροντιστήριο που θα λειτουργήσει τον Ιανουάριο του 2014, μετά από συνεργασία του Πομακικού Πολιτιστικού Συλλόγου Κωνσταντινούπολης με το Κέντρο Πολιτισμού και Ακτιβισμού Geoaktif, θα επιχειρηθεί να διδαχθεί για πρώτη φορά στην Τουρκία η πομακική γλώσσα. Σύμφωνα με τις πληροφορίες που παρείχε ο Τζεμάλ Ατίλα-πρόεδρος του Geoaktif, καθώς δεν υπήρχε κάποια διδακτέα ύλη για τα πομάκικα, προηγήθηκαν μια σειρά από συναντήσεις και σε αυτές το θέμα συζητήθηκε από κάθε πλευρά. Σε αυτές τις συναντήσεις προετοιμασίας καθορίστηκαν τα υλικά που θα χρησιμοποιηθούν, οι μέθοδοι που θα ακολουθηθούν.
Αποφασίστηκε η διδακτέα ύλη να καθοριστεί σύμφωνα με αυτές των συγγενικών γλωσσών που είναι τα βουλγαρικά και τα λεγόμενα σλαβομακεδονικά, όπως επίσης για τον ίδιο λόγο αλλά και λόγω του μορφολογικού χαρακτήρα της πομακικής προκρίθηκε η χρήση του κυριλλικού αλφαβήτου».
Και συνεχίζει το ίδιο δημοσίευμα:
«Τα πομάκικα που παρουσιάζουν ιδιαίτερα με τα βουλγάρικα μεγάλη ομοιότητα, διατηρούνται ως ομιλούμενη 
γλώσσα. Καθώς ποτέ δεν υπήρξε εκπαίδευση στα πομάκικα και δεν υπήρξε και επίσημη γλώσσα, κατά καιρούς διαφοροποιήθηκε από τις άλλες σλαβικές γλώσσες, και υπό την παρούσα μορφή της υπολογίζεται πως μιλιέται από ένα πληθυσμό περίπου 2 εκατομμυρίων που ζούνε σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Σκόπια και Αλβανία. Στην Τουρκία πομακικοί πληθυσμοί ζούνε περισσότερο σε Αδριανούπολη, Ραιδεστό, 40 Εκκλησιές, Τσανάκκαλε, Προύσα και Μπαλικεσίρ».
γλώσσα. Καθώς ποτέ δεν υπήρξε εκπαίδευση στα πομάκικα και δεν υπήρξε και επίσημη γλώσσα, κατά καιρούς διαφοροποιήθηκε από τις άλλες σλαβικές γλώσσες, και υπό την παρούσα μορφή της υπολογίζεται πως μιλιέται από ένα πληθυσμό περίπου 2 εκατομμυρίων που ζούνε σε Βουλγαρία, Ελλάδα, Σκόπια και Αλβανία. Στην Τουρκία πομακικοί πληθυσμοί ζούνε περισσότερο σε Αδριανούπολη, Ραιδεστό, 40 Εκκλησιές, Τσανάκκαλε, Προύσα και Μπαλικεσίρ».
Κανένα πρόβλημα λοιπόν στην Τουρκία για τους Πομάκους, που αναγνωρίζονται κανονικά ως σλαβόφωνοι και σλαβογενείς πληθυσμοί των Βαλκανίων (θυμίζουμε, και δια χειλέων Ταγίπ Ερντογάν προ ολίγων μηνών), αλλά και για τη γλώσσα τους. Την ίδια αντιθέτως στιγμή στην Ελλάδα κάποιοι αρμόδιοι φορείς, παίζοντας το άθλιο παιχνίδι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, επικαλούνται διάφορες δικαιολογίες με τις οποίες στερούνε στους Πομάκους της Θράκης το δικαίωμα να μάθουν τη μητρική τους γλώσσα.
Για να μην αναφερθούμε και σε κάτι πρακτοράντζες, όπως ο ψευδομουφτής Ξάνθης Αχμέτ Μέτε, ο δήμαρχος Μύκης Τσουκάλ ή ο Τζεγκίζ Ομέρ της «Μιλλέτ» (όλοι τους Πομάκοι, αλλά και φανατικοί τουρκόφρονες «γενίτσαροι»), που προσπαθούν – με πιέσεις, εκβιασμούς και ένα σωρό άλλα κόλπα – να επιβάλουν την χρήση της τουρκικής στην θέση της πομακικής σε κάθε έκφανση της δημόσιας και ιδιωτικής ζωής των ντόπιων πομακικών πληθυσμών και αφηνιάζουν κυριολεκτικά ακόμη και στο άκουσμα της λέξης «Πομάκος»! Εδώ όμως η αλήθεια είναι πως βρίσκουν και τα κάνουνε…