Ο ΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΑΛΑ
ΕΠΕΙΔΗ ΜΕΤΑ ΤΗ ΜΑΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟΥΣ ΔΙΑΣΗΜΟΥΣ ΑΣΤΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΟΛΛΥΓΟΥΝΤ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟΥ STAR- SYSTEM ΑΡΧΙΣΑΝ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΗΘΟΠΟΙΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΕΣ ΝΑ ΜΥΟΥΝΤΑΙ ΣΕ ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΑ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑΪΚΟΥ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΥ ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΔΙΑΦΟΡΟΙ ΕΠΙΔΟΞΟΙ ΜΙΜΗΤΕΣ ΤΟΥΣ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΝ:
Τι ακριβώς είναι η Καμπάλα
ΕΝΝΟΙΑ, ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΟΜΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΛΔΑΪΚΗ, ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ, ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ.
Τι ακριβώς είναι η Καμπάλα
ΕΝΝΟΙΑ, ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ, ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ, ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
Η ΚΙΒΩΤΟΣ ΤΗΣ ΠΟΝΗΡΗΣ ΓΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΑΝΟΜΙΑΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗΣ ΚΑΙ ΕΝΑΣΧΟΛΗΣΗΣ ΜΕ ΤΗ ΧΑΛΔΑΪΚΗ, ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ, ΑΙΓΥΠΤΙΑΚΗ ΚΑΙ ΣΟΛΟΜΩΝΙΚΗ ΜΑΓΕΙΑ.
ΜΕΡΟΣ Α’
Γράφει ο Γιάννης Παλαιτσάκης
«Καμπάλα», ή «Καμπάλα», ή «Καβαλά» (και «Καββάλα») ονομάζεται το σύνολο των προφορικών και γραπτών διδασκαλιών, με τις οποίες Ιουδαίοι νομοδιδάσκαλοι (ραββίνοι) ερμήνευαν τα κείμενα της Πεντάτευχου (Τοράχ), πιστεύοντας (πρώτον) ότι πίσω από το γράμμα του Μωσαϊκού νόμου, που είναι η ΦΑΝΕΡΗ όψη της θρησκείας για την κατανόηση της απ' τις μάζες του λαού, κρυβόταν μέσα σε αλληγορίες και συμβολισμούς υψηλές φιλοσοφικές και θεολογικές έννοιες και μυστική γνώση, που είναι η ΑΠΟΚΡΥΦΗ (άγνωστη) όψη της θρησκείας, και (δεύτερον), ότι αυτή η μυστική γνώση μπορούσε να κατανοηθεί, κι ερμηνευτεί, μόνο από τους ίδιους, και μόνο με την χρησιμοποίηση ειδικών μεθόδων αποκρυπτογράφησης και ερμηνείας των γραμμάτων, των λέξεων, των στίχων, των φράσεων, των συμβολισμών και του νοήματος του Μωσαϊκού Νόμου. Ένας σύγχρονος μελετητής της Καμπάλα ο Ziev ben Simeon Halevi, στο βιβλίο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» (σελ. 183) γράφει: «Για τον Καμπαλιστή, η Βίβλος είναι μία αλληγορία της Ύπαρξης και του Θείου και του Κοσμικού σκοπού του Ανθρώπινου γένους».
Παρ’ ότι η καταγωγή της μυστικής αυτής και προφορικής παράδοσης χάνεται μέσα στα βάθη της αρχαιότητας η ονομασία «Καμπάλα» είναι όρος μεταμεσαιωνικός και προέρχεται από την αρχαία Εβραϊκή λέξη QBCH, η οποία, στην κυριολεκτική της έννοια, σημαίνει «λαμβάνω», «αυτό που έχω λάβει» (δηλαδή «διδαχή», «παράδοση»). «Πολλοί Καβαλιστές ισχυρίζονται ότι τα δόγματα και οι μέθοδοι τους δόθηκαν στον πρώτο άνθρωπο από Αγγέλους των Ουρανών» (William Westcott «Εισαγωγή στην Καβάλα σελ. 21), Αυτός ο ισχυρισμός, που φαίνεται να συμφωνεί με τα όσα γράφονται και στο απόκρυφο «Βιβλίο του Ενώχ», δεν πρέπει, κατά τη γνώμη του γράφοντος, να απέχει και μακρυά από την αλήθεια, διότι τα όσα κρύβονται μέσα στις διδασκαλίες της Καμπάλα και κυρίως τα όσα «επιτυγχάνονται» με την εφαρμογή αυτών των διδασκαλιών (Μαγεία, Ταρώ κ.λ.π.) μόνο ως πονηρή γνώση (απ’ εκείνη που πρόσφεραν στους πρωτόπλαστους οι πονηροί άγγελοι) μπορούν να χαρακτηρισθούν. Πάντως γεγονός πανθομολογούμενο, απ' όλους τους συγγραφείς και μελετητές της Καμπάλα, είναι, ότι στα πρώτα στάδια οι διδασκαλίες αυτές ήσαν μόνο προφορικές και πάντοτε μυστικές, και ότι από την μακρόχρονη αιχμαλωσία των Ιουδαίων στην Αίγυπτο κι αργότερα στη Βαβυλώνα υπέστησαν την επίδραση πολλών Αιγυπτιακών, Χαλδαϊκών, Περσικών και Βαβυλωνιακών δαιμονολατρικών διδασκαλιών και παραδόσεων, που πήγαζαν κατευθείαν από την αρχαία θρησκεία των Μάγων και τις δοξασίες του Ζαρατούστρα, (Βλ. Robert Ambelain «Ο Ιησούς η το Θανάσιμο Μυστικό των Ναϊτών» σελ. 287, William Westcott «Εισαγωγή στην Καβάλα» σελ. 5, Edouart Schure «Οι Μεγάλοι Μύστες» σελ. 17, Στεφ. Ροζάνη «Ο Σύγχρονος Ιουδαϊσμός» σελ. 103 κ.α).
Αποτέλεσμα αυτής της συγκρητιστικής επίδρασης είναι ότι η εσωτερική (μυστική) θρησκευτική Παράδοση των Ιουδαίων νοθεύθηκε σε μεγάλο βαθμό από τα διάφορα περίπλοκα φιλοσοφικά ιδεολογήματα και τις μυστικές ερμηνείες της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι η Καμπάλα «σε πολλές περιπτώσεις... βρέθηκε σε αντίθεση, η ακόμα και σε σχέση ανοιχτής σύγκρουσης με το επίσημο δόγμα» της Ιουδαϊκής Θρησκείας (Βλ. Στεφ. Ροζάνη «Ο Σύγχρονος Ιουδαϊσμός» Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 1995, σελ. 102).
Οι πρώτες και παλαιότερες μελέτες, που έχουν γραφεί και περιλαμβάνουν τον πυρήνα της μυστικής διδασκαλίας και τα βασικά δόγματα της Καμπάλα είναι η «Σεφέρ Γιετζιράχ» (Sepher Yetzirah), «Το βιβλίο του Σχηματισμού», που αναφέρεται στην δημιουργία του Κόσμου (200 μ.Χ.), και το «Ζοχάρ» (Zohar). «Το Βιβλίο της Λαμπρότητας» (160 μ.Χ). Πολλές άλλες πραγματείες γράφτηκαν κυρίως κατά τους 11o και 12ο αιώνες.
Η Καμπάλα διακρίνεται σε «Θεωρητική» η «Δογματική» και σε «Πρακτική». Η «Θεωρητική» περιλαμβάνει φιλοσοφικές διδασκαλίες, για: τη φύση και τα στάδια εκδήλωσης της θεότητας, τις φάσεις της Δημιουργίας, την Κοσμογονία (τους διάφορους κόσμους), τα πεδία ύπαρξης των όντων, τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων, την προΰπαρξη και μετενσάρκωση της ψυχής. Η βασική διδασκαλία της Θεωρητικής Καμπάλα είναι ότι οι φάσεις της Δημιουργίας, από την στιγμή, που εκδηλώνεται ο Θεός (Αιν Σοφ Αούρ), είναι δέκα (10) και ονομάζονται «Σεφιρώθ», δηλαδή «εκπορεύσεις Θείας ουσίας, σοφίας και ενέργειας»’ οι «εκπορεύσεις» αυτές σχηματίζουν ένα γραμμικό σχήμα, που ονομάζεται «Το Δέντρο της Ζωής». Αυτό «Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα σχεδιάγραμμα των Σεφιρώθ η Θείων Αρχών, που διέπουν την Εκδηλωμένη Ύπαρξη... αποτελεί κλειδί για την κατανόηση των νόμων του Κόσμου, γνωστών και αγνώστων στον άνθρωπο. Στην Παράδοση δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται σαν Κλειδί του Σολομώντα» γράφει ο Ziev ben Simeon Halevi στο έργο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» (Εκδ. «Πύρινος Κόσμος» 1988 σελ. 114).
Η Πρακτική Καμπάλα περιλαμβάνει: (1) κανόνες και μεθόδους για την αποκρυπτογράφηση, κατανόηση και ερμηνεία του κρυμμένου (μυστικού) όπως θεωρούν οι Καμπαλιστές, νοήματος των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, προκειμένου, πίσω απ' το γράμμα αυτών, να βρεθεί και κατανοηθεί η σοφία του Θεού και η υπέρτατη και μυστική γνώση που κρύβεται μέσα σ’ αυτή, προς χάρη των «εκλεκτών» (Τσαντικίμ, Χασιντίμ, Μαγγίντ). Οι μέθοδοι ερμηνείας είναι τρεις: Η «Γκεμάτρια», με την οποία μπορούν ν’ αντικαθίστανται η να ταυτίζονται διάφορες λέξεις, των οποίων τα (εβραϊκά) γράμματα, ως αριθμοί, έχουν την ίδια αριθμητική αξία (το ίδιο αριθμητικό άθροισμα), το «Νοτάρικον», με την οποία μία λέξη μπορεί να σχηματίζεται και ν' αποκαλύπτεται μέσα σ' ένα κείμενο, από τα αρχικά η (και) τα τελικά γράμματα άλλων λέξεων η και φράσεων, η στίχων (όπως στην Ελληνική σχηματίζονται τα αρκτικόλεξα και οι ακροστιχίδες) και, τέλος, η «Τεμουρά», με την οποία τα γράμματα μίας λέξης μπορούν (με βάση κάποιους περίπλοκους κανόνες και συνδυασμούς) να μετατίθενται μέσα στις λέξεις η ν’ αντικαθίστανται από άλλα γράμματα, αποκαλύπτοντας, έτσι, νέες (κρυμμένες) λέξεις και προσδίδοντας νέα (κρυμμένα) νοήματα στο κείμενο. (2) Διδασκαλίες και πρακτικές για την επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και την συνεργασία με αυτά η και την καθυπόταξη των πονηρών απ' αυτά, προκειμένου αυτοί που κατέχουν - μέσω της Θεωρητικής Καμπάλα - την Θεϊκή σοφία, γνώση και αγνότητα (!) να μπορούν ως εκπρόσωποι του Θεού στη γη να εκφράσουν την βούλησή του και να υπηρετήσουν το «καλό» (Θεουργία, Υψηλή Μαγεία, Ιερή Μαγεία, Μαγεία του Φωτός, Θεϊκή Μαγεία). Αυτές οι πρακτικές και διδασκαλίες, εκλαϊκευμένες, απετέλεσαν την βάση της Μεσαιωνικής Μαγείας, που κατέκλυσε την Δυτική Χριστιανική Ευρώπη.
(β) Καβαλιστικές Μελέτες. Οι σπουδαιότερες απ' αυτές γράφτηκαν από το 1070 έως το 1290 και ήταν: «Το Σχόλιο στις δέκα Σεφιρώθ» του Ραββί Αζαριήλ Μπεν Μεναχέμ, «Το Αλφάβητο» του Ραββί Ακίμπα, «Η Πύλη του Ουρανού», «Ο Κήπος με τις Ροδιές», «Πραγματεία στις Εκπορεύσεις», «Το Δέντρο της Ζωής» του Χατζίμ Βιτάλ, «Η Ανακύκληση των ψυχών» του Ισαάκ Ντε Λοριά. Επίσης πολλά έργα συνέγραψε ο Ισπανοεβραίος Ίμπν Γκαμπριόλ (που ονομαζόταν και Αβισεβρών), απ' τα οποία τα πιο γνωστά ήταν «Η Πηγή της Ζωής» και το «Στέμμα του Βασιλείου». Το 1290 ο Ραββί Μοσέ Ντε Λεόν εκδίδει στην Γκουανταλαχάρα της Ισπανίας την πρώτη κωδικοποίηση μελετών και σχολίων επί του δεύτερου σε σπουδαιότητα (μετά το «Σεφέρ Γιετζιράχ») βιβλίου της Καμπάλα, του «Ζοχάρ» («Βιβλίο της Λαμπρότητας»). Μεγάλη απήχηση, επίσης, είχαν και δυό έργα ενός φημισμένου Γερμανού Καββαλιστή του Γιοχάνες Ρόϋχλιν (John Reuchlin) στα τέλη του 15ου αιώνα (1494) με τους τίτλους «Ο Έξοχος Λόγος» («De verbo minifico») και «Η Καββαλιστική Τέχνη» («De arte Cabalistica»). Τόπος άνθισης και προβολής των Καμπαλιστικών μελετών στην Ευρώπη ήταν η Προβηγκία στη Ν. Γαλλία και η Καταλανική πόλη Χερόνα στην Ισπανία.
(γ) Καβαλιστικές Σχολές. Οι πιο φημισμένες στην εποχή τους ήταν η Σχολή της Τζερόνα (η Χερόνα) των Ραββίνων Ισαάκ του Τυφλού, Αζαριήλ Έσδρα και Μωϋσή Ναχμάν (1190 - 1210), η Σχολή της Σεγκόβια, των Ραββίνων Ιακώβ, Αμπουλάφια (Todwas Abulafia) Σεμ Τομπ και Ισαάκ του Άκκο (1290 - 1330), η Σχολή του Ραββίνου Ισαάκ Μπεν Αβραάμ Ίμπν Λατίφ (1390), η Σχολή του Γιόζεφ Τζικαντίλα (Joseph Gikatilla 1290) οι Σχολές των «Ζοχαριστών» των Ραββίνων Μοσέ Ντε Λεόν (1305), Μεναχέμ ντι Ρεκόντι(1350)κ.α.
(6) Ροδόσταυροι και Καμπάλα. Ο σύγχρονος Καββαλιστής συγγράφεας Ziev ben Simeon Halevi στο βιβλίο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» σελ. 104 γράφει, ότι, μετά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση «η Καμπάλα παρέμεινε σαν αντικείμενο ενδιαφέροντος μερικών μόνον ατόμων και μυστικών οργανώσεων, όπως των Ροδοσταύρων, οι οποίοι ήσαν αφιερωμένοι στο να βοηθούν την πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων». Ο Jeff Love στο βιβλίο του «Οι Θεοί των Κβάντα» (σελ. 70) αναφέρει: «Η Αστρολογία, η Αλχημεία και τα Ταρώ συνδέονται στενά με την Πρακτική Καββάλα. Πολλές οργάνωσεις όπως οι Ροδόσταυροι και οι Τέκτονες οφείλουν τις διδασκαλίες τους στην Καββάλα».
(ε) Τεκτονισμός: Το σύγχρονο καταφύγιο της Καμπάλα. Όπως βεβαιώνει ο διάσημος Αποκρυφιστής, Τέκτονας και Καμπαλιστής Papus (Dr Gerard Encausse) στο βιβλίο του «Αποκρυφισμός - Μύηση στη Μελέτη του Ερμητικού Εσωτερισμού (Εκδ. Γ. Β. Βασδέκη 1992, σελ. 238) «η Μασωνία συγκέντρωσε όλες αυτές τις περιπλανώμενες ομάδες αλχημιστών, καμπαλιστών, μυστικιστών και ανθρώπων, που ζητούσαν εκδίκηση...». Ο ίδιος συγγραφέας, σ' ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο «Πραγματεία επί των Απόκρυφων Επιστημών» (Εκδ. «Τετρακτύς» 1991 σελ. 104) γράφει: «οι τέκτονες που επιθυμούσαν να κατακτήσουν τους ανώτερους βαθμούς, όφειλαν να εκπαιδευτούν στον Αποκρυφισμό και τη γνώση της Καμπάλα». Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνει ο Papus και σ’ ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο «Τι οφείλει να γνωρίζει ο Διδάσκαλος Τέκτων» (Εκδ. Aldebaran 1995) στο οποίο γράφει «Οι Τέκτονες που επιθυμούσαν να κατακτήσουν τους ανώτερους βαθμούς, όφειλαν να μαθητεύσουν στον Αποκρυφισμό και στα πρώτα στοιχεία της Καμπάλα» (σελ. 29). Στο ίδιο βιβλίο γράφει και τα εξής: «Η Τεκτονική Επιστήμη... αποτελεί μία προσαρμογή της Εβραϊκής Καμπάλα, από την μία μεριά και των Γνωστικών παραδόσεων από την άλλη, που λίγο πολύ τροποποιήθηκαν από τους Ναΐτες» (σελ. 7). Επίσης ο κορυφαίος Αποκρυφιστής, Τέκτονας και Θεόσοφος Carol Leadbeater στο βιβλίο του «Η Μυστική Ιστορία του Τεκτονισμού» (Εκδ. «Τετρακτύς» 1991) γράφει: «Η παράδοση, η οποία έχει επηρεάσει περισσότερο τον σύγχρονο Τεκτονισμό μας, είναι των Ιουδαϊκών Μυστηρίων» (σελ. 68) «Στην Καββάλα υπάρχουν πολλά σημεία, που φωτίζουν τις τελετές και τα σύμβολά μας και η μελέτη της Καββαλιστικής φιλοσοφίας είναι ενδιαφέρουσα και ωφέλιμη για ένα Τέκτονα» (σελ. 80). «Ο σκελετός του συστήματος των διδασκαλιών αυτών (Σ.Σ. εννοεί της Καμπάλα) έφθασε και σε μας στο συμβολισμό του Τεκτονισμού... Στην Καββάλα μπορούμε, ίσως, να βρούμε το μίτο, που θα μας οδηγήσει στην κατανόηση σκοτεινών σημείων των νεοτέρων μας τυπικών» (σελ. 81) «Τα Ιουδαϊκά Μυστήρια είναι η πηγή της σημερινής μας παραδόσεως» (σελ. 84).
Γράφει ο Γιάννης Παλαιτσάκης
«Καμπάλα», ή «Καμπάλα», ή «Καβαλά» (και «Καββάλα») ονομάζεται το σύνολο των προφορικών και γραπτών διδασκαλιών, με τις οποίες Ιουδαίοι νομοδιδάσκαλοι (ραββίνοι) ερμήνευαν τα κείμενα της Πεντάτευχου (Τοράχ), πιστεύοντας (πρώτον) ότι πίσω από το γράμμα του Μωσαϊκού νόμου, που είναι η ΦΑΝΕΡΗ όψη της θρησκείας για την κατανόηση της απ' τις μάζες του λαού, κρυβόταν μέσα σε αλληγορίες και συμβολισμούς υψηλές φιλοσοφικές και θεολογικές έννοιες και μυστική γνώση, που είναι η ΑΠΟΚΡΥΦΗ (άγνωστη) όψη της θρησκείας, και (δεύτερον), ότι αυτή η μυστική γνώση μπορούσε να κατανοηθεί, κι ερμηνευτεί, μόνο από τους ίδιους, και μόνο με την χρησιμοποίηση ειδικών μεθόδων αποκρυπτογράφησης και ερμηνείας των γραμμάτων, των λέξεων, των στίχων, των φράσεων, των συμβολισμών και του νοήματος του Μωσαϊκού Νόμου. Ένας σύγχρονος μελετητής της Καμπάλα ο Ziev ben Simeon Halevi, στο βιβλίο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» (σελ. 183) γράφει: «Για τον Καμπαλιστή, η Βίβλος είναι μία αλληγορία της Ύπαρξης και του Θείου και του Κοσμικού σκοπού του Ανθρώπινου γένους».
Παρ’ ότι η καταγωγή της μυστικής αυτής και προφορικής παράδοσης χάνεται μέσα στα βάθη της αρχαιότητας η ονομασία «Καμπάλα» είναι όρος μεταμεσαιωνικός και προέρχεται από την αρχαία Εβραϊκή λέξη QBCH, η οποία, στην κυριολεκτική της έννοια, σημαίνει «λαμβάνω», «αυτό που έχω λάβει» (δηλαδή «διδαχή», «παράδοση»). «Πολλοί Καβαλιστές ισχυρίζονται ότι τα δόγματα και οι μέθοδοι τους δόθηκαν στον πρώτο άνθρωπο από Αγγέλους των Ουρανών» (William Westcott «Εισαγωγή στην Καβάλα σελ. 21), Αυτός ο ισχυρισμός, που φαίνεται να συμφωνεί με τα όσα γράφονται και στο απόκρυφο «Βιβλίο του Ενώχ», δεν πρέπει, κατά τη γνώμη του γράφοντος, να απέχει και μακρυά από την αλήθεια, διότι τα όσα κρύβονται μέσα στις διδασκαλίες της Καμπάλα και κυρίως τα όσα «επιτυγχάνονται» με την εφαρμογή αυτών των διδασκαλιών (Μαγεία, Ταρώ κ.λ.π.) μόνο ως πονηρή γνώση (απ’ εκείνη που πρόσφεραν στους πρωτόπλαστους οι πονηροί άγγελοι) μπορούν να χαρακτηρισθούν. Πάντως γεγονός πανθομολογούμενο, απ' όλους τους συγγραφείς και μελετητές της Καμπάλα, είναι, ότι στα πρώτα στάδια οι διδασκαλίες αυτές ήσαν μόνο προφορικές και πάντοτε μυστικές, και ότι από την μακρόχρονη αιχμαλωσία των Ιουδαίων στην Αίγυπτο κι αργότερα στη Βαβυλώνα υπέστησαν την επίδραση πολλών Αιγυπτιακών, Χαλδαϊκών, Περσικών και Βαβυλωνιακών δαιμονολατρικών διδασκαλιών και παραδόσεων, που πήγαζαν κατευθείαν από την αρχαία θρησκεία των Μάγων και τις δοξασίες του Ζαρατούστρα, (Βλ. Robert Ambelain «Ο Ιησούς η το Θανάσιμο Μυστικό των Ναϊτών» σελ. 287, William Westcott «Εισαγωγή στην Καβάλα» σελ. 5, Edouart Schure «Οι Μεγάλοι Μύστες» σελ. 17, Στεφ. Ροζάνη «Ο Σύγχρονος Ιουδαϊσμός» σελ. 103 κ.α).
Αποτέλεσμα αυτής της συγκρητιστικής επίδρασης είναι ότι η εσωτερική (μυστική) θρησκευτική Παράδοση των Ιουδαίων νοθεύθηκε σε μεγάλο βαθμό από τα διάφορα περίπλοκα φιλοσοφικά ιδεολογήματα και τις μυστικές ερμηνείες της Παλαιάς Διαθήκης. Έτσι η Καμπάλα «σε πολλές περιπτώσεις... βρέθηκε σε αντίθεση, η ακόμα και σε σχέση ανοιχτής σύγκρουσης με το επίσημο δόγμα» της Ιουδαϊκής Θρησκείας (Βλ. Στεφ. Ροζάνη «Ο Σύγχρονος Ιουδαϊσμός» Εκδ. «Ελληνικά Γράμματα» 1995, σελ. 102).
Οι πρώτες και παλαιότερες μελέτες, που έχουν γραφεί και περιλαμβάνουν τον πυρήνα της μυστικής διδασκαλίας και τα βασικά δόγματα της Καμπάλα είναι η «Σεφέρ Γιετζιράχ» (Sepher Yetzirah), «Το βιβλίο του Σχηματισμού», που αναφέρεται στην δημιουργία του Κόσμου (200 μ.Χ.), και το «Ζοχάρ» (Zohar). «Το Βιβλίο της Λαμπρότητας» (160 μ.Χ). Πολλές άλλες πραγματείες γράφτηκαν κυρίως κατά τους 11o και 12ο αιώνες.
Η Καμπάλα διακρίνεται σε «Θεωρητική» η «Δογματική» και σε «Πρακτική». Η «Θεωρητική» περιλαμβάνει φιλοσοφικές διδασκαλίες, για: τη φύση και τα στάδια εκδήλωσης της θεότητας, τις φάσεις της Δημιουργίας, την Κοσμογονία (τους διάφορους κόσμους), τα πεδία ύπαρξης των όντων, τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων, την προΰπαρξη και μετενσάρκωση της ψυχής. Η βασική διδασκαλία της Θεωρητικής Καμπάλα είναι ότι οι φάσεις της Δημιουργίας, από την στιγμή, που εκδηλώνεται ο Θεός (Αιν Σοφ Αούρ), είναι δέκα (10) και ονομάζονται «Σεφιρώθ», δηλαδή «εκπορεύσεις Θείας ουσίας, σοφίας και ενέργειας»’ οι «εκπορεύσεις» αυτές σχηματίζουν ένα γραμμικό σχήμα, που ονομάζεται «Το Δέντρο της Ζωής». Αυτό «Το Δέντρο της Ζωής είναι ένα σχεδιάγραμμα των Σεφιρώθ η Θείων Αρχών, που διέπουν την Εκδηλωμένη Ύπαρξη... αποτελεί κλειδί για την κατανόηση των νόμων του Κόσμου, γνωστών και αγνώστων στον άνθρωπο. Στην Παράδοση δικαιολογημένα χαρακτηρίζεται σαν Κλειδί του Σολομώντα» γράφει ο Ziev ben Simeon Halevi στο έργο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» (Εκδ. «Πύρινος Κόσμος» 1988 σελ. 114).
Η Πρακτική Καμπάλα περιλαμβάνει: (1) κανόνες και μεθόδους για την αποκρυπτογράφηση, κατανόηση και ερμηνεία του κρυμμένου (μυστικού) όπως θεωρούν οι Καμπαλιστές, νοήματος των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης, προκειμένου, πίσω απ' το γράμμα αυτών, να βρεθεί και κατανοηθεί η σοφία του Θεού και η υπέρτατη και μυστική γνώση που κρύβεται μέσα σ’ αυτή, προς χάρη των «εκλεκτών» (Τσαντικίμ, Χασιντίμ, Μαγγίντ). Οι μέθοδοι ερμηνείας είναι τρεις: Η «Γκεμάτρια», με την οποία μπορούν ν’ αντικαθίστανται η να ταυτίζονται διάφορες λέξεις, των οποίων τα (εβραϊκά) γράμματα, ως αριθμοί, έχουν την ίδια αριθμητική αξία (το ίδιο αριθμητικό άθροισμα), το «Νοτάρικον», με την οποία μία λέξη μπορεί να σχηματίζεται και ν' αποκαλύπτεται μέσα σ' ένα κείμενο, από τα αρχικά η (και) τα τελικά γράμματα άλλων λέξεων η και φράσεων, η στίχων (όπως στην Ελληνική σχηματίζονται τα αρκτικόλεξα και οι ακροστιχίδες) και, τέλος, η «Τεμουρά», με την οποία τα γράμματα μίας λέξης μπορούν (με βάση κάποιους περίπλοκους κανόνες και συνδυασμούς) να μετατίθενται μέσα στις λέξεις η ν’ αντικαθίστανται από άλλα γράμματα, αποκαλύπτοντας, έτσι, νέες (κρυμμένες) λέξεις και προσδίδοντας νέα (κρυμμένα) νοήματα στο κείμενο. (2) Διδασκαλίες και πρακτικές για την επικοινωνία με τον αόρατο κόσμο των πνευμάτων και την συνεργασία με αυτά η και την καθυπόταξη των πονηρών απ' αυτά, προκειμένου αυτοί που κατέχουν - μέσω της Θεωρητικής Καμπάλα - την Θεϊκή σοφία, γνώση και αγνότητα (!) να μπορούν ως εκπρόσωποι του Θεού στη γη να εκφράσουν την βούλησή του και να υπηρετήσουν το «καλό» (Θεουργία, Υψηλή Μαγεία, Ιερή Μαγεία, Μαγεία του Φωτός, Θεϊκή Μαγεία). Αυτές οι πρακτικές και διδασκαλίες, εκλαϊκευμένες, απετέλεσαν την βάση της Μεσαιωνικής Μαγείας, που κατέκλυσε την Δυτική Χριστιανική Ευρώπη.
(β) Καβαλιστικές Μελέτες. Οι σπουδαιότερες απ' αυτές γράφτηκαν από το 1070 έως το 1290 και ήταν: «Το Σχόλιο στις δέκα Σεφιρώθ» του Ραββί Αζαριήλ Μπεν Μεναχέμ, «Το Αλφάβητο» του Ραββί Ακίμπα, «Η Πύλη του Ουρανού», «Ο Κήπος με τις Ροδιές», «Πραγματεία στις Εκπορεύσεις», «Το Δέντρο της Ζωής» του Χατζίμ Βιτάλ, «Η Ανακύκληση των ψυχών» του Ισαάκ Ντε Λοριά. Επίσης πολλά έργα συνέγραψε ο Ισπανοεβραίος Ίμπν Γκαμπριόλ (που ονομαζόταν και Αβισεβρών), απ' τα οποία τα πιο γνωστά ήταν «Η Πηγή της Ζωής» και το «Στέμμα του Βασιλείου». Το 1290 ο Ραββί Μοσέ Ντε Λεόν εκδίδει στην Γκουανταλαχάρα της Ισπανίας την πρώτη κωδικοποίηση μελετών και σχολίων επί του δεύτερου σε σπουδαιότητα (μετά το «Σεφέρ Γιετζιράχ») βιβλίου της Καμπάλα, του «Ζοχάρ» («Βιβλίο της Λαμπρότητας»). Μεγάλη απήχηση, επίσης, είχαν και δυό έργα ενός φημισμένου Γερμανού Καββαλιστή του Γιοχάνες Ρόϋχλιν (John Reuchlin) στα τέλη του 15ου αιώνα (1494) με τους τίτλους «Ο Έξοχος Λόγος» («De verbo minifico») και «Η Καββαλιστική Τέχνη» («De arte Cabalistica»). Τόπος άνθισης και προβολής των Καμπαλιστικών μελετών στην Ευρώπη ήταν η Προβηγκία στη Ν. Γαλλία και η Καταλανική πόλη Χερόνα στην Ισπανία.
(γ) Καβαλιστικές Σχολές. Οι πιο φημισμένες στην εποχή τους ήταν η Σχολή της Τζερόνα (η Χερόνα) των Ραββίνων Ισαάκ του Τυφλού, Αζαριήλ Έσδρα και Μωϋσή Ναχμάν (1190 - 1210), η Σχολή της Σεγκόβια, των Ραββίνων Ιακώβ, Αμπουλάφια (Todwas Abulafia) Σεμ Τομπ και Ισαάκ του Άκκο (1290 - 1330), η Σχολή του Ραββίνου Ισαάκ Μπεν Αβραάμ Ίμπν Λατίφ (1390), η Σχολή του Γιόζεφ Τζικαντίλα (Joseph Gikatilla 1290) οι Σχολές των «Ζοχαριστών» των Ραββίνων Μοσέ Ντε Λεόν (1305), Μεναχέμ ντι Ρεκόντι(1350)κ.α.
(6) Ροδόσταυροι και Καμπάλα. Ο σύγχρονος Καββαλιστής συγγράφεας Ziev ben Simeon Halevi στο βιβλίο του «Ο Δρόμος της Καμπάλα» σελ. 104 γράφει, ότι, μετά τον Μεσαίωνα και την Αναγέννηση «η Καμπάλα παρέμεινε σαν αντικείμενο ενδιαφέροντος μερικών μόνον ατόμων και μυστικών οργανώσεων, όπως των Ροδοσταύρων, οι οποίοι ήσαν αφιερωμένοι στο να βοηθούν την πνευματική ανάπτυξη των ανθρώπων». Ο Jeff Love στο βιβλίο του «Οι Θεοί των Κβάντα» (σελ. 70) αναφέρει: «Η Αστρολογία, η Αλχημεία και τα Ταρώ συνδέονται στενά με την Πρακτική Καββάλα. Πολλές οργάνωσεις όπως οι Ροδόσταυροι και οι Τέκτονες οφείλουν τις διδασκαλίες τους στην Καββάλα».
(ε) Τεκτονισμός: Το σύγχρονο καταφύγιο της Καμπάλα. Όπως βεβαιώνει ο διάσημος Αποκρυφιστής, Τέκτονας και Καμπαλιστής Papus (Dr Gerard Encausse) στο βιβλίο του «Αποκρυφισμός - Μύηση στη Μελέτη του Ερμητικού Εσωτερισμού (Εκδ. Γ. Β. Βασδέκη 1992, σελ. 238) «η Μασωνία συγκέντρωσε όλες αυτές τις περιπλανώμενες ομάδες αλχημιστών, καμπαλιστών, μυστικιστών και ανθρώπων, που ζητούσαν εκδίκηση...». Ο ίδιος συγγραφέας, σ' ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο «Πραγματεία επί των Απόκρυφων Επιστημών» (Εκδ. «Τετρακτύς» 1991 σελ. 104) γράφει: «οι τέκτονες που επιθυμούσαν να κατακτήσουν τους ανώτερους βαθμούς, όφειλαν να εκπαιδευτούν στον Αποκρυφισμό και τη γνώση της Καμπάλα». Το ίδιο ακριβώς επαναλαμβάνει ο Papus και σ’ ένα άλλο βιβλίο του με τίτλο «Τι οφείλει να γνωρίζει ο Διδάσκαλος Τέκτων» (Εκδ. Aldebaran 1995) στο οποίο γράφει «Οι Τέκτονες που επιθυμούσαν να κατακτήσουν τους ανώτερους βαθμούς, όφειλαν να μαθητεύσουν στον Αποκρυφισμό και στα πρώτα στοιχεία της Καμπάλα» (σελ. 29). Στο ίδιο βιβλίο γράφει και τα εξής: «Η Τεκτονική Επιστήμη... αποτελεί μία προσαρμογή της Εβραϊκής Καμπάλα, από την μία μεριά και των Γνωστικών παραδόσεων από την άλλη, που λίγο πολύ τροποποιήθηκαν από τους Ναΐτες» (σελ. 7). Επίσης ο κορυφαίος Αποκρυφιστής, Τέκτονας και Θεόσοφος Carol Leadbeater στο βιβλίο του «Η Μυστική Ιστορία του Τεκτονισμού» (Εκδ. «Τετρακτύς» 1991) γράφει: «Η παράδοση, η οποία έχει επηρεάσει περισσότερο τον σύγχρονο Τεκτονισμό μας, είναι των Ιουδαϊκών Μυστηρίων» (σελ. 68) «Στην Καββάλα υπάρχουν πολλά σημεία, που φωτίζουν τις τελετές και τα σύμβολά μας και η μελέτη της Καββαλιστικής φιλοσοφίας είναι ενδιαφέρουσα και ωφέλιμη για ένα Τέκτονα» (σελ. 80). «Ο σκελετός του συστήματος των διδασκαλιών αυτών (Σ.Σ. εννοεί της Καμπάλα) έφθασε και σε μας στο συμβολισμό του Τεκτονισμού... Στην Καββάλα μπορούμε, ίσως, να βρούμε το μίτο, που θα μας οδηγήσει στην κατανόηση σκοτεινών σημείων των νεοτέρων μας τυπικών» (σελ. 81) «Τα Ιουδαϊκά Μυστήρια είναι η πηγή της σημερινής μας παραδόσεως» (σελ. 84).
Το ανωτέρω κείμενο είναι το πρώτο μέρος από τη σειρά των δημοσιευμάτων του «Στύλου της Ορθοδοξίας» που αναφέρονται στην Καμπάλα. Αποτελούν αποσπάσματα από το βιβλίο του κ. Ιωάννη Παλαιτσάκη «Το γαρ Μυστήριον ήδη ενεργείται της ανομίας» το οποίο μπορείτε να βρείτε σ’ όλα τα βιβλιοπωλεία.