Επιλέξτε τον δήμιό σας!
Ενα περίεργο πράγμα γίνεται στην Ελλάδα. Κάτι έχει το νερό που πίνουν στις πλατείες Κουμουνδούρου, στους Περισσούς και σε άλλα σημεία της πρωτευούσης όπου συντάσσονται σχέδια μετατροπής της Ελλάδας σε «σοσιαλιστικό, μετασοβιετικό, τριτοκοσμικό και ό,τι να 'ναι παράδεισο».
Δεν εξηγείται αλλιώς το να πονάει η ψυχή σου υπέρ των κεμαλικών και εναντίον των ισλαμιστών και να νομίζεις ότι αν πέσει ο Ερντογάν και έρθει ο Κιλιτσντάρογλου θα φτιάξει η ζωή σου.
Βλέπει ο άλλος με τα ροζ γυαλιά της «προόδου» ισλαμιστή να ξεσηκώνεται στην Αίγυπτο και ενθουσιάζεται. Αλαλάζει λες και πήραμε πάλι το Euro. Ο ίδιος άνθρωπος βλέπει κεμαλικό αξιωματικό να τα βάζει με τον ισλαμιστή Ερντογάν και τάσσεται με το μέρος του κεμαλικού! Από πού κι ως πού ένας Ελληνας, ο οποίος και από τους μεν και από τους δε αντιμετωπίζεται ως θήραμα, πρέπει να διαλέξει από ποιο χαντζάρι θα σφαγεί; Πώς κόβεις φλέβες για την Τουρκία και δεν σου καίγεται καρφί για τα δικά μας εθνικά ζητήματα, τους αγνοουμένους και την Κατοχή στην Κύπρο, τη Γενοκτονία των Ποντίων και τον ξεριζωμό των Μικρασιατών;
Υπερπατριώτες
Η ελληνόφωνη Αριστερά είθισται να επικεντρώνεται στα αλλότρια και να ψέγει τα δικά μας ως «εθνικιστικά», για έναν απλούστατο λόγο: το συνήθισε! Επί σχεδόν έναν αιώνα έπαιρνε γραμμή απέξω, από τη Μόσχα. Ως γνωστόν, πρώτα βγαίνει η ψυχή κι έπειτα το χούι. Αφού για τη μακαρίτισσα τη Σοβιετική Ενωση ήταν μείζον ζήτημα η Κούβα, τεράστιο η Νικαράγουα και κολοσσιαίο το Βιετνάμ, οι δικοί μας τα αντιμετώπιζαν ούτως. Με τα ημεδαπά ανοιχτά εθνικά θέματα δεν ασχολούνταν ιδιαιτέρως. Μάλιστα, για να ξεμπερδεύουν μια ώρα αρχύτερα, τα βάφτισαν όλα «ιμπεριαλισμό» και «εθνικισμό» και πήγαιναν ήσυχοι σπίτια τους.
Επιπλέον, είχαν αποτύχει οικτρά με τα εκάστοτε «αντάρτικά» τους και κατέληξαν να ποντάρουν μόνο στην «εισαγωγή» επανάστασης.
Αρα, έχουμε και λέμε: 1) Οταν βλέπουν αστυνομικό εναντίον διαδηλωτή, επειδή η Αστυνομία τούς έχει κάψει τη γούνα, τάσσονται με τον διαδηλωτή - ακόμα κι αν αυτός είναι ταλιμπάν και τρώει χριστιανούς για πρωινό. 2) Ο εθνικισμός τούς αρέσει, αρκεί να μην είναι ο ελληνικός. Δώσε τους ξένο πράγμα και πάρ' τους την ψυχή (στην οποία δεν πιστεύουν).
Παναγιώτης Λιάκος