'Θα σταύρωναν τον Ιησού και πάλι.'
Οι
Φαρισαίοι
Στο 1965 η παπική
διδασκαλία "Nostra Aetate", έλεγε, «... οι ιουδαϊκές αρχές και αυτοί που
ακολούθησαν το παράδειγμά τους πίεσαν για το θάνατο του Χριστού (Κατά Ιωάννη
19:06). Όμως, αυτό που συνέβη στο πάθος του δεν μπορεί να φορτωθεί εναντίον όλων
των Εβραίων, χωρίς διάκριση, συνεχώς, για μια ζωή, ούτε εναντίον των Εβραίων του
σήμερα. Παρά το γεγονός ότι η Εκκλησία είναι ο νέος λαός του Θεού, οι Εβραίοι
δεν πρέπει να παρουσιάζονται ως απορριπτέοι ή καταραμένοι από τον Θεό, σαν αυτό
να διδάσκει η Αγία Γραφή».
(σχ. ΚΟ: το 2012 είχαμε
από τον Αρχιεπίσκοπο Κύπρου Χρυσόστομο, ανάλογη «ιστορική»
δήλωση – κοινή με τον Αρχιραββίνο Yona Metzger – σύμφωνα με την οποία «Δεν
υπάρχει συλλογική ενοχή των Εβραίων στο θάνατο του Ιησού»).
Είναι αλήθεια ότι «δεν
μπορεί να καταλογισθεί σε όλους τους Εβραίους». Όμως, η δήλωση, "Το πάθος Του
δεν μπορεί να χρεωθεί εναντίον των Εβραίων του σήμερα" αυτό δεν έχει αγιογραφικά
ή πατερικά θεμέλια. Είναι μια
αιρετική κατασκευή.
Οι Φαρισαίοι είχαν το
μεγαλύτερο ενεργό ρόλο στη δολοφονία του Υιού του Θεού. Εκείνοι που αντλούν την
πνευματική κληρονομιά τους από τους Φαρισαίους είναι σήμερα γνωστοί ως Ορθόδοξοι
Εβραίοι. Λόγω της πίστης τους, και όχι λόγω της υποτιθέμενης φυλετικής καταγωγής
τους, οι σύγχρονοι Φαρισαίοι είναι πράγματι ένοχοι θεοκτονίας. Θα σταύρωναν τον
Ιησού και πάλι, αν μπορούσαν. Πώς το ξέρουμε αυτό; Ο πιο σεβαστός από όλους τους
ραβίνους στην ιστορία της Δύσης είναι ο Μωυσής Μαϊμωνίδης (Moses Maimonides, 1135 – 1204
μ.Χ.). Αυτός θαυμάζεται από φιλελεύθερους και συντηρητικούς (Ιουδαίους), από
Αριστερά και Δεξιά, και το πιο σημαντικό, από την Ορθόδοξη πτέρυγα του
Ιουδαϊσμού, ο οποίος τον θεωρεί μεγάλη αυθεντία του
νόμου.
Ραβίνος Moses
Maimonides
Στο ‘Avodat Kochavim’,
ο Ραβίνος Maimonides εξέδωσε θεϊκή εντολή να σκοτώσουν τον "κακό" Ιησού Χριστού,
καθώς και όλους τους Εβραίους που τον ακολουθούν και όλους εκείνους που δεν
ακολουθούν το Ταλμούδ.
Ο Maimonides έγραψε:
«Είναι μια μιτσβά (θρησκευτικό καθήκον που ευαρεστεί τον Θεό), να καταστραφούν
οι Εβραίοι προδότες, οι minim
(Χριστιανοί) και apikorsim, (αιρετικοί) και να αναγκαστούν να
κατέβουν στο λάκκο της καταστροφής, δεδομένου ότι προκαλούν δυσκολίες στους
Εβραίους και επηρεάζουν τους ανθρώπους να οδηγηθούν μακριά από τον Θεό, όπως
έκανε ο Ιησούς της Ναζαρέτ και οι μαθητές του, και ο Tzadok, ο Baithos, και οι
μαθητές τους. Είθε το
όνομα του
κακού να
σαπίσει".
Το ιερό όνομα του Ιησού
Χριστού, έμπροσθεν του οποίου θα κάμψει κάθε γόνατο, είναι καταραμένο από τον
πιο αγαπητό στον Ιουδαϊσμό και δοξαζόμενο από τα μέσα ενημέρωσης ραβίνο, ο
οποίος τολμά να πει γι’ Αυτόν, "Είθε το όνομα του κακού να
σαπίσει".
(Η νύξη του Maimonides
στους «Tzadok και Baithos» και τους apikorsim, αναφέρεται στους αντιπάλους του
προφορικού νόμου του Ταλμούδ).
Το
Ταλμούδ
Στο Βαβυλωνιακό Ταλμούδ
(BT) Σανχεντρίν 43α διαβάζουμε:
"Την παραμονή του Πάσχα
κρέμασαν τον Ιησού από τη Ναζαρέτ. Και κήρυκας βγήκε μπροστά του για 40 ημέρες
και φώναζε, ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ ... ασκούσε μαγεία, υποκίνησε και οδήγησε το
Ισραήλ σε εσφαλμένα συμπεράσματα. Όποιος έχει ένα επιχείρημα που μπορεί να
προταθεί υπέρ του θα πρέπει να έρθει και να παρουσιάσει αυτό το επιχείρημα για
λογαριασμό του. Αλλά οι δικαστές δεν κατάφεραν να βρουν ούτε ένα επιχείρημα υπέρ
του, και έτσι τον κρέμασαν την παραμονή του Πάσχα ... Μήπως ο Ιησούς από τη
Ναζαρέτ άξιζε μια τέτοια αναζήτηση για κάποιο επιχείρημα υπέρ του; Σίγουρα
παρακινούσε τους άλλους στην ειδωλολατρία ... "
BT Σανχεντρίν
107β:
Ο Ιησούς "πήγε και
δημιούργησε ένα τούβλο για να συμβολίσει ένα είδωλο και προσκύνησε μπροστά
του... Όποιος αμαρτάνει και προκαλεί επίσης την κοινότητα να αμαρτήσει δεν
επιτρέπεται να μετανοήσει. Είπε ένας σοφός: ο Ιησούς εκτέλεσε μαγεία και
υποκίνησε το λαό του Ισραήλ και τους παρέσυρε".
Η συκοφαντία που δεν είναι
συκοφαντία
Το Ευαγγέλιο του
Ματθαίου έχει κατηγορηθεί ότι εξαιτίας του αμέτρητοι "Εβραίοι" δολοφονήθηκαν στα
πογκρόμ, λόγω της «συκοφαντίας του αίματος» (Εβραίοι που υποτίθεται ότι ψευδώς
κατηγορήθηκαν για βασανισμό και δολοφονία χριστιανών παιδιών). Ένα τεράστιο
πλεονέκτημα απέκτησε ο Σιωνισμός και ο Ταλμουδισμός από την κυκλοφορία ιστοριών
με αιμοσταγείς ιερείς και χριστιανούς αγρότες που επιτίθενται και σκοτώνουν
Εβραίους γενικώς, με ψευδείς κατηγορίες για "τελετουργικές" δολοφονίες ‘εθνικών’
βρεφών και παιδιών.
Οι αρχετυπικές ιστορίες
θυματοποίησης έχουν μια ατελείωτη διάρκεια ζωής και ανακυκλώνονται χρόνο με το
χρόνο, παρά το γεγονός ότι η αλήθεια της κατηγορίας της τελετουργικής δολοφονίας
έχει επιβεβαιωθεί από κανέναν άλλο παρά τον Ariel Toaff, το γιο
του αρχιραβίνου της Ρώμη. Ο Toaff είναι Καθηγητής Μεσαιωνικής Ιστορίας στο
Πανεπιστήμιο Bar-Ilan, έξω από το Τελ Αβίβ. Αποκάλυψε την πραγματικότητα της
ιουδαϊκής τελετουργικής δολοφονίας των χριστιανών στο φοβερής έρευνας
αριστούργημά του, ‘Pasque di Sangue’ («Πάσχα Αίματος») το 2007. Εκεί
δίνει ισχυρές ενδείξεις ότι σε ορισμένες περιπτώσεις Ασκενάζι "Εβραίοι" πράγματι
ήταν ένοχοι για τη τελετουργικές δολοφονίες χριστιανών παιδιών στην Ευρώπη
.
Το βιβλίο δεν έμεινε σε
έντυπη μορφή για περισσότερο από μερικές ημέρες, καθώς ακολούθησε υστερία, και
κύμα κατασυκοφάντησης, ενώ ο συγγραφέας αναγκάστηκε να το αποκηρύξει κάτω από
τεράστια πίεση και απειλές για φυλάκιση και σωματικές
βλάβες.
Σχετικά με το ποιος
σκότωσε τον Ιησού Χριστό, ο Απόστολος Παύλος
δήλωσε:
"Διότι σεις εγείνετε, αδελφοί, μιμηταί των εκκλησιών του
Θεού, αίτινες είναι εν τη Ιουδαία εν Χριστώ Ιησού, επειδή και σεις επάθετε τα
αυτά υπό των ιδίων υμών ομοεθνών, καθώς και αυτοί υπό των Ιουδαίων,
οίτινες και τον Κύριον Ιησούν εθανάτωσαν και τους ιδίους αυτών προφήτας,
και ημάς εξεδίωξαν, και εις τον Θεόν δεν αρέσκουσι, και εις πάντας τους
ανθρώπους είναι εναντίοι, εμποδίζοντες ημάς να λαλήσωμεν προς τα έθνη διά να
σωθώσι, διά να αναπληρώσωσι τας αμαρτίας εαυτών πάντοτε. Έφθασε δε επ' αυτούς η
οργή μέχρι τέλους" (Α’ Θεσσαλονικείς 2:
14-16).
Η δήλωση του απ. Παύλου
είναι σαφής. Δεν επιδέχεται ερμηνείες.
Στο μεγαλύτερο μέρος
της ύπαρξής της, η Εκκλησία διακήρυξε ότι πέρα από το κακό που οι
δικές μας αμαρτίες είχαν επιφέρει, και εκείνο της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και των
στρατιωτών και ηγεμόνων της, ήταν οι ηγέτες των Ιουδαίων και οι οπαδοί τους, οι
οποίοι ήταν υπεύθυνοι για το θάνατο του Υιού του Θεού, την λεγόμενη
«θεοκτονία».
Στο προ-Βατικανού ΙΙ
καθολικό βιβλίο προσευχής ή «ευχολόγιο», αναφέρεται, "ο ίδιος ο Χριστός
προσφέρθηκε πλήρες ολοκαύτωμα πάνω στο
Σταυρό".
Λίγοι στον 21ο αιώνα
τολμούν να αναφέρουν την θυσία του Ιησού Χριστού ως "ολοκαύτωμα". Στην
εποχή μας η λέξη «ολοκαύτωμα» προορίζεται αποκλειστικά και μόνο για τα «δεινά
του εβραϊκού λαού» κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα φρικτά πάθη
του Ιησού Χριστού στο Γολγοθά έχουν περιέλθει σε δευτερεύουσα θέση και δεν
αξίζουν πλέον τη λέξη «ολοκαύτωμα».
Ποιος σκότωσε τον
Χριστό; Σκοτώθηκε στο Γολγοθά κατ’ εντολή της πλειοψηφίας των Εβραίων.
ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή