Οἱ χριστιανοί συγκροτοῦν τό 10% τοῦ πληθυσμοῦ τῆς Συρίας. Τόσον οἱ Ὀρθόδοξοι
ὅσον καί οἱπλανεμένοι ἐγκαταλείπουν τήν Συρίαν με προορισμόν εἴτε τόν Λίβανον εἴτε εὐρωπαϊκάς χώρας
(Σουηδία, Γερμανία).
Τό σύνθημα τῶν φανατικῶν μουσουλμάνων εἶναι: «οἱ Ἀλεβίτες θά πᾶνε
στόν τάφο καί οἱ χριστιανοί στήν Βηρυττό». Οἱ Ὀθωμανοί εἶχον σεβασθῆ τήν πίστιν των.
Εἰς συγκλονιστικάς ἀποκαλύψεις διά τά σχέδια τῶν Ἰσλαμιστῶν
εἰς τήν Συρίαν ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων, ἀλλά καί τῶν πλανεμένων χριστιανῶν ἔφερεν
εἰς τήν δημοσιότητα κατά τάς ἡμέρας τοῦ Ἁγίου Πάσχα (4η-5η Μαΐου) ἡ
δημοσιογράφος κ. Στέλλα Θεοδώρου τῆς ἐφημερίδος «Δημοκρατία».
Συμφώνως πρός τό δημοσιεύμα «Μία παραμελημένη μέχρι σήμερα πτυχὴ τοῦ ἐμφύλιου πολέμου, ποὺ μαίνεται στὴ Συρία ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια ἡ πρὸ ἡμερῶν ἀπαγωγὴ τῶν δύο χριστιανῶν ἱεραρχῶν, τοῦ ἑλληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου καὶ τοῦ συροιακωβίτου Μητροπολίτη Ἰωάννη Ἰμπρα ήμ, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὸ Χαλέπι.
Μέχρι πρότινος, ἡ καταστροφὴ τῆς χριστιανικῆς κοινότητας στὴ Συρία ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας, παρὰ τὶς μεγάλες, τραγικὲς συνέπειες, ποὺ ἔχει ὑποστεῖ ὁ χριστιανικὸς πληθυσμός. Μὲ τοὺς ἀκραίους ἰσλαμιστὲς νὰ ἔχουν συρρεύσει ἀπὸ ὅλες τὶς γειτονικὲς χῶρες, γιὰ νὰ πολεμήσουν στὸ πλευρὸ τῶν ἀντικαθεστωτικῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἄσαντ, οἱ χριστιανοί, τὸ 10% τοῦ συριακοῦ πληθυσμοῦ, ἂν καὶ θέλησαν νὰ τηρήσουν μία οὐδέτερη στάση, βρέθηκαν παγιδευμένοι σὲ ἕνα πόλεμο ποὺ ἀπὸ πολιτικὴ σύγκρουση ἐξελίχθηκε σὲ ἐμφύλιο μὲ χαρακτηριστικὰ θρησκευτικῆς διαμάχης.
Χιλιάδες εἶναι οἱ χριστιανοὶ κάθε δόγματος, ποὺ ἔχουν ἐγκαταλείψει τοὺς τελευταίους μῆνες τὴ Συρία μὲ προορισμὸ εἴτε τὸν Λίβανο εἴτε χῶρες τῆς Εὐρώπης, κυρίως τὴ Σουηδία καὶ τὴ Γερμανία. Οἰκογένειες ποὺ ἄφησαν πίσω τους περιουσίες καὶ ἐπιχειρήσεις. Ὁ φόβος τους εἶναι μεγάλος καὶ δικαιολογημένος. Τὸ σύνθημα τῶν φανατικῶν ἰσλαμιστῶν ὅτι “οἱ Ἀλεβίτες θὰ πᾶνε στὸν τάφο καὶ οἱ χριστιανοὶ θὰ πᾶνε στὴ Βηρυττὸ” ἀποκαλύπτει τὸ σχέδιο ἐξαναγκασμοῦ τῶν χριστιανῶν σὲ μαζικὴ ἔξοδο ἀπὸ τὴν περιοχή, ἕνα σχέδιο ποὺ πῆρε σάρκα καὶ ὀστᾶ μὲ τὸ ἐπεισόδιο τῆς ἀπαγωγῆς τῶν δύο ἐκπροσώπων τῆς χριστιανικῆς μειονότητας.
Οἱ ἐπιθέσεις στὸν χριστιανικὸ πληθυσμὸ, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐκκλησίες πυκνώνουν, εἴτε γιατί οἱ χριστιανοὶ ζοῦν καὶ βρίσκονται σὲ περιοχὲς-στρατηγικὰ σημεῖα, ποὺ θέλουν νὰ ἐλέγξουν οἱ ἀντιμαχόμενες πλευρὲς εἴτε ἐπειδὴ στὶς τάξεις τῆς ἀντιπολίτευσης ἐνισχύονται οἱ ὁμάδες τῶν ἀκραίων τζιχαντιστῶν καὶ σαλαφιστῶν, οἱ ὁποῖες, μαζὶ μὲ τὴν ὀργάνωση Ἂλ Νούσρα, ποὺ συνδέεται μὲ τὴν Ἄλ Κάϊντα, ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν ἀκραῖο ἰσλαμικὸ νόμο.
Ὁ Μαρωνίτης ἀρχιεπίσκοπος τῆς Δαμασκοῦ Σαμὶρ Νασὰρ εἶχε ἀπευθύνει ἐδῶ καὶ ἑνάμιση μήνα δραματικὴ προειδοποίηση ὅτι ἡ ζωὴ στὴ Συρία ἔχει γίνει πολὺ ἐπικίνδυνη γιὰ τοὺς χριστιανούς, ποὺ πλέον βρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ δύο ἐπιλογές, εἴτε νὰ προσπαθήσουν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα, κάτι ποὺ εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο, εἴτε νὰ σκοτωθοῦν.
Στὴ Δαμασκὸ “ἡ Ἐκκλησία ἔγινε τὸ Τεῖχος τῶν Δακρύων”, λέει ὁ ἴδιος, μὲ ἑκατοντάδες ἀνθρώπους νὰ προσέρχονται καθημερινὰ ἀναζητώντας βοήθεια, ἀλλὰ καὶ βίζα, γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα. Γιὰ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, λέει ὁ Νάσαρ, τὸ δίλημμα εἶναι μεγάλο: νὰ βοηθήσουν τοὺς χριστιανοὺς ἱερεῖς νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα ἢ “νὰ τοὺς συμβουλεύσουν νὰ μείνουν καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὸν σφαγέα τους;”.
Ἡ πρώτη ἐπιλογὴ θὰ σημάνει τὴν ἐρήμωση τῆς βιβλικῆς γῆς ἀπὸ τοὺς τελευταίους χριστιανούς. Καθολικοὶ, ἀλλὰ καὶ ὀρθόδοξοι προσεύχονται γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα σὲ ὅσες ἐκκλησίες ἔχουν μείνει ὄρθιες ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις.
Ἡ συριακὴ ἀντιπολίτευση ἀρνεῖται κάθε ἀνάμειξη στὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ἄλλωστε, ὁ ἡγέτης της Τζὸρτζ Σάμπρα εἶναι χριστιανός. Ἡ Δαμασκός, ἀπὸ τὴν πλευρά της, ἑστιάζει στὸ μέτωπο Ἂλ Νούσρα, ποὺ ἔχει σχέσεις μὲ τὴν ἀντιπολίτευση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἂλ Κάιντα.
Πρόσφατα ἡ κρατικὴ τηλεόραση μετέδωσε μία “συνέντευξη” μὲ ἕνα ἡγέτη τῆς ὀργάνωσης, ποὺ κρατοῦν οἱ συριακὲς Ἀρχές, ὁ ὁποῖος προειδοποιεῖ τοὺς χριστιανοὺς ὅτι ἔχουν τρεῖς ἐπιλογές: “Εἴτε νὰ ἀσπαστοῦν τὸ Ἰσλάμ, εἴτε νὰ πληρώνουν κεφαλικὸ φόρο ὡς μειονότητα ἢ νὰ πεθάνουν”.
Οἱ ἀντικαθεστωτικὲς δυνάμεις στὴ Συρία χαρακτηρίζονται ἀπὸ πολυμορφία. Ἡ βασικὴ ἐπιχειρησιακὴ δύναμη τῶν ἀντικαθεστωτικῶν βρίσκεται στὰ χέρια τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων καὶ τῶν ἀκραίων σαλαφιστῶν ἰσλαμιστῶν.
Ἡ σύγκρουση παίρνει πολλὲς φορὲς καὶ ἐθνοθρησκευτικὸ χαρακτήρα ὡς διαμάχη μεταξὺ σουνιτῶν μουσουλμάνων καὶ ἀλεβιτῶν καὶ χριστιανῶν. Ἡ παράταση τοῦ ἐμφυλίου θὰ ὁδηγήσει στὴν πλήρη κατα- στροφὴ τῆς χώρας καὶ τὴ μετατροπή της σὲ ἕνα δεύτερο Ἰράκ.
Σύμφωνα μὲ μελέτη τοῦ βρετανικοῦ ἱδρύματος Civitas, τὸ 1990 ζοῦσαν στὸ Ἰρὰκ περίπου 1.400.000 χριστιανοί. Ἕως τὴν ἀμερικανικὴ εἰσβολή, τὸ 2003, εἶχαν μειωθεῖ κατὰ 500.000. Ἕως τὸ τέλος τοῦ 2012 ἦταν λιγότεροι ἀπὸ 200.000.
Ἡ πτώση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Σαντὰμ Χουσεΐν ἀπελευθέρωσε τὶς ἔριδες τῶν ἐθνικῶν καὶ θρησκευτικῶν διαφορῶν, ὅπου οἱ χριστιανοὶ ἔγιναν ταχύτατα στόχος ἰσλαμιστῶν ἀνταρτῶν. Σύμφωνα μὲ τὸ Civitas, “μεταξύ τοῦ 2006 καὶ τοῦ 2010, 17 Ἰρακινοὶ ἱερεῖς καὶ δύο Ἰρακινοὶ ἐπίσκοποι ἀπήχθησαν στὴ Βαγδάτη, στὴ Μοσούλη καὶ στὸ Κιρκούκ.
Ὅλοι τους κακοποιήθηκαν ἢ βασανίστηκαν. Οἱ περισσότεροι ἀπελευθερώθηκαν, ἀλλὰ ἕνας ἐπίσκοπος, τέσσερις ἱερεῖς καὶ τρεῖς νέοι κληρικοὶ δολοφονήθηκαν. Στὶς περισσότερες περιπτώσεις, οἱ δράστες ἀπαίτησαν νὰ διωχθοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὴ χώρα”.
Δεκάδες ἐκκλησίες ἔγιναν στόχος ἐπιθέσεων, χωριὰ ἐρήμωσαν. Ἄντεξαν ἐπὶ 2.000 χρόνια, ἀλλὰ ἀπειλοῦνται σήμερα ἀπὸ ἀκραίους μουσουλμάνους Ἡ κοινότητα τῶν χριστιανῶν τῆς Συρίας ὑπάρχει ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
Τὰ πέντε πρῶτα πατριαρχεῖα -Ἱεροσολύμων, Ρώμης, Κων/πολης, Ἀλεξάνδρειας καὶ Ἀντιόχειας- ποὺ ἄντεξαν ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἀπειλοῦνται τώρα ἀπὸ τὴν ἄνοδο τοῦ ἀκραίου Ἰσλάμ.
Στὴ Συρία, οἱ χριστιανοί, ἀπὸ τὸ 30% τοῦ πληθυσμοῦ τὸ 1920, ἔχουν πλέον συρρικνωθεῖ σχεδὸν στὸ 10% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῶν 22.000.000. Μεγαλύτερη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἑλληνορθόδοξη, μὲ σχεδὸν 500.000 μέλη ὑπὸ τό Πατρ. Ἀντιοχείας, μὲ τὴν Ἀρμενικὴ Ἐκ κλησία νὰ ἀκολουθεῖ μὲ 150.000 πιστούς, καὶ τοὺς Συροιακωβίτες νὰ φτάνουν περίπου τοὺς 90.000.
Ἰσχυρὴ πα- ρουσία ἔ χουν καὶ οἱ σουνίτες, μὲ 200.000 πιστούς. Οἱ χριστιανοὶ εἶχαν ἰσχυ ρὴ πολιτικὴ παρουσία σὲ ὅλα τὰ κόμματα καὶ τὰ κινήματα, ποὺ κυβέρνησαν τὴ χώρα. Ὁ ἱδρυτὴς τοῦ κυβερνῶντος κόμματος Μπάαθ (1963) ἦταν χριστια νὸς καὶ οἱ ὁμόθρησκοί του ἀνέλαβαν κομβικὲς θέσεις στὸν κρατικὸ μηχανισμό, στὴ διοίκηση ἀλλὰ καὶ σὲ ἐπιτελικὲς θέσεις στὸν συριακὸ στρατό, στὴ σκιὰ ὅμως πάντοτε τῆς ἡγεσίας τῶν ἀλεβιτῶν καὶ τοῦ προέδρου Χαφὲζ ἂλ Ἄσαντ, ποὺ κυβέρνησε τὴ χώρα γιὰ σχεδὸν 30 χρόνια, ἀπὸ τὸ 1971 ἕως τὸ 2000.
Ἡ ἀνησυχία τῆς Ἀθήνας γιὰ τὰ τεκταινόμενα εἶναι ἔκδηλη. Τὸ ὑπ. Ἐξωτερικῶν ἐνημερώνεται διαρκῶς γιὰ τὶς ἐξελίξεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὑπόθεση ἀπαγωγῆς τῶν δύο ἱερέων. Ἐρώτηση πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν καὶ Παιδείας κατέθεσε ὁ ἀνεξάρτητος βουλευτὴς Νίκος Νικολόπουλος, στὴν ὁποία ἐπισημαίνει τὸν σοβαρὸ κίνδυνο ἀφανισμοῦ τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν τῆς Συρίας, καθὼς βρίσκονται στὴ δίνη τοῦ ἐμφύλιου πολέμου.
Ἡ κατάσταση παίρνει νέα τροπὴ μετὰ τὶς καταγγελίες τῶν ΗΠΑ ὅτι τὸ καθεστὼς Ἄσαντ ἔχει κάνει, πιθανότατα, χρήση χημικῶν ὅπλων. Ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος Μπαρὰκ Ὀμπάμα ἀφήνει ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα ἀνοιχτά, ἀκόμη καὶ τὴν ἀνάληψη στρατιωτικῆς δράσης, τὴν ὥρα ποὺ ὀργανώσεις ὅπως ἡ Χεζμπολὰχ ἐπιβεβαιώνουν μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο ὅτι βρίσκονται στὸ πλευρὸ τοῦ καθεστῶτος καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν τὴν πτώση του.
Γιὰ τοὺς χριστιανούς, ὅπως καὶ τὶς ἄλλες μειονότητες τῆς Συρίας, ποὺ φοβοῦνται τὴν ἔλευση ἑνὸς σκληροῦ ἰσλαμιστικοῦ καθεστῶτος, τὰ περιθώρια στενεύουν. Ὅσοι ἐπιλέξουν νὰ παραμείνουν στὴ Συρία θὰ τὸ πράξουν μὲ κίνδυνο τὴ ζωή τους, καθὼς ἀκόμη καὶ μία ἐγγύηση προστασίας ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ δὲν ἔχει καμία ἀξία στὴν παροῦσα φάση. Ἄλλωστε τὸ ἀπέδειξε ἡ περίπτωση τοῦ Ἰράκ.
Συμφώνως πρός τό δημοσιεύμα «Μία παραμελημένη μέχρι σήμερα πτυχὴ τοῦ ἐμφύλιου πολέμου, ποὺ μαίνεται στὴ Συρία ἔφερε στὴν ἐπιφάνεια ἡ πρὸ ἡμερῶν ἀπαγωγὴ τῶν δύο χριστιανῶν ἱεραρχῶν, τοῦ ἑλληνορθόδοξου Μητροπολίτη Χαλεπίου Παύλου καὶ τοῦ συροιακωβίτου Μητροπολίτη Ἰωάννη Ἰμπρα ήμ, λίγα χιλιόμετρα ἔξω ἀπὸ τὸ Χαλέπι.
Μέχρι πρότινος, ἡ καταστροφὴ τῆς χριστιανικῆς κοινότητας στὴ Συρία ἔμεινε ἔξω ἀπὸ τὰ φῶτα τῆς δημοσιότητας, παρὰ τὶς μεγάλες, τραγικὲς συνέπειες, ποὺ ἔχει ὑποστεῖ ὁ χριστιανικὸς πληθυσμός. Μὲ τοὺς ἀκραίους ἰσλαμιστὲς νὰ ἔχουν συρρεύσει ἀπὸ ὅλες τὶς γειτονικὲς χῶρες, γιὰ νὰ πολεμήσουν στὸ πλευρὸ τῶν ἀντικαθεστωτικῶν, ἀλλὰ καὶ τοῦ Ἄσαντ, οἱ χριστιανοί, τὸ 10% τοῦ συριακοῦ πληθυσμοῦ, ἂν καὶ θέλησαν νὰ τηρήσουν μία οὐδέτερη στάση, βρέθηκαν παγιδευμένοι σὲ ἕνα πόλεμο ποὺ ἀπὸ πολιτικὴ σύγκρουση ἐξελίχθηκε σὲ ἐμφύλιο μὲ χαρακτηριστικὰ θρησκευτικῆς διαμάχης.
Χιλιάδες εἶναι οἱ χριστιανοὶ κάθε δόγματος, ποὺ ἔχουν ἐγκαταλείψει τοὺς τελευταίους μῆνες τὴ Συρία μὲ προορισμὸ εἴτε τὸν Λίβανο εἴτε χῶρες τῆς Εὐρώπης, κυρίως τὴ Σουηδία καὶ τὴ Γερμανία. Οἰκογένειες ποὺ ἄφησαν πίσω τους περιουσίες καὶ ἐπιχειρήσεις. Ὁ φόβος τους εἶναι μεγάλος καὶ δικαιολογημένος. Τὸ σύνθημα τῶν φανατικῶν ἰσλαμιστῶν ὅτι “οἱ Ἀλεβίτες θὰ πᾶνε στὸν τάφο καὶ οἱ χριστιανοὶ θὰ πᾶνε στὴ Βηρυττὸ” ἀποκαλύπτει τὸ σχέδιο ἐξαναγκασμοῦ τῶν χριστιανῶν σὲ μαζικὴ ἔξοδο ἀπὸ τὴν περιοχή, ἕνα σχέδιο ποὺ πῆρε σάρκα καὶ ὀστᾶ μὲ τὸ ἐπεισόδιο τῆς ἀπαγωγῆς τῶν δύο ἐκπροσώπων τῆς χριστιανικῆς μειονότητας.
Οἱ ἐπιθέσεις στὸν χριστιανικὸ πληθυσμὸ, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐκκλησίες πυκνώνουν, εἴτε γιατί οἱ χριστιανοὶ ζοῦν καὶ βρίσκονται σὲ περιοχὲς-στρατηγικὰ σημεῖα, ποὺ θέλουν νὰ ἐλέγξουν οἱ ἀντιμαχόμενες πλευρὲς εἴτε ἐπειδὴ στὶς τάξεις τῆς ἀντιπολίτευσης ἐνισχύονται οἱ ὁμάδες τῶν ἀκραίων τζιχαντιστῶν καὶ σαλαφιστῶν, οἱ ὁποῖες, μαζὶ μὲ τὴν ὀργάνωση Ἂλ Νούσρα, ποὺ συνδέεται μὲ τὴν Ἄλ Κάϊντα, ἐπιδιώκουν νὰ ἐπιβάλλουν τὸν ἀκραῖο ἰσλαμικὸ νόμο.
Ὁ Μαρωνίτης ἀρχιεπίσκοπος τῆς Δαμασκοῦ Σαμὶρ Νασὰρ εἶχε ἀπευθύνει ἐδῶ καὶ ἑνάμιση μήνα δραματικὴ προειδοποίηση ὅτι ἡ ζωὴ στὴ Συρία ἔχει γίνει πολὺ ἐπικίνδυνη γιὰ τοὺς χριστιανούς, ποὺ πλέον βρίσκονται ἀντιμέτωποι μὲ δύο ἐπιλογές, εἴτε νὰ προσπαθήσουν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα, κάτι ποὺ εἶναι ἄκρως ἐπικίνδυνο, εἴτε νὰ σκοτωθοῦν.
Στὴ Δαμασκὸ “ἡ Ἐκκλησία ἔγινε τὸ Τεῖχος τῶν Δακρύων”, λέει ὁ ἴδιος, μὲ ἑκατοντάδες ἀνθρώπους νὰ προσέρχονται καθημερινὰ ἀναζητώντας βοήθεια, ἀλλὰ καὶ βίζα, γιὰ νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα. Γιὰ τὴν Καθολικὴ Ἐκκλησία, λέει ὁ Νάσαρ, τὸ δίλημμα εἶναι μεγάλο: νὰ βοηθήσουν τοὺς χριστιανοὺς ἱερεῖς νὰ ἐγκαταλείψουν τὴ χώρα ἢ “νὰ τοὺς συμβουλεύσουν νὰ μείνουν καὶ νὰ ὁδηγηθοῦν στὸν σφαγέα τους;”.
Ἡ πρώτη ἐπιλογὴ θὰ σημάνει τὴν ἐρήμωση τῆς βιβλικῆς γῆς ἀπὸ τοὺς τελευταίους χριστιανούς. Καθολικοὶ, ἀλλὰ καὶ ὀρθόδοξοι προσεύχονται γιὰ τὴν ἑπόμενη μέρα σὲ ὅσες ἐκκλησίες ἔχουν μείνει ὄρθιες ἀπὸ τὶς ἐπιθέσεις.
Ἡ συριακὴ ἀντιπολίτευση ἀρνεῖται κάθε ἀνάμειξη στὶς ἐπιθέσεις κατὰ τῶν χριστιανῶν. Ἄλλωστε, ὁ ἡγέτης της Τζὸρτζ Σάμπρα εἶναι χριστιανός. Ἡ Δαμασκός, ἀπὸ τὴν πλευρά της, ἑστιάζει στὸ μέτωπο Ἂλ Νούσρα, ποὺ ἔχει σχέσεις μὲ τὴν ἀντιπολίτευση, ἀλλὰ καὶ τὴν Ἂλ Κάιντα.
Πρόσφατα ἡ κρατικὴ τηλεόραση μετέδωσε μία “συνέντευξη” μὲ ἕνα ἡγέτη τῆς ὀργάνωσης, ποὺ κρατοῦν οἱ συριακὲς Ἀρχές, ὁ ὁποῖος προειδοποιεῖ τοὺς χριστιανοὺς ὅτι ἔχουν τρεῖς ἐπιλογές: “Εἴτε νὰ ἀσπαστοῦν τὸ Ἰσλάμ, εἴτε νὰ πληρώνουν κεφαλικὸ φόρο ὡς μειονότητα ἢ νὰ πεθάνουν”.
Οἱ ἀντικαθεστωτικὲς δυνάμεις στὴ Συρία χαρακτηρίζονται ἀπὸ πολυμορφία. Ἡ βασικὴ ἐπιχειρησιακὴ δύναμη τῶν ἀντικαθεστωτικῶν βρίσκεται στὰ χέρια τῶν Ἀδελφῶν Μουσουλμάνων καὶ τῶν ἀκραίων σαλαφιστῶν ἰσλαμιστῶν.
Ἡ σύγκρουση παίρνει πολλὲς φορὲς καὶ ἐθνοθρησκευτικὸ χαρακτήρα ὡς διαμάχη μεταξὺ σουνιτῶν μουσουλμάνων καὶ ἀλεβιτῶν καὶ χριστιανῶν. Ἡ παράταση τοῦ ἐμφυλίου θὰ ὁδηγήσει στὴν πλήρη κατα- στροφὴ τῆς χώρας καὶ τὴ μετατροπή της σὲ ἕνα δεύτερο Ἰράκ.
Σύμφωνα μὲ μελέτη τοῦ βρετανικοῦ ἱδρύματος Civitas, τὸ 1990 ζοῦσαν στὸ Ἰρὰκ περίπου 1.400.000 χριστιανοί. Ἕως τὴν ἀμερικανικὴ εἰσβολή, τὸ 2003, εἶχαν μειωθεῖ κατὰ 500.000. Ἕως τὸ τέλος τοῦ 2012 ἦταν λιγότεροι ἀπὸ 200.000.
Ἡ πτώση τοῦ καθεστῶτος τοῦ Σαντὰμ Χουσεΐν ἀπελευθέρωσε τὶς ἔριδες τῶν ἐθνικῶν καὶ θρησκευτικῶν διαφορῶν, ὅπου οἱ χριστιανοὶ ἔγιναν ταχύτατα στόχος ἰσλαμιστῶν ἀνταρτῶν. Σύμφωνα μὲ τὸ Civitas, “μεταξύ τοῦ 2006 καὶ τοῦ 2010, 17 Ἰρακινοὶ ἱερεῖς καὶ δύο Ἰρακινοὶ ἐπίσκοποι ἀπήχθησαν στὴ Βαγδάτη, στὴ Μοσούλη καὶ στὸ Κιρκούκ.
Ὅλοι τους κακοποιήθηκαν ἢ βασανίστηκαν. Οἱ περισσότεροι ἀπελευθερώθηκαν, ἀλλὰ ἕνας ἐπίσκοπος, τέσσερις ἱερεῖς καὶ τρεῖς νέοι κληρικοὶ δολοφονήθηκαν. Στὶς περισσότερες περιπτώσεις, οἱ δράστες ἀπαίτησαν νὰ διωχθοῦν ὅλοι οἱ χριστιανοὶ ἀπὸ τὴ χώρα”.
Δεκάδες ἐκκλησίες ἔγιναν στόχος ἐπιθέσεων, χωριὰ ἐρήμωσαν. Ἄντεξαν ἐπὶ 2.000 χρόνια, ἀλλὰ ἀπειλοῦνται σήμερα ἀπὸ ἀκραίους μουσουλμάνους Ἡ κοινότητα τῶν χριστιανῶν τῆς Συρίας ὑπάρχει ἀπὸ τὰ χρόνια τοῦ Ἀποστόλου Παύλου.
Τὰ πέντε πρῶτα πατριαρχεῖα -Ἱεροσολύμων, Ρώμης, Κων/πολης, Ἀλεξάνδρειας καὶ Ἀντιόχειας- ποὺ ἄντεξαν ἀπὸ τὰ χρόνια τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἀπειλοῦνται τώρα ἀπὸ τὴν ἄνοδο τοῦ ἀκραίου Ἰσλάμ.
Στὴ Συρία, οἱ χριστιανοί, ἀπὸ τὸ 30% τοῦ πληθυσμοῦ τὸ 1920, ἔχουν πλέον συρρικνωθεῖ σχεδὸν στὸ 10% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ τῶν 22.000.000. Μεγαλύτερη Ἐκκλησία εἶναι ἡ Ἑλληνορθόδοξη, μὲ σχεδὸν 500.000 μέλη ὑπὸ τό Πατρ. Ἀντιοχείας, μὲ τὴν Ἀρμενικὴ Ἐκ κλησία νὰ ἀκολουθεῖ μὲ 150.000 πιστούς, καὶ τοὺς Συροιακωβίτες νὰ φτάνουν περίπου τοὺς 90.000.
Ἰσχυρὴ πα- ρουσία ἔ χουν καὶ οἱ σουνίτες, μὲ 200.000 πιστούς. Οἱ χριστιανοὶ εἶχαν ἰσχυ ρὴ πολιτικὴ παρουσία σὲ ὅλα τὰ κόμματα καὶ τὰ κινήματα, ποὺ κυβέρνησαν τὴ χώρα. Ὁ ἱδρυτὴς τοῦ κυβερνῶντος κόμματος Μπάαθ (1963) ἦταν χριστια νὸς καὶ οἱ ὁμόθρησκοί του ἀνέλαβαν κομβικὲς θέσεις στὸν κρατικὸ μηχανισμό, στὴ διοίκηση ἀλλὰ καὶ σὲ ἐπιτελικὲς θέσεις στὸν συριακὸ στρατό, στὴ σκιὰ ὅμως πάντοτε τῆς ἡγεσίας τῶν ἀλεβιτῶν καὶ τοῦ προέδρου Χαφὲζ ἂλ Ἄσαντ, ποὺ κυβέρνησε τὴ χώρα γιὰ σχεδὸν 30 χρόνια, ἀπὸ τὸ 1971 ἕως τὸ 2000.
Ἡ ἀνησυχία τῆς Ἀθήνας γιὰ τὰ τεκταινόμενα εἶναι ἔκδηλη. Τὸ ὑπ. Ἐξωτερικῶν ἐνημερώνεται διαρκῶς γιὰ τὶς ἐξελίξεις, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὑπόθεση ἀπαγωγῆς τῶν δύο ἱερέων. Ἐρώτηση πρὸς τὸν πρωθυπουργὸ καὶ τοὺς ὑπουργοὺς Ἐξωτερικῶν καὶ Παιδείας κατέθεσε ὁ ἀνεξάρτητος βουλευτὴς Νίκος Νικολόπουλος, στὴν ὁποία ἐπισημαίνει τὸν σοβαρὸ κίνδυνο ἀφανισμοῦ τῶν ὀρθόδοξων χριστιανῶν τῆς Συρίας, καθὼς βρίσκονται στὴ δίνη τοῦ ἐμφύλιου πολέμου.
Ἡ κατάσταση παίρνει νέα τροπὴ μετὰ τὶς καταγγελίες τῶν ΗΠΑ ὅτι τὸ καθεστὼς Ἄσαντ ἔχει κάνει, πιθανότατα, χρήση χημικῶν ὅπλων. Ὁ Ἀμερικανὸς πρόεδρος Μπαρὰκ Ὀμπάμα ἀφήνει ὅλα τὰ ἐνδεχόμενα ἀνοιχτά, ἀκόμη καὶ τὴν ἀνάληψη στρατιωτικῆς δράσης, τὴν ὥρα ποὺ ὀργανώσεις ὅπως ἡ Χεζμπολὰχ ἐπιβεβαιώνουν μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο ὅτι βρίσκονται στὸ πλευρὸ τοῦ καθεστῶτος καὶ δὲν θὰ ἐπιτρέψουν τὴν πτώση του.
Γιὰ τοὺς χριστιανούς, ὅπως καὶ τὶς ἄλλες μειονότητες τῆς Συρίας, ποὺ φοβοῦνται τὴν ἔλευση ἑνὸς σκληροῦ ἰσλαμιστικοῦ καθεστῶτος, τὰ περιθώρια στενεύουν. Ὅσοι ἐπιλέξουν νὰ παραμείνουν στὴ Συρία θὰ τὸ πράξουν μὲ κίνδυνο τὴ ζωή τους, καθὼς ἀκόμη καὶ μία ἐγγύηση προστασίας ἀπὸ τὸ Συμβούλιο Ἀσφαλείας τοῦ ΟΗΕ δὲν ἔχει καμία ἀξία στὴν παροῦσα φάση. Ἄλλωστε τὸ ἀπέδειξε ἡ περίπτωση τοῦ Ἰράκ.
Ὀρθόδοξος Τύπος ἀρ. φύλ. 1976 23 Μαΐου 2013
anavaseis.blogspot.gr