ΔΙΑΒΗΜΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. Συμπληρώνονται
πια σαράντα ημέρες από την προς τον Κύριο εκδημία του Στρατηγού Νικολάου
Ντερτιλή, ο οποίος έζησε σαράντα (40) συναπτά χρόνια μέσα στις Φυλακές
Κορυδαλλού, όπου και παρέδωσε το πνεύμα του στις 29 Ιανουαρίου 2013 σε ηλικία
92 ετών. Ακριβέστερα, φυλακισμένος ών, παρέδωσε το πνεύμα του στο Νοσοκομείο
ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ, όπου νοσηλευόταν.
Η
παρουσία μας στην εξόδιο Ακολουθία του, που έλαβε χώρα στο Α΄ Κοιμητήριο των
Αθηνών, εδημιούργησε μεγάλο δημοσιογραφικό θόρυβο! Όπως το είχαμε προβλέψει
άλλωστε, τα ΜΜΕ κυριολεκτικά μας κατακρεούργησαν! Και τούτο προς δόξα της
Δημοκρατίας! Γιατί άραγε; Ως Ιεράρχης της Ορθοδόξου Εκκλησίας δεν έχουμε
δικαίωμα να παραστούμε και να προσευχηθούμε στην νεκρώσιμη ακολουθία κάποιου
γνωστού ή άγνωστου προσώπου, αγίου η αμαρτωλού, δικαίου ή μη δικαίου; Γιατί
άραγε τα ΜΜΕ δεν ενοχλούνται, όταν εκκλησιαστικά Πρόσωπα, παρίστανται -και πολύ
σωστά άλλωστε πράττουν- στην κηδεία του πατέρα του κ. Τσίπρα; Γιατί επίσης δεν
ενοχλούνται όταν «ο Καπετάν Γιώτης» δηλ. ο Χαρίλαος Φλωράκης, κατόπιν
εκφρασθείσης επιθυμίας του, ενταφιάζεται στον περίβολο Εξωκκλησίου της
ιδιαίτερης πατρίδος του; Δεν ντρέπονται οι υποκριτές;
Εμείς,
υπακούοντες στη φωνή της συνειδήσεώς μας, και στην Φυλακή επισκεφθήκαμε τον
αείμνηστο Στρατηγό και στην νεκρώσιμη Ακολουθία παρευρεθήκαμε. Άλλωστε
ελεύθερος πολίτης είμεθα και νομοταγής επίσης!
Σήμερα,
λοιπόν, θα φρυάξουν και πάλιν εναντίον μας τα ΜΜΕ της κατ΄ επίκλησιν μόνον
Δημοκρατικής Ελλάδος, καθώς θα πληροφορηθούν ένα διάβημά μας προς τον Εξοχώτατο
Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια, ζητώντας να απονεμηθή
χάρις στον έγκλειστο και υπέργηρο Στρατηγό. Τώρα πλέον είναι καιρός να γνωσθή
αυτό το Διάβημά μας, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμμιά απολύτως απάντηση! Θα
ξυνίσουν και πάλι τα μούτρα τους πολλά «πληρωμένα» μέσα μαζικής ενημερώσεως.
Εμείς εκ των προτέρων τους ευχόμεθα π ε ρ α σ τ ι κ ά!
Στη
σημερινή μας ανάρτηση θα έχετε την ευκαιρία να αναγνώσετε:
1.Το
Διάβημα προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας,
2.Τον
επικήδειο λόγο μας κατά την νεκρώσιμη Ακολουθία,
3.Ένα
εκτενές Βιογραφικό Σημείωμα του Στρατηγού με τίτλο «από την κατοχή μέχρι το
1975» για να μαθαίνουν οι νεώτεροι,
4. Επικήδειος στον
Ντερτιλή, του Δρ καί φίλου μας κ. Παναγιώτη Γ. Φούγια, ο οποίος μας απέστειλε
το κείμενο, όταν ο πόλεμος των ΜΜΕ εμαίνετο εντίον μας
καί
5. Η ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟΝ
ΑΣΥΡΜΑΤΟ του Βουλευτού της Χ.Α. κ. Κασσιδιάρη, που αναφέρεται σε ένα σπουδαίο
γεγονός, το οποίον συνετελέσθη προ της ενάρξεως του Κυπριακού Αγώνος με τον
αείμνηστο Στρατηγό Γεώργιο Γρίβα-Διγενῆ!
____________Όλα
αυτά σας τα προσφέρουμε από έρωτα προς την Αλήθεια και την Δημοκρατία! Από
αγάπη προς την Ελλάδα μας! Εμείς φέρουμε την ευθύνη για τα δικά μας κείμενα.
Για τα ἀλλα κείμενα υπεύθυνοι είναι οι συντάκτες των.
+
Ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Αίγιον,
4 Μαρτίου 2013
ΔΙΑΒΗΜΑ
ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Τετάρτη, 17 Αυγούστου
2011
ΑΚΡΩΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΙΚΟΝ
Ἐξοχώτατον
Κύριον
Κάρολον
Παπούλιαν
Πρόεδρον
τῆς Ἑλληνικῆς Δημοκρατίας
Προεδρικόν
Μέγαρον
ΑΘΗΝΑΣ
Ἀπευθύνομαι
σήμερον πρός Ὑμᾶς ὡς τόν ἐγγυητἠν τῆς Ἠθικῆς καί τοῦ Δικαίου εἰς τήν ταλαίπωρον
Ἑλλάδα μας καί Σᾶς παρακαλῶ νά έξετάσετε στοχαστικά τά παρατιθέμενα. Σημειώσατε,
παρακαλῶ, ὅτι κινοῦμαι ἐξ ἰδίας πρωτοβουλίας καί ὅτι ἡ ἐνέργειά μου αὕτη
οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει εἴτε μέ πολιτικά εἴτε μέ ἰδιοτελῆ κίνητρα. Ἀπορρέει μόνον
καί μόνον ἀπό τά ἐσώτατα τῆς ψυχῆς μου. Ἰδού λοιπόν τό ζήτημα ἐπί τοῦ ὁποίου
ἐπικαλοῦμαι ὅλως ἰδιαιτέρως τήν προσοχήν Σας.
1.
Ἐπεσκέφθην σήμερον τόν
ἐπί τριάκοντα ἑπτά (37) ἔτη ἔγκλειστον εἰς τάς φυλακάς Κορυδαλλοῦ Στρατηγόν κ.
Νικ. Ντερτιλῆν, οἱ ρίζες τοῦ οἰκογενειακοῦ δένδρου τοῦ ὁποίου ἀπαντῶνται εἰς τήν
περιοχήν τῆς ποιμαντικῆς μου εὐθύνης καί δικαιοδοσίας. Δέν ἐγνώριζα τόν ἄνδρα!
Τίποτε δέν μέ συνδέει μετ’ αὐτοῦ! Ἀφορμή διά νά πραγματοποιήσω τήν ἐπίσκε-ψιν
ταύτην ὑπῆρξεν ἡ ἀπό 16ης Ἀπριλίου 2011 Δἠλωσίς ([1]) τοῦ
ἀνδρός, ἥτις ἀπηυθύνετο πρός τήν Ὑμε-τέραν Ἐξοχότητα. Ἐθαύμασα τόν ἡρωϊσμόν ἑνός
στρατιώτου, ὁ ὁποῖος διάγει τό ἐννενηκοστόν ἔτος τῆς ἡλικίας του, εὑρίσκεται δέ
εἰς τάς φυλακάς ἐπί τέσσαρας περίπου δεκαετίας, ὡς
προανέφερα.
2.
Ἐγεννήθη λοιπόν εἰς
τήν ψυχήν μου ἡ ἐπιθυμία, ὅπως ἐπισκεφθῶ τόν ἔγκλειστον τοῦτον Ἥρωα εἰς τό
δεσμωτήριόν του, συνέταξα δέ μίαν αἴτησιν, ἥτις ὑπεβλήθη πρός τό Ὑπουργεῖον
Δικαιοσύνης, τῆς ὁποίας ἀντίγραφον ἐπισυνάπτω ([2]).
3.
Ὁ ἰσχυρισμός τοῦ
ἀνδρός, ὅτι διεπράχθη κατ’ αὐτοῦ «δικαστικόν ἔγκλημα» δέν εἶναι
αὐθαίρετος! Τό ἔχει ὁμολογήσει δημοσίως ὁ ἔγκριτος Δικηγόρος-Ποινικολόγος
τῶν Ἀθηνῶν κ. Ἀλέξ. Λυκουρέζος, μηνυτής ἄλλωστε τῶν Πρωταιτίων τῆς
21ης 'Απριλίου 1967, εἰς τήν ἀπό 4ης Ἰανουαρίου
1987 Δήλωσίν του, ἡ ὁποία ἔχει δημοσιευθῆ εἰς τἠν Ἐφημερίδα
«Ακρόπολις»: Ἰδού ἐν συνόψει τί
ἔχει ὁμολογήσει: «...ἡ ἐθνικά σκόπιμη ἐκείνη καταδίκη θεμελιώθηκε στήν
διαστρεβλωτική ἑρμηνεία τῆς ἱστορικῆς καί πολιτι- κῆς πραγματικότητος...... Ἡ
παράταση τοῦ ἐγκλει-σμοῦ προσκρούει στό αἴσθημα τοῦ δικαίου.... Ἡ καταδικαστική
ἀπόφαση... δέν ἀντέχει στήν κριτική. Τό σκεπτικό της εἶναι διάτρητο......Θέλω νά
πιστεύω πώς καί σήμερα κάνω τό χρέος μου ζητῶντας τήν ἀποφυλάκιση ἐκείνων πού
ἀπό τήν πρώτη στιγμή ὑπῆρξαν καί παραμένουν πολιτικοί μου ἀντίπαλοι" ([3]).
4.
Κατά τήν σημερινήν
ἐπίσκεψίν μου εὑρέθην ἐνώ-πιον ἑνός Ἥρωος τῆς Πατρίδος! Ἔχει λάβει μέρος εἰς
περιωνύμους μάχας, ὅπως π.χ. εἰς τήν Κορέαν, εἰς τήν Κύπρον κ. ἀ, ὅπου ἔγραψε
σελίδες δόξης καί μεγαλείου! Τό θέαμα λοιπόν αὐτοῦ τοῦ ἀνθρώπου, ἄγοντος
τό 90όν ἔτος τῆς ἡλικίας του, εἶναι συγκλονιστικόν! Μόνον
αὐτοεξυπηρετούμενος δέν εἶ-ναι δυνατόν νά εἶναι ἕνας ἄνθρωπος αὐτῆς τῆς ἡλικίας!
Ὁποία λοιπόν καί ἐάν ἦτο ἡ συμμετοχή του εἰς τά γεγονότα τοῦ Πολυτεχνείου, δέν
εἶναι δίκαιον νά παραβλέπεται ἤ καί νά ἀπαλείφεται ἡ προγενεστέρα προσφορά τῶν
ὑπηρεσιῶν του πρός τήν Πατρίδα, ἐν συνδυασμῷ πρός τό βαθύ γήρας, εἰς τό ὁποῖον
εὑρίσκεται ἤδη! Εἶναι ἄδικον νά παραμένῃ εἰσέτι εἰς τήν φυλακήν! Ἡ Δημοκρατία
εἶναι τό πολίτευμα τῆς ἀνοχῆς καί τῆς λήθης! Ἡ Πατρίς δέν ἐκδικεῖται! Οἱ ποινές
ἐξ ἄλλου ἐπιβάλλονται πρός σωφρονισμόν καί ὄχι πρός ἐξουθένωσιν! Τί ἆραγε ἔχει
νά φοβηθῇ σήμερον ἡ Ἑλληνική Δημοκρατία ἀπό ἕνα ἡλικιωμένον τἐκνον της τῶν
ἐννενήκοντα ἐτῶν;
Ἐξοχώτατε
Κύριε Πρόεδρε,
Ἀπευθύνομαι
πρός Ὑμᾶς καί Σᾶς ἱκετεύω! Δώσατε ἀμέσως λύσιν εἰς τό πρόβλημα! Ἀφήσατε τόν
ἐννενηκοντούτην Στρατηγόν κ. Νικ. Ντερτιλῆν νά τελειώσῃ τήν βιοτήν του μέσα εἰς
τήν θερμήν ἀτμόσφαιραν τῆς οἰκογενείας του! Νά αἰσθανθῇ τήν ἀνακούφισιν καί τήν
παρηγορίαν τῶν προσφιλῶν του προσώπων! Νά δεχθῇ τάς διά τό βαθύτατον γήρας του
ἀναγκαίας περιποιήσεις! Ποιήσατε ἔλεος! Θά ἀποτελέσῃ ὄνειδος διά τήν Πατρίδα
μας, ἐάν ὁ ὑπερῆλιξ οὗτος ἄνθρωπος ἐκμετρήσῃ τό ζῇν μέσα εἰς τήν παγεράν καί
ἀφιλόξενον ἀτμόσφαιραν τῶν φυλακῶν! Σᾶς ἱκε-τεύω! Σᾶς ἐκλιπαρῶ!
Ἐάν
παρ’ἐλπίδα τό αἴτημά μου τοῦτο δέν γίνῃ ἀποδεκτόν, τότε, παρακαλῶ, δεχθῆτε ὡς
λύσιν ἀνάγκης μίαν ἐναλλακτικήν πρότασίν μου: δέχομαι νά ἀνταλλάξω τούς
ρόλους μετ’αὐτοῦ καί ὑπέρ αὐτοῦ. Δἐχομαι νά καταλάβω ἐγώ τήν θέσιν του εἰς
τό δεσμωτήριον, καθ’ ὅν χρόνον θά εὑρίσκεται οὗτος ἐν ζωῇ, ὑπό τούς αὐτούς
ὅρους καί προϋποθέσεις, ὥστε νά ἀποδοθῇ ἐκεῖνος ἐλεύθερος εἰς τήν Κοινωνίαν!
Ναί, θά παραμείνω ἑκουσίως εἰς τήν φυλακήν ἀντ’ αὐτοῦ ἕως τῆς τελευτῆς του! Ἡ
πρότασίς μου αὕτη δέν εἶναι τέχνασμα! Συνιστᾷ προσφοράν ἀγάπης πρός ἕνα
σεβάσμιον τούλάχιστον ὡς πρός τήν ἡλικίαν δεσμώτην, διατυποῦται δέ κατ’
ἐφαρμογήν τῶν λόγων τοῦ Ἀποστόλου Παύλου «ηὐχόμην γάρ αὐτός ἐγώ ἀνάθεμα εἶναι
ἀπό τοῦ Χριστοῦ ὑπέρ τῶν ἀδελφῶν μου» ( Ρωμ. κεφ. θ’, στ.
3).
Ἐπί
δέ τούτοις διατελῶ
+ Ο
ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΙΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
Κοινοποίησις:
Στρατηγόν κ. Νικόλαον Ντερτιλῆν.
Δικαστικές Φυλακές Κορυδαλλοῦ
Σολωμοῦ 3-5
181 22 ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΝ
***************************
2ον
ΕΠΙΚΗΔΕΙΟΣ ΛΟΓΟΣ
ΣΤΗΝ ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ
ΣΤΡΑΤΗΓΟΥ ΝΙΚ. ΝΤΕΡΤΙΛΗ
31.01.2013
Του
Μητροπολίτου Καλαβρύτων και Αιγιαλείας Αμβροσίου
«Μακαρία ἡ οδός, ᾗ πορεύει σήμερον, ὅτι ἠτοιμάσθη σοι τόπος
ἀναπαύσεως».
Δεν θα υπήρχε
καλύτερος λόγος εκκλησιαστικός για έναν αδελφό μας, ο οποίος έζησε ένα μαρτυρικό
βίο ιδιαιτέρως στο δεύτερο κομμάτι της ζωής του. Και τώρα πορεύεται την οδό της
δικαίας κρίσεως και της αναπαύσεως.
Ήρθαμε εδώ, και εγώ προσωπικά, για να τιμήσουμε ένα Έλληνα, ένα γενναίο άνθρωπο,
ένα ήρωα! Ένα Έλληνα, που θα αποτελεί πρότυπο γενεών. Το θάρρος του, η τόλμη
του, η αφοβία έναντι του θανάτου. Ένα Έλληνα, που υπηρέτησε την Ελλάδα με τα
ιδανικά της Ελευθερίας όπου τον έταξε η Πατρίδα, με ακατάβλητο θάρρος και με
αυτοθυσία. Επαληθεύτηκε σ’αυτόν, ότι τους γενναίους, και ο θάνατος ακόμη τους
φοβάται, και τα εχθρικά βόλια τους ευλαβούνται!
Έρριψε, κατά τη εποχή του Κυπριακού αγώνος, έρριψε, επαναλαμβάνω τους Τούρκους
στη θάλασσα! Και αυτό δεν είναι το μοναδικό ηρωϊκό κατόρθωμά του! Ήταν ο
άνθρωπος της θυσίας για την Πατρίδα και τα μεγάλα ιδανικά!
Ήταν αληθινά
γενναίος άνθρωπος και αυτή του τη γενναιότητα την έδειξε μέχρι την τελευταία του
στιγμή. Παρέμεινε στις φυλακές του Κορυδαλλού μέχρι τα 92 του χρόνια! Μπορούσε
να είναι έξω από τα σίδερα της φυλακής, αλλά έμεινε εκεί, για να επαληθεύεται
στο πρόσωπό του η λαϊκή ρήση, ότι: «της φυλακής τα σίδερα δεν είναι μόνον για
τους εγκληματίες! Κάποτε–κάποτε είναι και για τους λεβέντες, και για τους
γενναίους!»
Δεν ξεύρω πόσες φορές θα δούμε στην ιστορία της Ελλάδος, γιατί όχι και της
πολιτισμένης ανθρωπότητος, άνδρα στην ηλικία των 92 ετών να μένει δέσμιος στις
φυλακές, διότι τον θεωρούν επικίνδυνο για την Πατρίδα, για την Δημοκρατία, για
την εσωτερική ασφάλεια της Χώρας. Ο Στρατηγός Ντερτιλής έμεινε ακλόνητος! Δεν
πρόδωσε τις Αρχές του!
Να γιατί και εγώ σήμερα,
μαζί με όλους σας, είμαι εδώ. Ήλθα για να τιμήσω αυτόν τον Ήρωα! Ένα
αληθινό Ήρωα, που διατήρησε το ηρωϊκό του φρόνημα μέχρι τα του! (παρατεταμένο χειροκρότημα των
παρευρισκομένων, οι οποίοι εφώναζαν
«ΑΘΑΝΑΤΟΣ»).
(Παρακαλώ σας, μη θορυβείτε, μην εκδηλώνεσθε με χειροκροτήματα. Αυτά αφήστε για
τους άλλους ομιλητές. Μη χειροκροτείτε, διότι με φέρνετε σε δύσκολη θέση.
Επαναλαμβάνω. Παρακαλώ, σταματήστε. Εγώ ομιλώ σαν κληρικός και σαν Έλληνας! Δεν
μου πρέπουν τα χειροκροτήματα, δεν τα θέλω! Τα ΜΜΕ σε λίγο θα με
κατακρεουργήσουν! Θα διαστρέψουν τα συμβαίνοντα, θα παραποιήσουν την αλήθεια, θα
μεταδώσουν ό,τι θέλουν. (χειροκροτήματα) Μη με εμποδίζετε, όταν
σας ομιλώ. Σεβαστείτε την επιθυμία μου).
Έχουμε λοιπόν, μπροστά μας, έναν γενναίο άνθρωπο, ο οποίος όταν βρισκόταν στην
ηλικία των 90 χρόνων, μέσα από την φυλακή προέβη σε μια πολυσήμαντη δήλωση. Ήταν
η 16η Απριλίου του έτους 2011, είχε συμπληρώσει 37 ολόκληρα χρόνια μέσα στο
κελλί της φυλακής, όταν προέβη την εξής υπερήφανη Δήλωση:
«Δηλώ, ότι είς και μόνον τρόπος
υφίσταται εξόδου μου από τας φυλακάς. Εκείνος από του να αιτήση συγγνώμην από
εμέ επισήμως η Ελληνική Πολιτεία διά το διαπραχθέν υπό ταύτης δικαστικόν έγκλημα
κατ’εμού, όπερ και απετέλεσεν την μεγαλυτέραν ηθικήν, νομικήν και πολιτικήν
ατιμίαν των αιώνων. Εν αντιθέτω περιπτώσει θα
αποθάνω εντός των φυλακών, εκπληρών αποστολήν, ου μόνον ως
στρατιώτης, αλλά και επαναστάτης εν τη πράξει» (
χειροκροτήματα).
(Σας παρακάλεσα να μη χειροκροτείτε! Δεν είμαι πολιτικό πρόσωπο. Αφήστε με να
ολοκληρώσω τις σκέψεις μου. Κρύψτε τον πόνο σας. Εκδηλώστε τα αισθήματά σας μια
κάποια άλλη στιγμή).
Λοιπόν αυτή η υπερήφανη αυτή Δήλωση, χρονικά κρινόμενη, έρχεται έπειτα από ένα
σημαντικό έγγραφο. Ο άνθρωπος που οδήγησε τους ανθρώπους του ’67 στη φυλακή, ο
μεγαλο-Δικηγόρος των Αθηνών ποινικολόγος κ. Αλ. Λ…ς είχεν υποβάλει Μήνυση
εναντίον των πρωτεργατῶν της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου 1967, οι
οποίοι τελικώς συνελήφθησαν, εδικάσθησν και κατεδικάσθησαν! Στην εφημερίδα
Ακρόπολις των Αθηνών της 4ης Ιανουαρίου του ’87, δημοσιεύθηκε μια Δήλωση του
προαναφερθέντος Δικηγόρου, στην οποία μεταξύ πολλών άλλων διελαμβάνοντο και τα
εξής: «Η παράταση του εγκλεισμού προσκρούει στο αίσθημα του Δικαίου. Η
καταδικαστική απόφαση, που όταν εκδόθηκε, εξυπηρετούσε τα Εθνικά συμφέροντα, δεν
αντέχει στην κριτική. Το σκεπτικό της είναι διάτρητο. Θέλω να πιστεύω πως
σήμερα δεν θα υπεγράφετο. Είναι λοιπόν καιρός να
καταγραφή με ψυχραιμία, ειλικρίνεια και γενναιότητα η αλήθεια. Η
εμμονή σε παραμορφωτικές ιστορικές περιγραφές δεν προωθεί την δημοκρατική
συνείδηση, δεν καλλιεργεί την πολιτική ωριμότητα. Την Κοινοβουλευτική
Δημοκρατία πρέπει να χαρακτηρίζη φαντασία, τόλμη και γενναιοδωρία. Μέσα σ’ αυτά
τα πλαίσια, ας πάρει την πρωτοβουλία η εκτελεστική Εξουσία. Ο δρόμος είναι ανοιχτός και βατός». .
Επομένως,
όταν ο έγκλειστος Στρατηγός προέβη στη δική του Δήλωση και ζητεί απεριφράστως
από την Πολιτεία «να μου ζητήσει συγγνώμην» για την άδικη καταδίκη του, με τον
τρόπο του αυτό καταδεικνύει, ότι στη Χώρα μας δεν έχουμε γνήσια και αληθινή
Δημοκρατία. Δυστυχώς, σήμερα έχουμε μια παραποιημένη, μια παραχαραγμένη θα
έλεγα, Δημοκρατία, στην οποία όλοι οι άλλοι μπορούν να εκδηλώνουν τα όποια
πολιτικά τους φρονήματα και αισθήματα, όχι όμως και οι γνήσιοι Έλληνες, οι
γνήσιοι πατριώτες! Όσοι αγαπούν την Ελλάδα, δυστυχώς, είναι αποδιοπομπαίοι,
είναι υπό διωγμό! Αυτό, λοιπόν, είναι το πρόβλημα της εποχής μας. Γι’ αυτό
άλλωστε και η Ελλάδα μας σήμερα πάσχει! Οδηγείται σε διάλυση του κοινωνικού
ιστού. Είναι άραγε τυχαίο το γεγονός, ότι είμεθα υπό ξενική κατοχή, η οποία
απλώς περιβάλλεται με ωραίο περίβλημα;
Στρατηγέ μου ήρθα σήμερα εδώ όχι μόνο για να προσευχηθώ για την ανάπαυση της
μακαρίας ψυχής σου, αλλά και για να σου είπω μόνο δύο λέξεις: Σε εθαύμασα, όταν
ήλθα στη φυλακή για το ηρωϊκό σου φρόνημα. Ήλθα εκεί πρώτον μεν, επειδή οι ρίζες σου
είναι από την Επαρχία μας, από την Αιγιάλεια. Δεύτερον, διότι ήθελα να
ομιλήσω μαζί σου ως ποιμήν της Εκκλησίας! Να σου τονίσω την ανάγκη, ότι πρέπει
να εξομολογείσαι, να εκκλησιάζεσαι στο παρεκκλήσιο των φυλακών και να
μεταλαμβάνεις συχνά των Αχράντων Μυστηρίων! Να ετοιμάζεσαι δηλ. για το μεγάλο,
το ουράνιο ταξίδι! Και με άκουσες με προσοχή χωρίς αντιλογίες! Και το έκανες
αυτό. Στον προφυλακισμένο τότε από το Άγιον Όρος Ηγούμενο άνοιξες την καρδιά
σου, έλαβες την άφεση! Και ύστερα προσήλθες με προθυμία στο Μυστήριο της θείας
Ευχαριστίας. Ενώθηκες με τον Κύριο, μεταλαμβάνοντας το Σώμα Του και το Αίμα του
«εις άφεσιν αμαρτιών και εις ζωήν αιώνιον».
Έπειτα από
όλα αυτά είμαι εδώ σήμερα, τελώντας τη Εξόδιο Ακολουθία για να σου φανερώσω την
βαθειά τιμή, με την οποία σε περιβάλλουμε. Για να σε διαβεβαιώσω, ότι σε
σκεπτόμεθα, ότι μας άφησες πρότυπο ζωής και ανδρείας. Για να προσευχηθούμε για
σένα. Τώρα όλοι μαζί εδώ επιτελούμε αυτό το ύστατο χρέος. Αναπέμπουμε δεήσεις
στο Επουράνιο Θεό και Πατέρα να σε δεχτεί κοντά Του και να σε
αναπαύσει.
Τώρα είσαι
πια είσαι Ελεύθερος! Κανείς πια, δεν μπορεί να σε ενοχλήσει! Τώρα είσαι στα
χέρια του Θεού, στα χέρια του Δικαιοκρίτη Θεού! Και μην ξεχνάς, ότι ένα από τα
ελαττώματα της φυλής μας είναι ότι η Ελλάδα, σαν άλλος Κρόνος, τρώγει τα παιδιά
της! Ο Σωκράτης τελείωσε τη ζωή του με κώνειο! Ο Κολοκοτρώνης έζησε κι αυτός
την πίκρα της φυλακής! Και Συ, ο ένδοξος Στρατηγός Ντερτιλής, απέθανες μέσα στη
φυλακή, χωρίς μάλιστα να μπορέσεις να συμμετάσχεις στην κηδεία του παιδιού σου.
Αυτή και μόνη η διαπίστωση πρέπει να σε παρηγορεί!
Στην
Εκκλησία έχουμε μάρτυρες, στην Πατρίδα έχουμε ήρωες! Εγώ θα σε αποκαλούσα Ήρωα
και Μάρτυρα! Μάρτυρα της Πατρίδος και της Ελευθερίας! Καλό σου ταξίδι, Στρατηγέ
μου.
Ας είναι αιωνία σου η μνήμη σου! Να είσαι ελεύθερος πια στην αγκαλιά του Θεού! Η
άνωθεν παρηγοριά, η παρηγοριά του Θεού, να είναι πάντα στη Γυναίκα σου και στους
οικείους σου.
Αιωνία σου η μνήμη!
***************************
3ον
ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟ
1975
01/28/2013 -
19:37
Ο στρατηγός Ν.
Ντερτιλής που πέθανε σήμερα,
πολέμησε ως ταγματάρχης στις
εκκαθαριστικές επιχειρήσεις των τουρκικών θυλάκων το 1963-64 στην Κύπρο και
κατέλαβε με ελάχιστους άνδρες, σε επίθεση εφ'όπλου λόγχης, το τουρκοκυπριακό
προγεφύρωμα της Μασούρας αφήνοντας πίσω του δεκάδες Τούρκους πράκτορες και
τουρκοκύπριους εξτρεμιστές, νεκρούς..
Στην κατοχή, αξιωματικός του
Στρατού, γιος αντιστρατήγου, σε ηλικία 21 ετών, ο Ν.Ντερτιλής, μετέχει ενεργά
στην εθνική αντίσταση, συλλαμβάνεται και κρατείται από τους Γερμανούς στο
Χαϊδάρι. Δραπετεύει και εντάσσεται στις εθνικές αντιστασιακές οργανώσεις. Από το
1946, παίρνει μέρος σε πολλές μάχες του ανταρτοπολέμου, υπηρετώντας στις ειδικές
δυνάμεις του Στρατού.
Το 1950 γίνεται εκπαιδευτής στη
Σχολή Ευελπίδων, λίγο αργότερα, δηλώνει ότι επιθυμεί
εθελοντικά να μεταβεί με το Εκστρατευτικό Σώμα στην
Κορέα, όπου παρασημοφορείται για την ανδρεία του. Το 1964, ενώ οι
Τούρκοι έχουν αρχίσει να δημιουργούν προβλήματα στην Κύπρο μεταβαίνει εθελοντικά
πάλι, με ψεύτικο διαβατήριο, ως ταγματάρχης, στο νησί και οργανώνει τις ειδικές
μονάδες της ΕΛΔΥΚ.
Στην κρίσιμη μάχη της Μασούρας (φωτό
της μονάδας του Ντερτιλή μετά την μάχη) και ενώ οι Τούρκοι απειλούν να
βομβαρδίσουν το νησί, υπό τις διαταγές του στρατηγού Γρίβα ο ταγματάρχης
Ντερτιλής, επιτίθεται "εφ'όπλου λόγχης" και την ιαχή "Αέρα" σε ένα οχυρωμένο από
Τουρκοκύπριους και Τούρκους, χωριό καταπάνω στα τουρκικά πολυβόλα σκορπίζοντας
τον θάνατο. Λόγω της ανατίναξης ολόκληρων τουρκικών σπιτιών, υπήρξαν και
σημαντικές απώλειες θεωρούμενων ως "αμάχων".
Ο Γρίβας φοβούμενος τουρκικά
αντίποινα του ζητά από τον ασύρματο να παύσει την επίθεση. Ο Ντερτιλής
εκνευρισμένος πυροβολεί τον ασύρματο! Η επίθεση συνεχίζεται, στην περιοχή δεν
μένει ούτε "τουρκικό ρουθούνι", ο Αντικειμενικός Σκοπός επιτυγχάνει και οι
Τούρκοι κατατροπώνονται.
Το 1966, ενώ υπηρετεί στο 16ο
Σύνταγμα στη Νιγρίτα Σερρών, μυείται από τους μελλοντικούς κινηματίες στο
επερχόμενο κίνημα-πραξικόπημα.
Συμμετέχει ενεργά στην κατάληψη της
εξουσίας από τους αξιωματικούς το βράδυ της 21ης Απριλίου.
Ουσιαστικά με μια χούφτα άνδρες
εφαρμόζοντας ένα σχέδιο που από τότε διδάσκεται σε διάφορες στρατιωτικές σχολές
του κόσμου (για την ακρίβεια διδάσκεται η αντιμετώπισή του από
τις κυβερνήσεις αφού θεωρήθηκε ιδιαίτερα ευφυές και αποτελεσματικό για την
ανατροπή δημοκρατικών κυβερνήσεων) ελέγχει με ένα (!)
Μηχανοκίνητο Τάγμα το σύνολο του κεντρικού κρατικού μηχανισμού.
Ο τρόπος με τον οποίο «κατέλαβε» μία
σειρά από δημόσια κτίρια της Αθήνας, τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου, ήταν από
τα επιτεύγματα για τα οποία επαιρόταν και εκ του λόγου αυτού δεν συγχωρήθηκε ποτέ
από την Δημοκρατία. «Τους έπιασα στον ύπνο με πολύ
λίγους αλλά αποφασισμένους άνδρες και ένα σχέδιο που εφαρμόστηκε με
αποφασιστικότητα», έλεγε.
Λίγο μετά τα μεσάνυχτα, ο Ντερτιλής
θα βγει με το μηχανοκίνητο τάγμα που διοικούσε στην Αγία Παρασκευή για να
«ελέγξει 28 στόχους... Τέσσερις
παρά δέκα το πρωί είχε τελειώσει η επιχείρηση... ο αιφνιδιασμός είχε πετύχει».
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ο
Ντερτιλής παρέμεινε στρατιώτης, ουδέποτε ασχολήθηκε με την διοίκηση της χώρας,
ελάμβανε τον μισθό του και μόνο αυτόν και το 1973 που τα στελέχη του Στρατού ελάμβαναν ομόλογα
πενταετούς λήξης (πληρώθηκαν το 1978) αντί για μισθό, κάθε τρίτο μήνα, λόγω
έλελιψης ρευστότητας που είχε προκαλέσει η οικονομική κρίση απόρροια της
διεθνούς πετρελαϊκής κρίση, έτρωγε στον στρατώνα για να μην στερείται το σπίτι
του από το φαγητό που θα κατανάλωνε ο ίδιος.
Πήρε μέρος στα γεγονότα του
Πολυτεχνείου και υπό αυτή την ιδιότητά του αν και εν συνεχεία δεν συμφώνησε με την κατάληψη της εξουσίας
από τον "αόρατο δικτάτορα" Δ.Ιωαννίδη και αποστασιοποιήθηκε από το
καθεστώς που προέκυψε από την ανατροπή του
Γ.Παπαδόπουλου.
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1975 και μετά
από ακροαματική διαδικασία διόμισυ μηνών και διάσκεψη 6 ημερών ενώπιον του
πενταμελούς εφετείου Αθηνών, εκδόθηκε η απόφαση του δικαστηρίου το οποίο κήρυξε
ένοχους τους 20 από τους 32 κατηγορούμενους, ενώ αθώωσε άλλους
12.
Ο ίδιος, Νικόλαος Ντερτιλής
(αποστρατεύθηκε ταξίαρχος, αλλά αυτοδίκαια λαμβάνει τον βαθμό του υποστρατήγου),
καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη και διαρκή στέρηση των πολιτικών του
δικαιωμάτων για συμμετοχή στην ανθρωποκτονία από πρόθεση του φοιτητή
Μυρογιάννη.
Βάση του «αυτόπτη μάρτυρα», το
συμβάν έγινε τα ξημερώματα στης 17ης ή 18ης Νοέμβριου στην οδό Πατησίων με νεκρό
τον Μιχάλη Μυρογιάννη.
Τα επίσημα μεταπολιτευτικά πορίσματα
όμως δεν συμφωνούν με τον «οδηγό αυτόπτη μάρτυρα» σε τίποτα, ήτοι δεν συμφωνεί
καμία αναφορά στην όλη υπόθεση και όλες αντιφάσκουν μεταξύ
τους...
Στο πόρισμα Σαμπάνη δεν υπάρχει
πουθενά το όνομα Μυρογιάννης, αλλά το πλησιέστερο όνομα είναι ένας Μαυρογιάννης
ο οποίος βάση πορίσματος σκοτώθηκε τη 18η Νοεμβρίου ενώ αλλού πάλι διαβάζουμε
ότι ο οδηγός έκανε λόγο για την 17ην Νοέμβριου. Άρα εδώ δεν
συμφωνούν ούτε οι ίδιοι. Ο υποτιθέμενος φόνος έγινε λέει ο «αυτόπτης μάρτυρας»
στην οδό Πατησίων ενώ τα δυο πορίσματα Σαμπάνη και Τσεβά λένε
άλλα:
1. Πόρισμα Τσεβά. 14) Μιχαήλ
Μαυρογιάννης, ετών 19, εφονεύθη εις την οδόν Κορνεάδου.
2.
Πόρισμα Σαμπάνη. 8 ) ΜΑΥΡΟΓΙΑΝΝΗΣ Μιχαήλ, 19 ετών, Κατοικία: Ασημ. Φωτήλα 8
Ιλίσια. Χώρος ένθα εφονεύθη: Καρνεάδου
Η οδός βρίσκετε στο Κολωνάκι και
ουδεμία σχέση με Πολυτεχνείο έχει!
Ο οδηγός δηλώνει ότι πήρε τον
Ντερτιλή το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου από την «ΑΣΔΕΝ» και τον μετέφερε στο
Πολυτεχνείο! Ενώ έχει καταγραφεί από τα βιβλία πύλης εισόδου ότι ο Ν,Ντερτιλής
στις 11:15 είχε επιστρέψει από το Πολυτεχνείο στην «ΑΣΔΕΝ».
ΠΗΓΉ: Τμήμα ειδήσεων
defencenet.gr
και stivpol04@gmail.com
***************************
4ον
Επικήδειος Ντερτιλή του Δρος Παναγιώτη Γ.
Φούγια
Η Επανάσταση της
21ης Απριλίου του έτους 1967 εξέδωκεν ένα φυλλάδιον, εις το οποίον
εδημοσιεύθηκαν στοιχεία από την τότε παρακμή όλων των θεσμών και η Χώρα βάδιζε
ολοταχώς στην διάλυσή της. Τότε, όλοι σχεδόν οι Έλληνες διερωτώντο αν θα
υπήρχεν έστω και ένας Λοχαγός να σώσει την Χώραν. Και όταν έγινεν η επέμβαση
του Στρατού όλος ο κόσμος ένοιωσεν ανακούφιση. Διότι, επί τέλους, βρέθηκαν
άνθρωποι για να περισώσουν ότι έχιεν απομείνει όρθιο και να αναστηλώσουν όλες
τις αξίες στο Ελλ. Κοινοβούλιο, στην Διοίκηση του Κράτους, στην Εθνική
Οικονομία, στον Στρατό, στην Παιδεία, στην Εξ. Πολιτική, στην εσωτερική
ασφάλεια, αλλά και στην Εκκλησία.
Θα ήταν
ανειλικρινής κανείς αν ζούσε την θλιβερά κατάσταση που ζούσε όλη η Ελλ. Κοινωνία
την περίοδο εκείνη και ήταν ευχαριστημένος. Ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να
δικαιολογήσει μια τέτοια ενέργεια, η οποία κατέλυσε την Δημοκρατία. Αλλά ποια
Δημοκρατία; Την Δημοκρατία του πεζοδρομίου; Την Δημοκρατία με την προστασία
των τάνκς, κατά τις συνεδριάσεις του Ελλ. Κοινοβουλίου; Την Δημοκρατία του
όχλου, που καθημερινά κυριαρχούσε σε όλους τους δρόμους της Αθήνας; Την
Δημοκρατία της συναλλαγής σε όλους τους τομείς της κρατικής μηχανής; Για τον
λόγον αυτόν και την νύκτα της 21ης Απριλίου 1967 δεν ακούσθηκεν ο
κρότος ούτε μιας σφαίρας. Εκείνοι που ανέλαβαν και εκτέλεσαν αυτό το
επαναστατικόν σχέδιον πλήρωσαν και μάλιστα βαρειά. Αυτό πλήρωσεν και ο
Ταξίαρχος Ντερτιλής, του οποίου έπλεξα το εγκώμιο όχι για ότι έκανε στην
Επανάσταση της 21ης Απριλίου ή στα γεγονότα του Πολυτεχνείου, αλλά
για όσα είχεν στο ενεργητικόν του πριν από τα γεγονότα αυτά, ως στρατιώτης της
Πατρίδος. Είναι πράξεις που τίμησαν την Πατρίδα και τον συνόδευσαν σε όλην την
ζωήν του και θα τον συνοδεύουν σε όλη την Ιστορία του Ελλ. Στρατού.
Αλλά, ας έλθουμε
και στις αντιδράσεις εκείνων που ενοχλήθηκαν σε όσα είπε στην κηδεία του
Ταξίαρχου Ντερτιλή ο Δεσπότης.
Όλοι αυτοί είναι
μάλλον ανιστόρητοι και έχουν υπερβάλλει και του έργου της συγχωρούσης Εκκλησίας,
η οποία για όλα τα πρόσωπα που κηδεύει έχει, συγχωρητικές ευχές. Ο πολίτης έχει
καθήκον να συγχωρεί, αλλά να μη λησμονεί. Αυτοί που μας έψεξαν όχι μόνο
συγχωρούν, αλλά λησμονούν όσα δεν γνωρίζουν και όσα δεν τους συμφέρουν.
Και για να γίνω
περισσότερον σαφής σε όσα θα πω στην συνέχεια. Έχουν λησμονήσει ή δεν γνωρίζουν
τα γεγονότα της δεκαετίας του 40 και τους πρωταγωνιστές τους. Δεν πρόκειται να
αναφερθώ σε λεπτομέρειες της περιόδου εκείνης για να μη ξύσω πληγές στα θύματά
τους. Όμως, ας μη ξεχνούν ότι όλο το Έθνος επλήγη όχι μόνον από την Γερμανικήν,
την Ιταλικήν και την Βουλγαρικήν Κατοχήν, αλλά και την Κατοχήν του Ε.Α.Μ. του
ΕΛ.Α.Σ και ιδιαιτέρως της Ο.Π.Λ.Α, που έκανε τις εκκαθαρίσεις με τις χιλιάδες τα
θύματά της. Ακολούθησαν τα θλιβερά Δεκεμβριανά με τις καταστροφές της Αθήνας,
τα χιλιάδες θύματα και με την εικόνα της καταστροφής, που δεν περιγράφεται.
Ανάμεσα στου βιαιοπραγούντες ήταν και ο Λεωνίδας Κύρκος, ο οποίος, πάλι
αργότερα, είπεν «Ευτυχώς που εχάσαμε τότε». Δηλ. το ιστορικόν αυτό στέλεχος της
Αριστεράς ανεγνώρισε το μεγάλο εκείνο σφάλμα του Κ.Κ.Ε. . Όμως, οι βιαιοπραγίες
του Κ.Κ.Ε. κατά την Κατοχή, σε βάρος του ελληνικού λαού στέρησαν την Πατρίδα μας
το μερίδιο που της ανήκε. Μερίδιο του νικητή του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Σαν να μην έφθαναν
αυτές οι περιπέτειες του Ελλ. Λαού, από το 1946 ως τον Αύγουστο του 1949
εγνωρίσαμε και τον εφιάλτη του Συμμοριτοπολέμου. Δηλ. ανταρσία κατά της νόμιμης
Κυβέρνησης και απόπειρα καταλήψεως της εξουσίας δια της βίας και την υπαγωγή και
της Χώρας μας στις Χώρες του Σιδηρού Παραπετάσματος. Στις Χώρες εκείνες που
στέναζαν ως το 1990, με την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Και όμως, το
Κ.Κ.Ε. θεωρούσε τις Χώρες εκείνες, ότι ζούσαν σε παράδεισο. Αλλ’ όπως
αποκαλύφθηκε μετά ήταν πραγματική κόλαση. Τέτοιους παραδείσους οραματίζονταν οι
Συμμορίτες κατά τον Ανταρτοπόλεμο.
Και ποιος ήταν ο
εμπνευστής του Συμμοριτοπολέμου; Ήταν ο Νικ. Ζαχαριάδης, τον οποίον δέχθηκαν
νεκρόν και τον τίμησαν οι εδώ ομοϊδεάτες του. Και ποιοι διεξήγαγον τον
Συμμοριτοπόλεμο; Αρχηγός ήταν ο Μ. Βαφειάδης, τον οποίον ο Α. Παπανδρέου τον
έκαμε Μέλος της Ελλ. Βουλής. Αυτόν ο οποίος ευθυνόταν για τις χιλιάδες θύματα,
τις 28.000 ελληνόπουλα που απήχθηκαν από τις οικογένειές του για να γίνουν, στο
μέλλον, οι γενίτσαροι εναντίον της Πατρίδος μας. Τότε έγιναν η ερήμωση της
υπαίθρου και τα ερείπια που άφησε πίσω του ο Συμμοριτισμός.
Αλλά και ο Χαρ.
Φλωράκης, τι ήταν στο Συμμοριτοπόλεμο; Ήταν ο Καπετάν Γιώτης. Ο ίδιος
ομολόγησεν, ότι τα όπλα που κρατούσαν οι αντάρτες, τα είχαν για να σκοτώνουν.
Ποιους σκότωναν; Σκότωναν τον εθνικό Στρατό, που μάχονταν για την νομιμότητα
και την αληθινή Δημοκρατία. Και όμως, ο Φλωράκης πήρε σύνταξη από το Ελ.
Δημόσιο και του συγχωρήθηκαν οι αντεθνικές του πράξεις. Εμείς ως Εκκλησία
συγχωρούμε, αλλ’ ως πολίτες θυμώμαστε. Ιδιαίτερα τιμούμε και όσα καλά έπραξαν
για την Πατρίδα. Αυτό έκανα και εγώ στην περίπτωση του Ταξίαρχου Ντερτιλή. Γι’
αυτό δεν πτοούμαι από τις εναντίον μου κρίσεις ανιστόρητων και διαστρεβλωτών
γεγονότων της εθνικής μας Ιστορίας.
***************************
5ον
Η ΣΦΑΙΡΑ ΣΤΟΝ ΑΣΥΡΜΑΤΟ
Του Βουλευτή Χ.Α. Ηλία
Κασιδιάρη
Εφημ. Χρυσή Αυγή -
6/2/2013
Στην Κύπρο το 1964, ο
Ντερτιλής είχε πει και τότε «παρών», όπως σε κάθε μεγάλο προσκλητήριο της
Πατρίδας. Σε μυστική αποστολή, ως Ταγματάρχης, οργάνωσε τις ειδικές μονάδες της
ΕΛΔΥΚ και εκκαθάρισε όλους τους τουρκικούς θύλακες, τις βάσεις του εχθρού για
απόβαση στη νήσο. Στη μεγαλύτερη ίσως μάχη, τη μάχη της Μανσούρας, ο εχθρός
είχε οχυρωθεί σε ισχυρή τοποθεσία με πολυβόλα και αντιαρματικά. Εκεί ο
Ντερτιλής και η μονάδα του επιτέθηκε με εφ’όπλου λόγχη και την ιαχή «Αέρα».
Κατά την προέλαση, μέσα από τον ασύρματο, ο Ντερτιλής άκουσε τη φωνή του
Γεωργίου Γρίβα να διατάζει παύση της επίθεσης.
Ο Γρίβας ήταν ο Ήρωας που
είχε τσακίσει τους άγγλους και είχε ελευθερώσει την Κύπρο και είχε παίξει
άπειρες φορές κορώνα – γράμματα με το θάνατο. Την ώρα εκείνη όμως, ως Διοικητής
του Ντερτιλή και των ελληνικών δυνάμεων απαιτούσε αυτοσυγκράτηση. Να πάψει η
επέλαση, να σταθούν σε σταθερό σημείο οι δυνάμεις, μα καλυφθούν οι άνδρες από τα
καταιγιστικά τουρκικά πυρά. Η φωνή του Γρίβα την ώρα εκείνη ήταν η φωνή της
λογικής. Ο Ντερτιλής άκουσε καθαρά τη φωνή της λογικής να τον διατάσσει μέσα
από τον ασύρματο. Χωρίς να το σκεφτεί στιγμή, τράβηξε το πιστόλι και πυροβόλησε
τον ασύρματο. Και τότε η λογική σώπασε, οι Έλληνες καταδρομείς προέλασαν,
πήδηξαν μέσα στα χαρακώματα, έσφαξαν με τις ξιφολόγχες τους στρατιώτες του
εχθρού, μπήκαν στο τούρκικο χωριό και το έκαναν στάχτη. Ο ασύρματος είχε
σιγήσει, η λογική είχε πάψει, οι Έλληνες είχαν νικήσει. Από όλες τις ένδοξες
πολεμικές και επαναστατικές πράξεις του Στρατηγού Ντερτιλή, αυτή η σφαίρα που
έριξε στον ασύρματο θα παραμείνει για πάντα στη μνήμη μας ως η κορυφαία