Οι Αμερικανοί έχουν χάσει την γεωπολιτική δυναμική που είχαν στο παρελθόν.
Η παραδοσιακή τακτική της ισορροπίας δυνάμεων φαίνεται να χάνει έδαφος, ειδικά στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, που παρατηρείται επάνοδος του φανατικού Ισλάμ.
Η Τουρκία, λόγω των εσωτερικών της προβλημάτων, του Κουρδικού και της εθνικής πανσπερμίας, δεν μπορεί να λογίζεται για πολύ καιρό ακόμα ως παράγοντας σταθερότητας στην περιοχή.
Κύριος φόβος των Αμερικανών, και λιγότερο των Ευρωπαίων, το πέρασμα της Ελλάδας στην ρωσική σφαίρα επιρροής.
Η λύση αναγκαστικά θα βρεθεί κάπου στην μέση και η Ελλάδα, εφόσον παίξει σωστά τα χαρτιά της, θα μπορέσει να τονίσει την ενεργή ουδετερότητά της στα πλαίσια της πολύπλευρης διπλωματικής συνεργασίας χάριν της ειρήνης.
Με λίγα λόγια: Πολιτική ίσων αποστάσεων από τις Μεγάλες Δυνάμεις, χωρίς να παραγνωρίζονται οι όποιες κατοχυρωμένες συμμετοχές μας σε συμμαχίες.
Αυτό δεν σημαίνει ότι συμφέροντα, που θέλουν Ελλάδα και Κύπρο στο μαντρί της μονοδιάστατης εξάρτησης, θα σταματήσουν τον «βρώμικο πόλεμο» με προβοκατόρικες ενέργειες εντός συνόρων.
Ωστόσο το Νέο Ανατολικό Ζήτημα που προκύπτει, θα αναγκάσει τους «Μεγάλους» να αναθέσουν ευθύνες «επιστάτη» στην ευρύτερη περιοχή σε ενεργά ουδέτερες χώρες με κατάλληλη γεωγραφική θέση, έως ότου λύσουν τις μεταξύ τους διαφορές.
Προϋποθέσεις ενεργής ουδετερότητας: Προώθηση άξονα «Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ», ενδυνάμωση επιχειρηματικών και πολιτιστικών δεσμών της Ελλάδας με Ρωσία και άλλες χώρες των BRICs, διατήρηση αλλά ενδυνάμωση της θέσης μας στην Ε.Ε., χρησιμοποιώντας τα γεωστρατηγικά μας ατού.