Στην «ιστορία» της ΣΤ Δημοτικού διδάσκουν τά παιδιά μας, διά τήν Αννα Φράνκ. Ενα 16χρονο κορίτσι, το οποίον πιστεύεται οτι απεβίωσε από τύφο εις τό στρατόπεδο συγκεντρώσεως Μπέργκεν-Μπέλσεν τόν Μάρτιο 1945. Ό πατήρ της ο οποίος επέζησε εκυκλοφόρησε τό «Ήμερολόγιόν» της καί έμπορεύθη τήν μνήμη του παιδιού του. Δια τήν Αννα Φράνκ, η οποία δεν ηγωνίσθη, ούτε έθυσιάσθη, ούτε ηρωίδα υπήρξε, απλώς απέθανε από τύφο στό παραπάνω σχολικό βιβλίο παραθέτουν αποσπάσματα, άπό τό ήμερολόγιόν της, έβαλαν φωτογραφίας της, ωσάν νά μή είχαμε εμείς ηρωϊκά Ελληνόπουλα, διά νά φέρωμεν παραδείγματα στά παιδιά μας.Κάποιοι Έβραιόσποροι επέβαλαν τήν Αννα Φράνκ, διά τήν οποίαν διέθεσαν περισσότερο χώρο, απ' όσον διά τήν ιστορία της Β. 'Ηπείρου. Σχετικώς έκυκλοφόρησε βιβλίον ύπό τόν τίτλον: «Είναι γνήσιο τό ημερολόγιο της Αννας Φράνκ;» (Έλλ. εκδ. «'Ελεύθερη Σκέψις», Άθ. 1989) όπου μετά άπό συστηματική έρευνα αποδεικνύει ότι τό «ημερολόγιο» «είναι καθαρά φανταστικό, ό κ. Φράνκ, πού έκτος των άλλων έχει προφανώς παρέμβει σέ δλα τά στάδια της γεννήσεως του βιβλίου, έχει υπογράψει κάτι πού μπορεί νά αποκληθεί λογοτεχνική απάτη. Τό ημερολόγιο της Αννας Φράνκ πρέπει νά τοποθετηθεί στό ράφι πού ήδη συνωστίζονται τά ψευδή απομνημονεύματα... ή αλήθεια μέ υποχρεώνει νά πώ οτι τό ημερολόγιο της Αννας Φράνκ είναι μόνο απλή λογοτεχνική απάτη»!! (ενθ. άνωτ. σελ. 78-79).
Μολαταύτα τό «ημερολόγιο» έπώλησε εκατομμύρια αντιτύπων, ώργανώθη ίδρυμα «Αννας Φράνκ»! έγινε κινηματογραφική ταινία, λογοτέχνημα κ.τ.λ. Ακόμη καί στην Λάρισσα! έστησαν εις κεντρική πλατεία αναμνηστική στήλη διά τήν "Αννα Φράνκ! κ.τ.λ. κ.τ.λ. κι όλοι τό πιστεύουν ώς αληθές. Μάλιστα πρό αυτής τής εμπορικής επιτυχίας τό 'Εβραϊκό 'Ιστορικό Ίνστιτούτο τής Βαρσοβίας «εχάλκευσε» δηλαδή έγραψε «ψεύτικα ημερολόγια» όπως το ημερολόγιο ενός κοριτσιού 13 ετών! τάχα ονόματι Τερέζα Χεσκέλις, τα οποία ό Γάλλος ίστορικός Μισέλ Μπόρβιτς απέρριψε ώς ψευδή (ένθ. άνωτ. σελ. 78). Δια νά άντιληφθήτε τό ψεύδος του «Ημερολογίου» θά σας αναφέρω δύο από τά πολλά στοιχεία, πού αναλύει ό καθηγητής Φωρισσόν.
Στοιχείον πρώτον: Γράφει (σελ. 22) «Στίς 8 Ιουλίου 1944 ο μανάβης Βάν ντέρ Χόβεν είχε φέρει σ' αυτούς πού κρύβονται 10 κιλά αρακά». Αυτό είναι αδύνατο σχολιάζει ό αναλυτής «γιά τόν απλούστατο λόγο (ό μανάβης) είχε συλληφθεί πρίν 45 ημέρες (25 Μαϊου 1944) από τους Γερμανούς γιά ένα πολύ σημαντικό λόγο: είχε κρύψει δύο Εβραίους στό σπίτι του».Στοιχείον δεύτερον: Προσέξατε παρακάτω τους δύο τόσον διαφορετικούς γραφικούς χαρακτήρας υποτίθεται τής Αννας Φράνκ. Τά σχόλια είναι του ίδιου του Φωρισσόν (ένθ. άνωτ. σελ. 91).
Πώς αντέδρασαν οι Εβραίοι στην μελέτη του Φωρισσόν; Αντέδρασαν, κατά τόν συνήθη τρόπον τους. Εγινε απόπειρα δολοφονίας του καθηγητού, ο οποίος μετεφέρθη αιμόφυρτος στό νοσοκομείο. Ή παροιμία πού λέγει ότι: «τό ψέμμα δέν ζή πολύ γιά νά γεράση» θά άποδειχθή έκ νέου ορθή. Άργώς άλλα σταθερώς αποκαλύπτονται τά Εβραϊκά ψεύδη κι όταν άποκαλυφθούν όλα καί εις όλον των τό μέγεθος, τότε θά προκληθή ή δικαία άγανάκτησις των λαών, όπως επανειλημμένως συνέβη στό παρελθόν.
Ηδη ό κόσμος ξυπνά. Αναπτύσσεται μία «μεγάλη χορεία όλων όσων αρνούνται την ύπαρξη του Ολοκαυτώματος που πρωτοεμφανίστηκαν αμέσως μετά τον πόλεμο και γνώρισαν σημαντική διάδοση μετά τα μέσα της δεκαετίας του 1970 στην Ευρώπη και στην Αμερική. «Οι αρνητές» έχουν χρησιμοποιήσει μια μεγάλη γκάμα επιχειρημάτων, ξεκινώντας από «ηπιότερες» απόφεις όπως ότι οι εθνικοσοσιαλιστές και ειδικά ο Χίτλερ, ουδέποτε επεδίωξε την «Τελική Λύση», ή τη σχετικοποίηση των ναζιστικών εγκλημάτων με την επίλυση της «κακότητας» του πολέμου γενικά και των φρικαλεοτήτων που διεπράχθησαν και από τις δύο πλευρές.
Ταυτόχρονα η πιό «σκληρή» γραμμή υποστηρίζει ότι το Ολοκαύτωμα αποτελεί ένα τεράστιο Εβραϊκό ψεύδος, προσκομίζοντας φευδοεπιστημονικές «εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης» για την ανυπαρξία των θαλάμων αερίων» («Νέα», 12-5-2000,).
«Φωτογραφίες υπ' αριθ. 13-14.
Δύο δείγματα γραφικού χαρακτήρα πού αποδίδονται στην Αννα Φράνκ. Έάν κάποιος μπορεί νά πιστέψη αυτές τίς ημερομηνίες, αυτά τά δύο κείμενα γράφτηκαν μέ διαφορά τεσσάρων μηνών μεταξύ τους. Κάποιος μπορεί νά συγκρίνη ξεχωριστά καί τά δύο τά κείμενα και τήν υπογραφή τους. Τό πρώτο έγγραφο είναι πιστό αντίγραφο της επιγραφής του Ημερολογίου (Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ) πού μεταφράστηκε άπό τά 'Ολλανδικά άπό τήν Τίλια Κάρεν καί τήν Σουζάνα Λόμπαρντ, εκδόσεις Καλμάν-Λεβί, 1950. Τό δεύτερο είναι πιστό αντίγραφο ενός κειμένου, πού γράφτηκε άπό τήν Άννα Φράνκ στό πίσω μέρος μιας άπό τίς φωτογραφίες της (Ημερολόγιο της Άννας Φράνκ), Livre de Poche, D.L. «ενήλικος» γραφικός χαρακτήρας προηγείται περίπου τέσσερις μήνες άπό τόν «παιδικό».
Συμβαίνουν στην Γαλλία. Ό καθηγητής Ρ. Φωρισσόν, πού αμφισβητεί τό «ολοκαύτωμα» δέχεται έπίθεσι από την Εβραϊκή όργάνωσι: «Τά παιδιά της Εβραϊκής μνήμης». Ό Γάλλος δημοσιογράφος Έρίκ Λετύ δημοσιεύει στό περιοδικό «Le choc du mois» ένα άρθρο διά τήν έπίθεσι, κατά του καθηγητού. 'Αμέσως μετά τραυματίζεται άπό βόμβα της 'Εβραϊκής οργανώσεως: «Μάχητική Εβραϊκή όργάνωσι»! (διά περισσότερα εις περιοδικόν «Άντίδοτον» τεϋχος 26). Ετσι συζητούν οί Εβραίοι...
Ό Ροζέ Γκαρωντύ («Οί θεμελιώδεις μύθοι της Ισραηλινής πολιτικής» Έλλ. εκδ. «Νέα Θέσις», Άθ. 1996, σελ. 156) θά βεβαίωση, τι τό ήμερολόγιον τής Αννας Φράνκ είναι «μύθος πού μεταμφιέζεται σέ ιστορία» καί θά αποκάλυψη, οτι κατόπιν διεξαχθείσης πραγματογνωμοσύνης έπί του κειμένου, άπό ειδικό έγκληματολογικόν έργαστήριον τοϋ Βισμπάντεν διεπιστώθη ότι: «ένα μέρος του «Ημερολογίου της Αννας Φράνκ», γράφτηκε μέ στυλό διαρκείας (μέ μπίλια) (αυτό τό είδος δέν έκυκλοφόρησε στό εμπόριο παρά τό 1951 ένώ ή Αννα Φράνκ πέθανε τό 1945)»!!
Καί ό ιστορικός Ιρβινγκ, ο όποίος έζήτησε καί επέτυχε τήν πραγματογνωμοσύνη (σχ. δικαστήριον εις Τορόντο 25-26 Απριλίου 1988) αποφαίνεται (ένθ. άνωτ.):
«Προσωπικό μου συμπέρασμα για το «Ημερολόγιο» της Άννας Φρανκ είναι ότι σε ένα μεγάλο μέρος έχει γραφτή όντως από μία Εβραία δεκάχρονη. Τα κείμενα αυτά τα πήρε ο πατέρας της, Όττο Φρανκ, μετά τον τραγικό θάνατο τον νεαρού κοριτσιού από τύφο σε ένα στρατόπεδο συγκεντρώσεως. Ο πατέρας της, και άλλα πρόσωπα τα οποία δεν γνωρίζω, διόρθωσαν αυτό το «Ημερολόγιο» ώστε να τον δώσουν μορφή εμπορεύσιμη η οποία συγχρόνως επλούτισε και τον πατέρα και το Ιδρυμα Άννα Φρανκ. Όμως, ως ιστορικό έγγραφο το έργο δεν έχει καμμία αξία διότι το κείμενο έχει αλλοιωθεί».Αλλά ή Εβραϊκή προπαγάνδα έκανε πολύ καλά τήν δουλειά της.Οντως είναι ηθικώς άξιοθρήνητον νά κερδοσκοπή κάποιος εκμεταλλευόμενος τήν μνήμη του παιδιού του. Ό κ. Φράνκ μετέτρεψε τόν θάνατον της κόρης του εις έπιχείρησιν, διά νά τά οικονομήσει.
Μία τέτοια ευτελής πράξις, που θίγει τήν άνθρωπίνην άξιοπρέπειαν είναι αδιανόητος διά τόν Ελληνα, άλλα φυσιολογική, διά τόν χρηματάνθρωπον Έβραίον. Τό κοριτσάκι μετεφέρθη οικογενειακώς εις στρατόπεδον συγκεντρώσεως, πράγμα πού δέν έγκρίνομεν. Έκεί προσεβλήθη άπό τύφον καί απεβίωσε. Ούτε ηρωισμοί, ούτε αύτοθυσίαι. Απέθανε έξ ασθενείας. Έν τω μεταξύ διεσώθη κάποιο «ήμερολόγιον» του, τό όποιον βοηθούσης της Εβραϊκής προπαγάνδας διεφημίσθη παγκοσμίως καί ανεδείχθη εις πολυδιαβασμένο βιβλίον. Εγινε επίσης κινηματογραφική ταινία, θεατρικόν έργον κ.τ.λ.
Τελικώς ή ίστορικοφιλολογική έρευνα άπέδειξεν ότι τό «ήμερολόγιον» είναι πλαστογραφημένον, αν όχι όλο, τουλάχιστον εις μέγα μέρος του.
Ή ηθική κατάπτωσις φαίνεται ιδιαιτέρως άπό τό γεγονός, ότι οι Έβραίοι οργανώνουν δημοπρασίαν πωλήσεως αντικειμένων των θυμάτων του ολοκαυτώματος! Τί είδους έμπόριον είναι τούτο; Καί πώς νά χαρακτηρισθή;
Αποτελεί τελείαν έλλειψιν σεβασμού προς τά θύματα, όσα υπήρξαν. 'Ενώ άπό όλον τόν κόσμον οί Εβραίοι απαιτούν σεβασμόν της μνήμης τών θυμάτων του ολοκαυτώματος, οί ίδιοι καπηλεύονται τό ολοκαύτωμα. Είμαι βέβαιος ότι οί Έβραϊοι, πού ζουν στην Ελλάδα, λόγω της μακράς παραμονής των έδώ έδέχθησαν τήν έπίδρασιν (μέχρις ενός σημείου) του Ελληνικού ήθους, ούτως ώστε ουδείς Έλληνοεβραίος θά συμμετείχε εις άγοραπωλησίαν αντικειμένων θυμάτων (τών όποιων θυμάτων). Τήν αισχροκερδή αυτήν πράξιν μόνον γνήσιοι σημίται μπορούν νά διαπράξουν. Ακου «πλειστηριασμός αντικειμένων θυμάτων ολοκαυτώματος»!
Τό λέγουν, τό ανακοινώνουν, τό οργανώνουν επισήμως, δίχως ίχνος έντροπής. Ό Εβραίος έκπλειστηριαστής θα έκφωνή: «υποδήματα φυλακισμένου στό Αουσβιτς, τιμή εκκινήσεως 500 δολλάρια» ή «πίλος ραββίνου, πού απέθανε εις θάλαμον αερίων στό Νταχάου, τιμή εκκινήσεως 1.000 δολλάρια» κ.τ.λ. ακριβώς έτσι γίνεται ό πλειστηριασμός αντικειμένων θυμάτων ολοκαυτώματος, όπου διάφοροι χαζοχαρούμενοι Άμερικανοεβραίοι θά πλειοδοτούν, θά αγοράζουν τά αντικείμενα, διά νά στολίσουν τό σαλόνι των... Ή Εβραϊκή κερδοσκοπία δέν έχει όρια. Ερωτώ πάλιν: όταν γράφω αυτά πού κάνουν οί Εβραίοι είμαι άντισημίτης;
Απο το βιβλίο του Κωνσταντίνου Πλεύρη "Οι Εβραίοι όλη η αλήθεια".
antipliroforisi.blogspot.gr