Δεν ξέρω πόσοι θα θυμούνται ακόμη την επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου στην Κύπρο, αλλά είμαι βέβαιος ότι ένας τουλάχιστον θα περάσει αρκετός καιρός για να την ξεχάσει. Και φυσικά, μιλάμε για τον υπουργό Οικονομικών, ο οποίος, εν καιρώ οικονομικής κρίσης, είδε πολλές χιλιάδες ευρώ να ξοδεύονται –από τα λεφτά του φορολογούμενου πολίτη- για να ικανοποιηθεί το προσωπικό «show» του Προέδρου της Δημοκρατίας, υπό τα βλέμματα του Προκαθημένου της Εκκλησίας μας.
Η επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου χαρακτηρίστηκε σωστά ως «ιστορικό γεγονός», γιατί στην Ιστορία της Κύπρου πρώτη φορά βλέπουμε ένα Πάπα να επισκέπτεται το νησί μας. Ούτε και την περίοδο της Φραγκοκρατίας (1192-1571) μαρτυρείται ιστορικά, ότι επισκέφθηκε Πάπας την Κύπρο.
Ο Πάπας της Ρώμης εκπροσωπεί τον λεγόμενο «Παποκαισαρισμό». Είναι δηλαδή θρησκευτικός ηγέτης των Ρωμαιοκαθολικών, αλλά και πολιτικός ηγέτης του κράτους του Βατικανού –το σύστημα αυτό επικρατούσε και στην Κύπρο επί καιρώ του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου Γ΄.
Γι΄ αυτό, θα δούμε και τις δύο πλευρές που εκπροσωπεί ο Πάπας Βενέδικτος, τη θρησκευτική και την πολιτική, που αποτελούν ταυτόχρονη έκφραση του ιδίου προσώπου.
Ο Πάπας επισκέφθηκε την Κύπρο ως προσκεκλημένος του Προέδρου της Δημοκρατίας, με την συγκατάθεση –όπως ελέχθη- της Εκκλησίας μας. Αυτό ειπώθηκε δημοσίως, αλλά και για δικαιολογηθεί η Εκκλησία σε αυτούς που είχαν αντίθετη άποψη για την επίσκεψη. Αν και ακόμη δεν καταλαβαίνω, γιατί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας εχρειαζόταν την άδεια της Εκκλησίας για να προσκαλέσει τον πολιτικό ηγέτη ενός κράτους.
Από πολιτικής πλευράς, ακούστηκαν και γράφτηκαν πολλές υπερβολές, που παραπέμπουν σε … ευτράπελες ιστορίες!
Από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ εκφράστηκε η βεβαιότητα, ότι η επίσκεψη του Πάπα ήταν «μια άριστη ευκαιρία για προβολή του Κυπριακού στην πραγματική του διάσταση: της συνεχιζόμενης τουρκικής κατοχής και του εποικισμού …». Πώς και γιατί;
Δηλαδή, η διεθνής κοινότητα που ασχολείται με το Κυπριακό για 36 χρόνια –για να αναφερθούμε στα χρόνια μετά το 1974- δεν γνωρίζει την «πραγματική διάσταση» του προβλήματός μας; Τα ψηφίσματα του ΟΗΕ δεν αναφέρονται στην τουρκική κατοχή και στην απόσυρση των τουρκικών στρατευμάτων από το νησί; Δεν αναφέρονται στην επιστροφή της Αμμοχώστου στους νόμιμους κατοίκους της; Η Συμφωνία της Γ΄ Βιέννης δεν ρυθμίζει το θέμα της κατεχόμενης Καρπασίας;
Επίσης, ελέχθη ότι ο Πάπας μπορεί να ασκήσει «πιέσεις», σε σχέσει πάντοτε με το εθνικό μας πρόβλημα.
Αυτοί, που τα υποστηρίζουν αυτά, αγνοούν ότι μετά την ίδρυση της ΕΟΚ και αργότερα της ΕΕ, ο Πάπας της Ρώμης έχασε την πολιτική επιρροή του επί των ευρωπαϊκών υποθέσεων. Το Βατικανό βρίσκεται εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο πολιτικός ηγέτης του δεν επηρεάζει τις αποφάσεις των Βρυξελλών. Η πολιτική δύναμη της Δυτικής Εκκλησίας, όπως την γνωρίζαμε από τα Μεσαιωνικά χρόνια και μετά, έχει εκμηδενιστεί στην Ευρώπη, από τον καιρό που οι οραματιστές της Ενωμένης Ευρώπης πέτυχαν αρχικά την ίδρυση της ΕΟΚ, που εξελίχθηκε αργότερα σε ΕΕ, και να αφήσουν εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης το κράτος του Βατικανού.
Η χριστιανική Ευρώπη ανήκει στο παρελθόν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι χριστιανική, ούτε αναγνωρίζει τον Χριστιανισμό ως επίσημη θρησκεία της.
Αυτό, ήταν ο σχεδιασμός των «οραματιστών» της Ενωμένης Ευρώπης από τα χρόνια του Μεσαίωνα και έχει επιτευχθεί στις μέρες μας. Η αποδυνάμωση της Δυτικής Εκκλησίας, που πολεμούσε έντονα τα ιπποτικά τάγματα, τον τεκτονισμό και τους Εβραίους. Και οι «οραματιστές» γεννήθηκαν μέσα από τις τρεις αυτές «τάξεις» των καταπιεζομένων –δικαίως ή αδίκως.
Συνεπώς, όσοι τρέφουν ελπίδες ότι ο Πάπας της Ρώμης είναι δυνατόν να ασκήσει την πολιτική ή θρησκευτική του επιρροή στους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς όφελος της εθνικής μας υπόθεσης «πλανώνται οικτρά».
Από θρησκευτικής πλευράς, με όλη την επιείκεια που μπορώ να εκφραστώ, είναι ότι έχουμε γελοιοποιηθεί ως Ορθόδοξοι.
Ο Πάπας της Ρώμης από το Σχίσμα των Εκκλησιών (1054) και μετά, θεωρείται ότι βρίσκεται εκτός της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, ο Παπισμός με τις πλάνες του έχει αποδειχθεί ότι είναι αίρεση και ο Πάπας αιρετικός. Συνεπώς, δεν είναι κανονικός Επίσκοπος.
Αυτή είναι η πραγματικότητα και όποιος την αγνοεί, πρόβλημα δικό του.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας σε όλες τις ομιλίες του προσφωνούσε τον Πάπα Βενέδικτο με τη φράση «Άγιε πατέρα». Γιατί, «Άγιος»; Είναι κανονικός επίσκοπος; Όμως, δεν έμεινε μέχρις εδώ ο Πρόεδρος. Τον αποκάλεσε και Επίσκοπο της Αρχαίας Επισκοπής της Ρώμης.
Δεν ξέρω, ποιος είχε την φαεινή ιδέα να συμπεριλάβει στην ομιλία του Προέδρου την λέξη «Επίσκοπος», αλλά ήταν μέγιστο λάθος. Ήταν στην πραγματικότητα, μία θρησκευτική «προβοκάτσια» ενός κομμουνιστή Προέδρου…
Θα μας έπαιρνε πολύς χώρος για να ασκήσουμε κριτική σε όσες μεγαλοστομίες είπε στις ομιλίες του ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τον Πάπα. Βέβαια, λαμβάνουμε υπόψη και τα γνωστά επικοινωνιακά τερτίπια του Προέδρου, αλλά δεν μπορώ να μη σταθώ στο γεγονός, ότι ζητούσε από τον Πάπα Βενέδικτο, ένα αιρετικό, να «προσευχηθεί» για τη σωτηρία της Κύπρου. Αν είναι δυνατόν…
Οι λέξεις έχουν τη σημασία τους, όσο επικοινωνιακός και αν θέλει κάποιος να παρουσιάζεται.
Από την άλλη, ο Αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος στις ομιλίες του προσφωνούσε τον Πάπα, «Αγιώτατε», λες και ήταν κανονικός Επίσκοπος. Το θλιβερότερο ήταν να βλέπουμε τον Αρχιεπίσκοπο και τους άλλους Ιεράρχες μας να παρατάσσονται γραμμή για να περάσει από δίπλα τους ο Πάπας, και να του αποδίδουν τιμές!
Ο Αρχιεπίσκοπος θα μπορούσε να κάνει την υπέρβαση τουλάχιστον, για να δείξει στο ποίμνιό του ότι υπάρχει και η άλλη πλευρά… Σε ομιλία του στην εκκλησία του Αγίου Ιωάννη, όταν αναφερόταν στην αποκατάσταση των 14 Επισκοπών της Εκκλησίας της Κύπρου, θα περίμενε κανείς να υπενθυμίσει στον Πάπα Βενέδικτο ότι η μείωση των 14 Επισκοπών σε τέσσερις, έγινε από τη Λατινική Ιεραρχία κατά τη Φραγκοκρατία. Θα περίμενε κανείς να αναφερθεί ο Μακαριώτατος στο μαρτύριο των 13 ορθοδόξων μοναχών της Μονής Καντάρας (1231) και στα άλλα εγκλήματα των Λατίνων. Για να εκμαιεύσει ένα τουλάχιστον «συγγνώμη» από τον σημερινό Πάπα. Καμμιά αναφορά…
Απογοητευτήκαμε … (Ο μακαριστός Χριστόδουλος, Αρχιεπίσκοπος Αθηνών, ένας ήταν… ).
Βέβαια, δεν ξέρω πόσοι αντελήφθησαν, ότι ο Πάπας επέλεξε ένα ορθόδοξο κράτος, για να προβάλει την μεγαλύτερη παπική προπαγάνδα, την Ουνία, σε βάρος των ορθοδόξων λαών. Γιατί, όταν κάλεσε στο νησί μας τους «Επισκόπους της Μέσης Ανατολής» για να παραλάβουν το «Κείμενο Εργασίας», την πρόσκληση δηλαδή για τη σύνοδο που θα έχουν οι «Επίσκοποι της Μέσης Ανατολής» τον ερχόμενο Οκτώβριο, στην πραγματικότητα είχε καλέσει τους επικεφαλής της παπικής Ουνίας! Υπό τα βλέμματα της εκκλησιαστικής μας ηγεσίας…
Βέβαια, αν είναι ευλογία για τον τόπο μας η επίσκεψη του Πάπα Βενέδικτου, όπως θεωρεί Πολιτεία και Εκκλησία που τον κάλεσε, θα δείξει το μέλλον… Και το … μέλλον των ελιών που ευλόγησε στα δύο αεροδρόμιά μας!