ΤΑ ΡΕΒΕΓΙΟΝ ΚΑΙ ΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟΑλλοίωση της εορτής των Χριστουγέννων αποτελούν δύο εισαγόμενες συνήθειες, τις οποίες απαντάμε κυρίως κατά την τελευταία δεκαετία.
1. Τα «ρεβεγιόν», που καθιερώθησαν και γίνονται το βράθυ της παραμονής της εορτής των Χριστουγέννων, αποτελούν βεβήλωση της μεγάλης αυτής εορτής. Όσοι μετέχουν στα ρεβεγιόν γιορτάζουν τα Χριστούγεννα, αλλά περιφρονούν τόν Χριστό! Κρατούν το περιτύλιγμα από την εορτή, αλλά χάνουν το περιεχόμενο. Γιορτάζουν Χριστούγεννα χωρίς το Χριστό! Ας μη ξεγελιώναστε. Χριστούγεννα είναι η εορτή της απαρχής της αναπλάσεως της ανθρωπίνης φύσεως. Χριστούγεννα είναι να πάμε στο ναό και να προσκυνήσουμε τον γεννηθέντα Χριστό. Ἐπειτα θα ακολουθήσει το εορταστικό χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Αφού προσκυνήσουμε το Χριστό, θα εξωτερικεύσουμε τη χαρά της ψυχής μας με ένα πλούσιο εορταστικό τραπέζι! Αλλοιώς υποβαθμίζουμε την ύπαρξή μας. Τα ζώα μόνο τρώνε και δουλεύουν.
Οι άνθρωποι έχουν και βιώνουν ψυχικά βιώματα, ζούν πνευματικά! Επομένως όσοι μετέχουν στα ρεβεγιόν μολύνουν και βεβηλώνουν την εορτή των Χριστουγέννων. Έτσι αδικούν την ψυχή τους! Περιφρονούν τον γεννηθέντα Σωτήρα μας.
2. ΤΟ ΙΔΙΟ ΙΣΧΥΕΙ και για τα ταξίδια στο εξωτερικό, τα οποία τόσο πολύ λανσάρουν τα ταξιδωτικά γραφεία και τα τουριστικά πρακτορεία. Πως θα μπορέσεις να εορτάσεις Χριστούγεννα στην Ταϋλάνδη, αγαπητέ μου φίλε; Η στο Κατάρ, στο Ντουμπάυ, στην Κίνα κλπ. Ακόμη και στην πιο ανεκτή περίπτωση, που θα μεταβούμε σε μιά Ευρωπϊκή χριστιανική Χώρα το ίδιο αποτέλεσμα θά έχουμε. Τι νόημα έχει να μεταβούμε π.χ. στη γειτονική Βουλγαρία, η οποία είναι Ορθόδοξη Χώρα, ακόμη κι αν εκκλησιασθούμε εκεί κατά την ημέρα των Χριστουγέννων εκεί; Πως θά αισθανθούμε την εσωτερική ευφροσύνη, την ψυχική ανάταση, τό ὑψώθητε» των ύμνων και την μαγευτική υψοποιό ποίηση των ύμνων των Χριστουγέννων, ακούγοντάς τους σε μιά ξένη γλώσσα, την οποία δεν καταλαβαίνουμε; Δεν είναι κι αυτό μιά κοροϊδία του Θεού; Δενείναι ένα ξεγέλασμα της συνειδήσεώς μας; Ασφαλώς ναί. Είναι μια ακόμη παγίδα του Διαβόλου στην οποία υποκύπτουν πολλοί, κρατώντας κι αυτοί το περίβλημα, δηλ. το όνομα , την αργία και την καλοπέραση της ημέρας, αλλά περιφρονώντας τον «δι’ ημάς τους ανθρώπους και διά την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των ουρανών και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Αγίου και της Αειπαρθένου και ενανθρωπήσαντα» Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.
Τελειώνοντας αυτά τα σύντομα και πολύ φτωχά λόγια, θα ήθελα να παραθέσω μια αλληγορική ιστορία, την οποία είχε την καλωσύνη να μου αποστείλει μια αναγνώστρια και φίλη του ιστοτόπου μας. Είναι πολύ διδακτική, αλλά και πολύ παραινετική.Μας διδάσκει με λόγια απλά το καθήκον μας πρός τόν σαρκωθέντα Χριστό. Μας περιμένει να πούμε ένα «ευχαριστώ». Τόσο απλό καί όμως τόσο σπάνιο.
ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, αγαπητοί μου φίλοι!
+ ο ΚΑΛΑΒΡΥΤΩΝ ΚΑΙ ΑΓΙΑΛΕΙΑΣ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ
21 Δεκεμβρίου 2009
mkka.blogspot.com